Quincampoix

Quincampoix
Quincampoix
Ratusz.
Herb Quincampoix
Heraldyka
Administracja
Kraj Francja
Region Normandia
dział Seine-Maritime
Dzielnica Rouen
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin między Caux-Vexin
Mandat burmistrza
 Eric Herbet
2020 -2026
Kod pocztowy 76230
Wspólny kod 76517
Demografia
Miły Quincampoisiennes, Quincampoisiennes
Ludność
miejska 		3007  mieszk. (2018 wzrost o 1,08% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 148  mieszkańców/km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu 49°31′31″ północ, 1°11′07″ wschód
Wysokość Min. Maks. 80  m
180  m²
Obszar 20,34  km 2
Rodzaj Społeczność miejska
Jednostka miejska Rouen
( przedmieście )
Obszar atrakcji Rouen
(gmina korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Bois-Guillaume
Ustawodawczy dziesiąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Normandia
Zobacz na mapie administracyjnej Normandii Lokalizator miasta 14.svg Quincampoix
Geolokalizacja na mapie: Seine-Maritime
Zobacz na mapie topograficznej Seine-Maritime Lokalizator miasta 14.svg Quincampoix
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Quincampoix
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Quincampoix
Znajomości
Stronie internetowej ratusz-quincampoix.fr

Quincampoix jest francuski gmina znajduje się w dziale z Seine-Maritime w tym Normandy regionu .

Geografia

Gminy graniczące z Quincampoix
Bosc-Guérard-Saint-Adrien Saint-Georges-sur-Fontaine Saint-André-sur-Cailly
Houppeville Quincampoix Morgny-la-Pommeraye
Isneauville Fontaine-sous-Préaux Préaux , Stara Ulica

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „  zdegradowany klimat oceaniczny równin centrum i północy”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „zmienionego klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji metropolitalnej. Jest to strefa przejściowa pomiędzy klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 10,2  °C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 3,4 dni
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 1,9 dnia
  • Roczna amplituda termiczna: 13,8  °C
  • Roczna akumulacja opadów: 877  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 13,3 d
  • Liczba dni opadów w lipcu: 8,8 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Rouen - Ogród” w miejscowości Rouen , zleciła w 1979 roku i znajduje się 11  km w linii prostej , gdzie temperatura Średni roczny wynosi 12,2  ° C i wysokość opadów wynosi 805,2  mm w latach 1981-2010. Na najbliższej stacji meteorologicznej historycznym „Rouen-Boos”, w miejscowości Boos , oddana do użytku w 1968 i 15  km , średnie roczne zmiany temperatury od 10,1  ° C na okres 1971-2000 do 10, 5  ° C do 1981 -2010, następnie w 11  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Quincampoix jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin zwartych lub gęstości pośredniej, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Rouen , międzygminnej oddziałowej aglomeracji grupowanie razem 50 gmin i 467,575 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Rouen, którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 317 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (65,8% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (67,7%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (54,9%), lasy (25,6%), łąki (10,9%), tereny zurbanizowane (8,6%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Nazwa miejscowości jest poświadczona formami Ecclesia Sancte Margarete de Quikenpoist z 1215 r.; Ecclesia z Qui Kenpeist w 1226; Willelmi de Kionpeist w 1226; Ecclesia de Qinquenpoit około 1240; Quiquempoist między 1266 a 1323; Quiquenpoist w 1275; Quiquempoist i parrochia Quiquempoist w 1291; Quiquenpoit w 1319; Quiquenpoist w 1337 (Longnon); Dwór Quiquenpoist w 1362; Quiquenpoit w 1431 (Longnon); Quiquempoist w 1454; św. Małgorzata de Quiquempoit w 1464 r.; Quiquempoit w 1494; Ecclesia Sancte Margarete de Quiquempoix w 1501; św. Małgorzata de Quiquenpoix w 1519 r.; Quikquempoist w 1537; św. Małgorzata de Quiqenpoix w 1544 r.; Quinquempoists w 1550; Quiquempoix w 1566 i 1648 (Pouillé); Parrochialis ecclesia Beatae Margaritae de Quinquempois w 1676; Quicampoix w 1704 (Pouille); św. Małgorzata de Quincampoix w 1714 r.; Quinquenpois w 1738 (Pouillé); Quinquempois w 1761; Quinquenpois w 1715 (Frémont); Quinquempoix w 1757 (Cassini); Quicampoix w 1788; Quincampoix w 1953 roku.

Ten toponim wiąże się z istnieniem młyna.
Quincampoix oznacza, w starych tytułach, kto w poist , "kto się denerwuje".
Nazwa pochodzi od średniowiecznego wyrażenia „ kto waży”.

