Obock

Obock
Obock
Molo Obock w 2008 roku
Administracja
Kraj Dżibuti
Demografia
Populacja 21200  mieszk. (2012)
Geografia
Informacje kontaktowe 11 ° 58 ′ 00 ″ na północ, 43 ° 17 ′ 00 ″ na wschód
Wysokość 13  m
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Dżibuti
Zobacz na mapie administracyjnej Dżibuti Lokalizator miasta 14.svg Obock

Obock (lub Hayyú in Afar ) to nadmorskie miasto w Republice Dżibuti , stolica dystryktu i regionu o tej samej nazwie.

Historia

XIX th  century

W 1858 r. Znaczący zaproponował francuskiemu konsulowi w Adenie , Henri Lambertowi , zakup przez Francję praktycznie niezamieszkanego wówczas Obocka. Ale Lambert zostaje zamordowany4 czerwca 1859. Francuska misja morska aresztowała podejrzanych i zorganizowała wysłanie do Francji kilku notabli, którzy podpisali dokument11 marca 1862z Édouardem Thouvenelem , ministrem spraw zagranicznych, traktat o pokoju i wiecznej przyjaźni, na mocy którego Francja kupuje "porty, redę i kotwicowisko Obock położone w pobliżu przylądka Ras Bir z równiną, która rozciąga się od Ras Aly na południe do Ras Doumeirah na północy ”Za 10 000 talarów (wówczas 55 000 franków). Plik20 majaNastępuje oficjalne przejęcie terytorium przez kapitana fregaty Buret du Curieux , który w swoim raporcie do Ministra Marynarki Wojennej odnotowuje, że był przekonany, iż jeśli mieszkańcy tego wybrzeża chcieli obecności Francuzów, " c 'jest to, że byli przekonani, że jesteśmy obojętni na handel niewolnikami i że pozwolilibyśmy ich dhowom pływać pod francuską banderą w celu pokrycia ich nielegalnego handlu. "

Przez prawie 20 lat miejsce to nie było przedmiotem żadnej okupacji, nawet po otwarciu Kanału Sueskiego. Odwiedzały go po prostu statki Dywizji Marynarki Wojennej Oceanu Indyjskiego, aż do zainstalowania handlowca Pierre'a Arnoux w 1881 roku, a następnie Paula Soleilleta , który musiał kontynuować swoją działalność w chronicznej niepewności wynikającej z braku jakiegokolwiek rządu w tej sprawie. teoretycznie terytorium francuskie. W następstwie wojny francusko-chińskiej, podczas której neutralna Wielka Brytania zabroniła wypuszczania francuskich okrętów wojennych w Adenie, rząd francuski ostatecznie zdecydował o utworzeniu przystanku tankowania na trasie de l'Extrême. -Orient i Madagascar. Obock został zajęty w 1884 r. Wraz z przybyciem w sierpniu Léonce Lagarde, który ustanowił tam administrację i szybko rozszerzył francuską suwerenność w Zatoce Tadjourah , tworząc w ten sposób terytorium Obock i zależności.

Kilku innych kupców osiedliło się w Obocku. W 1886 r. Utworzono tam magazyn skazanych za pracę przymusową dla skazańców arabskich, następnie Afrykanów, Hindusów i Annamów. Zakład karny, który będzie istniał zaledwie kilka lat, znajduje się w opuszczonych po jego śmierci budynkach zakładu Paula Soleilleta. Więźniowie wykonują prace użyteczności publicznej, takie jak grobla, nabrzeże, ogrody i rezydencja wojewody.

Lagarde szybko zdaje sobie sprawę, że Obock oferuje niewiele możliwości ekspansji gospodarczej, ponieważ droga do Choa i reszty Etiopii prowadzi przez wrogie regiony; ponadto, cumowanie jest na nią narażone. Miejsce to zostaje zastąpione w funkcjach portowych i administracyjnych przez miasto Dżibuti , utworzone w 1888 r., A jego terytorium jest zintegrowane z francuskim wybrzeżem Somalii , w momencie jego utworzenia na20 maja 1896. Kupcy i domy handlowe jeden po drugim opuszczają Obock i udają się do nowej stolicy kolonii.

Obock jest wylotem podmorskiego kabla telegraficznego, który łączy francuską kolonię z Adenem przez wyspę Perim , zbudowaną przez Eastern Telegraph Company (autoryzowaną w 1889 roku na dwudziestoletnią koncesję).

XX th  century

Jego położenie geograficzne jest również wykorzystywane do przemytu broni, działalności szeroko rozpowszechnionej w Zatoce Adeńskiej i Somalii, przeciwko której rząd francuski popełnił w 1909 r., Obok Wielkiej Brytanii i Włoch.

Niemniej jednak Obock pozostał, aż do okupacji Tadjourah w 1927 r., Jedynym miejscem na północnym wybrzeżu Zatoki Tadżourah z administracją kolonialną. Stało się stolicą okręgu Dankali w 1914 r., A następnie urzędem administracyjnym w 1927 r. Zniknęło, gdy dołączyło do kręgu Adaels w 1929 r., Ale stało się nim ponownie w 1931 r. Obock był stolicą koła odpowiedzialnego za zaopatrzenie kolonii. podczas blokady alianckiej, od 1941 do 1943, następnie ponownie jako zwykłe stanowisko administracyjne, by ponownie stać się stolicą powiatu od 1963 r. do uzyskania niepodległości w 1977 r.

Amerykańska baza wojskowa, potem chińska

Baza wojskowa Stanów Zjednoczonych została tam zainstalowana na krótko przed dołączeniem do obozu Lemonnier , obozu Legii Cudzoziemskiej . W 2015 roku Chiny zajęły miejsce Amerykanów. Przedstawiono projekty planowania przestrzennego, w tym infrastruktury portowej i lotniskowej, którym chińskie instytucje finansowe i firmy planują udzielić pomocy.

W styczeń 2016rozpoczynają się prace na działce o powierzchni 90 akrów, czyli około 0,36  km 2 , w tym budowa nowego nabrzeża i terminalu kontenerowego.

Rzecznik chińskiego Ministerstwa Obrony potwierdził na konferencji prasowej im 25 lutego 2016 r, że w Dżibuti rozpoczęto budowę „infrastruktury wsparcia logistycznego  ” . Według obserwatorów prace powinny zakończyć się do 2017 roku.

Geografia

Sytuacja

Obock znajduje się na południu regionu, na wschód od północnego wybrzeża Zatoki Tadżourah , przy wjeździe do Detroit w Bab el Mandeb oraz w północno-wschodniej części Republiki Dżibuti , 235  km (drogą) od Dżibuti , stolica.

Hydrografia

Geologia i rzeźba terenu

Obock znajduje się na wysokości 13  m npm na płaskowyżu Gazelles ( Dála-h Húgub , w Afar), na terenie pustynnym.

Mangrove of Godoria, Ras Siyan i Hargayya.

Masyw Mabla.

Dno morza Obock jest bogate w ryby.

Pogoda

Klimat Obock jest jałowy i tropikalny ze średnią roczną temperaturą 26,5 ° C i sumą opadów wynoszącą 80  mm rocznie.  

Transport

Obock jest obsługiwany przez krajowe 14 ( Obock- Tadjourah ) i 15 (granica Obock-Erytrei) oraz przez lotnisko. Ponadto promy łączą go codziennie ze stolicą Dżibuti .

Toponimia

Francuska forma Obock wywodzi się od arabskiego Oboh, deformacji Obóki, nazwy nadanej wadi Dár'i w jego środkowej części, powyżej jego przybrzeżnej delty.

Polityka i administracja

Lista burmistrzów Obocka

Twinning

Obock jest miastem partnerskim z dwoma miastami:

Ludność i społeczeństwo

Demografia

W 2012 roku populację Obocka oszacowano na 21200, co czyni go czwartym najbardziej zaludnionym miastem w Republice Dżibuti , po Dżibuti , Ali Sabieh i Tadjourah .

Edukacja

Obock ma dwie szkoły podstawowe, liceum ogólnokształcące i technikum.

Zdrowie

Obock ma szpital.

Sporty i hobby

Gospodarka

Port Obock

Kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Nie wspominając o górach Mabla , 25  km na zachód od Obocka.

Osobowości związane z miastem

Uwagi i odniesienia

  1. Roger Joint Daguenet, U początków francuskiego establishmentu na Morzu Czerwonym , Paryż, L'Harmattan , 1992, 347 s.
  2. Colette Dubois, Dżibuti, 1888-1967: dziedziczenie lub frustracja , L'Harmattan, Paryż, 2000, s. 35.
  3. G. Douin, historia panowania kedyw Ismail , tom III, 2 -go  części, Cairo, 1938, s. 200.
  4. Simon Imbert-Vier, Rysowanie granic w Dżibuti. Terytoria i ludzie w XIX i XX wieku , Paryż, Karthala, 2011, s. 62.
  5. E.-L. Bonnefon, Political Africa in 1900 , Paris 1900, s. 442
  6. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6542408t/f1.image Dziennik Urzędowy z 10 lipca 1889 - Gallica
  7. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6456477b Dziennik Urzędowy z 2 maja 1909 - Gallica
  8. Simon Imbert-Vier, „The Invention of Djiboutian Territories ”, w: Amina Saïd Chiré (reż.), Współczesne Dżibuti , Paryż, Karthala, 2013, s. 41-64.
  9. Dżibuti, stolica Chinfrique
  10. Chiny również chcą bazy wojskowej w Dżibuti
  11. Dżibuti, pierwsza chińska baza wojskowa za granicą, Rémi Perelman, Azja 21, maj 2015
  12. Henri Kenhmann, „  Dżibuti: pierwsza zamorska baza wojskowa Chin  ” , na http://www.eastpendulum.com ,6 września 2016 r(dostęp 8 września 2016 ) .
  13. Didier Morin, Afar Historical Dictionary (1282-1982) , Karthala, Paryż, 2004.
  14. Suzanne Briet, Rimbaud, nasz sąsiad , Nouvelles Éditions Latines, Paryż, 1956, s. 184.

Powiązane artykuły