Maurice Duplessis

W dniu pogrzebu Maurice'a Duplessisa, Union Nationale ogłosiło, że to Paul Sauvé zastąpi go na stanowisku lidera Union Nationale i premiera Quebecu. Ten ostatni został ministrem młodzieży i Ministra Opieki Społecznej od18 września 1946. Paul Sauvé, syn Arthura Sauvé , byłego lidera Partii Konserwatywnej Quebecu , nie pozostanie premierem do bardzo dawno zmarł nagle w Saint-Eustache na02 stycznia 1960, niecałe cztery miesiące po zaprzysiężeniu na siedemnastego premiera Quebecu. W ten sposób Paul Sauvé zostaje trzecim premierem Quebecu, który umiera podczas pełnienia urzędu i jest to jedyny raz w historii Quebecu, kiedy dwóch szefów rządu Quebecu zmarło kolejno. Co więcej, trzech z pięciu premierów Quebecu znanych Union Nationale zmarło na stanowisku, a Daniel Johnson zmarł podczas wizyty w miejscu zapory Manic 5 w 1968 roku . Następca Sauvé, Antonio Barrette , minister pracy od30 sierpnia 1944 r, znajduje się wbrew wszelkim przeciwnościom na czele Quebecu i to przez następne sześć miesięcy. Osiemnasty premier Quebecu nie był jednak w stanie poprowadzić Union Nationale do zwycięstwa w wyborach powszechnych w Quebecu w 1960 r. , które odbyły się22 czerwca, który widział liberałów Jeana Lesage'a tworzących rząd większościowy . Jest to, według historiografii Quebecu, koniec Wielkiej Ciemności i oficjalny początek Cichej Rewolucji .

Ideologia i styl polityczny

Autonomia jako koń hobby hobby

Choć uważa suwerenność za ekstremizm, którego należy unikać, obrona i promocja autonomii prowincji była niewątpliwie głównym hobby Maurice'a Duplessisa. W związku z tym oświadczył w 1939 r  .: „Dopóki będę miał oddech życia, nikt nie dotknie autonomii prowincji Quebec”. Kwestia „wkroczenia federalnego” stanowi jego „chleb i masło”, używając słów historyka Jonathana Livernoisa. Ta krytyka „federalnego wkroczenia” pojawia się w bardzo specyficznym kontekście, w kontekście okresu międzywojennego , Wielkiego Kryzysu i II wojny światowej . W czasach kryzysu walkę o władzę zaostrza konieczność podjęcia środków nadzwyczajnych. Na przykład podczas I wojny światowej rząd federalny ingerował w sferę podatków, ustanawiając podatek od dochodów osób fizycznych i firm, aby napędzać wysiłek wojenny . Związek Narodowy stale krytykuje te federalne ingerencje. Jako że właśnie wybuchła II wojna światowa, komunikat prasowy ogłaszający dla dziennikarzy wybory parlamentarne w 1939 roku jest dobrym przykładem:

„Wczoraj rozwiązano izby wojewódzkie i zarządzono wybory powszechne [...] Głosowanie odbędzie się w środę 25 października[...] Związek Narodowy uważa, że ​​autonomia prowincji [...] jest niezbędna dla dobra prowincji [...] Pod pretekstem wojny, ogłoszonej przez rząd federalny, akcję asymilacji i centralizacji, manifestujący się od kilku lat, rośnie nieznośnie. Zarządzenia ministerialne zostały wydane przez Ottawę na mocy „Ustawy o środkach wojennych”, z chęcią i efektem scentralizowania w Ottawie na cele wojenne wszystkich finansów jednostek, gmin, prowincji kraju. "

Dla Bernarda Saint-Aubina autonomia Maurice'a Duplessisa jest następstwem polityki Taschereau i, w kontekście, w którym rząd federalny chce wdrożyć reformy keynesowskie (zwłaszcza ubezpieczenie od bezrobocia w okresie Wielkiego Kryzysu ), szczególnie ujawnia „głęboką społeczną konserwatyzm":

Honoré Mercier , 9 ^th  Premier Quebecu od 1887 do 1891 roku , zwolennikiem autonomistycznej Quebec i jest inspiracją dla Maurice Duplessis.

„W sprawach społecznych rząd centralny zawsze był bardziej postępowy niż rządy Duplessisa i Taschereau. Pierwsza, przeciwstawiając się zasiłkom rodzinnym, a druga, przeciw emeryturom w latach 1927-1936, pod przykrywką prowincjonalnej autonomii, grała jedynie w rękach kręgów biznesowych, ich fundatorów wyborczych. Czy jesteśmy pewni, że Quebec skorzystałby na tych środkach społecznych, gdyby Ottawa nie podjęła inicjatywy Jest powód, by w to wątpić. "

W odniesieniu do środowiska biznesowego niektórzy wskazują również na paradoks między promowaniem autonomii na arenie politycznej a faktem „ukłonu się zagranicznym inwestorom, którzy ekonomicznie zniewolili francuską Kanadę”. Federaliści krytykują go za systematyczne nie zgadzanie się z Ottawą. Ten „negatywny autonomizm” jest również krytykowany przez niektórych nacjonalistów, zwłaszcza księdza Lionela Groulxa  : „Pseudo-nacjonalizm szefa Związku Narodowego – nacjonalizm, który sprowadza się zresztą do negatywnej obrony autonomii prowincji – szybko deprecjonuje wszystkie wartości które stanowią prawdziwą podstawę doktryny”. Ta sama historia z George-Émile Lapalme , przywódcą opozycji w latach Duplessism:

„Przyznajmy z całą obiektywnością przede wszystkim, że Maurice Duplessis naprawdę wynalazł autonomię prowincjonalną, nawet jeśli została przywołana przed nim. (...) Autonomia wyborcza, autonomia negatywna, autonomia werbalna, autonomia absurdalna, autonomia wypełnienia, autonomia od nicości. Tak, wiem. Ale czy był ktoś, kto złocił ją lepiej niż on "

Filmy zewnętrzne
	Fragment przemówienia Maurice'a Duplessisa na temat autonomii prowincji , Société Radio-Canada , 1954 , 36 sekund .
	Fragment przemówienia Maurice'a Duplessisa na temat roli Kościoła w edukacji , Société Radio-Canada , Sainte-Anne-de-la-Pocatière , 1959 , 53 sekundy .

Trzeba jednak powiedzieć, że Maurice Duplessis ma nie tylko reakcyjny autonomizm i że jego autonomistyczne aspiracje nie ograniczają się do czasów kryzysu. Piętnastoletnia dominacja Union Nationale w latach 40. i 50. charakteryzowała się także częstymi starciami z Ottawą, zwłaszcza w kwestiach podatkowych i finansowych (dokumentacja uniwersytecka była niewątpliwie najbardziej uderzającą z tych kłótni). W tym kontekście Duplessis nie zadowala się „negatywnym autonomizmem” i czasami podejmuje inicjatywy. Miało to miejsce zwłaszcza w 1953 r. , kiedy powołał Królewską Komisję do Spraw Konstytucyjnych (lepiej znaną jako Komisja Tremblay), której zalecenia doprowadziły do ​​utworzenia w 1954 r . podatku prowincjonalnego od spraw konstytucyjnych .

