Tainos

Taino lub Tainos , są etnicznej Indian uznawane za różne grupy Arawaks , którzy zajęli Wielkich Antyli na przybyciem Europejczyków w XV -go  wieku . Pomimo ich bliskiej wyginięcia w XVI th  wieku , wiele z zachodnich Indii , zwłaszcza Kubańczyków , Haitańczyków , Portorykańczycy i dominikanów , nadal uważają się za Tainos.

Pochodzenie

Pochodzenie Indian Taino jest kontrowersyjne. Ich język ma pochodzenie arawackie , ale analizując ich symbolikę i mitologię , wydaje się, że jest powiązany z Majami z Jukatanu , Gwatemali i innych sąsiednich regionów. Rudolf Schuller w The Hurricane, Gods of Turmoil i Popol Vuh wskazuje na wiele podobieństw z tradycjami Majów. Pokrewieństwo cech mitologii Taino z mitologią Majów obejmuje fundamentalną ideę dwoistości demiurgów  : Yocahú , ojca i Guabancex , wężowej matki, której sprzężenie kieruje cyklem słonecznym.

Badanie z 2001 roku oparte na analizie mitochondrialnego DNA (a więc z linii żeńskiej) próbki populacji portorykańskiej skłania do poparcia innej hipotezy, zgodnie z którą obecna populacja Karaibów , spadkobierca Taino przez kobiety, byłaby , poza, w dużej mierze wynikający z terytoriów obecnie zamieszkanych przez Yanomami , których byłby kuzynem. Zdaniem autorów wynik analizy genetycznej potwierdzają względy językowe i archeologiczne. Wiemy, że grupy takie jak Kalinago /Karaiby, które dały nazwę temu regionowi, przeniosły się z Ameryki Południowej na Karaiby.

Różnicowanie

Podczas migracji na Karaibach Taino podzielili się na kilka grup: Taino Lucayan (na dzisiejszych Bahamach), Taino zachodnie (na Kubie), Taino centralne (na Hispanioli i Portoryko) oraz Taino wschodnie, na Małych Antylach .

Społeczeństwo

Społeczeństwo Taino zostało podzielone na trzy odrębne klasy społeczne:

Kacyki Taino

Taïnos nazywają kacyka głową jednostki terytorialnej, której władza ograniczała się do jukajeki , przysiółka, doliny  itp. Tainowie zostali podzieleni na dużą liczbę cacicazgos ("obszar kacyka") o nierównej wielkości, czasami zależnych od innych cacicazgos. Kronikarz Fernández de Oviedo relacjonuje, że w Hispanioli było pięciu wielkich kacyków, poniżej których rządzili inni pomniejszy kacykowie. Na przykład najważniejszymi kacykami wyspy Portoryko w czasie przybycia konkwistadorów (wraz z ich obszarami władzy) są:

Życie codzienne

Ludy zorganizowały się na leśnych polanach w głębi lądu, z dwoma typami siedlisk: bohío , koliste, wspólne siedlisko mieszkańców yucayeque, oraz caney , większe i prostokątne, gdzie mieszkał kacyk ze swoją rodziną. Budynki te zbudowano z liści hinei (zbieranej w rzekach i strumieniach) oraz drewna .

Do spania używali hamaków (to słowo pochodzi od Taina) utkanych z bawełny . Ubiór Tainos był prosty, częściowo ze względu na łagodny klimat. Do Hiszpanie znaleźli mężczyzn pokryte proste taparrabos (cover płci) i zamężne kobiety z przepaski słomy, bawełny lub liści zwanego naguas . Samotne kobiety żyły nago.

Szefowie kuchni „Caciques” mieli specyficzne meble: duho, rzeźbiony drewniany fotel, na którym z tyłu widać było ich zespół klanowy. Na załączonym zdjęciu widnieją również znaczniki płci: Żeński symbol "Żółwia" oznaczający kacykowi obiekt mieszkalny. "Dziby skrzyżowane inriris" męski symbol oznaczający obiektowe mieszkanie kacykowi.

Szamani lub „Bohique”, a nawet „Bohiti” musieli praktykować post i abstynencję przed jakąkolwiek ceremonią wróżenia. Musieli oczyścić się sfermentowanym napojem i szpatułkami do wymiotów, również oznaczonymi bandą ich klanu.

