Quidditch

Quidditch
Federacja międzynarodowa Katedra Magicznych Gier i Sportów
Zawodnicy / drużyna 2 drużyny po 7 graczy
Rodzaj sport z piłką (mieszany)
Obraz poglądowy artykułu Quidditch
Model kręgów bramkowych użyty w filmach o Harrym Potterze (wystawa w Cité du Cinéma ).

Quidditch jest mieszany piłka sportowe z wyimaginowanym świecie JK Rowling dla sagi o Harrym Potterze . Każda drużyna składa się z siedmiu zawodników na latających miotłach , których celem jest zdobycie większej liczby punktów niż przeciwnik, strzelając jak najwięcej goli i łapiąc magiczną piłkę, znicz . Mecz może trwać kilka minut lub kilka miesięcy.

Opowieść fikcyjna

Pierwsze użycie miotłach data sprzed 962. Chociaż pierwsze roczne rasy urodziły się będzie X th  century Szwecji , podstawy quidditcha powstały XI th  wieku w bagna Queerditch. W 1269 r. podczas meczu przewodniczący Rady Czarodziejów Barberus Bragge wypuścił na boisko złoty wiwet (kulisty ptak, bardzo szybki i bardzo mobilny) i ogłosił, że gracz, który go złapie, wygra sumę jednego sto pięćdziesiąt galeonów . W XIV -tego  wieku, stało się wolno używać Snidget quidditcha, które są następnie zastąpiony przez znicza , maleńkiego zaczarowanego spotkaniu z dwóch skrzydeł.

W 1473 roku odbyła się 1 st  Pucharu Świata w Quidditcha. Finał przeciwstawia się Transylwanii i Flandrii . Puchar Europy powstał dziesięć lat później.

W 1883 roku kosze do strzelania bramek zostały zastąpione złotymi pierścieniami. Kilka lat później, w 1921 roku, czarodziej Roderick Plumpton przeszedł do historii sportu, łapiąc znicz w trzy i pół sekundy.

Quidditch Through the Ages , autorstwa Kennilworthy Whisp, został opublikowany przez WhizzHard Books w 1952 roku.

Według postaci Oliviera Dubois , najdłuższy mecz quidditcha w historii trwałby trzy miesiące.

W grze mobilnej Harry Potter: Sekret w Hogwarcie podczas pytania z lekcji quidditcha najdłuższy mecz trwałby sześć miesięcy.

Charakterystyka

Tworzenie zespołu

Każda drużyna składa się z siedmiu graczy w następujący sposób:

Trzy ścigacze Podają kafla, aby spróbować strzelić gola w jednym z trzech złotych kółek. Cel jest wart dziesięć punktów. W zespole Gryffindoru to Angelina Johnson , Alicia Spinnet i Katie Bell zajmują te pozycje w pierwszych tomach. Dwóch perkusistów Są uzbrojeni w kij, uderzają tłuczkami, aby uniemożliwić im atakowanie kolegów z drużyny i odsyłają ich z powrotem do przeciwników. To zawodnicy, którzy muszą mieć dużą siłę fizyczną. W zespole Gryffindoru to Fred i George Weasleyowie zajmują te pozycje (jeszcze w pierwszych tomach). Opiekun Chroni trzy złote kręgi, aby uniemożliwić przeciwnikom zdobywanie bramek. Może również opuścić swoją strefę, aby odejść i pomóc prześladowcom, ale wtedy pozostawia swoje pierścienie bez ochrony. W drużynie Gryffindoru tę pozycję zajmuje Olivier Dubois (do tomu także kapitan drużyny). Osoba ubiegająca się o Jego rolą jest szukanie, a następnie łapanie znicza, jednocześnie uniemożliwiając poszukiwaczowi tego samego. W ten sposób przywraca sto pięćdziesiąt punktów i kończy mecz, pozwalając w większości przypadków go wygrać. W szczególności musi być lekki i szybki. Harry Potter jest poszukiwaczem drużyny Gryffindoru (z wyjątkiem piątego roku po tym, jak został wyrzucony przez Dolores Umbridge ).

Ziemia

Regulowane boisko do quidditcha jest owalne o długości 500 stóp i szerokości 180 stóp (około 152 metry na 55 metrów) z okręgiem narysowanym w jego środku. Na całym boisku rozstawione są trybuny, aby widzowie mogli śledzić mecz.

