T-80U | |
T-80B w paradzie z okazji Dnia Zwycięstwa w 2005 roku | |
Produkcja | |
---|---|
Produkcja | 5404 egzemplarzy, wszystkie wersje łącznie |
Główne cechy | |
Załoga | 3 (dowódca, pilot, strzelec) |
Długość | 7,01 m² |
Szerokość | 3,60 m² |
Wysokość | 2,20 m² |
Msza w bitwie |
T-80 : 42 tony T-80B : 42,5 tony |
Ekranowanie (grubość/nachylenie) | |
Rodzaj | Kompozytowy i reaktywny |
Uzbrojenie | |
Uzbrojenie główne | Działo 125 mm 2A46M-1 T-80B (36 pocisków) |
Uzbrojenie dodatkowe | karabin maszynowy PKT współosiowy 7,62mm (1250 strzałów) pistolet przeciwlotniczy NSVT 12,7mm (500 nabojów) |
Mobilność | |
Silnik |
T-80 : Silnik turbowałowy GTD-1000T o mocy 1000 KM (736 kW) T-80B : GTD-1000TF 1000 KM (736 kW) |
Przenoszenie | T-80B 5-biegowa manualna (4 w T-80U ) |
Zawieszenie | drążki skrętne |
Prędkość na drodze | 70 km/h na drodze 48 km/h w terenie |
Moc właściwa |
T-80B i T-80UD : 25,9 KM/tonę T-80U : 27,2 KM/tonę |
Autonomia | 335 km (660 z czołgami zrzutowymi) |
T-80 jest zbiornikiem zwalczania wynikający z rozwoju T-64 , w którym po raz pierwszy w ZSRR został przyjęty przez zespół napędowy turbiny silnika . T-80 został opracowany pod koniec lat 70. , a na masową skalę zaczęto go wdrażać od 1978 roku .
Produkowany obok bardziej rustykalnego T-72 , podobnie jak jego poprzednik, zawierał najnowsze osiągnięcia w dziedzinie opancerzenia i uzbrojenia z sowieckiego przemysłu i został przydzielony do elitarnych jednostek Armii Radzieckiej .
Po rozpadzie ZSRR jego rozwój był kontynuowany tylko na Ukrainie poprzez wersję z silnikiem Diesla T-84, na którego terenie znajdowała się oryginalna fabryka czołgów w Charkowie . Rosyjski , preferując być wyposażony w modernizowanej wersji T-72 The T-90 , tańsze w produkcji i konserwacji, których konstrukcja przeprowadzono w Ural . Mimo to pod koniec lat 2010 Rosja podjęła się modernizacji swojego T-80B do standardu T-80BVM.
T-80 był często mylony z T-72 ze względu na ich zewnętrzne podobieństwo do tego stopnia, że ludzie z Zachodu zastanawiają się, dlaczego Sowieci przypisali dwa oznaczenia temu samemu czołgowi. Jednak badanie obu czołgów szybko przynosi odpowiedź na to pytanie: oba czołgi są bardzo różne pod względem mechanicznym i pochodzą z dwóch różnych biur projektowych, biura projektowego Morozov dla T-80 i Uralvagonzavod dla T-72. W rzeczywistości mają wspólny wygląd, T-80 to dalszy rozwój T-64 , uzupełniający T-72. T-64 był czołgiem łączącym najnowsze osiągnięcia radzieckiej technologii i przeznaczonym do wyposażenia elitarnych jednostek pancernych Armii Czerwonej (niezależne bataliony czołgów wyposażone wcześniej w czołgi ciężkie typu T-10 i dywizje pancerne), przy czym T-72 jest czołg przeznaczony do masowej produkcji i wyposażenie większości jednostek tej ostatniej (dywizji piechoty zmechanizowanej) i jednostek państw satelickich.
Udoskonalenie T-64 osiągnięto poprzez zastąpienie oryginalnego diesla 5TDF silnikiem turbowałowym, na wzór eksperymentalnego T-64T z 1963 roku wyposażonego w silnik turbowałowy GTD-3TL o mocy 700 KM . Zastosowanie takiego silnika dało czołgowi wyjątkowy stosunek mocy do masy, biorąc pod uwagę masę i rozmiary T-80, przez co często zyskał przydomek czołgu latającego . Montaż takiego silnika nie był pozbawiony poważnych obaw, ponieważ pierwsze radzieckie silniki turbowałowe nie były niezawodne i wymagały wielogodzinnej konserwacji. Chociaż w dużej mierze rozwiązano ten problem, wraz z pojawieniem się turbiny GTD-1250 w T-80U opracowano również wersję T-80UD wyposażoną w silnik wysokoprężny z przeciwbieżnymi tłokami 6TD , zasadniczo sześciocylindrową wersję 5TDF z T-64.
Później, po rozpadzie Związku Radzieckiego, właśnie ten wariant, mniej paliwożerny i łatwiejszy w utrzymaniu, będzie podstawą dla potomków czołgu, ukraińskiego T-84 .
W 2014 roku 4500 jednostek armii rosyjskiej umieszczono w rezerwie do 2015 roku ze względu na koszty utrzymania. Mimo to pod koniec lat 2010 Rosja podjęła się modernizacji swojego T-80B do standardu T-80BVM.
Ich skuteczność bojowa podczas I wojny czeczeńskiej , ze słabo wyszkolonymi załogami i strategią niezgodną z wojną miejską , była bardzo słaba. Spośród 225 pojazdów opancerzonych 62 T-80 i T-72 zostały zniszczone w pierwszym miesiącu konfliktu.
Generał A. Galkin, szef wykonawczy opancerzony, przekonały rosyjski minister obrony po konflikcie nigdy do zbiorników rzędu z silników turbinowych.