Poist w średniowiecznym francuskim byłby odpowiednikiem „że on waży”, a Quinquempoist można by przetłumaczyć jako: „A kto waży”. Zwolennicy tej, najczęściej akceptowanej, interpretacji podkreślają złą reputację młynarzy. Łączą się one z niektórymi młynami wodnymi oznaczonymi terminem uważanym za ironię „nasłuchiwać, czy pada”. Ponadto młyn, własność cesarska, był czynnikiem ograniczającym dla mieszkańców, którzy musieli mieć tam ziarno zmielone.

Wyjaśnienie to kwestionuje François de Beaurepaire: dla niego poist pochodziłoby od łacińskiego czasownika, który po francusku tłumaczy się jako „ tłuc , miel , miażdż ”, a Quincampoix znaczy „kto miażdży”.

Dwie inne gminy we Francji noszą tę samą nazwę: jedna z tą samą pisownią, Quincampoix-Fleuzy , w Oise (kanton Formerie); drugi, również w Oise (kantonie Saint-Just-en-Chaussée), ale ze znacznie odmienną pisownią: Quinquempoix .

Quincampoix rzeka w Ille-et-Vilaine .

Zobacz także artykuł Quincampoix (etymologia) .

Fabuła

Obecność wiatraka to pierwszy element datowania. Ta technika jest nowsza niż młyn wodny. Rozprzestrzenił się we Francji w XII th  wieku. Powstanie wsi nie może zatem nastąpić wcześniej. Jest współczesny z wielkimi polanami, które zaznaczyły ten okres.

Od średniowiecza do rewolucji

Po uwolnieniu Orleanu w 1429 roku i konsekracji Karola VII w Reims , Joanna d'Arc przegrała przed Compiègne w 1430 roku .

Pojmana została wysłana do Rouen, gdzie miała być osądzona. Przywieziona pod eskortą do Bosc-le-Hard , potem do Cailly , musi koniecznie udać się do Quincampoix na24 grudnia 1430.

W tym czasie do twierdzy Rouen można było dotrzeć dwoma drogami przez Bois-Guillaume i Porte Bouvreuil: obecną rue de Cailly lub, przez Fontaine-le-Bourg , drogą zastąpioną przez obecną drogę do Dieppe, mniej więcej na tej samej trasa. Schylamy się w kierunku obecnej rue de Cailly, która przecinała zamieszkałe miejsca, w tym Quincampoix. Druga trasa podążała, a nawet przecinała las. Czasy były trudne, w lasach nawiedzały grupy partyzantów, a możliwość uwolnienia Joanny, a przynajmniej wyciągnięcia z niej okupu, nie zawiodła i przyciągnęła stronników króla, a nawet zbirów.

W czasie wojny stuletniej region musiał znosić napływ ludzi wojennych: Anglików, Francuzów, Łupieżców, Wielkich Przedsiębiorstw...

Przekrój cmentarza powstał między 1560 i 1580 roku .

Od 1580 do 1592 roku , kraj ten został po raz kolejny spustoszony. W regionie stacjonowały wojska Filipa II , króla Hiszpanii , dowodzone przez księcia Farnese , które spowodowały wiele zniszczeń. Zamek Château de la Bucaille zostaje spalony.

Od 1754 roku datuje się budowę drogi królewskiej z Rouen do Saint-Omer , która stała się drogą cesarską, drogą krajową, ale dla mieszkańców na zawsze pozostanie drogą Neufchâtel .

Quincampoix staje się głównym miastem kantonu podczas rewolucji , ale jej kanton jest usuwany na początku XIX e  wieku , gmina jest następnie dołączone do kantonu Cleres.

Od 1840 do wielkiej wojny

Położono pierwszy kamień pod budowę kościoła 12 czerwca 1865 r, a inauguracja odbyła się dnia 13 lipca 1868 r.. Cmentarz otaczający kościół został oceniony w 1695 roku jako „niezwykły rozmiar”: 1 i pół akra, czyli od 80 do 85 arów. W 1868 r. ankieta wykazała: 30 arów i 85 centów, nie licząc położenia kościoła.

Między dwiema wojnami

W 1920 r. miasto podzieli temat: pomnik poległych z wojny 1914-1918 . Byli bojownicy, którzy mieli być „zjednoczeni jak na froncie”, podzielili się na dwa stowarzyszenia. Jedni chcą pomnika na cmentarzu z ceremonią religijną, inni chcą go na placu. Po rozwiązaniu komitetu, referendum, zwrocie prenumeratorów, pomnik nadal będzie budowany na cmentarzu komunalnym, ale dwa rywalizujące z sobą stowarzyszenia kombatantów przetrwały do ​​końca II wojny światowej , kiedy to się ostatecznie spotkały.

W 1930 roku Henri Menage, rymarz z Quincampoix i ciekawy lokalnej historii, był świadkiem odkrycia na farmie Houssaye starych grobowców, które wydawały mu się pochówkami Merowingów. Aby te odkrycia nie utrudniały orki jego pola, rolnik Clavel rzucił wszystko na jakiś nasyp!

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityczne

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Okres Tożsamość Etykieta Jakość
1902   Pan de la Runodière    
Brakujące dane należy uzupełnić.
1973 16 października 1998 René Farcy
(1919-2010) 		   
16 października 1998 luty 2012 Didier Dubaillay
(1935-2016) 		płyta DVD Kierownik
budowy prezes związku zaopatrzenia w wodę pitną regionu Quincampoix
Wiceprezes CCPNOR
Zrezygnował
luty 2012 W toku
(stan na 10 sierpnia 2020 r.) 		Eric Herbet
(1968-) 		płyta DVD Wykonawczy Terytorialny
Wiceprezes CCPNOR (2015 → 2016)
Prezes CK Inter-Caux-Vexin (2019 →)
Wybrany ponownie na kadencję 2020-2026

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 3007 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,08% w porównaniu do 2013 r. ( Seine-Maritime  : + 0,1%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
846 890 865 924 1,053 1020 1,033 1,070 980
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
978 962 1,135 944 926 849 886 848 810
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
849 751 802 778 821 858 855 899 948
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011 2016
969 1,022 1,242 1,676 2 107 2690 3090 3 023 2 947
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
3007 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Osobowości związane z gminą

Heraldyka

Prezentacja herbu
Broń Quincampoix

Ramiona miasta Quincampoix są ozdobione w następujący sposób:
Cięcie 1) Lub kasztanowaty vert poruszające się z czubka, 2) Lazurowy szewron, któremu w dexter Chief towarzyszy gwiazda, złowrogie koło zębate i, w pewnym momencie, widelec i siekierę w saltire, wszystko w złocie (kreacja: Jacques du Bourg, 1977).