Obie płcie nakładały czarną, białą, czerwoną i żółtą farbę do ciała. Ozdabiali swoje ciała religijnymi tatuażami, aby chronić się przed złymi duchami, a uszy i usta ozdabiali złotem , srebrem , kamieniami, kośćmi lub muszelkami . Są szyte między innymi koszy , gdy garncarskich w ceramiczny , oni rzeźbionego drewna, siatki produkowane i pracował złota, obfita w rzekach Puerto Rico . Hiszpanie zebrali ponad dziesięć ton złota , wyczerpując rezerwy wyspy i rabując kilka interesujących przedmiotów znajdujących się w meblach kacyków.

Poligamia

Ten artykuł może zawierać nieopublikowane prace lub niezweryfikowane oświadczenia (październik 2018).

Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając nieopublikowane treści. Zobacz stronę dyskusji, aby uzyskać więcej informacji.

Kacykowie praktykowali poligamię , która nie jest zbyt powszechna wśród zwykłych ludzi. Ta praktyka mogła być usprawiedliwiona, ponieważ brak dzieci (lub synów) był hańbą wśród Taino. Względne bogactwo kacyków i ich status pozwolił im mieć kilka żon i dzieci. Na koniec możemy przytoczyć jako wyjaśnienie ciągłe wojny z Karaibami, które zmniejszyły liczbę dostępnych mężczyzn.

Kacykowie Taino przyjęli konkwistadorów pokojowo , uważając ich, podobnie jak wiele innych ludów obu Ameryk , za bogów z nieba .

Jednak po złym traktowaniu ze strony nowo przybyłych kacykowie zorganizowali swoje siły i odrzucili napastników, którzy chcieli ich zniewolić. Nowoczesna broń konkwistadorów ( arkebuzy , kusze , armaty ), ich napierśniki i zbroje , były kluczem do nierównej walki, która doprowadziła do pokonania kacyków Taino.

Religia

Mitologia

Tainowie wierzyli w dwóch bogów: dobrego (Yukiyú) i złego (Juracán).

Świat Taino został podzielony na cztery części i centrum, którymi rządziło odpowiednio słońce i jego bliźniacza Guatauba , obaj synowie boga Yocahú , stwórcy gór i ognia. Coastrique , nocny bliźniak śmierci, rządził ulewą, ujawniając mit o powodzi wywołanej wpływami kontynentu.

W strukturze polityczno-społecznej, o charakterze teokratycznym i wojowniczym, kacyk i bohique reprezentują nadprzyrodzone moce boga nocy. Na przykład słowo kacyk zawiera sylabę ca cauni, albo ponieważ kacyk reprezentuje słoneczną moc boga ognia; bohique wywodzi się z boa, coa lub toa, a także z prostokątnego domu, bohio, związanego z wężową połową plemienia, zgodnie z zasadą dualności. Wydaje się, że dowiedziono, iż mitologiczny cykl Popol Vuh wywarł silny wpływ na Antyle.

Jednak najbardziej charakterystyczną cechą mitologii Taino było porównywanie duchów do ludzi, zwierząt, roślin i istot nieożywionych. Ten animizm dał szamanowi wielkie moce, ponieważ był jedyną istotą zdolną zdominować duchy. W tym celu wykonał z bawełny, kamienia, kości, muszli itp. bożków, które otrzymały nazwę cemie . Cemíes posiadały władzę nad człowiekiem, ponieważ zawierały duchy kierujące ludzką działalnością. W 1907 roku Fewkes studiował idoli Taina i doszedł do następującego wniosku: Taino wierzyli w dwie nadprzyrodzone istoty zwane cemie, które były rodzicami innych. Tych dwóch ojców stwórców symbolizowały bożki wykonane z kamienia, drewna lub gliny, do których Indianie kierowali swoje modlitwy i w obecności których odprawiali obrzędy mające na celu błaganie o obfitość owoców i szczęście gatunku ludzkiego. Grupa tych nadprzyrodzonych istot, los cemies, reprezentowała przodków klanu. Kult tych bożków został przekazany rodzinom, a ich wizerunki były przechowywane w świątyni-domu kacyka.

