Satyr

Te przykady pokazuj, e:

• w okresie archaicznym pierwsze przedstawienia satyrów czyniy ich raczej pó-czowiekami, pó-kozami, czsto mieszacami ityfalicznymi  ;
• rozrónienie midzy satyrami a silenusem jest trudne, jeli nie niemoliwe, do ustalenia. Jest nawet prawdopodobne, e ówczeni Grecy nie czynili wyranego rozrónienia midzy tymi postaciami lub e podobne postacie byy nazywane jednym lub drugim imieniem w zalenoci od regionu.

To jest od koca VI ^th  wieku , e na poddaszu wazony, znaki te coraz czciej pojawiaj si obok Dionizosa.

W czasach klasycznych wreszcie satyrowie nabyli swoje najbardziej znane cechy:

• W teatrze ateskim w dramatach satyrycznych wystpuj chóry zoone z tych postaci, które obecnie nazywane s satyrami. W Cyclops z Eurypidesa i The Tropowców z Sofoklesa , kierownik chóru satyrów nazywa Silenus i przedstawiany jest jako ich ojciec (moe to sugerowa, e te dwie nazwy stay si niemal synonimami, lub e Silenus sta si indywidualny charakter);
• Od drugiej poowy V ^th  wieku  pne. AD , satyry przedstawione na wazonach attyckich s coraz czciej hybrydami z krótszym ogonem i uszami koskimi. Naley jednak zauway, e przedstawienie satyra z czasem staje si coraz bardziej ludzkie (zanikanie zwierzcych atrybutów). Wazony z VI ^th  wieku i na pocztku V ^-tego  wieku wystpów satyrów w idealnych towarzyszy Dionizosa: pij, odtworzy aulos , taczy i realizowa swoje pasje maenads i dziewczt, którzy im si oprze (oni s'czasami nawet zabra go z osio, którego Dionizos uywa jako wierzchowca). Ich wystpy prawie zawsze maj cel komiczny.

Satyry, silenusy i fauny

Satyry i Silenus byy pierwotnie przedstawiane jako wieniacy z koskim ogonem, uszami i najczciej wyprostowanym fallusem. Pochodzenie tego rozrónienia midzy satyrami a silenusem pozostaje zagadk. Do fauny s odpowiedniki aciskie satyry.

Przedstawieni nago, z uporem ukazuj swoj potworno, t brzydot, która od dawna ich charakteryzowaa i, delikatnie mówic, komiczny aspekt ich seksualnego podniecenia. Poniewa w staroytnym greckim nagoci pe mskich bogów, bohaterów, onierzy czy sportowców musi by skromnych rozmiarów. Zwizani z Dionizosem satyrowie kojarz si z bankietem pijcych, a ich ulubionymi przedmiotami s te, które sygnalizuj jego spoycie: winorol, kielich, krater, woda. Ich wygld wlewa si wic w radosny i niecodzienny wiat rozkoszy i wina, co niewtpliwie nie ma zadowoli uytkownika wazonu, tym atwiej, e obrazy zdobice te wazony s komentowane podczas bankietu, w miej atmosferze. . Zwaszcza zachowanie podliwe przejawia si cakowitym rozlunieniem w odniesieniu do norm obywatelskich, w szczególnoci tego, co wane dla mczyzn i kobiet w zasigu wzroku, sophrôsunê , panowania nad sob. Wedug François Lissarague, lubieno korzysta z tych wyimaginowanych postaci, aby wyrazi si bardzo swobodnie.

Pochodne znaczenie

Przez analogi do podliwego i podliwego zachowania przypisywanego satyrowi, termin satyr moe by uywany w mowie potocznej do okrelenia pewnych rodzajów zboczeców seksualnych  : sowo to oznacza w szczególnoci mczyzn majcego obsesj na punkcie seksu, który pragnie odby stosunek pciowy. obcych - zwaszcza modych ludzi, a nawet dzieci - lub dopuszczajcych si nagannych czynów ( ekshibicjonizm , podgldactwo , moliwe napaci seksualne na nieletnich itp.).

Termin   satyriaza   oznacza hiperseksualno, która moe wystpowa u mczyzn, odzwierciedlajc nimfomani u kobiet.

Artystyczne ewokacje

Wskazane jest odrónienie dzie staroytnych, gdzie satyrowie s dobrze znanym elementem codziennej kultury Greków, dzie wspóczesnych, które od czasów Cesarstwa Bizantyjskiego przeszy pogastwo; ci ostatni czsto na nowo wymylali lub reinterpretowali postacie i koncepcje staroytnoci, zgodnie z gustem dnia.

Ten artyku zawiera co najmniej jedn list (kwiecie 2015).

Ten artyku zawiera co najmniej jedn list . Listy te zyskayby na pisaniu w formie syntetycznych akapitów, przyjemniejszych do czytania, przy czym listy mogyby by równie wprowadzane za pomoc czci pisemnej i ródowej, aby prawidowo zlokalizowa róne pozycje.
Rzeczywicie, Wikipedia nie peni roli bazy danych i faworyzuje treci encyklopedyczne w poszukiwaniu kompletnoci.

Wspóczesny przykad uycia: satyr popiersie, rzeba na fasadzie budynku znajduje rue Madame w 6 ^th  arrondissement w Paryu .

Literatura

• Satyry s wymieniane w redniowiecznych bestiariuszach, które klasyfikuj mapy czekoksztatne wród satyrów.
• Satyr jest obecny, obok wielu innych mitologicznych stworze, w wierszach Parnasu , na przykad w sonetu Le Chevrier z trofeów z Jose-Maria de Heredia . Wiele prac powiconych jest postaciom poszczególnych satyrów lub bogom w postaci satyrów: patrz Marsjasz , Pan , Silenus . W Legenda wieków , Victor Hugo , z Le Satyre prezentuje posta czowieka sprawiedliwego i poety, który jest inspirowany Marsjaszem i miednicy.
• W Les chansons de Bilitis przez Pierre Louÿs , satyr pojawia si trzy razy (1894).
• W Pastereczka i kominiarczyk przez Hansa Christiana Andersena pojawia satyra przydomek Grand-General-Komendanta Gównego-jambe-de-Bouc.
• W powieci science fiction Hyperion , autorstwa Dana Simmonsa , poeta Martin Silenus z pomoc Biorzebiarza Graumanna Raclette uzyskuje wygld satyra opisanego jako posiadajcego owosione boki, kopyta, kozie apy, spiczaste uszy, a take przeszed kilka interesujcych modyfikacji jej anatomia seksualna, aby zapewni Miastu Poetów jedyn rzecz, której mu brakowao: poczucie dekadencji. "
• W Zazie dans le métro Raymonda Queneau posta satyra jest postaci powracajc. Rzeczywicie, moemy policzy ojca Zazie, który znca si nad córk, zanim sta si ofiar maeskiego ostrza. Jest te typ z wieloma osobowociami, ksi wiata i reprezentacyjna posta satyra w caej okazaoci. Przechodzi od modej dziewczyny do zamnej kobiety i koczy swoj podró z wdow. adna kategoria mu nie umknie.
• W serii Percy Jackson i Heroes of Olympus autorstwa Ricka Riordana satyrowie Grover i Hedge towarzysz Percy'emu i jego przyjacioom w ich przygodach.
• Bóg w cieniu to powie fantasy napisana przez Megan Lindholm, lepiej znan jako Robin Hobb. Opowiada o nieodpartym pocigu modej kobiety do fauna.

• W komiksie Wdrujcy Bóg Fabrizio Doriego Eustis Wdrowiec jest satyrem poród ludzi

Muzyka

• Claude Debussy , Trois Chansons de Bilitis, a dokadniej w Tombeau des Naïades (1897), na podstawie tekstu Pierre'a Louÿsa .
• Georges Brassens , Le bulletin de santé (1966).

Obraz

Sebastiano Ricci reprezentowane satyrów kilkakrotnie: Dwa satyry spojrze na picego nimfy , 1712 - 1716 , Palais des Beaux-Arts w Lille  ; Nimfy i Satyry w 1712 - 1716 w Muzeum Luwru i Wenus i Satyr , 1716 - 1720 w Muzeum Sztuk Piknych w Budapeszcie . Pidziesit lat póniej Giambattista Tiepolo w parze obrazów z lat 1740 - 1742 przedstawia kobiece satyry. S przechowywane w Muzeum Norton Simon w Pasadenie

• 

  Dwa satyry spojrze na picego nimfy
  Sebastiano Ricci , 1712 - 1716
  Palais des Beaux-Arts w Lille
• 

  Satyr eski z domem, dzieckiem i Putto
  Giambattista Tiepolo , 1740 - 1742
  Norton Simon Museum , Pasadena
• 

  Satyr eski z tamburynem, dzieckiem i Putto
  Giambattista Tiepolo , 1740 - 1742
  Norton Simon Museum , Pasadena

W XIX ^th  century William Bouguereau reprezentuje nimfy i Satyr (1873).

Rzeba

• W czasach klasycznych satyrowie Praksytelesa , w tym satyr w stanie spoczynku .
• W czasach hellenistycznych The Fauna Barberini .