Dla Conrada Blacka, biografa Maurice'a Duplessisa i sympatyka Union Nationale, „szef” jest „najważniejszym przywódcą w historii prowincjonalnej polityki w Quebecu”. Chociaż przyznaje, że jego reżim był naznaczony patronatem i „wątpliwymi negocjacjami politycznymi”, Black widzi w Duplessis „tego, który obdarzył Quebec państwem narodowym”:

„Pod rządami Duplessis państwo stało się nieskończenie ważniejsze niż wcześniej, zwłaszcza w stosunkach z Kościołem, rządem federalnym i firmami. Położył kres epoce, kiedy premier prowincji Quebec zasiadał w zarządach dużych firm, aby rozmawiać o interesach z przemysłowcami, którzy uważali go za szefa średniej wielkości firmy zwanej prowincją Quebec. Duplessis podniósł rząd przede wszystkim, aby uczynić go rządem autonomicznym i narodowym. "

Konserwatyzm, stosunek do duchowieństwa i antykomunizm

Mimo swoich tradycjonalistycznych pozorów Maurice Duplessis nie był całkowicie przeciwny pojęciu „  postępu  ”, przynajmniej w kwestiach ekonomicznych . Wdrożył kilka działań mających na celu modernizację gospodarki Quebecu. W tym duchu praktyki gospodarcze propagowane przez Duplessis są podobne do liberalizmu ekonomicznego . Przywiązany do dziedzictwa rolniczego Duplessis uczynił elektryfikację wsi jednym ze swoich priorytetów. Tak więc, między 1945 i 1960 , Biuro Elektryfikacji Wsi wzrósł odsetek gospodarstw z dostępem do energii elektrycznej w Quebecu od 20% do 98%. Umożliwiło to unowocześnienie technik rolniczych i zwiększenie produktywności gospodarstw, co z kolei zmniejszyło ilość pracy potrzebnej w rolnictwie i przeorientowało ją na nowoczesny przemysł w miastach. Mimo braku usług publicznych niektórzy twierdzą również, że jest ona odpowiedzialna za długi okres wzrostu gospodarczego, a także zdeponowała 15 kolejnych nadwyżek budżetowych. Dzięki Hydro-Québec rząd zachęca do rozwoju i kolonizacji kilku północnych regionów i opowiada się za szkoleniem francuskich kanadyjskich naukowców, techników i inżynierów. Według historyka Stéphane'a Savarda te postępy pozwalają nam określić mit „  Wielkiej Ciemności  ”:

Maurice Duplessis i kardynał Paul-Emile Léger odsłonięcie pomnika brata Marie-Victorina , 1954 .

„Badanie roli przyznanej Hydro-Québec i rozwojowi hydroelektrowni przez administrację Związku Narodowego umożliwia zatem skorygowanie niektórych obecnych interpretacji reżimu Duplessis, w tym rządów, które polegają wyłącznie na prywatnym przedsiębiorstwie w celu rozwój nowych regionów. Pokazuje również ciągłość, w odniesieniu do Hydro-Québec, między interwencjami rządu Duplessisa a interwencjami kolejnych rządów, w szczególności Jeana Lesage'a, Daniela Johnsona, Roberta Bourrassy i René Lévesque [...] kwalifikując mit radykalnej zmiany. "

Chociaż był zwolennikiem postępu gospodarczego, Maurice Duplessis stał na czele reżimu o zdecydowanie konserwatywnych tendencjach w sferze społecznej i kulturowej. W rezultacie był bardzo blisko z duchowieństwem katolickim i kręgami religijnymi, posuwając się nawet do stwierdzenia „biskupi jedzą z mojej ręki”. Główni biografowie Duplessis, Robert Rumilly i Conrad Black, zgadzają się z tym wnioskiem. Rumilly wskazuje jednak, że był zagorzałym obrońcą tradycji francusko-kanadyjskiej, podczas gdy Black raczej twierdzi, że był u źródeł upadku wpływów duchowieństwa, sprowadzając księży do roli zależności. Jedno jest pewne, Duplessis nie dał się dyktować Kościołowi, choć sugerował, że jego działaniami kieruje religia, nawet sami biskupi.

Filmy zewnętrzne
	„Duplessis daje swojej prowincji”, krótki propagandowy film wyprodukowany i zaprezentowany przez National Union , Alain Lavigne, Kolekcja Zgromadzenia Narodowego Quebecu , 1948 , 19 minut.
	„Duplessis a refait la voirie du Québec”, krótki film propagandowy wyprodukowany i zaprezentowany przez Union nationale , ca. 1950 , 10 minut.
	„La Pub de Duplessis wreszcie rozszyfrowany”, konferencja Alaina Lavigne na temat marketingu Duplessis , 2021 , 1 godzina 6 minut.

Podkreślając ideologiczne uprzedzenia Rumilly'ego i Blacka, historyk Alexandre Dumas maluje nieco bardziej zniuansowany portret relacji między Kościołem a państwem pod rządami Duplessisa. Dumas nie neguje klientelistycznego charakteru relacji władz religijnych z premierem, który finansuje dzieła duchowieństwa w zamian za ważną sieć wpływów, służącą mu zwłaszcza w kontekście wyborczym. Przypomina, że ​​Duplessis nawiązał nawet bardzo osobiste relacje z biskupami, ofiarowując im wszelkiego rodzaju prezenty, a nawet pisząc do nich osobiście z okazji ich urodzin. Ten ostatni tłumaczy jednak, że pomimo bliskich relacji między wielkimi postaciami duchowieństwa a władzą, niższe duchowieństwo tworzyło blok znacznie mniej monolityczny, niż się sądzi. Krytykując uogólnienia głównych biografów Duplessisa, podaje przykłady sprzeciwu wobec patronatu unionistów. Dumas odnosi się w szczególności do artykułu zatytułowanego „Lendemains d'Élections”, opublikowanego przez opatów Gérarda Diona i Louisa O'Neilla w Le Devoir w 1956 roku, krytykując „obyczaje wyborcze francuskich Kanadyjczyków”. Dion i O'Neill potępiają także postawę duchowieństwa wobec Union Nationale, którą uważają za szkodliwą dla reputacji Kościoła. Chociaż opaci nie wymienili nazwiska, ich tekst był powszechnie postrzegany jako atak na Union Nationale i otrzymał prywatne poparcie od kilku biskupów.

Rządy Duplessis charakteryzowały się powszechnym stosowaniem wpływów, walką antykomunistyczną i stosowaniem represji wobec związków zawodowych . Upór Duplessisa przeciwko wpływom komunistycznym w Quebecu przypomina pod wieloma względami paranoję McCarthy w Stanach Zjednoczonych . Jego najsłynniejszą inicjatywą antykomunistyczną była ustawa o ochronie prowincji przed propagandą komunistyczną , nazwana „ prawem kłódki  ”. Ta ustawa z 1937 r. pozwala prokuratorowi generalnemu Quebecu, na stanowisku zajmowanym przez samego Maurice'a Duplessisa, nakazać zamknięcie każdej organizacji lub instytucji podejrzanej o „komunizm” lub „bolszewizm”. Liberalna Partia Quebecu głosami tego prawa i reakcje wśród ludności francuskojęzycznej jak w prasie wydają się ogólnie pozytywne.

Socjolog Marcel Fournier twierdzi, że Prawo Kłódki nie tylko odpowiada na żądania „konserwatywnych elementów” duchowieństwa, ale także pozwala rządowi spowolnić działania związkowe i zapobiec zjednoczeniu postępowych sił Quebecu we wspólnym froncie (także zmusza wiele organizacji do pracy pod ziemią). W 1957 roku , dwadzieścia lat po jego przyjęciu, kanadyjski Sąd Najwyższy orzekł niekonstytucyjną większość tego aktu prawnego.

Propaganda i cenzura

Trzech mężczyzn w cywilnych ubraniach bada zawartość magazynów, collisów i gazet wierności komunistycznej, zgodnie z Prawem Kłódki ,22 stycznia 1938.

Stos skonfiskowanych przedmiotów , w tym wydania gazet Clarté , La Revue de Moscow i Soviet Russia Today , a także plakat propagandowy Kanadyjskiego Związku Swobód Obywatelskich ,22 stycznia 1938.

Przez elektora ABC (pełny tekst), pochodną wyborców C atechism opublikowany w 1944 roku przy okazji w wyborach 1944 Quebec .

Ścisła kontrola prasy pisemnej charakteryzowała rządy Maurice'a Duplessisa na czele Quebecu. W okresie przejęcia władzy przez Związek Narodowy doszło do odpolitycznienia gazet, które, często należące do biznesmenów bliskich Partii Liberalnej, starały się zdobyć sympatię związkowców. Gazety obawiają się również, że rząd atakuje ich działalność za pośrednictwem Maurice'a Duplessisa, który ma możliwość interweniowania w produkcję i sprzedaż papieru gazetowego. Ta sytuacja stwarza zatem „przychylną neutralność w stosunku do rządu”, podczas gdy nie jest to tylko kwestia udziału w propagandzie unionistycznej. Duplessis nawiązał bliskie stosunki z właścicielami gazet (zwłaszcza z potężnym Jacobem Nicol ) i zapewnił samozadowolenie głównych instytucji, takich jak La Presse , La Patrie , Le Soleil , The Montreal Star , The Gazette i stacja radiowa CKAC . Zauważmy chlubnym wyjątkiem Le Devoir , które po poparł Związek Narodowy podczas wyborów w 1936 roku, stał się jednym z najzagorzalszych przeciwników partii po strajku azbestu ( 1949 ) i przybycie Gérard Fillion. Na czele gazeta ( 1947 ). Le Devoir , poprzez swojego wybitnego dziennikarza Pierre'a Laporte'a , również weźmie udział w upadku Związku Narodowego, ujawniając korupcję rządu podczas „  afery gazowej  ” pod koniec lat pięćdziesiątych . Komunistyczna propaganda była prawnie zabroniona w Quebecu ( Ustawa chroniąca prowincję przed propagandą komunistyczną , 1937 ), Duplessis próbował uciszyć gazetę, kwalifikując ją jako „gazetę bolszewicką” w 1954 roku .

Sprawując władzę w czasie, gdy potrzebne były nowe sposoby komunikacji medialnej , zwłaszcza kino , Maurice Duplessis zadbał o wywieranie istotnego wpływu na sferę kulturalną. Jeśli chodzi o kino, to zwłaszcza za pośrednictwem Maurice'a Proulxa , księdza agronoma, pioniera quebeckich filmów dokumentalnych i jednego z niewielu znanych quebeckich filmowców tamtych czasów, ucieleśnia się kinematograficzna propaganda unionistów. Związek Narodowy umieścił go na czele utworzonej w 1941 r. Wojewódzkiej Służby Kinematografii (SCP) i zamówił u niego wiele filmów, które wyprodukował we współpracy z różnymi ministerstwami. Prace te dotyczą pacjentów w fazie z programu politycznego partii rządzącej: pochwała świata wiejskiego (Rural Youth , 1952 ), znaczenie rolnictwa ( Le lin du Canada , 1947 i Le Tabac jaune du Québec , 1952 ) lub budowa dróg i mostów ( Les route de Québec , 1951 i Par-above nos rivières , 1957 ).

Historyk i krytyk filmowy Yves Lever uważa, że ​​Duplessisowi zawdzięczamy „najczarniejszy okres cenzury kina”. Maurice Duplessis, naśladując swoich poprzedników na stanowisku premiera, zastrzega ministerstwo Prokuratora Generalnego: jest zatem bezpośrednio odpowiedzialny za kontrolowanie przemysłu filmowego. Podczas swojej pierwszej kadencji, w latach 1936-1939, zakazał wielu filmów uznanych za „niemoralne”, w szczególności dzieł Francuza Jeana Renoira i Marcela Carné . Ta cenzura wpływa francuskiego kina w szczególności: społeczeństwo Quebec miał dostęp do tylko 99 ze 185 minut filmu Le Rouge et le noir przez Claude Autant-Lara ( 1954 ) i nie mógł zobaczyć Et Dieu Crea la żonę z Roger Vadim ( 1956 ), że wiele lat po wydaniu.

Oprócz filmów uznanych za „niemoralne”, cenzura Związku Narodowego ma na celu ograniczenie drugiej obsesji związkowców: komunizmu. Ta bitwa jest ucieleśniona w szczególności w opozycji do National Film Board, organu federalnego oskarżanego o zachęcanie do „centralizacji federalnej” i komunistycznej propagandy. Taki sam los spotkał Radio-Canada , ponieważ Union Nationale poprzez zmiany legislacyjne dało sobie prawo do kontroli programów i tym samym cenzurowania filmów emitowanych w telewizji. Kontrolowany jest również sposób konsumpcji kina. W szczególności zabronione są parki kinowe , miejsca wysoko cenione przez nastolatków, ale uważane przez konserwatywne władze za doły grzechu („kryjówki grzechów”) .

Kampanie w stylu amerykańskim w Quebecu

Oscar Drouin , minister Ziem i lasów i główny organizator Związku Narodowego od 1936 do 1937 roku .

Maurice Duplessis zmienił sposób postrzegania marketingu politycznego w Quebecu. Trochę jak Dwight D. Eisenhower w Stanach Zjednoczonych, Union Nationale wykorzystało „amerykańskie kampanie”, aby wybrać Maurice'a Duplessisa. Kampanie w stylu amerykańskim charakteryzują się pięcioma komponentami, które zastosował Duplessis: wysoce spersonalizowanymi metodami komunikacji, odwołaniem się do specjalistów od komunikacji, decyzjami strategicznymi poprzedzonymi badaniami rynku, odwołaniem się do środków masowego przekazu oraz technik reklamowych uznanych za najskuteczniejsze, wreszcie , coraz większe środki finansowe. Po pierwsze, w latach 1930-1960 wizerunek Duplessis był wszędzie w Quebecu. W rzeczywistości postać była większa niż jego partia. Duplessis był nie tylko przed partią, którą reprezentował na plakatach czy reklamach, ale także w swoich przemówieniach. Innymi słowy, ludzie nie zostali zaproszeni do głosowania na obywatela Unii, ale raczej na Maurice'a Duplessisa. Już w 1939 r. na afiszach wyborczych nie było napisane „Unia Narodowa”, ale „Duplessis”. Partia uważała, że ​​nazwisko lidera uderzyło mocniej niż nazwa partii.

W marketingu politycznym stosowane strategie wymagają kilku osób, których zadaniem jest badanie elektoratu, wpływanie na masy i kreowanie dobrego wizerunku kandydata. Dopiero na przełomie lat 40. XX wieku Maurice Duplessis zbudował swoją osobistą gwardię i otoczył się trzema osobami, które miały decydujące znaczenie dla jego kariery; Joseph-Damase Bégin , który kierował centralną organizacją kampanii, Paul Bouchard , który pełnił funkcję dyrektora propagandy oraz Bruno Lafleur, który był jednocześnie publicystą, bibliotekarzem i redaktorem. Razem proponują propagandę „tak masową i dynamiczną, tak prostą i kompletną, tak skuteczną jak nowoczesna”. Ponadto nad reklamami szefa kuchni pracowało około 30 osób. Maurice Duplessis i jego zespół nie korzystali z sondaży. To, co pomogło zespołowi Duplessis zdobyć przewagę nad przeciwnikami pod względem badań rynkowych, na przykład w 1956 r., to fakt, że Bruno Lafleur miał dostęp do danych dotyczących wszystkich gospodarstw domowych we wszystkich powiatach, odsetka z nich, którzy mieli telewizję i tych, którzy otrzymali stacja telewizyjna CFCM. Poza tym Duplessis organizował wiece na spotkania z ludźmi, ale także dlatego, że dzięki temu mógł zobaczyć, jakie ma poparcie i jak wygląda jego elektorat. Kilku autorów, jak na przykład Lavigne i Melançon, zgadza się, że Duplessis wygrał swój wybór dzięki organizacji i strategiom wdrożonym przez jego zespół.

Joseph-Damase rozpocząć , minister kolonizacji i główny organizator kampanii wyborczych Union Nationale od 1940 aż do 1960 roku .

Jedną z głównych strategii Duplessisa przedstawionych przez ekspertów było wykorzystanie przez niego środków masowego przekazu. Już w 1936 r. podczas imprez organizowanych przez partię rozpowszechniano 15 000 Katechizmów dla Czytelników i w tych małych zeszytach przedstawiano program i cechy Związku Narodowego, a Partię Liberalną Quebecu ostro krytykowano. Oprócz rozpowszechniania Katechizmu , do zwycięstwa Duplessisa w dużym stopniu przyczyniły się radiowe reklamy partii. W rzeczywistości ta wszechobecność i radiowa propaganda, będąca profesjonalnym przekazem narracyjnym dyktowanym przez popularnych artystów, pozwoliła „przebić się przez mur milczenia” utrwalony przez nastawioną na liberałów prasę. W 1939 r., ponieważ dzienniki wolały wspierać Partię Liberalną, związkowcy działali autonomicznie iw tym kontekście narodziły się pierwsze broszury wyborcze Związku Narodowego. Broszury te stały się Przesłaniem do Elektorów , informującym opinię publiczną o ideach i wierzeniach Duplessisa.

