P-26

P-26 ( Projekt 26 w odniesieniu do liczby 426 w sprawozdaniu Rady Federalnej w sprawie polityki bezpieczeństwa27 czerwca 1973 r.) była szwajcarską tajną organizacją utworzoną w 1979 r. i rozwiązaną w Marzec 1992za przygotowanie szwajcarskiego ruchu oporu na wypadek okupacji kraju. Aktywny w okresie zimnej wojny , jego rolą było organizowanie ruchu oporu w przypadku inwazji Układu Warszawskiego .

Badania naukowe opublikowane w listopad 2009twierdzi, że P26 nie był bezpośrednio częścią sieci Gladio , ale miał bliskie powiązania z brytyjskim MI6 . Krajowy doradca Remo Gysin opisuje stosunki, które utrzymały P26 z brytyjskich służb specjalnych ( MI6 ) i NATO jako „notorycznie”.

W 2019 roku zarzuty wobec członków siatki P-26 zostały odparte, a wiele wniosków wyciągniętych na początku lat 90. okazało się nie odpowiadać prawdzie historycznej. Według historyka Titusa Meiera  (of) mówienie o tajnej armii jest kwestią „fabulacji”.

Historia

Tajna organizacja zbrojna P26 powstała w 1979 roku bez zgody Parlamentu i finansowana ze środków publicznych.

Istnienie P26 zostało ujawnione w kontekście skandalu z aktami w Szwajcarii w 1990 r. , kiedy ogłoszono dochodzenie administracyjne („raport Cornu”). W 2018 r. Rada Federalna upubliczniła anonimową „wersję przeznaczoną dla opinii publicznej” raportu Cornu z5 sierpnia 1991. Pełna wersja raportu Cornu, zdeponowana w Archiwach Federalnych , pozostaje sklasyfikowana jako „tajna” do 2041 roku. Siedem segregatorów i 20 akt towarzyszących śledztwu Pierre'a Cornu zniknęło jednak, śledztwo w celu odnalezienia tych dokumentów, o które prosił badacz, było zamknięte bez wyników włączonych28 kwietnia 2018.

18 kwietnia 1990, podczas śledztwa w sprawie skandalu z aktami i P26, Herbert Alboth zostaje zamordowany w swoim mieszkaniu w Liebefeld koło Berna. Ten człowiek prowadził P26 „przez jakiś czas” i napisał do radnego federalnego Kaspara Villigera w dniu:1 st marca 1990, proponując rzucić światło na tajne armie.

P26 przechowywał broń i amunicję w co najmniej czterech tajnych miejscach w Szwajcarii: jedna z nich, ujawniona opinii publicznej, znajdowała się w Gstaad w Berneńskim Oberlandzie. Niektórzy jej pracownicy przeszli kursy szkoleniowe z MI6 w Anglii.

P26 został rozpuszczony w Marzec 1992.

Liczby i cele

Składał się z 800 członków rozmieszczonych w 80 komórkach rozsianych po całej Szwajcarii.

Oprócz działań wywiadowczych i ruchu oporu w przypadku inwazji, miała ona wdrożyć plan ewakuacji rządu szwajcarskiego dla Irlandii . Z myślą o tym zakupiono kilka budynków w Irlandii. Albert Bachmann brał udział w tworzeniu tej tajnej armii iw zakupie ziemi w Irlandii.

Struktura

Według raportu Rady Federalnej z5 sierpnia 1991, organizacja miała, w skrócie, następującą strukturę:

Znani członkowie

Uwagi i referencje

  1. (De) Titus J. Meier, Widerstand im Besetzungsfall. Die Schweiz im Kalten Krieg ,2018, 580  pkt. ( ISBN  978-3-03810-332-5 ) , s.  468
  2. Swiss News Agency , „Raport o tajnej armii P-26 wydany” , The Times , 25 kwietnia 2018 (dostęp 26 kwietnia 2018).
  3. Martin Matter, Fałszywy skandal P26 i rzeczywiste przygotowania do ruchu oporu , Slatkine ,2013, 240  pkt. ( ISBN  978-2-8321-0582-5 )
  4. (de) Ogłoszenie opracowania EPFZ na temat tajnych armii utworzonych przez NATO i MI6 podczas zimnej wojny oraz szwajcarską P26. (pl) To samo w języku angielskim .
  5. „  Interpelacja parlamentarna  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) (Dostęp 8 kwietnia 2013 ) szwajcarskiego doradcy narodowego Remo Gysina w sprawie P26 i zabójstwa Herberta Albotha.
  6. https://www.swissinfo.ch/fre/organizacje- C3% % A9sistance_vers- lar% A9habilitacja- membres- de- p- 45089520
  7. Pierre Cornu, „Stosunki między P-26 organizacji i podobnych organizacji za granicą” , raport do Rady Federalnej , 5 sierpnia 1991 roku, podane do publicznej wiadomości w dniu 25 kwietnia 2018 (strona konsultowany w dniu 26 kwietnia 2018 roku).
  8. "  Berne już nie poluje na zagubione dokumenty  " ,28 kwietnia 2018(dostęp 30 kwietnia 2018 )
  9. Błąd odnośnika: <ref>Nieprawidłowy tag : nie podano tekstu dla nazwanych odnośnikówref1
  10. Genevefa Etienne Claude Moniquet, Historia światowego szpiegostwa , tom 2, Editions du Felin, 2002, s. 173-177.
  11. "  P-26, armia ruchu oporu, która nie istniała  ", L'illustré ,10 sierpnia 2016( przeczytaj online , skonsultowano 18 stycznia 2018 )
  12. (w) "  Pułkownik Albert Bachmann  " , The Telegraph ,4 maja 2011( przeczytaj online , skonsultowano 16 listopada 2011 r. )
  14. Gerhard Lob, Sasso San Gottardo (tłumaczenie z niemieckiego: Olivier Huether) swissinfo.ch , „  Pod rehabilitacji członków P-26  ” , na SWI swissinfo.ch (dostępny 4 listopada, 2020 )

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne