Reprezentacja wiata

Przedstawienie staroytne i redniowieczne: geocentryzm

Skada si z wszechwiata skupionego wokó Ziemi ( geocentryzm ), z którego wyrosy staroytne koncepcje kosmologii religijnej .

Heliocentryzm

Reprezentacja wyszed z XVI ^p  wieku z Kopernika potwierdzonego Galileo i Newton skada si wiata wokó soce ( heliocentryczn ); w tej reprezentacji wszechwiat sprowadza si mniej wicej do Ukadu Sonecznego , w którym Ziemia jest jedn z planet krcych wokó Soca; spoeczna akceptacja tego przedstawienia zaja kilka stuleci; we Francji Voltaire (w dwóch swoich dzieach) i encyklopedysta d'Alembert (w rozprawie wstpnej encyklopedii i artykuach astronomicznych w Encyklopedii ) mocno przyczynili si do tego przyjcia.

Wspóczesna reprezentacja

Wspóczesna reprezentacja wszechwiata , po obserwacje astronomiczne i teorie kosmologiczne z XX ^th i XXI ^th  stulecia, to czasoprzestrze nieskoczona ekspansja, które mamy dostp tylko skoczon cz: the obserwowalny wszechwiat . Zakada si, e wszechwiat jako cao jest jednorodny i izotropowy, co oznacza midzy innymi, e ten obserwowalny wszechwiat jest reprezentatywny dla nieskoczonego wszechwiata jako caoci. Obserwowalny wszechwiat jest wypeniony co najmniej setk miliardów galaktyk , z których kada skada si zazwyczaj z kilkuset miliardów gwiazd . Soce, wokó którego kr Ziemia i inne planety Ukadu Sonecznego , jest jedn z wielu gwiazd w jednej galaktyce. Obecnie powszechnie przyjmuje si, e znaczna cz gwiazd ma procesj planetarn, tak jak ma to miejsce w przypadku Soca i planet krcych wokó niego. Dlatego planety s obecne we Wszechwiecie w duych ilociach, co sugeruje, e Ziemia nie jest wyjtkowa i e moe istnie nieobliczalna liczba innych podobnych planet. Jednak obecne techniki obserwacji astronomicznych nie s w stanie obserwowa planet pozasonecznych z wystarczajc dokadnoci, aby potwierdzi lub zaprzeczy obecnoci ycia na ich powierzchni. Otwarta jest zatem kwestia wyjtkowoci ycia na Ziemi. Naley zauway, e w przedstawianiu wspóczesnego wiata wszechwiat nie jest statyczny, ale dynamiczny. Obserwacje odlegych gwiazd umoliwiy zbadanie przeszoci wszechwiata. Ujawniaj, e wraz z cofaniem si w czasie jest on coraz bardziej gsty, a osignie niezwykle gsty stan. Po tym bardzo gstym stanie nastpia ogromna ekspansja Wszechwiata - Wielki Wybuch . Fundamentalne ograniczenia uniemoliwiaj obserwacj Wszechwiata przed t dat, przez co czsto kojarzone s z pochodzeniem Wszechwiata. Wspóczesny Koció katolicki zaakceptowa bez trudu wspóczesna teoria wielkiego wybuchu , jak wynika z deklaracji Piusa XII przed Papieskiej Akademii Nauk w 1951 roku  : Wydaje si w prawdzie, e nauka dzisiejszy, cofajc si w udarze mózgu milionów wieków, udao si by wiadkiem tego pocztkowego fiat lux . Mniej wicej w tym czasie kosmos opuci rk Stwórcy .

Konsekwencje

Te rewolucje naukowe generuj zazwyczaj nowe reprezentacje wiata. Tak byo w przypadku rewolucji kopernikaskiej , która przyniosa heliocentryczn reprezentacj wszechwiata. Dzisiaj jest to w przypadku rewolucji rodzi si z odkrycia naukowe w pierwszej poowie XX ^th  wieku , który opisuje wszechwiat jako cao galaktyk .

Alexandre Koyré wyjani, e kopernikaska rewolucja doprowadzia od czasów Galileusza do XX ^th  wieku przejcia z zamknitego wiata do nieskoczonego wszechwiata.

Reprezentacja wiata ziemskiego

Paul Valéry w swojej pracy Regards sur le monde moderne , opublikowanej w 1945 r., Oceni, e zaczyna si czas skoczonego wiata. Przez wiat nie mia na myli wiata-wszechwiata Staroytnych, ale nasz obecny wiat , to znaczy Ziemi i wszystkich jej mieszkaców. Zastanawia si nad radykaln i coraz szybsz przemian ludzkiego spoeczestwa . Wedug niego wspóczesny czowiek jest niewolnikiem nowoczesnoci: nie ma postpu, który nie przerodziby si w jego najpeniejsz suebno. [] Nic si nie stanie, jeli cay wiat si zaangauje .

Bertrand de Jouvenel mówi o maej wielkoci Ziemi w 1968 roku.

Dominique Bourg , filozof zrównowaonego rozwoju , pokazuje, e niedawna wiadomo skoczonoci ekologicznej Ziemi doprowadzia do radykalnej zmiany w naszych przedstawieniach midzy tym, co uniwersalne, a tym, co szczegóowe. Prowadzi do zakwestionowania klasycznego, nowoczesnego paradygmatu poprzez wprowadzenie wspózalenoci midzy biosfer (planetarn) a biotopami ( lokalnoci ).