Ramón okienku  (es) , mnich, który między 1494 a 1498 mieszkał wśród Tainos z Santo Domingo , interpretuje religią Tainos przez jego własnych przekonań: Yocahú (ojciec twórcą) mieszka w niebie, jest nieśmiertelna istota, że nikt nie może widzisz, i chociaż ma matkę, nie ma początku jego istnienia. Jego matka, bogini, która również istniała od zawsze, ma różne imiona: Atabex , Yermaoguacar , Apito i Zuimaco . Kiedy Oviedo mówi o boskiej parze, deklaruje: „Cemi jest panem świata, nieba i ziemi. Yocahú to najwyższe bóstwo, syn i mityczny dziadek, niewidzialne i nienamacalne jak ogień, jak wiatr, słońce i księżyc” . W muzeach Portoryko i Santo Domingo można podziwiać ogromną ilość tych dziwnych idoli, cemíes, których kształt wzbudził wśród ufologów najbardziej szalone wierzenia i spekulacje.

Petroglify

Tainos używali systemu świętych piktogramów w petroglifach przedstawiających ich jaskinie. Piktogramy Cemí zostały również znalezione na przedmiotach codziennego użytku, takich jak ceramika i tatuaże.

Krzyżowe wpływy kulturowe Tainos

Jeśli pochodzenie populacji Taino pochodzi z Ameryki Południowej (dorzecze Orinoko), ich praktyki kulturowe były znacznie bardziej naznaczone wpływem Majów . Na wszystkich wielkich Antylach archeolodzy odkryli sądy pelota. Taino prawdopodobnie praktykowali to z takim samym rytualnym zapałem. Doskonale znali jego symboliczne znaczenie. Kort do gry w pelotę nazywa się „Batu”. Piłka nazywa się „Mayagüey”, co oznacza słońce Majów. Symbolicznie obie drużyny odtwarzają walkę bogów nieba i ziemi o posiadanie słońca. Ten mit odpowiada przygodzie bohaterskich bliźniaków opisanych w Popol-Vuh  : świętej księdze ludu Majów K'iche . Organizacja polityczna w kastach dominujących i robotniczych jest również wzorowana na czterostronnej organizacji klasycznego społeczeństwa Majów. Podział terytorialny wyspy Santo Domingo na pięć królestw, w tym cztery królestwa kardynalne, przedstawia się następująco:

Podczas pierwszej podróży Krzysztofa Kolumba Caonabo, zły na powitanie, jakie otrzymał od dwóch królów Zachodu „Guacanagari” i Północy „Garioneix”, przybędzie do zatoki Samana w sercu stanu Magua, aby zaatakować Hiszpańskie karawele. Później, po powrocie statków do Europy, zorganizował najazd na Marién, aby zniszczyć fort „La navidad” i eksterminować 39 marynarzy, którzy pozostali na wyspie. Wydarzenia te zakładały, że miał system informacji o wszystkim, co działo się na wyspie. Jego królestwo miało tylko ujście morskie na południowym wybrzeżu. Nie mógł więc widzieć przepłynięcia statków hiszpańskich, które zadowoliły się podążaniem północnym wybrzeżem z zachodu na wschód. W końcu krążył po dwóch północnych królestwach, nie napotykając sprzeciwu ze strony ich dwóch królów Guacanagari i Garioneix, co zakłada przypuszczalną więź wasalską. Wiemy również, że Caonabo miał również bliskie powiązania polityczne z dwoma ostatnimi królestwami wyspy, ponieważ był żonaty z siostrą króla Xaragui (króla Bohéchio), a także miał powiązania małżeńskie z dworem Higüey. Ta struktura polityczna w gwieździe z czterema gałęziami zorientowanymi zgodnie z punktami kardynalnymi była również strukturą imperium Itza . Tainowie przyjęli również kult bogini Ixchel, bogini księżyca Majów, której sanktuarium znajduje się na wyspie Cozumel. Miała więc obojętnie dwa imiona. Jego imię Taino brzmiało Yokahuma (Huma = księżyc).

Gospodarka

Tainos nie znali pojęcia własności prywatnej i państwa.

Główną działalnością gospodarczą Tainos było rolnictwo, dla którego prowadzili siew, który nazywali conucos . Uprawiali słodkie i gorzkie odmiany manioku, do których stosowali nawozy i system nawadniania, między innymi ważne w życiu Taino rośliny: ziemniaki, kukurydzę, orzeszki ziemne, chili, ananasy, bataty, bawełnę i tytoń.

Polowali na małe gryzonie, legwany, niektóre odmiany ptaków i węży, łowili na haki, sieci, truciznę itp.