W 1940 r. Union Nationale opracowało własny tygodnik Le Temps , który umożliwił partii kierowanie swoich pomysłów do elektoratu za pośrednictwem kontrolowanego przez nią kanału. Partii udało się rozprowadzić od 500 000 do 600 000 egzemplarzy gazety Le Temps . Sytuacja zmieniła się w 1944 roku, kiedy oprócz dalszego wydawania broszur, zespół Duplessis połączył siły z kilkoma dziennikami, takimi jak Le Devoir , Le Montréal-Matin , L'Action catholique i Le Nouvelliste .

W 1948 r. każde hrabstwo posiadało spersonalizowaną broszurę, w zależności od specyficznych potrzeb regionu i w tym samym roku zespół Duplessis zaczął produkować filmy propagandowe, które były wyświetlane w różnych kinach. W 1952 roku Union Nationale wkroczyło na nowy teren, umieszczając twarz Duplessisa i hasła partyjne na billboardach umieszczonych na poboczach dróg. Partii udało się również zamieścić trzy strony reklamy we wszystkich montrealskich dziennikach. Następnie, w trakcie ostatniej kampanii w 1956 roku, reklama Duplessis przekroczył granice i skończyło się na 28 stronach w New York Times . Ponadto Duplessis jest na pierwszym wydaniu Almanach Éclair . Rozwinęła się również reklama według obiektu. Duplessis znajdował się więc na flagach, odznakach, ołówkach i naklejkach. Podczas tej kampanii Union Nationale kupiło reklamy w 231 audycjach radiowych w Montrealu, 76 w Quebec City i kilku w Jonquière i Rimouski, aby zaprezentować klipy reklamowe. Początkowo Duplessis nie był zwolennikiem rozgłosu, ale jego organizator kampanii, Joseph-Damase Bégin, szybko przekonał go, że kampanie wyborcze wygrały teraz w mediach. Przez całą swoją karierę zespół Duplessis sprzedawał lidera partii jako prawdziwy znak towarowy. Ponadto w swojej karierze, aby zaznaczyć na duchu, przyciągnąć uwagę i poprawić swoją populistyczną propagandę, Duplessis używał kilku godnych uwagi haseł: „Redevenirs fair and fair” (1936), „Be masters at home” (1939), które zainspirowały słynnego „Maitres chez nous” liberałów Jeana Lesage'a w 1962 roku: „Nie ryzykuj! Głosuj na Związek Narodowy i jego kandydatów ”(1944)”,„ Liberałowie dają obcokrajowcom; Duplessis daje swojej prowincji ”(1948),„ Niech Duplessis kontynuuje swoją pracę ”(1952) i„ Z Duplessis to postęp ”(1956).

Wreszcie dla zespołu Duplessis pieniądze nigdy nie były problemem, bo miał duży budżet. Według statystyk przedstawionych w tekście Lavigne'a i Cantina, partia Duplessisa wydała trzy miliony dolarów podczas kampanii w 1948 roku, pięć milionów w 1952 i dziewięć milionów w 1956. Według dziennikarza Pierre'a Laporte , podczas tej kampanii Ostatnia kampania, Union Nationale wydał 2 016 500 dolarów na reklamę, co dało średnio 23 000 dolarów na kandydata unionistów, w porównaniu do 4000 dolarów na kandydata Partii Liberalnej Quebecu.

(Ubrani na czarno) Ésioff-Léon Patenaude i Maurice Duplessis, uroczystość Dnia Pamięci , 1938 r .

Winston Churchill i Maurice Duplessis opuszczają Zgromadzenie Legislacyjne Quebecu ,wrzesień 1944.

Spotkanie Williama Lyona Mackenzie Kinga (w środku) z premierami prowincji kanadyjskich , 1945 . Duplessis jest siódmym od lewej.

(od lewej do prawej) Maurice Duplessis, Antonio Talbot , Edmond Duchesne i Antoine Rivard podczas inauguracji drogi 175 w 1951 roku .

Maurice Duplessis (z prawej) uśmiechający się do nieznajomego, ok. 1930 r . 1935 . Duplessis miał reputację wyjątkowej pamięci imion i twarzy. 

Widoczność i populizm

Politolog Frédéric Boily jest głównym autorem zainteresowanym populistycznymi skłonnościami stylu politycznego Maurice'a Duplessisa. Boily podkreśla ducha populistycznej postawy:

„Populizm jest sposobem bycia w polityce, to znaczy przedstawia się jako autentyczny sposób reprezentacji ludzi, którzy nie są odpowiednio reprezentowani. Populistka chce przyciągnąć głosy wyborców, stawiając na ideę bardziej uczciwej i uczciwej reprezentacji, ludzi nie tylko źle rządzonych, ale także ofiar kasty, która korzysta z ustanowionego przez siebie systemu i że działa przeciwko dobru powszechnemu. Dlatego populiści będą udawali, że są poza zwykłymi partyzanckimi liniami, zwłaszcza prawicowymi i lewicowymi. Zamiast tej tradycyjnej dychotomii uniwersum politycznego, będą raczej starać się przedstawiać scenę polityczną jako podzieloną między obóz „małych” i „dużych”. "

Z tej perspektywy dla zespołu Duplessis bardzo ważne były relacje i bliskość, jaką utrzymywał ze swoimi wyborcami. Nierzadko przychodził na chrzty, narodziny czy śluby. Duplessis nosił „obraz zwykłego człowieka”. Bardzo dyskretny, jeśli chodzi o swoje życie prywatne, Duplessis powiedział, że jest „żonaty ze swojej prowincji”. Przedstawia się jako przywódca ludu przeciwko skorumpowanej kaście politycznej. Podobnie jak populistyczni przywódcy zachodniej Kanady, ceni rolniczy charakter Quebecu, czasem wręcz błagając o „powrót do ziemi”.

Choć nie kwestionuje całkowicie instytucji demokratycznych, systemu partyjnego czy ram parlamentarnych, często prezentuje się ponad bójką i bezpartyjnie, aby zjednoczyć wyborców ze wszystkich tradycji politycznych. Tuż przed wyborami w 1936 r. Duplessis doskonale zilustrował to stanowisko deklarując: „Nie jestem niebieski, nie jestem czerwony, nie jestem torysem, jestem obywatelem”. Duplessis nie tylko przejawia nieufność wobec kasty politycznej i instytucji demokratycznych; w postawie typowej dla populizmu jest też bardzo krytyczny wobec środowisk intelektualnych i piśmiennych, które – jak twierdzi Pierre Laporte – wielokrotnie opisywał jako ludzi „żyjących w świetle księżyca”.

Wrażenie bliskości z ludem zapewniała propaganda unionistyczna. Przez całą swoją karierę polityczną zespół Duplessis dbał o to, aby zachował wszechobecny wizerunek wśród opinii publicznej. Na przykład zdjęcia lub rysunki przedstawiające lidera Związku Narodowego znaleziono na butelkach mleka, szklankach, puzzlach i pudełkach po papierosach. W 1956 r. Duplessis rozesłał także 250 000 puzzli z jego wizerunkiem do szkół.

Boily przypomina, że ​​populizm Duplessisa nie jest wyjątkiem w kanadyjskim krajobrazie politycznym. Podczas gdy zachód kraju kultywuje „żywą tradycję agrarnego populizmu”, duplessism jest również źródłem długoterminowego trendu w Quebecu:

„Rzeczywiście, z Maurice Duplessisem i Camillien Houde możemy mówić o początkach francusko-kanadyjskiej, a później quebeckiej tradycji populistycznej, która od Réal Caouette do Mario Dumonta – nie zapominając o Camil Samsonie – pokazuje, że polityka Quebecu nie jest pozostawiona. za. Quebec, podobnie jak inne kanadyjskie prowincje, przeżył swoje populistyczne epizody. W rzeczywistości istnieje tradycja Quebecu, która rozpoczęła się od Camilliena Houde'a i Maurice'a Duplessisa i była kontynuowana w latach 60. i 70. przez Kredyt Społeczny, a ostatnio przez Action Démocratique. "

Potomność i historiografia

Wcielenie „Wielkiej Ciemności”

Oficjalna inspekcja przez premiera Maurice'a Duplessisa prac prowadzonych na moście Quebec i nowym moście Chaudière , 1950 r.