Boisko do quidditcha

Cele składać złote pierścienie umieszczone na szczycie wysokich słupach piętnaście metrów wysokości, przypominający „tych plastikowych patyczków że mugolskie dzieci cios pęcherzyków powietrza dzięki . Po każdej stronie boiska są trzy. Słupki te są umieszczone w strefie bramkowej; tylko ścigający posiadający kafel może wejść do tej strefy.

Podczas Turnieju Trójmagicznego w Harrym Potterze i Czarze Ognia labirynt Trzeciej Próby znajduje się na boisku szkolnym do quidditcha. Jest to przywracane na koniec turnieju.

Ekwipunek

Gracze podają, łapią lub unikają różnych piłek podczas poruszania się na latających miotłach. Istnieją trzy rodzaje pocisków o różnych funkcjach: kafel, tłuczek i znicz.

Kafel

Kafla (angielski kafla ) jest jasny czerwony kuli wielkości porównywalne do tego z piłką nożną i nieco większy niż tłuczkiem. Ścigający każdej drużyny używają go do zdobywania bramek. Nie jest zaczarowany i jest wystarczająco lekki, by ścigający się mijali.

Tłuczek

W Bludgers (angielski bludgers ), dawniej znany jako „cognoirs” są czarne kulki żelaza nieznacznie mniejsze niż kafla. Dwa tłuczki są rzucane jednocześnie podczas meczu quidditcha.

Tłuczki są zaczarowane, aby rzucić się w pogoń za najbliższym graczem, zboczyć z jego trajektorii lub uderzyć go i w ten sposób zakłócić jego postępy. Rolą odbijających jest ochrona zawodników swojej drużyny przed atakami tłuczków i zwrócenie tych piłek na przeciwny obóz za pomocą kijów. Mogą kogoś ogłuszyć na kilka dni.

Złoty Znicz

Snitch (angielski złoty znicz ), najmniejsze kule, o wielkości orzecha włoskiego i ma małe skrzydła srebro, które pozwalają mu kręcić. Jak sama nazwa wskazuje, sama kula jest złota. Jest specjalnie zaczarowany, aby móc jak najdłużej uciec przed Poszukiwaczami. Gdy poszukiwacz złapie znicz, kończy mecz i od razu zdobywa dla swojej drużyny 150 punktów, zwykle zapewniając zwycięstwo.

Znicz nigdy nie jest dotykany przez jego twórcę, który nosi rękawiczki. Rzeczywiście ma pamięć dotykową, która pozwala mu zidentyfikować pierwszą osobę, która go dotknie. W ten sposób możemy łatwo wskazać poszukiwacza, który jako pierwszy wpadł w jego ręce, w przypadku sporu.

Dumbledore wykorzystuje dotykowe wspomnienie pierwszego znicza złapanego przez Harry'ego, aby umożliwić mu odkrycie Kamienia Wskrzeszenia (jednej z Insygniów Śmierci ).

Pochodzenie

Początkowo XIII th  century , łapacze (zwanych „łowców”) był do przejęcia i zabić małe zwierzę, vivet złota , aby wygrać 150 złotych galeonów i zakończyć grę (później on będzie 150 punktów). Następnie widzowie zadbali o to, aby ptak nie opuścił pola, rzucając na niego zaklęcia odstraszające.

Złoty wiwet to maleńki kulisty ptak ze złotymi piórami, bardzo zwinny, potrafiący być bardzo szybki i bardzo mobilny. Ogólnie rzecz biorąc, ptak ginął, gdy tylko został złapany przez gracza, więc był bliski wyginięcia, zanim stał się gatunkiem chronionym. Elfrida Clagg, szef Rady Czarodziejów środku XIV -tego  wieku , stało się nielegalne użycie ptak i zaczął być zastąpione mechaniczny obiekt jest inspirujące. „Złoty znicz”, metaliczna złota kula ze srebrnymi skrzydłami, została wynaleziona przez metalowego czarownika z Doliny Godryka , Bowmana Wrighta. Dostosowany do swojej konstrukcji, aby nie opuszczać granic pola, znicz naśladuje zachowanie wiweta w locie i waży tak samo.

Zasady

Zostały założone w 1750 roku przez Departament Magicznych Gier i Sportów.