Stworzyli różnego rodzaju przedmioty, takie jak hamak, który nazywali nieśmiałym. Fermentowali maniok w celu uzyskania odurzającego napoju o nazwie uicù, a cazabe, rodzaj chleba lub okrągłego ciasta z manioku, gotowanych na słońcu, które spożywano codziennie (i które nadal wytwarza się w regionie Karaibów, w szczególności na Dominikanie). Republika , Haiti , Gwadelupa i Martynika.W tych trzech ostatnich tort nazywa się Kassav).

Zawody

Bawili się na różne sposoby: tańcem, muzyką i grą w pelotę. Te ostatnie nazywane Batu grał w Batey . Gra wzbudziła zainteresowanie hiszpańskich kolonizatorów: użyta piłka była sprężysta, ponieważ była wykonana z gumy (a także żywicy i liści), materiału wówczas nieznanego na Zachodzie. Obie drużyny składały się z maksymalnie trzydziestu osób (mężczyzn i kobiet), celem gry było utrzymanie piłki w powietrzu za pomocą ramion; łokcie, biodra i wszelkie inne części ciała z wyjątkiem rąk.

Główne rytuały obejmowały święte tańce zwane areytos przy akompaniamencie różnych instrumentów, głównie bębna. Tytoń był jedną z najczęściej używanych roślin [podczas tych rytuałów]. Drzewo kohoby było używane podczas ceremonii religijnej „rytuału kohoby”, podczas której kacyk, bohique i nitaìnos wchodzili w kontakt z duchami.

Gdy przybyli Hiszpanie, szacuje się, że ogólna populacja Indii Zachodnich wynosiła od 7 do 8 milionów. Na wyspie Hispaniola większość stanowili Taino. Pięćdziesiąt lat po rozpoczęciu kolonizacji, z powodów wymienionych powyżej, prawie wszystkie zniknęły. W Puerto Rico wciąż żyją Taino . Znajdują się one głównie w dzielnicy las Indieras gminy Maricao , w środkowo -wschodniej części wyspy. Są ocalałymi z masakry z 1511 r. , która nastąpiła po buncie przeciwko Hiszpanom, wznieconym przez odważnego Agüeybanę II. Pokonani uciekli w góry Puerto Rico, gdzie dzięki gęstwu lasów mogli się ukryć. Do dziś przetrwało pięćset osobników. Pomimo krzyżowania się z innymi grupami etnicznymi, które przybyły do Portoryko (wśród nich Hiszpanie i deportowani z Afryki), niektóre osoby z tych szczątkowych społeczności Taina ujawniły, że mają 98% krwi Taino.

Spór

Sytuacja przedkolonialna na Karaibach pozostaje słabo poznanym obiektem badań. Sytuacja ta jest tym trudniejsza do poznania, że ​​prawdopodobnie ulegała zmianom, gdy przybyli Europejczycy wraz ze stopniowym rozszerzaniem terytoriów karaibskich. Populacje rdzennych Amerykanów na Karaibach są szczególnie badane na uniwersytetach w San Juan i Nowym Jorku , a kilka ostatnich odkryć podważyło tradycyjne teorie.

Kilku autorów kwestionuje arbitralność podziału między różnymi grupami etnicznymi. Tak więc Taino można uznać za Arawaków, ponieważ mówili językiem arawackim . Ta przynależność populacji północnej Ameryce Południowej jest wzmocniona przez narzędzia i ceramiki związanych z pochówkiem znalezione w Jaskini kaznodziei na Eleuthera , Bahamy , jak również badania genetyczne szkieletów, około 1000 lat.

Ludobójstwo

Wielu historyków uważa, że ​​grupa etniczna zniknęła z powodu ludobójstwa dokonanego przez Europejczyków podczas podboju regionu lub chorób wprowadzonych przez kolonistów. Bartolomé de las Casas opowiada w swojej Historii de las Indias, że w 1508 r. na wyspie Hispaniola pozostało tylko około 60 000 Tainos , co oznacza, że ​​prawie trzy miliony zginęłoby w wyniku konfliktów zbrojnych, niewolnictwa i wydobycia złota w porównaniu z obserwowaną populacją. tam w 1494. Jednak nowsze badania kwestionują wiarygodność tych szacunków. Do 1531 roku wydobycie złota, samobójstwa i choroby zmniejszyły tę liczbę do 600, z 80 do 90 procent.