Kino

• W animowanym filmie fabularnym Disneya Herkules (1997) mentorem Herkulesa jest satyr imieniem Filoktet (co nie odpowiada niczemu w mitologii greckiej, ale raczej swobodn inspiracj od rónych postaci. , w tym centaura Chirona i ucznika Filokteta ).
• W 2007 roku, francuski aktor Vincent Cassel zagra w filmie satyra Sa Majesté Minor przez Jean-Jacques Annaud .
• W 2010 roku aktor Brandon T. Jackson pojawi si w amerykaskim filmie w reyserii Chrisa Columbusa Percy Jacksona: The Lightning Thief jako satyr o imieniu Grover Underwood. Tak sam rol odgrywa take w drugiej odsonie sagi w reyserii Thora Freudenthala ( Percy Jackson: Morze Potworów ).

Teatr

W teatrze najbardziej kontrowersyjn interpretacj postaci satyra w jego czasach bya z pewnoci interpretacja Arniego Dauberta, neofity zrekrutowanego do sztuki René de Obaldia Le Satyre de la Villette (1966). Zaangaowany ze wzgldu na swoje cechy fizyczne (bardzo wyrana krzywizna miednicy, z asymetrycznymi doeczkami i krzaczastymi brwiami), jednoczciowy aktor bdzie cierpie z powodu niezadowolonej z jego wystpu publicznoci ^{[ref. konieczne]} .

Literatura naukowa

W swojej klasyfikacji istot ywych C. von Linné grupuje razem w troglodyty  : Homo nocturnus , Homo sylvestris , Orang-Outang i Kakurlacko. Nastpnie w Amoenitates akademiae (1763) zdefiniowa do duy takson Homo antropomorfa, oznaczajcy róne stworzenia mitologiczne i podobne do czowieka, takie jak troglodyta, satyr, hydra , feniks . Dodaje, e te stworzenia tak naprawd nie istniay, ale byy niedokadnymi opisami wielkich mapopodobnych stworze .

Uwagi i referencje

1. François Lissarrague, miasta satyrów. Antropologia zabawy (Ateny, VI ^th  - V ^th  stulecia  . BC ) , Editions de l'Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales2013, 327  s.
2. [Satyr] uosabia odwrócenie standardów estetycznych i etycznych, które ksztatuj bogów w pikne ksztaty: Pierre Sineux, Kim jest grecki bóg , Pary, Klincksieck , coll.  "50 pyta",2006, 190  s. ( ISBN  978-2-252-03589-4 ) , s.  132 Czy wszyscy greccy bogowie s pikni
3. Violaine Sebillotte-Cuchet, 2013
4. François Lissarrague, 2013
5. Definicje leksykograficzne i etymologiczne satyra ze skomputeryzowanej skarbnicy jzyka francuskiego , na stronie Krajowego Centrum Zasobów Tekstowych i Leksykalnych
6. (w) Willene B. Clark, redniowieczna ksiga zwierzt. Bestiariusz drugiej rodziny , Boydell Press,2006, s.  133132
7. NMR
8. Powiadomienie Mona Lisy
9. Sztuka Google
10. Muzeum Norton
11. STIC, Uniwersytet w Angers, 2010, Carl von Linné  : [1]

Zobacz równie

Bibliografia

• Cyryl Dumas , Erotyka Galów. Sztuka erotyczna w rzymskiej Galii w II ^th  century przed III ^th  wne , wyd. z Musée des Baux de Provence, 2005 ( ISBN  2-9525039-0-7 ) .
• Timothy Gantz , Mity o archaicznej Grecji , Belin,2004[ szczegóy wydania ], s.  243-248.
• Françoise Lavocat , Syrinx na stosie. Pan i satyrowie w epoce renesansu i baroku , Droz, Genewa, 2005.
• François Lissarrague (dyrektor studiów w EHESS ), O seksualnoci satyrów , w Metis , t.  2 n ^o  2-1, 1987, pp.  63-90 [ czytaj online ] .
• François Lissarrague, Miasto satyrów. Antropologia zabawy (Ateny, VI ^th  - V ^th  stulecia  . BC ) , Pary, edycjach Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales2013, 327  s. ( ISBN  978-2-7132-2384-6 )
• Violaine Sebillotte-Cuchet,   François Lissarrague, La Cité des satyres. Antropologia zabawy (Ateny, VI ^th  - V ^th  stulecia  pne. )  , CLIO. Kobiety, Pe, Historia , n ^o  42,2015, s.  299 ( ISSN  1777-5299 , przeczytane online , konsultowane 27 stycznia 2018 r. ).

Powizane artykuy

• Dwaj satyrowie Silenus i Marsjasz .
• Do fauny , satyry równowane w mitologii rzymskiej .
• Satyryczny dramat , gatunek literacki gocinnie chór z satyrów.
• Satyr do picia , greckie naczynie ceremonialne.

Link zewntrzny