R136a2

R136a2 Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Młoda gromada R136. Dane obserwacyjne
( epoka J2000.0 )
Rektascensja 5 godz.  38 m  42,4 s
Deklinacja −69 ° 06 ′ 02,88 ″
Konstelacja Dorada
Pozorna wielkość 12.34

Lokalizacja w konstelacji: Dorade

(Zobacz sytuację w konstelacji: Dorade) Dorado IAU.svg
Charakterystyka
Typ widmowy WN5h
Astrometria
Dystans 163 000 al
Absolutna wielkość -7,52
Charakterystyka fizyczna
Masa 195  M ☉
Promień 23,4  R ☉
Jasność 4 266 000  L ☉
Temperatura 53000  K
Obrót 200   km / s
Wiek 300 000  a

Inne oznaczenia

MH 511, RMC 136a2, HSH95 5, BAT99 109, CHH92 2

R136a2 (lub RMC 136a2 ) to gwiazda Wolfa-Rayeta znajdująca się w pobliżu centrum gromady R136 , centralnej koncentracji gwiazd dużej gromady otwartej NGC 2070 w Mgławicy Tarantula znajdującej się w Wielkim Obłoku Magellana . Jest to jedna z najbardziej masywnych obserwowanych gwiazd , ważąca około 195  M ☉ .

Odkrycie

W 1960 roku grupa astronomów pracujących w Obserwatorium Radcliffe w Pretorii dokonywała systematycznych pomiarów jasności i widm jasnych gwiazd w Wielkim Obłoku Magellana. Późniejsze obserwacje wykazały, że R136 znajdował się w centrum olbrzymiego regionu H II, który był centrum intensywnego powstawania gwiazd w bliskim sąsiedztwie obserwowanych gwiazd.

Dystans

Większość szacunków zakłada, że ​​R136 znajduje się w tej samej odległości co Wielki Obłok Magellana (LMC), 163 000  lat świetlnych od nas . Najdokładniejsza odległość od LMC to 49,97  kpc , uzyskana z porównania wymiarów kątowych i liniowych podwójnych gwiazd zaćmieniowych .

Nieruchomości

Jak wszystkie gwiazdy Wolfa-Rayeta, R136a2 ulega znacznej utracie masy z powodu gwałtownego wiatru gwiazdowego. Gwiazda traci 4,6 × 10-5  M ☉ rocznie z powodu wiatru gwiazdowego o prędkości 2400  km / s . Duża masa gwiazdy ściska i ogrzewa jądro oraz sprzyja szybkiej fuzji wodoru, głównie w cyklu CNO . Tempo fuzji jest tak duże, że w ciągu 10 sekund R136a2 produkuje więcej energii niż Słońce w ciągu roku. Prawdopodobnie w chwili narodzin była to gwiazda 240  M ☉ i straciłaby nawet 40  M ☉ w ciągu ostatnich 2 milionów lat . R136a2 byłby ponad 4 miliony razy jaśniejszy niż słońce .

Chociaż gwiazda jest jedną z najbardziej masywnych znanych gwiazd, ma promień 23,4 słońc i objętość 13 000 słońc, znacznie mniej niż większe gwiazdy, takie jak UY Scuti . Ze względu na wysoką temperaturę, około 53 000 K, większość swojej energii emituje w ultrafioletowym obszarze widma elektromagnetycznego. Jego pozorna wielkość wynosi 12,34.

Przyszłość

R136a2 jest tak potężny , że stracił już znaczną część swojej masy początkowej, mimo że ma zaledwie kilka milionów lat . Nadal znajduje się w głównej sekwencji, łącząc wodór z jądrem. Jego los zależy od tego, jaką masę straci, zanim zapadnie się jądro, ale jest prawdopodobne, że powstanie supernowa . Najnowsze modele sugerują, że masywniejsze gwiazdy eksplodują jako supernowa typu Ic, chociaż w przypadku gwiazd podwójnych możliwe są różne wyniki. Oczekuje się, że niektóre z tych supernowych wytworzą pewien rodzaj rozbłysku gamma, a oczekiwanym wynikiem jest czarna dziura .