Eurocentryczny pogląd Twierdzi, że kiedy pierwsi europejscy nawigatorzy przybyli na wyspy, Tainos zostali pokonani przez rywalizującą grupę etniczną, Kalinago . Pewne analizy podważają ten fakt i mówią raczej o jednej osobie złożonej z kilku grup. Społeczeństwo Taino zostało podzielone na około pięć królestw kontrolowanych przez kacyków , którym płaciło daninę. Badania mitochondrialnego DNA (ze strony matki), wykonane w 2002 roku przez D r  Juan Carlos Martinez Cruzado, wykazały, że 61,1% z Portorykańczycy i 15% dominikanów pochodzi od kobiety Taino. To dziedzictwo genów Taino w obecnej populacji Portorykańczyków zostało potwierdzone w 2018 roku przez analizę genomu żeńskiego szkieletu Taino odkrytego w jaskini na wyspie Eleuthera ( Bahamy ).

Słownictwo języka francuskiego pochodzące z języka Taino

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Pochodzi od Kanibe lub Karibe, etnonimu oznaczającego wrogów Tainos.

Bibliografia

  1. JC Martínez-Cruzado , G. Toro-Labrador , V. Ho-Fung i MA Estévez-Montero , „  Analiza mitochondrialnego DNA ujawnia znaczne pochodzenie rdzennych Amerykanów w Portoryko  ”, Human Biology , tom.  73, n o  4,Sierpień 2001, s.  491-511 ( ISSN  0018-7143 , PMID  11512677 , DOI  10.1353 / hub.2001.0056 , przeczytaj online , dostęp 3 kwietnia 2020 r. )
  2. (w) William F. Keegan i Lisabeth A. Carlson, Talking Taino: Caribbean Natural History from a Native Perspective , University of Alabama Press ,26 października 2008, 160  pkt. ( ISBN  978-0-8173-5508-1 , czytaj online ).
  3. (w) Edward Wilson-Lee ( fot.  Joe McLaren) Katalog rozbitków książek: Młody Kolumb i poszukiwanie Biblioteki Uniwersalnej , Londyn, William Collins,2019, 416  pkt. ( ISBN  9780008146245 ) , rozdział VI
  4. Sherburne Friend Cook, Eseje z historii populacji: Meksyk i Karaiby , University of California Press , 1971-1979 ( ISBN  0-520-01764-1 , 9780520017641 i 0520022726 , OCLC  215776 , czytaj online ).
  5. (w) Lizzie Wade, "  'wymarły' Karaibów mieszka potomkowie-have  " , Science , vol.  359 n O  6378,23 lutego 2018, s.  858 ( DOI  10.1126 / nauka.359.6378.858 ).
  6. Christian Duverger "  hiszpański-Indianie: zderzenie cywilizacji  " L'Histoire , N O  322,lipiec-sierpień 2007, s.  16.
  7. Bartolomé de las Casa, Historia de las Indias , tom III , rozdział XLII (jak również w trzecim akapicie Brevísima relación de la destrucción de las Indias ): „año de 508, habia, contados en esta isla isla todos los indios , 60 000 osób; de manera, que desde el año de 494, en el cual comenzó su desventura, como pareció en el libro I, capítulo 90, hasta el de 508, que fueron catorce anos, perecieron en las guerras y enviar por slavos, á vender in Castilla y en las minas y otros trabajos, trzeźwy tres cuentos de animas niż en ella habia. "
  8. Lynne Guitar, „  Documentando el mito de la extinción de la cultura Taína  ”, Kacike: dziennik historii i antropologii Indian Karaibów .
  9. Andrew Lawler, „  Najeźdźcy prawie wymordowali pierwszych mieszkańców Karaibów na długo przed przybyciem Hiszpanów, ujawnia DNA  ”, National Geographic , 23 grudnia 2020 r.
  10. (es) "  Estudio określił que hay genes taínos en 15% de los dominicanos  " , na listindiario.com
  11. (Es) Martínez Cruzado, Juan C., "  El uso del DNA mitocondrial para descubrir las migraciones precolombinas al Caribe  " , na kacike.org ,2002
  12. (w) Hannes Schroeder Martin Sikora, Shyam Gopalakrishnan, Lara Cassidy, Pierpaolo Delser Maisano i in. , "  Pochodzenie i dziedzictwo genetyczne Karaibskiego Taino  " , PNAS ,20 lutego 2018( DOI  doi.org/10.1073/pnas.1716839115 ).

Bibliografia

Książki naukowe

Powieść młodzieżowa

Zobacz również

Linki zewnętrzne