Lata 60. , kolebka Cichej Rewolucji , nie były łaskawe dla Maurice'a Duplessisa. „Cheuf”, który dominował w polityce Quebecu przez dwie dekady, był wtedy wcieleniem „  Wielkiej Ciemności  ”, ciemnego i reakcyjnego okresu, wywołanego przez intelektualistów i politycznych przeciwników duplesizmu. W tym czasie socjolog Fernand Dumont był jednym z głównych krytyków dorobku Maurice'a Duplessisa. Podczas gdy Quebec XX ^wieku industrializuje się i urbanizuje, widzi on w polityce przywódcy unionistów przestarzałą ideologię, która nie była w stanie dostosować się do rzeczywistości Quebecu. Dumont uważa nawet, że ta reakcyjna polityka zahamowała modernizację Quebecu, blokując „pierwszą cichą rewolucję” lat trzydziestych . André Laurendeau zgadza się, kwalifikując reżim Duplessist jako „raczej opóźniający niż opóźniający”. Ta sama historia z pisarzem i związkowcem Pierre'em Vadeboncoeurem , który śledzi Wielką Ciemność w podboju z 1760 roku i czyni Maurice'a Duplessisa spadkobiercą niepowodzenia rebelii z 1837 roku . Duplessism Vadeboncœur widzi to, co uważa za cechy Quebecu w późnym XIX ^-tego  wieku, a mianowicie „negatywnego oporu”, w „bezczynność” i „fundamentalizm”. Ze swojej strony Pierre Laporte, dziennikarz, polityk liberalny i notoryczny przeciwnik Duplessis, opublikował Prawdziwe oblicze Duplessisa wMarzec 1960. Książka, wydana przez Éditions de l'Homme , jest bestsellerem w nakładzie ponad 22 000 egzemplarzy.

Jest następnie krytykowany za swój autorytaryzm , reakcyjne polityki społeczne (sprzeciw wobec prawa wyborczego kobiet, przymusowej edukacji, systemu zdrowia publicznego itp.), dzikiego kapitalizmu ( antyzwiązek , bliskość wysokich finansów i kapitału zagranicznego itp.). , jego konserwatyzm (nieproporcjonalne przywiązanie do świata rolniczego, wszechobecność duchowieństwa itp.) oraz oportunistyczna i wyborcza instrumentalizacja nacjonalizmu . Krytyka intelektualistów z Quebecu z lat 60. znajduje również odzwierciedlenie na arenie politycznej i przestrzeni publicznej, zwłaszcza w telewizji, literaturze i magazynie Cité Libre . Symbol miejsca Duplessis w zbiorowej wyobraźni Quebecu, posąg w jego wizerunku zamówiony przez Paula Sauvé zniknął z obiegu w 1961 roku , jeszcze przed zamontowaniem. Według historyka Pierre'a Berthelota rządy, które zastąpiły Związek Narodowy, uważały, że „społeczeństwo nie jest gotowe na przyjęcie takiego pomnika”.

Biografowie „Szefu”: zawłaszczenie i reinterpretacja

Dźwięk zewnętrzny
Debata historyków Conrada Blacka i Léandre Bergerona na temat spuścizny Maurice’a Duplessisa (CBC, wrzesień 1974, 22 minuty ).
	https://www.cbc.ca/archives/entry/duplessis-battle-of-the-historians

Chociaż literatura na temat Maurice'a Duplessisa i jego reżimu była już obfita w latach 60. , dopiero w następnej dekadzie opublikowano dwie główne biografie przywódcy unionistów: Maurice Duplessis et son temps ( 1977 , 2 tomy ) Roberta Rumilly'ego. i Duplessis ( 1977 , 2 tomy ) Conrada Blacka . Ci dwaj konserwatywni historycy, bardzo związani ze Związkiem Narodowym (czasem nawet biorą udział w kampaniach wyborczych), którzy korespondują i współpracują w dodatku, malują znacznie spokojniejszy i pozytywny portret duplessizmu. Historyk Jonathan Livernois, choć dostrzega „wielkie znaczenie” badań Rumilly'ego, określa swoją pracę jako „zorientowaną politycznie i ideologicznie”. W szczególności podkreśla swoją pogardę dla intelektualistów, postawę, którą podzielają Rumilly i Duplessis. W swojej biografii Rumilly opisuje intelektualistów jako „niespójnych”, osoby „nafaszerowane teorią” i „przepełnione pedanterią”, które „dążą do dominacji w życiu publicznym”, podczas gdy „nie znają realiów ekonomicznych”. Rumilly podsumowuje zatem stosunek Maurice'a Duplessisa do nich: „Duplessis, jednym słowem, kocha naturalnych ludzi, a intelektualiści nie. Więc Duplessis nie lubi intelektualistów ”.

Robert Rumilly , biograf Maurice'a Duplessisa.

Pierre Berthelot uważa również, że Rumilly przedstawia przyjemny portret reżimu Duplessist, w szczególności w odniesieniu do jego polityki społecznej i gospodarczej, i że „stawia stronę swojego rządu i broni jego historii”. Ma to miejsce szczególnie wtedy, gdy przedstawia Ustawę o Rozsądnych Płacach jako środek mający na celu poprawę losu pracowników, ale nie twierdzi, że środek ten pozwala na ściślejszą kontrolę państwa nad działaniami związków zawodowych i prawem strajkowym. Dla Berthelota to samozadowolenie jest tym bardziej widoczne w drugim tomie, biorąc pod uwagę, że jest ono „bez wątpienia, ponieważ dotyczy okresu, w którym sam był aktywnie zaangażowany w wydarzenia, które opisuje”. Według Berthelota Rumilly uczyniłby Duplessisa „królem Quebecu”. Z tej perspektywy nawet jego autorytaryzm okazuje się „przejawem dobrego króla, który czuwa nad swoim dobrym ludem, chroniąc go przed wszystkim, co może zaszkodzić ich jedności”. Berthelot tak podsumowuje swoją interpretację pracy Roberta Rumilly'ego:

„W sumie Maurice Duplessis i jego czasy to prawdziwy pomnik pamięci byłego premiera. Wpisując go w linię Honoré Mercier i M ^gr  Laflèche, Rumilly czyni z Maurice’a Duplessisa istotę, w której odnajdujemy transcendentną ideę Quebecu. Być może tę książkę należy postrzegać nie tyle jako biografię, ile raczej świadectwo tego, co było w zasadzie ideałem politycznym pewnej elity w określonym czasie, z którym Rumilly zawsze się utożsamiał. Być może nie należy tego postrzegać jako chęć rehabilitacji samego Duplessisa, ale całą jego koncepcję społeczeństwa. Dla Rumilly'ego rządy Maurice'a Duplessisa były kulminacją przygody w Quebecu. "

Conrad Black , biograf Maurice'a Duplessisa.

