O-ring jest modelem z rozwojem gospodarczym wysunięte przez Michaela Kremera w 1993 roku, który sugeruje, że zadania produkcyjne muszą być wykonywane w sposób kompetentny, jako całość, aby mieć wysoką wartość. Główną cechą tego modelu jest korespondencja peer-to-peer, w której osoby o tym samym poziomie umiejętności zwykle współpracują.
Nazwa pochodzi od wahadłowca Challenger , katastrofy spowodowanej awarią O-ringu (O-ringu).
Kremer uważa, że teoria rozwoju o-ringów wyjaśnia, dlaczego bogate kraje wytwarzają bardziej złożone produkty, mają większe firmy i mają znacznie wyższą produktywność niż pracownicy w biednych krajach.