Podobnie jak wszystkie radzieckie czołgi, T-80 przyjął pewną formę koncepcji rozwoju opancerzenia, obowiązującej wówczas po tej stronie żelaznej kurtyny, mającej na celu uczynienie czołgów tak kompaktowymi, jak to tylko możliwe.
Ten wybór minimalnego szablonu ma pewne zalety, T-80 reprezentuje cel znacznie mniejszy niż M1 Abrams, 1/2 lub 3/4 w zależności od aspektu, pozwala również na zdumiewającą mobilność przy znacznie mniejszej masie. z czego wynika znaczna masa mocy porównywalna z japońskim Type 90 , który uzyskuje ją przez technologiczne wybory automatyzacji.
Ma jednak swoje wady, ponieważ bardzo małe stacje bojowe wymuszają dobór niewielkich załóg . Problematyczne okazuje się również zastosowanie automatycznego systemu ładowania, który pozwolił na to zmniejszenie gabarytów, przy przejściu załogi z czterech do trzech osób, strzelanie jest wolniejsze a przechowywanie amunicji pod wieżą w karuzeli zaopatrzeniowej może być katastrofalne dla przetrwania załogi w przypadku przebicia pancerza, posuwając się nawet do wyrzucenia wieży w powietrze.
Kolejny problem związany z niską wysokością czołgu, zamek działa nie może wznieść się bardzo wysoko i ogranicza zasięg ognia tego ostatniego w depresji.
Rosyjski T-80UM-1 wyposażony w system aktywnej ochrony Arena został pokazany publiczności w Omsku pod koniec 1997 roku .
T-80 może strzelać różnymi rodzajami amunicji strzała 3BM32 pręt uranu, który przebija 680 mm stali do 2000 metrów, pociski do ładunku kumulacyjnego 3BK29 mogą przebić do 700 mm stali po pancerzu reaktywnym, różne pociski wybuchowe, niektóre z nich miałby programowalną elektroniczną rakietę, która eksplodowała nad celem w celu osłaniania go odłamkami i pociskiem Reflex (AT 11 Sniper dla NATO) z naprowadzaniem laserowym, który przebija stal 700 mm na odległość do 5000 metrów.
Na poziomie defensywnym T-80 U posiada reaktywne klocki pancerza Kontact-5, które pozwalają wzmocnić pancerz pojazdu o 250 mm przeciwko amunicji strzałowej i 600 mm przeciwko ładunkom kumulacyjnym , co daje całkowitą ochronę 700 mm przeciwko amunicji oraz strzały 1100 mm przeciwko ładunkom kumulacyjnym , tak aby podstawa osłony przed nią była równa około 450 mm stali przeciwko strzałom z amunicją 500 mm przeciwko ładunkom kumulacyjnym .
Określenie | T-80 | T-80B | T-80BV | T-80U | T-80UD |
---|---|---|---|---|---|
Budowniczy | LKZ w Sankt Petersburgu | LKZ w Sankt Petersburgu | LKZ w Sankt Petersburgu | LKZ w Sankt Petersburgu | KMDB w Charkowie |
Rok oddania do użytku | 1976 | 1978 | 1985 | 1985 | 1987 |
Wymiary i waga | |||||
Waga | 42 tony | 42,5 tony | 43,7 ton | 46 ton | 46 ton |
Długość całkowita | 9656 metrów | 9651 metrów | 9651 metrów | 9556 metrów | 9,69 metra |
Długość podwozia | 6,78 metra | 6982 metry | 7012 metrów | 7085 metrów | |
Szerokość | 3525 metrów | 3582 metry | 3603 metrów | 3755 metrów | |
Wysokość dachu | 2,3 metra | 2221 9 metrów | 2215 metrów | 2285 metrów | |
Prześwit | 451 mm | 515 mm | |||
Mobilność | |||||
Motoryzacja | turbina | silnik wysokoprężny | |||
Model | GTD-1000T | GTD-1000TF | GTD-1250 | 6TD-1 | |
Moc | 1000 koni mechanicznych | 1100 koni mechanicznych | 1250 koni mechanicznych | 1000 koni mechanicznych | |
Stosunek masy do mocy | 23,8 KM / t | 25,8 KM / t | 25,1 KM / t | 27,1 KM/t | 21,7 KM/t |
Prędkość na drodze | 70 km/h | 60 km/h | |||
Wewnętrzna pojemność paliwa | 1 100 ℓ | 1 100 ℓ | 1 100 ℓ | 1 100 ℓ | 1 100 ℓ |
Uzbrojenie | |||||
Model armaty | 2A46-1 | 2A46-2 | 2A46M-1 | 2A46M-2 | |
Amunicja pokładowa | 40 | 38 | 45 | ||
Wystrzelone pociski | / | 9K112 Kobra lub 9M119 Svir | 9M119 Svir lub 9M119M Refleks | 9M119 Świr | |
Optyka i kontrola ognia | |||||
Celownik strzelca | DPT 2-49 | 1G43 | 1G46 | ||
Wizjer nocny | TPN-1 | TPN-3 | TPN-4 Buran | ||
Ochrona | |||||
Pancerz wieży | odlewana wieżyczka składająca się z zestawu kulek korundowych osadzonych w metalowej matrycy, | wieżyczka ze staliwa zawierająca warstwę kwarcu | formowana wieżyczka zawierająca półpłynne polimery | formowana wieżyczka zawierająca płytki ceramiczne | |
Glazura tarcza | |||||
Reaktywna zbroja wybuchowa | / | / | Styk 4S20 -1 | 4S22 Kontakt-5 | |
Aktywna ochrona | / | / | / | / | Sztora-1 |