Jeśli chodzi o Conrada Blacka, Jonathan Livernois uważa, że ​​jego pierwszy tom jest bardziej „umiarkowany” niż drugi, w którym Black pozwala wyraźniej pokazać swoje konserwatywne uprzedzenia. Ma to miejsce szczególnie w sferze ekonomicznej, podczas gdy usprawiedliwia faworyzujący system Maurice'a Duplessisa, ponieważ „zwrócił on podatnikom mniej niż system ubezpieczeń społecznych i skorzystali na nim bardzo, choć w sposób wybiórczy”. Berthelot uważa ze swojej strony, że Conrad Black namalował portret „cudownego łajdaka”, godnego podziwu człowieka za przebiegłość, która w szczególności umożliwiła pogodzenie kolegów i biznesmenów, manipulowanie duchowieństwem i oszczędzanie pieniędzy. . Berthelot dostrzega również w Black pragnienia „kwestionowania innowacyjnej i „rewolucyjnej” części Cichej Rewolucji oraz ożywienia zainteresowania Unią Narodową”. Choć krytyczny wobec dzieł Rumilly'ego i Blacka, Jonathan Livernois przypomina jednak o ich historiograficznym znaczeniu:

„Pomimo wszystkich zastrzeżeń, jakie możemy mieć do tych dwóch biografii, nie możemy ich ignorować, ponieważ ilość dokumentów wyraźnie wyznacza historię duplessizmu. Wniosek: musimy z nimi żyć i starać się oddzielić pszenicę od plew. Powinny być cytowane z przymrużeniem oka, powiedzmy. Zwłaszcza, że ​​historycy nigdy później nie odważyli się napisać biografii Maurice'a Duplessisa. Jakby Rumilly i Black spalili ziemię. "

Spuścizna Maurice'a Duplessisa: kontrowersyjna pamięć

Pomimo samozadowolenia wobec Maurice'a Duplessisa, biografie Roberta Rumilly'ego i Conrada Blacka nie zdołały zrehabilitować jego wizerunku w zbiorowej wyobraźni: Duplessis wielkiej czerni jest trwały. W 1978 roku Denys Arcand przedstawił opinii publicznej nieco bardziej ludzką stronę „szefa kuchni” w swoim serialu telewizyjnym Duplessis . Lata 70. dały też początek publikacji wspomnień kilku współczesnych polityków przywódcy unionistów (Antonio Barrette, Georges-Émile Lapalme, René Chaloult itp.). Wspomnienia te stanowią rozproszony i anegdotyczny portret Duplessisa, podczas gdy jego sojusznicy chwalą jego przywództwo i hojność, a przeciwnicy potępiają jego autorytaryzm i hipokryzję. Chociaż te świadectwa oferują bardziej intymny portret lat Duplessism, nie są w stanie „zaoferować wyraźniejszego portretu tak złożonego człowieka” według Pierre'a Berthelota.

Duplessis dał swojej prowincji okładkę broszury rozprowadzanej przez Union Nationale z okazji wyborów powszechnych w Quebecu w 1948 roku .

Widmo duplessizmu zawisło również nad światem politycznym w latach siedemdziesiątych . ten9 września 1977premier René Lévesque postanawia umieścić na podłodze Zgromadzenia Narodowego pomnik Maurice'a Duplessisa. Ta kontrowersyjna inicjatywa człowieka, który mimo wszystko walczył z dwulicowością, spowodowała napływ dużej ilości atramentu i wywołała gorące debaty między deputowanymi. W momencie odsłonięcia, René Lévesque złożył hołd osiągnięciom Duplessisa, podkreślając jednocześnie reakcyjne aspekty jego polityki:

„Dzisiaj możemy przyjrzeć się temu razem, bez konieczności precyzowania, że ​​rząd Quebecu nie ma zamiaru nigdzie umieszczać kłódek, wznowić operacji w azbestu ani skonfiskować jakiegokolwiek polskiego skarbu. Z drugiej strony, nie będzie nam wolno winić tego dalekiego premiera za to, że na przykład całym sercem pomógł klasie rolników, że pracował i zgodnie z jego oświeceniem przyśpieszył rozwój gospodarczy Quebecu, za to, że odniósł sukces. siły politycznego nadgarstka, aby obniżyć o kilka procent federalne podatki, które były wówczas wygórowane w Quebecu, lub zadeklarować w przemówieniuStyczeń 1938 : Konfederacja ustanowiła zasadę autonomii prowincji, ponieważ każda z prowincji miała własną mentalność i autonomię. "

Inicjatywa PQ budzi kontrowersje. Niektórzy postrzegają to jako polityczny oportunizm i zarzucają Lévesque'owi, że chce odzyskać „stary blues” w celu zmobilizowania ich do suwerenistycznego projektu. Gérard Pelletier , zaciekły przeciwnik Duplessism, postrzega to jako „obrazę”. Sam Maurice Duplessis był wówczas także obrazą, podczas gdy politycy z całego spektrum politycznego byli porównywani przez swoich przeciwników do „Lidera”: René Lévesque, gdy federaliści oskarżali go o utrzymanie się przy władzy i systematyczne przeciwstawianie się Ottawie , Pierre Elliott Trudeau , któremu suwereniści zarzucają traktowanie ich jak komunistów za Duplessisa, a nawet Roberta Bourassę , którego krytykuje się „  powierzchowny nacjonalizm ”, „mroczne związki z faworyzowaniem” i samozadowolenie z zagranicznymi firmami. Te częste odniesienia do Wielkiej Ciemności są porównywalne ze zjawiskiem punktu Godwina według Pierre'a Berthelota.

Pomnik Maurice-Duplessis , obok Hôtel du Parlement , w Quebec City . Praca, zamówiona u Emile Bruneta przez Paula Sauvé , następcę Duplessisa, została dostarczona w 1960 roku liberalnemu rządowi Jeana Lesage'a i przechowywana przez prawie 20 lat, zanim została odsłonięta w 1977 roku przez rząd PQ René Lévesque'a .

Hołd dla dyskretnego „Cheuf” w tym czasie, zauważa się w ten sposób całą niechęć, która kultywuje znaczną część społeczeństwa Quebecu wobec rządów Duplessistów. Wizerunek ponurego Maurice'a Duplessisa bywa też przedstawiany w kulturze popularnej. Dotyczy to w szczególności sztuki Charbonneau et le Chef oraz rockowego musicalu Maurice . Na płaszczyźnie historiografii Bernard Saint-Aubin opublikowany Duplessis i swój czas w 1979 roku , z okazji 20 ^th  rocznicę jego śmierci. Książka, oparta głównie na biografiach Rumilly'ego i Blacka, jest podsumowaniem, które według Pierre'a Berthelota „nie wnosi nic nowego”.

W latach 80. i 90. paradygmat Wielkiej Ciemności nadal napędzał dzieła fikcyjne. Maurice Duplessis jest tam jako „autorytarny, brutalny i małostkowy ojciec”. Te przedstawienia znajdujemy w Au nom du père, du fils et de Duplessis , feministycznej kolekcji Andrée Yanacopoulo czy w telewizyjnym serialu Azbest. Pierre Berthelot podkreśla, że ​​„sama wzmianka o jego nazwisku, pełna skojarzeń, wystarczy, by stworzyć niewidzialną i przytłaczającą obecność, dodatkowo więżąc bohaterów w ich trudnej sytuacji, zmagających się z siłami lub nadużywającymi władzy postaciami władzy”.

Od strony politycznej, pomimo wzrostu konserwatyzmu na scenie kanadyjskiej i zachodniej w latach 80. , Quebec nie widzi ponownego zainteresowania Union Nationale. Wręcz przeciwnie, partia, której nowy lider Roch La Salle zdystansował się od spuścizny Duplessist, straciła rozpęd i została całkowicie wyrzucona z mapy wyborczej podczas wyborów w 1981 roku  : nie wyzdrowieje, a obywatel Unii znika na19 czerwca 1989. Lata 90. , naznaczone neoliberalizmem i pojawieniem się koalicji Action Démocratique du Québec (ADQ), przypominającej niektórym obserwatorom National Union, ożywiły obraz Duplessism. Z kolei Lucien Bouchard porównuje się do Maurice'a Duplessisa, gdy angażuje się w serię cięć budżetowych. Wielbicieli Duplessis, w tym Conrada Blacka manifest z kolei o uczczeniu 40 ^th  rocznicę jego śmierci w 1999 roku . W kontekście „zerowego deficytu” chcą wysunąć sukcesy „Lidera”.