Uwagi i odniesienia

  1. Doran, PA Crowther , A. De Koter , CJ Evans , C. McEvoy , NR Walborn , N. Bastian , JM Bestenlehner , G. Gräfener , A. Herrero , K. Köhler , J. Maíz Apellániz , F. Najarro , J. . Puls H. Sana , FRN Schneider WD Taylor , J. Th. van Loon i JS Vink "  VLT-PŁOMIENIE rosea Pomiar. XI. Spis gorących świecących gwiazd i ich opinie w 30 Doradus  ”, Astronomy & Astrophysics , vol.  558,2013, A134 ( DOI  10.1051 / 0004-6361 / 201321824 , Bibcode  2013A & A ... 558A.134D , arXiv  1308.3412 )
  2. Schnurr, A.-N. Chené , J. Casoli , AFJ Moffat i N. St-Louis , „  VLT / SINFONI time-resolved spectroscopy of the central, luminous, H-rich WN stars of R136  ”, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society , vol.  397 n O  4,2009, s.  2049 ( DOI  10.1111 / j.1365-2966.2009.15060.x , Bibcode  2009MNRAS.397.2049S , arXiv  0905.2934 )
  3. Paul A. Crowther , Olivier Schnurr , Raphael Hirschi , Norhasliza Yusof , Richard J. Parker , Simon P. Goodwin i Hasan Abu Kassim , „  Gromada gwiazd R136 zawiera kilka gwiazd, których indywidualne masy znacznie przekraczają dopuszczalny limit 150 M⊙ mas gwiazd  ”, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society , vol.  408 n O  22010, s.  731 ( DOI  10.1111 / j.1365-2966.2010.17167.x , Bibcode  2010MNRAS.408..731C , arXiv  1007.3284 )
  4. (w) BAT99 109 - Gwiazda Wolfa-Rayeta w bazie danych Sinbad the Strasbourg Astronomical Data Center .
  5. MW Feast , AD Thackeray i AJ Wesselink , „  The Brightest stars in the Magellanic Clouds  ”, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society , vol.  121 n O  4,1960, s.  337 ( DOI  10.1093 / mnras / 121.4.337 , Bibcode  1960MNRAS.121..337F )
  6. Pietrzyński, D. Graczyk , W. Gieren , IB Thompson , B. Pilecki , A. Udalski , I. Soszyński , S. Kozłowski , P. Konorski , K. Suchomska , G. Bono , PG Prada Moroni , S. Villanova , N. Nardetto , F. Bresolin , RP Kudritzki , J. Storm , A. Gallenne , R. Smolec , D. Minniti , M. Kubiak , MK Szymański , R. Poleski , Ł. Wyrzykowski , K. Ulaczyk , P. Pietrukowicz , M. Górski i P. Karczmarek , „  Zaćmieniowo-binarna odległość do Wielkiego Obłoku Magellana z dokładnością do 2%  ”, Nature , vol.  495 n O  7439,2013, s.  76 ( PMID  23467166 , DOI  10.1038 / nature11878 , Bibcode  2013Natur.495 ... 76P , arXiv  1303.2063 )
  7. (w) R. Hainich , U. Rühling H. Todt , LM Oskinova , A. Liermann , G. Gräfener , C. Foellmi , O. Schnurr and W.-R. Hamann , „  The Wolf-Rayet stars in the Large Magellanic Cloud  ” , Astronomy and Astrophysics , vol.  565,Maj 2014, A27 ( ISSN  0004-6361 , DOI  10.1051 / 0004-6361 / 201322696 , Bibcode  2014A & A ... 565A..27H , arXiv  1401.5474 )
  8. Stan. E. Woosley i Alexander Heger , Very Massive Stars in the Local Universe , vol.  412, pot.  „Biblioteka astrofizyki i nauk o kosmosie”,2015, 199  str. ( ISBN  978-3-319-09595-0 , DOI  10.1007 / 978-3-319-09596-7_7 , Bibcode  2015ASSL..412..199W , arXiv  1406.5657 ) , „The Deaths of Very Massive Stars”

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne