Quadratura jest barokowy obrazowym gatunek tendencją do symulacji reliefy architektoniczne na płaskiej sklepieniach kościołów, ich wewnętrzne ściany (lub nawet zewnętrzne elewacje) przez iluzjonista efekt malarstwo iluzjonistyczne i perspektywy , obserwatorzy są zawsze umieszczone na ziemi , budynki.
Termin quadratura został wprowadzony w okresie baroku, aby opisać symulowaną architekturę. Technika ta łączy architekturę , malarstwo i rzeźbę , dążąc do stworzenia iluzjonistycznej perspektywy. Wymaga opanowania reguł architektury, perspektywy, ale także imitacji faktur (marmur, złoto itp.), A nawet scen figuratywnych ( Giorgione i Tycjan w Fondaco dei Tedeschi w Wenecji, 1508).
Wcześniej w Quattrocenta technika nazywana we włoskim Sotto w SU także szukał perspektywiczny iluzjonizm dla freskami sklepienia (w sposób sali z małżonków przez Andrea Mantegna lub Melozzo da Forli w kaplicy św Znak Bazylika Loreto ). W Cinquecento manierysta Tommaso Laureti chwycił ją swoim Triumfem chrześcijaństwa .
Tę architekturę trompe-l'oeil reprezentują między innymi:
Sanktuarium Vicoforte
Pałac Pitti
Kościół Gesu w Rzymie
San Simpliciano, kaplica San Luigi Gonzaga, Mediolan