W przestrzeni publicznej leczenie zarezerwowane dla tysięcy dzieci fałszywie zdiagnozowanych do wysłania do placówek psychiatrycznych w latach 30. i 60. podkreślają grupy ofiar i serial telewizyjny Les Orphelins de Duplessis ( 1997 ) . Epizod ten cementuje w zbiorowej wyobraźni negatywne postrzeganie panowania Maurice'a Duplessisa i roli, jaką mógł w nim odegrać Kościół. W kulturze popularnej takie perspektywy można zaobserwować do niedawna, kiedy to ciemne piwo z mikrobrowaru Dieu du Ciel! nosi nazwę „Grande Noirceur” (na etykiecie widzimy diabolicznego Duplessis) i którą uczniowie skandowali podczas Maple Spring 2012: „Wracamy, wracamy, wracamy do Duplessis! Albo znowu, zwracając się do policji : „Duplessis!” Wróć ! Zapomniałeś o psach! ”. Jonathan Livernois, nawet jeśli wyraża zastrzeżenia co do rewizjonizmu, który uczyniłby Maurice’a Duplessisa prekursorem Cichej Rewolucji, uważa, że ​​ta ostatnia stała się strachem na wróble, który jest wzburzony, instrumentalizowany, zrehabilitowany i karykaturalny ze wszystkich stron, „Bonhomme Sept Heures” , „martwą chorobę”, której nie możemy zepchnąć na swoje miejsce: przeszłość.

Życie prywatne

Maurice Duplessis, ok . 1950 r .

Duplessis nigdy się nie ożenił i nie miał dzieci. Nie pozostał jednak niewrażliwy na otaczające go kobiety, zwłaszcza w latach studenckich. Mówi się, że rozważał nawet ślub, o czym Conrad Black pisze w swojej biografii:

„Podczas I wojny światowej Duplessis zabiegał o Augustine Delisle, córkę zamożnego handlarza węglem. Jest prawdopodobne, że skończyliby małżeństwem, gdyby nie rodzina Duplessis, w tym ciotki, które nie zgadzały się na małżeństwo łączące go z rodziną kupców. Wreszcie, nie bez goryczy, Duplessis spełnił życzenia rodziny. Ale potem, ilekroć wspomniał o niektórych swoich rodzicach, robił to w sarkastyczny i gryzący sposób, który wskazywał na jego urazę. Od tego dnia wydawało się, że podjął decyzję, by nigdy się nie ożenić. Nikt nie pamięta i nic nie wskazuje na to, że wśród jego licznych kobiecych powiązań była kiedykolwiek najmniejsza możliwość zawarcia małżeństwa. "

Pozostał jednak człowiekiem rodzinnym i był bardzo blisko ze swoimi siostrami, szwagrami, siostrzeńcami i siostrzenicami. ten30 listopada 1950dziennik Progrès du Saguenay informuje, że Maurice Duplessis został ojcem chrzestnym córki Antonio Talbota , ministra dróg w rządzie Duplessisa .

Maurice Duplessis miał w swoim życiu różne problemy zdrowotne, w szczególności cukrzycę . Chociaż nie był jedyną osobą publiczną swoich czasów, która cierpiała z tego powodu, cierpiał również na alkoholizm przez większość swojego życia. Dopiero w 1943 roku definitywnie przestał pić alkohol. Jeśli chodzi o swoje hobby, Duplessis szczególnie lubił sport. Regularnie uczęszczał na mecze Habsa i słuchał w radiu meczów baseballowych New York Yankees podczas World Series . Nieaktywny fizycznie, lubił grać w krokieta, a nawet trenował drużynę baseballową w Trois-Rivières. Według Conrada Blacka Duplessis cierpiał na spodziectwo .

Mimo populistycznego wizerunku, jaki nosił publicznie i pewnych plotek, które utrzymywały się przez długi czas, nawet po jego śmierci, Duplessis był także miłośnikiem opery i czytania. Jeśli szczególnie lubił książki o historii i polityce, czytał także wielkich klasycznych autorów literatury francuskiej i angielskiej, w tym Rudyarda Kiplinga , Tennysona i Szekspira . Wreszcie w późniejszym życiu zasmakował w malarstwie i został kolekcjonerem obrazów . Po jego śmierci jego siostra Jeanne-L. Balcer-Duplessis dziedziczy kolekcję premiera. Odstępuje kilka dzieł sztuki na rzecz rządu prowincji przeciwko umorzeniu podatku spadkowego, a także w celu oddania hołdu swojemu bratu. To Musée du Québec dziedziczy dużą część swojej kolekcji obrazów. Obejmuje dzieła Clarence'a Gagnona , Corneliusa Krieghoffa , Josepha Mallorda Williama Turnera , Auguste'a Renoira , Charlesa Jacque'a , Cornelisa Springera , Johana Bartholda Jongkinda itp.

Hołdy i wyróżnienia

Pomnik Maurice'a L. Duplessisa w Trois-Rivières , w ogrodach dworu Boucher-De Niverville , zainaugurowany w 1964 roku . U podstawy pomnika widnieje napis „Współpraca zawsze – Asymilacja nigdy”.

Dom Maurice-Duplessis w Trois-Rivières . Od 1973 r. włączony w obszar ochronny dworu Boucher-De Niverville .

Duplessis most , który rozciąga się na -Maurice św rzekę , w Trois-Rivieres , otwarty w 1948 roku i przebudowany w 1953 roku .

Autoroute Duplessis w Quebecu , zainaugurowany w 1958 , nazwany w 1961 .

Region Duplessis ( Côte-Nord ).

Sept-Îles , miasto, w którym znajduje się okręgowe biuro posła z ramienia Duplessis .

Pierre’a umieszczonego podczas inauguracji Szpitala Królowej Elżbiety przez Maurice’a Duplessisa, 22 sierpnia 1959.

Maurice Duplessis był wielokrotnie honorowany, a jego imię, choć kontrowersyjne, zostało również użyte do dekoracji toponimicznego krajobrazu Quebecu. Kilka funduszy archiwalnych dotyczących Maurice'a Duplessisa jest rozsianych po całym Quebecu , zwłaszcza w Bibliothèque et Archives nationales du Québec .

Zamówienia

• Komendant Orderu Zasługi Rolniczej ( 1946 )
• Rycerz Najczcigodniejszego Zakonu Świętego Jana

Tytuł honorowy

• Doradca króla (30 grudnia 1931)

Tytuły obywatelskie

• Prezes Izby
• Szanowni

Doktoraty honoris causa

• Uniwersytet Laval
  • w prawie ( 1937 )
  • Doktorat honoris causa ( 1952 )
  • W naukach leśnych ( 1955 )
• Uniwersytet Sherbrooke ( 1956 )
• Uniwersytet Mcgill
• Uniwersytet w Montrealu
  • w prawie ( 1953 )
• Uniwersytet Biskupa
• Uniwersytet w Caen

Zabytki

• Pomnik Maurice'a L. Duplessisa , dzieło Jean-Jacques Cuvelier w Trois-Rivières
• Pomnik Maurice'a-Duplessisa , dzieło Emila Bruneta w pobliżu Hôtel du Parlement , w Quebec City
  • W Musée National des Beaux-Arts du Quebec ma kilka modeli przygotowawcze Emile Brunet poprzedzających zakończenie prac.

Toponimia

• Duplessis , region turystyczny Côte-Nord w Quebecu  ;
• Szosa Duplessis , znajduje się w Quebec i L'Ancienne-Lorette  ;
• Maurice-Duplessis Boulevard , droga do Montrealu  ;
• Duplessis , o prowincjonalnym okręg wyborczy z Quebec  ;
• Duplessis Most , położony w Trois-Rivieres  ;
• Rzeki Duplessis , która przepływa do obszaru Laurentides , w Quebec ;
• Wiele innych ulic , bulwarów i parków .

W kulturze popularnej

serial telewizyjny

• Duplessis ,siedmiodcinkowyserial telewizyjny , napisany przez Denysa Arcanda i wyreżyserowany przez Marka Blandforda z Jeanem Lapointe w roli tytułowej , wyemitowany w 1978 roku .

Teatr

• Charbonneau et le Chef ,dwuaktowy dramat historyczny Johna Thomasa McDonougha , napisany i opublikowany w 1968 roku .
• Le Gars de Québec na podstawie Le Revizor de Gogol , komedii Michela Tremblaya wydanej w 1985 roku .