  1. Jeśli zawodnik przekroczy granice pola, kafel wraca do drużyny przeciwnej. Nie ma limitu wysokości.
  2. Tylko czas przerwy pozwala graczom postawić stopę na ziemi. Okres ten, wnioskowany przez kapitana drużyny od sędziego, może trwać do dwóch godzin, jeśli mecz trwał już dwanaście godzin. Po tym okresie drużyna, która nie wróci na boisko zostaje zdyskwalifikowana.
  3. Sędzia może ogłosić karę przeciwko drużynie. Tylko bramkarz tej drużyny i ścigający drużyny przeciwnej są upoważnieni do gry na tej karze.
  4. Kafel może zostać zabrany z rąk innego gracza. W żadnych innych okolicznościach gracze nie powinni mieć kontaktu fizycznego.
  5. W przypadku kontuzji nie zostanie dokonana zmiana zawodnika.
  6. Magicznych różdżek, zatwierdzonych w tej dziedzinie od 1692 roku przez Międzynarodową Konfederację Magów i Czarodziejów, nie wolno używać przeciwko drużynie przeciwnej, sędziemu, piłkom, a nawet tłumowi.
  7. Mecz quidditcha kończy się, gdy znicz zostanie złapany lub za obopólną zgodą dwóch kapitanów drużyn. Nie ma limitu czasu gry: rekord według Oliviera Dubois wynosi trzy miesiące.

Quidditch na przestrzeni wieków wymienia około siedmiuset różnych błędów, takich jak „Boutenchoc” (gracz celowo powodujący kolizję z graczem drużyny przeciwnej; „Hochequeue” (gracz łapiący ogon miotły przeciwnej, aby go spowolnić) lub „Znicz” (gdy członek zespołu, inny niż Szukający, dotyka znicza).

Dane techniczne

Quidditch na przestrzeni wieków wymienia kilka postaci technicznych. Najbardziej godne uwagi są „Atak sokoła”, kiedy ścigający ustawiają się za sobą w trójkącie i lecą razem w kierunku bramki, powodując odsunięcie się przeciwników; „Porskoff Feint”, kiedy ścigający z kaflem leci przy świecach, sprawiając wrażenie, że zamierza strzelić gola, a zamiast tego rzuca kaflem do kolegi z drużyny nad nim, a nawet „ Wroński Zwód", kiedy szukający nurkuje z nosem w dół, aby przeciwny szukający uwierzył, że widzi znicz, zanim wspina się z powrotem w ostatniej chwili, gdy przeciwny szukający, zaskoczony, najczęściej rozbija się. Inne postacie są również przedstawione w grze wideo Harry Potter: Quidditch World Cup , takie jak „Oszustwo Finbourgha”, „Szarża Chelmondisto” lub „Dionizosa”.

Quidditch w Hogwarcie

Każdego roku w Hogwarts School of Wizards organizowany jest turniej pomiędzy czterema domami ( Gryffindor , Ravenclaw , Hufflepuff , Slytherin ). W ciągu roku rozgrywanych jest sześć meczów (z wyjątkiem czwartego roku studiów Harry'ego, z powodu Turnieju Trójmagicznego , a także drugiego roku, kiedy turniej został odwołany z powodu wydarzeń związanych z Komnatą Tajemnic ). Dom, który wygra najwięcej meczów, wygrywa Puchar Quidditcha.

Główni znani gracze

Skład drużyn biorących udział w turnieju w roku 7 jest nieznany, ponieważ akcja w tomie siódmym toczy się głównie poza Hogwartem.

Domy Kapitan (jeden) Ścigacze (trzy) Trzepaczki (dwa) Strażnik (jeden) Poszukiwacz (jeden)
Gryffindor
Hogwart Gryffindor kolory.svg
Puchon
Hogwart Hufflepuff kolory.svg

Cedric Diggory (1993-1995)

Zachariasz Smith (1996-1997)
Ravenclaw
Hogwart Ravenclaw kolory.svg
Roger Davies (1993-1996) Cho Chang (1993-1997)
Slytherinu
Hogwart Slytherin kolory.svg
Milesa Bletchleya (1991-1996)
 

Wyniki turnieju

Zwycięska drużyna Zespół finalistów Wybitne wydarzenia
1 st roku Ravenclaw Ravenclaw herb.svg Gryffindor Herb Gryffindor.svg To pierwszy raz od stulecia, kiedy pierwszoklasista może grać w quidditcha.
Harry nie gra w ostatnią grę, ponieważ znajduje się w ambulatorium po konfrontacji z Voldemortem .
Gryffindor przeżywa największą porażkę od trzystu lat.
2 th roku - - Puchar nie został wydany z powodu wydarzeń w Komnacie Tajemnic .
3 th roku Gryffindor Herb Gryffindor.svg Slytherinu Herb Slytherinu.svg W dementorów przybywają na ziemię. Nimbus 2000 Harry zostaje zniszczone przez Whomping Willow .
4 th roku - - Sezon odwołany z powodu Turnieju Trójmagicznego .
5 th roku Gryffindor Herb Gryffindor.svg Slytherinu Herb Slytherinu.svg Harry, Fred i George zostają wykluczeni z drużyny Quidditcha przez Dolores Umbridge .
6 th roku Gryffindor Herb Gryffindor.svg Ravenclaw Ravenclaw herb.svg Harry jest kapitanem drużyny Quidditcha. Nie zagrał finałowego meczu z powodu zatrzymania ze Snape'em .
7 th roku - - Harry, Ron i Hermiona nie są już w Hogwarcie. Wynik jest nieznany.

Profesjonalny quidditch

Quidditch jest również znany na całym świecie, czego dowodem są Mistrzostwa Świata w Quidditchu w Harrym Potterze i Czarze Ognia . Jednym z najbardziej znanych graczy jest Viktor Krum , poszukiwacz w bułgarskiej drużynie.

Kluby

Wiele, wiele klubów na całym świecie jest wspomnianych w Quidditch Through the Ages . Wśród najbardziej godnych uwagi (wspomnianych również w Harrym Potterze ) są Chudley Cannons (ulubiona drużyna Rona Weasleya ), Holyhead Harpies (zespół, do którego po studiach dołączyła Ginny Weasley ), Flaquemare Club (dołączył Olivier Dubois ) , Tutshill Tornadoes ( Cho Ulubiona drużyna Changa i prawdopodobnie ukłon JK Rowling w stronę jego wioski zamieszkania w latach 70.) lub Wimbourne Hornets.

Kilka nazwisk piłkarzy klubowych pozostało sławnych wśród czarodziejów. Na przykład Roderick Plumpton, były kapitan i łapacz Tornad z Tutshill, dwadzieścia dwa razy służył jako poszukiwacz reprezentacji Anglii. Jest rekordzistą w złapaniu znicza w trzy i pół sekundy w 1921 roku. Rosyjski ścigacz Petrova Porskoff i Josef Wroński, polski łapacz Gordziskich Goblinów, obaj wymyślili słynne zwody, które zostały nazwane ich imieniem. Ludovic Verpey , który wcześniej był perkusistą drużyny Wimbourne Hornets , został dyrektorem departamentu magicznych gier i sportu w ministerstwie . Gwenog Jones, kapitan drużyny harpii Holyhead, jest wspomniana w Harrym Potterze i była uczennicą klasy Horacego Slughorna .

Reprezentacje narodowe

Bułgarska drużyna , w skład której wchodzą Zograf, Volkov, Ivanova, Dimitrov, Levski, Vulchanov i Krum , reprezentuje najlepszych bułgarskich graczy quidditcha. Zwykle gra w czerwonej sukience. Jest to jedna z najlepszych drużyn narodowych, a gwiazdorem jest Viktor Krum. Finalista 422 nd quidditcha mundialu w 1994 roku został pobity przez zespół Irlandii, ale Wiktor Krum nadal zapisywane zaszczyt złapanie znicza, pozwalając zawodnikom, aby nie stracić tylko dziesięć punktów od siebie. Viktor Krum jest bardzo młodym i popularnym poszukiwaczem w tym zespole.

Irlandzka drużyna quidditcha , składająca się z Pucharu Świata Connolly'ego, Ryana, Troya, Mulleta, Morane'a, Quigleya i Lyncha, zazwyczaj gra w zielonych szatach. W 1994 roku zmiażdżyła Peru w półfinale Pucharu Świata w Quidditchu , a następnie została mistrzem świata, pokonując Bułgarię w finale 170-160. Darren O'Hare, bramkarz Kenmare Kestrels w latach 1947-1960 i trzykrotny kapitan reprezentacji Irlandii reprezentacji narodowej na Mistrzostwa Świata w Quidditchu, wymyślił „atak jastrzębia”, który uczynił go sławnym.

Drużyna Peru jest uważana za najlepszą w Ameryce Południowej i oczekuje się, że będzie pierwszą południowoamerykańską drużyną, która wygra Puchar Świata w Quidditchu.

Inne drużyny to zespoły z Norwegii , Brazylii , Haiti , Ugandy , Niemiec , Walii i Japonii .

Zawody

Puchar Świata odbywa się co cztery lata. To najbardziej znane wydarzenie wśród czarodziejów. Jeśli chodzi o Puchar Europy, odbywa się on co trzy lata.

W Szwecji odbywa się coroczny wyścig mioteł . Pierwszy grał w X XX  wieku; składał się z trasy o długości pięciuset kilometrów oddzielającej Kopparberga od Arjeplog , w tym przede wszystkim przeprawy rezerwy smoków, stąd kształt trofeum przyznanego zwycięzcy: Szweda z krótką kufą.

Mistrzostwa Świata

Pierwsza edycja miała miejsce w 1473 roku i zostanie zapamiętana ze względu na gwałtowność finału: wszelkie nadmierne brutalności, które tam popełniono, zostały następnie zakazane, stanowiąc tym samym wyczerpującą listę błędów w regulaminie quidditcha.

422 II edycja Pucharu Świata, opisaną w Harry Potter i Czara Ognia , odbywa się w roku 1994 w Wielkiej Brytanii (Anglia). W finale zmierzą się Irlandia i Bułgaria . Słynny bułgarski łapacz Viktor Krum kończy mecz z kapusiem; gra kończy się wynikiem 170 do 160 na korzyść Irlandii. Rzadko się zdarza, aby drużyna, która złapała znicz, nie zwyciężyła.

Podczas tej Puchar Świata, ogromny stadion z 100.000 miejsc siedzących (opisany jako „bycia w stanie pomieścić dziesięć katedr” ) jest specjalnie zaprojektowany przez czarodziejów Wielkiej Brytanii, kraju przyjmującego tego 422 ej edycji. Aby upewnić się, że mugole go nie wykryją, wokół stadionu rzuca się klątwę odstraszającą mugole, która sprawia, że ​​mugole są zbyt blisko, by uwierzyć, że muszą jak najszybciej wyjść na pilne spotkanie. Aby się tam dostać, czarodzieje mogą się aportować, użyć mugolskiego transportu lub jednego z 200 świstoklików znajdujących się na tę okazję w całej Wielkiej Brytanii.

427 th edition opisano na Pottermore JK Rowling przez reporter Ginny Pottera z Daily Proroka . Zostałby zakwestionowany w 2014 roku na pustyni Patagonii , z finałem między Brazylią a Bułgarią .

Adaptacje

Mugolski quidditch

W 2005 roku grupa studentów z University of Middlebury (Stany Zjednoczone) postanowiła przystosować quidditcha dla graczy bez magicznych mocy. Sport, który tworzą, nabiera rozpędu i jest włączany do niektórych programów szkolnych, takich jak niektóre szkoły w Walii .

Dziś mugolski quidditch zyskał popularność w wielu krajach na całym świecie, do tego stopnia, że ​​pojawiły się drużyny narodowe.

Gra wideo

  • Harry Potter: Quidditch World Cup to gra wideo wydana na wiele konsol i skupiająca się na Quidditchu.

Załączniki

Źródła

  • Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu zatytułowanego „  Hogwart  ” (patrz lista autorów ) .

Uwagi

  1. Z mundialu co cztery lata od 1473 roku, ten ostatni powinien był 130 th .
  2. Z mundialu co cztery lata od 1473 roku, ten ostatni powinien był 135 th .

Bibliografia

  1. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  12.
  2. Quidditch na przestrzeni wieków, 2001 , s.  15.
  3. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  19.
  4. Quidditch na przestrzeni wieków, 2001 , s.  27.
  5. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  29.
  6. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  64.
  7. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  65.
  8. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  35.
  9. „  Roderick Plumpton  ” , w The Harry Potter Lexicon (dostęp 2 marca 2019 r . ) .
  10. "  Quidditch przez wieki została opublikowana przez WhizzHard Books  " , na Harry Potter Lexicon (dostęp 02 marca 2019 ) .
  11. Harry Potter, t. I, 1998 , c. 10.
  12. Harry Potter, t. III 1999 , c. 8.
  13. Harry Potter, pok. I, 1998 , c. 9.
  14. (w) "  Quidditch adapté do realnego świata wygląda na sport olimpijski  " na Cronkite News ,1 st sierpień 2012(dostęp 20 czerwca 2018 )
  15. Quidditch przez wieki, 2001 , rozdz. 4.
  16. JK Rowling , Fantastyczne zwierzęta , Gallimard Jeunesse,2001, 96  pkt. ( ISBN  2070549283 ) , s.  91-92.
  17. Quidditch na przestrzeni wieków, 2001 , s.  47.
  18. quidditchem od wieków, 2001 , str.  48.
  19. Quidditch na przestrzeni wieków, 2001 , s.  50.
  20. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  81.
  21. Quidditch na przestrzeni wieków, 2001 , s.  82.
  22. Gry wideo: Puchar Świata w Quidditchu (w specjalnych ruchach)
  23. Vander Ark, 2009 , s.  119.
  24. Vander Ark, 2009 , s.  189.
  25. Vander Ark, 2009 , s.  270.
  26. Arka Vandera, 2009 , s.  325.
  27. Arka Vandera, 2009 , s.  45.
  28. Arka Vandera, 2009 , s.  335.
  29. Arka Vandera, 2009 , s.  296.
  30. Vander Ark, 2009 , s.  359.
  31. Arka Vandera, 2009 , s.  193.
  32. Arka Vandera, 2009 , s.  316.
  33. Arka Vandera, 2009 , s.  89.
  34. Arka Vandera, 2009 , s.  256.
  35. Arka Vandera, 2009 , s.  361.
  36. Arka Vandera, 2009 , s.  225.
  37. Vander Ark, 2009 , s.  112.
  38. Arka Vandera, 2009 , s.  318.
  39. Arka Vandera, 2009 , s.  328.
  40. Vander Ark, 2009 , s.  101.
  41. Arka Vandera, 2009 , s.  58.
  42. Arka Vandera, 2009 , s.  73.
  43. Arka Vandera, 2009 , s.  74.
  44. Vander Ark, 2009 , s.  144.
  45. Vander Ark, 2009 , s.  234.
  46. Vander Ark, 2009 , s.  358.
  47. Arka Vandera, 2009 , s.  282.
  48. Arka Vandera, 2009 , s.  54.
  49. Arka Vandera, 2009 , s.  108.
  50. Arka Vandera, 2009 , s.  93.
  51. Arka Vandera, 2009 , s.  158.
  52. Arka Vandera, 2009 , s.  52.
  53. Arka Vandera, 2009 , s.  176.
  54. Arka Vandera, 2009 , s.  217.
  55. Quidditch na przestrzeni wieków, 2001 , s.  56.
  56. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  58.
  57. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  61.
  58. (w) „  Joanne Rowling – dziewczyna, która dorosła, by napisać Harry'ego Pottera  ” na Bloomsbury (dostęp 2 marca 2019 r . ) .
  59. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  57.
  60. "  Roderick Plumpton  " na Harry Potter Wiki (dostęp na 1 st marca 2019 ) .
  61. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  5.
  62. "  Gwenog Jones  " na Harry Potter Wiki (dostęp na 1 st marca 2019 ) .
  63. Harry Potter, t. IV 2001 r. 8.
  64. "  Wiktor Krum  " na Harry Potter Wiki (dostęp na 1 st marca 2019 ) .
  65. Quidditch na przestrzeni wieków, 2001 , s.  72.
  66. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  63-64.
  67. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  68.
  68. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  66.
  69. Quidditch przez wieki, 2001 , s.  73.
  70. „  Harry Potter i Czara Ognia Kalendarz wydarzeń  ” w Encyklopedii Harry'ego Pottera (dostęp 2 marca 2019 r . ) .
  71. (w) "  2014 Quidditch World Cup  " na Pottermore (dostępnym na 1 st marca 2019 ) .
  72. „  The Daily Prophet – The Mugol Quidditch Through the Ages  ” , na www.gazette-du-sorcier.com (dostęp 10 lipca 2015 )
  73. Cecile Mazin, „  Walijscy studenci ćwiczą quidditcha Harry'ego Pottera  ”, na Actualitte.com ,29 października 2009(dostęp na 1 st marca 2019 ) .

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Przewodnik po księdze

Główne powieści

Encyklopedia

  • Steve Vander Ark ( tłum.  z angielskiego), Encyklopedia, Nieoficjalny kompleksowy przewodnik po magicznym świecie Harry'ego Pottera , Outremont (Quebec) / Escalquens, ALTERRE inc.2009, 371  s. ( ISBN  978-2-923640-06-8 ). Książka użyta do napisania artykułu

Zobacz również

Powiązane artykuły Linki zewnętrzne