Taniec polski , którego nie należy mylić z polką , to trójbaktowy taniec parowy ze Skandynawii . Termin polska oznacza w języku szwedzkim „polski” i używa się go w skrócie w znaczeniu „polski taniec”.
Pochodzenie polskiego jest niepewne, ale nazwa może sugerować, że jest to taniec polski. Ona może mieć swoje korzenie i może przybywać w Szwecji, kiedy w 1587 roku król Zygmunt (I st lub III w zależności od kraju) udał się do Polski do Szwecji dla jego koronacji w towarzystwie muzyków. A może to tylko legenda, a „polskie” tłumaczenie byłoby kompromisem?
Formą uważaną za najstarszą jest ósemkowa polska, która wyróżnia się bardzo długim drugim taktem oraz mocno zaakcentowanymi pierwszy i trzeci miot. Pierwotnie był tańczony na miejscu. Pod wpływem walca polska przekształciła się w taniec, w którym para poruszała się w dużych kręgach.
Istnieją trzy główne typy polskiej:
Największe zróżnicowanie szwedzkich polsk glebowych, które można obserwować do dziś, występuje w prowincjach Dalarna , w centrum kraju oraz w małej prowincji Småland na południu, gdzie każda gmina ma swoją własną odmianę. W prowincji Uppland przy wolniejszych melodiach tańczymy bondepolską . Style Polski również różnią się znacznie w zależności od regionu Skandynawii. W Finlandii polska gra prawie wyłącznie szesnastką. „Pols” to szybszy wariant norweski. Kolejna, szesnastkowa, o bardzo regularnym rytmie, „ slängpolska ” narodziła się pod wpływem poloneza i zawiera zwrot pod pachą, jak swing czy salsa .
Dziś możemy mieć okazję zatańczyć polską na balu ludowym .