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium dyskryminacji między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne w meteorologii to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  4. Przez historyczną stację meteorologiczną należy rozumieć stację meteorologiczną, która została oddana do użytku przed 1970 r. i która znajduje się najbliżej gminy. Dane obejmują zatem co najmniej trzy okresy trzydziestoletnie (1971-2000, 1981-2010 i 1991-2020).
  5. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  6. Pojęcie obszarów atrakcyjności dla miast zastąpiło m.inpaździernik 2020, obszaru miejskiego w celu umożliwienia spójnych porównań z innymi krajami Unii Europejskiej .
  7. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytany online , dostęp 27 lipca 2021 )
  2. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 27 lipca 2021 )
  3. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 27 lipca 2021 r. )
  4. Słowniczek - Opady , Météo-France
  5. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  6. [PDF] "  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) - Normandia  " , na normandie.chambres-agriculture.fr ,2020(dostęp 27 lipca 2021 )
  7. „  Stacja Météo-France Rouen – Ogród – metadane  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 27 lipca 2021 r. )
  8. „  Orthodromie entre Quincampoix et Rouen  ” , fr.distance.to (dostęp 27 lipca 2021 ) .
  9. "  Stacja Météo-France Rouen - Jardin - zestawienie klimatyczne - 1981-2010 statystyki i zapisy  " , na ogólnodostępnych datach.meteofrance.fr ( konsultacja 27 lipca 2021 ) .
  10. „  Orthodromy between Quincampoix and Boos  ” , fr.distance.to (dostęp 27 lipca 2021 ) .
  11. "  Stacja meteorologiczna Rouen-Boos - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (konsultacja 27 lipca 2021 )
  12. "  Stacja meteorologiczna Rouen-Boos - Normy za okres 1981-2010  " , https://www.infoclimat.fr/ (konsultacja 27 lipca 2021 )
  13. „  Stacja meteorologiczna Rouen-Boos – Normy za okres 1991-2020  ” , na stronie https://www.infoclimat.fr/ (konsultacja 27 lipca 2021 r. )
  14. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 4 kwietnia 2021 r . ) .
  15. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 4 kwietnia 2021 roku ) .
  16. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 4 kwietnia 2021 r . ) .
  17. „  Rouen Urban Unit 2020  ” , https://www.insee.fr/ (dostęp 4 kwietnia 2021 ) .
  18. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 4 kwietnia 2021 ) .
  19. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 4 kwietnia 2021 ) .
  20. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewni Rouen  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (dostęp 4 kwietnia 2021 r . ) .
  21. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 4 kwietnia 2021 ) .
  22. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 13 maja 2021 r. )
  23. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 13 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  24. Archiwum Departamentalne Seine-Maritime , 14 H.
  25. Archiwum wydziałowe Seine-Maritime, godz. 14.00 – Forêt Verte.
  26. Archiwum Departamentalne Seine-Maritime, godz.
  27. Archiwa wydziałowe Seine-Maritime, G 3267.
  28. Archiwum Wydziałowe Seine-Maritime, tab. Rouen, rej. 2 pkt. 27.
  29. Archiwum Departamentalne Seine-Maritime, tab. Rouen.
  30. Archiwum Wydziałowe Seine-Maritime, G 9491.
  31. Archiwa wydziałowe Seine-Maritime, G 5662.
  32. Archiwum Departamentalne Seine-Maritime, Rouen m. in.
  33. Archiwum Departamentalne Seine-Maritime, G 5664.
  34. Archiwum Seine-Maritime G 8810.
  35. Archiwum Departamentalne Seine-Maritime, G 1433.
  36. Archiwum Wydziałowe Seine-Maritime, G 738.
  37. Archiwum Wydziałowe Seine-Maritime, G 6031.
  38. Słownik topograficzny Francji zawierający nazwy miejsc starożytnych i nowożytnych, Słownik departamentu: Seine-Maritime , s. 828.
  39. „  René Farcy, były burmistrz, zmarł we wtorek: rządził miastem przez dwadzieścia pięć lat  ”, Paris-Normandie ,30 kwietnia 2010( przeczytaj online , skonsultowano 12 września 2020 r. ) „René Farcy, burmistrz Quincampoix w latach 1973-1998, zmarł przypadkowo we wtorek 27 kwietnia, w wieku 91 lat. Urodzony w październiku 1919 r. w Bosc-Guérard Saint-Adrien, René Farcy został wybrany radnym miejskim w 1959 r. W 1965 r. został zastępcą burmistrza ” .
  40. „  Quincampoix: burmistrz zrezygnował: Członek rady gminy od 1983 roku, Didier Dubaillay chciał wycofać się z jego funkcjami.  », Paryż Normandia , 15 grudnia 2011( przeczytaj online , skonsultowano 24 września 2014 r. ).
  41. „  Quincampoix w żałobie: śmierć byłego burmistrza Didiera Dubailly'ego  ”, Paryż-Normandie ,21 września 2016( przeczytaj online , skonsultowano 12 września 2020 r. ) „Didier Dubaillay, były burmistrz Quincampoix (1998 do 2011), zmarł 19 września w jego 81 -tego  roku (...) On dołączył do Rady Miasta 12 marca 1983, w wieku 47 lat. Był najpierw radnym miejskim i członkiem miejskich komisji budownictwa miejskiego, urbanistycznego i sportowego. Sześć lat później, w marcu 1989 roku, stał się 3 rd  zastępca. W 1995 roku został wybrany pierwszym zastępcą i został burmistrzem Quincampoix w dniu 16 października 1998 roku, zastępując René Farcy'ego. Zostanie również prezesem związku zaopatrzenia w wodę pitną regionu Quincampoix, wiceprzewodniczącym Wspólnoty Gmin Portes Nord-Ouest de Rouen (CCPNOR)” .
  42. "  Kontynuuj rozpoczęte projekty: Quincampoix. Eric Herbet, ustępujący burmistrz, przedstawi listę otwierającą wybory samorządowe w marcu przyszłego roku.  », Paryż Normandia ,2 stycznia 2014( przeczytaj online , skonsultowano 23 września 2014 r. ).
  43. Ponownie wybrany na kadencję 2014-2020: „  Bez niespodzianki dla Erica Herbeta  ”, Paris Normandie ,1 st kwiecień 2014( przeczytaj online ).
  44. „  Miejski w Quincampoix: Éric Herbet, napędzany pasją: Na czele zespołu zmienionego w połowie, ustępujący burmistrz udał się na spotkanie z mieszkańcami, aby promować swój program  ”, Paris-Normandie ,7 marca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 12 września 2020 r. ).
  45. „  Lista burmistrzów  ” [PDF] , Listy wybieranych urzędników , Prefektura Seine-Maritime,10 sie 2020(dostęp 14 sierpnia 2020 r . ) .
  46. Organizacja spisu na insee.fr .
  47. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  48. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  49. Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  50. „Quincampoix”, w Le Patrimoine des communes de la Seine-Maritime , Charenton-le-Pont, Éditions Flohic, coll.  „Dziedzictwo gmin Francji”,1997, 1389  s. ( ISBN  2-84234-017-5 ) .
  51. http://www.labanquedublason2.com/lecture_fiche_commune.php3?page=f76517 „Kopia archiwalna” (wersja z 18 lutego 2015 r. w archiwum internetowym ) .
  52. http://www.mairie-quincampoix.fr/quincampoix.htm