Muzyka

Maurice Duplessis jest wymieniony w następujących utworach , z albumem w nawiasach i rokiem wydania, a następnie artystą lub grupą muzyczną  :

• Lindberg ( Robert Charlebois z Louise Forestier , 1968 ) - Robert Charlebois
• Piwnica ( październik , 2015 ) — Dashing Cowboys
• Boom Baby Boom ( Manifest , 2000 ) - Loco Locass
• 2096 (piosenka do picia) ( Mówi do diabła , 2000 ) - Mes Aïeux
• Azbest ( O świcie , 2013 ) - Vincent Vallières
• Montaż kuchni ( kołdry , 2005 ) - Arseniq 33
• Montréalistan ( Honor Crime , 2009 ) - Manu Militari
• Wielka Bitwa ( W tajemnicy , 1998 ) - La Chicane
• Niesprawiedliwość ( W obliczu siebie , 2007 ) -- Samian
• Alert dla dzieci planety ( Showman , 1990 ) - Marc Drouin
• Tandem ( Czarna skrzynka , 2009 ) - Dramatik
• Prezydencki ( Les meares blancs d'Amérique du Noir , 2013 ) - Alaclair Ensemble
• Otwarte usta ( Legends of a people - Tom III , 2020 ) - Alexandre Belliard
• Madeleine Parent ( Legends of a people - Tom IV , 2020 ) - Alexandre Belliard
• Mathieu-Boycotté ( Pada deszcz bruku , 2013 ) - Oficjalne zawiadomienie
• Indianin umiera ( Stronzettas , 2014 ) - Kramaslabovitch
• No Biggie ( Drugi zestaw , 2015 ) – Zły nylon
• Minimalizuj błędy ( Le Plaster , 2018 ) - Matchless aka Problematik
• Prawie północ ( Farfadet , 2015 ) - Maxim Gabriel

Lista przemówień z tronu Maurice'a Duplessisa

Mowa tronowa jest praktyką odziedziczoną z tradycji brytyjskiego parlamentaryzmu . Powyżej Pałac Westminsterski w Londynie , wewnątrz którego znajduje się Parlament Wielkiej Brytanii .

Maurice Duplessis wygłosił w sumie osiemnaście przemówień z tronu do Zgromadzenia Ustawodawczego Quebecu . W przemówieniu8 listopada 1950Maurice Duplessis potwierdza, że ​​uważa Honoré Merciera za swojego duchowego dziadka (inspiruje go jego autonomizm), a Lomera Gouina za duchowego wuja, Związek Narodowy powstał z połączenia Partii Konserwatywnej Quebecu i Narodowej Akcji Liberalnej kierowanej przez Paul Gouin (syn Lomera).

• 7 października 1936.

• 24 lutego 1937.
• 26 stycznia 1938.
• 18 stycznia 1939.
• 7 lutego 1945.
• 13 lutego 1946.
• 12 lutego 1947.
• 14 lutego 1948.
• 19 stycznia 1949.
• 15 lutego 1950.
• 8 listopada 1950.
• 7 listopada 1951.
• 12 listopada 1953.
• 17 listopada 1954.
• 16 listopada 1955.
• 14 listopada 1956.
• 13 listopada 1957.
• 19 listopada 1958.

Genealogia

Kalwaria od Saint-Joseph cmentarzu w Pointe-du-Lac .

Kalwaria stanowi w Sainte-Anne de Yamachiche cmentarza .

• Jean-Baptiste Duplessis znany jako „Le Noblet” ( 1714 - ok. 1775 ), urodzony w Sainte-Anne-de-Détroit ( Detroit ), ożenił się z Françoise Lacerte ( ok. 1720 - 1800 ) - mają razem 6 dzieci . Według Marcel Trudel i Sylvie Tremblay, Jean-Baptiste Duplessis jest to Panis z regionu obejmującym dorzecze Wielkich Jezior i Great Plains , który stał się niewolnikiem tego szlachetnego Louis Gatineau Duplessis od którego wziąłby nazwę.   
  • Isidore Le Noblet Duplessis ( 1763 - 1849 ), szóste i ostatnie dziecko Jean-Baptiste Duplessis, urodzone w Pointe-du-Lac ( Trois-Rivières ), żona Émilie Rouette ( ok. 1766 - 1840 ) - mają razem sześcioro dzieci .  
    • Joseph Le Noblet Duplessis senior ( 1795 - 1865 ), najstarszy z Izydorów Le Noblet Duplessis, urodzony w Pointe-du-Lac ( Trois-Rivières ), ożenił się z Marie-Rose Caron ( 1797 - 1866 ) - mają razem 7 dzieci .
      • Joseph Le Noblet Duplessis junior ( 1820 - 1896 ), młodszy brat Josepha Le Noblet Duplessis senior , urodzony w Yamachiche , rolnik , żona Marie-Louise Descoteaux Lefebvre ( 1826 - ok. 1900 ) - mają razem czworo dzieci .  
        • Nerée Le Noblet Duplessis ( 1855 - +1.926 ), najmłodszy z Joseph Le Noblet Duplessis Junior , urodzony w Yamachiche , prawnika , członka w Zgromadzeniu Ustawodawczym Quebecu , burmistrza i sędzia , żony Berthe Genest ( 1861 - 1.921 ) - mają 5 dzieci razem .
          • Maurice Le Noblet Duplessis ( 1890 - +1.959 ), młodszy z Nerée Le Noblet Duplessis, prawnika , członka w Zgromadzeniu Ustawodawczym Quebecu i premier Quebecu , zmarła niezamężna - żadne dziecko nie jest mu znane.

Wyniki wyborów

Wyniki wyborów Maurice'a Duplessisa

Wybory powszechne w Quebecu w 1923 r. w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Ludwik Filip Mercier	Liberał	1612	54,8%	284
	Maurice Duplessis	Konserwatywny	1,328	45,2%	-
Całkowity			2 940	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

Wybory powszechne w Quebecu w 1927 r. w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Maurice Duplessis	Konserwatywny	2622	51,2%	126
	Ludwik Filip Mercier	Liberał	2496	48,8%	-
Całkowity			5 118	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

Wybory powszechne w Quebecu w 1931 r. w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Maurice Duplessis	Konserwatywny	3812	50,3%	41
	Filip Bigu	Liberał	3771	49,7%	-
Całkowity			7583	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

Wybory powszechne w Quebecu w 1935 r. w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Maurice Duplessis	Konserwatywny	4 873	57%	1202
	Leon Lajoie	Liberał	3,671	43%	-
Całkowity			8 544	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

Wybory powszechne w Quebecu w 1936 r. w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Maurice Duplessis	Unia narodowa	5 628	69,3%	3 136
	Filip Bigu	Liberał	2492	30,7%	-
Całkowity			8 120	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

Wybory powszechne w Quebecu w 1939 r. w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Maurice Duplessis	Unia narodowa	5278	59,7%	1,713
	Atchez Pitt	Liberał	3565	40,3%	-
Całkowity			8843	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

1944 Wybory powszechne w Quebecu w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Maurice Duplessis	Unia narodowa	12 576	66,7%	7 258
	Leopold Pinsonnault	Liberał	5,318	28,2%	-
	Lucien Richard	Popularny blok	950	5%	-
Całkowity			18 844	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

1948 Wybory powszechne w Quebecu w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Maurice Duplessis	Unia narodowa	16 097	76,9%	12 261
	Alexandre-Marcel Lajoie	Liberał	3836	18,3%	-
	Paul-Henri Poliquin	Związek wyborców	997	4,8%	-
Całkowity			20 930	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

Wybory powszechne w Quebecu w 1952 r. w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Maurice Duplessis	Unia narodowa	15 493	60,6%	5435
	Joseph-Alfred Mongrain	Liberał	10 058	39,4%	-
Całkowity			25 551	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

1956 Wybory powszechne w Quebecu w Trois-Rivières ↑

	Nazwisko	Lewo	Liczba głosów	%	Zmiana.
	Maurice Duplessis	Unia narodowa	16 263	61,7%	6 327
	Lorne Berlinguet	Liberał	9 936	37,7%	-
	Henri-Georges Grenier	Kapitał rodzinny	93	0,4%	-
	Wilfrid-Édouard Terreault	Postępowy pracownik	52	0,2%	-
Całkowity			26 344	100%
Źródło: Zgromadzenie Narodowe Quebecu , „  Wyniki wyborów od 1867, Taillon in Trois-Rivières  ” ,2009(dostęp 27 kwietnia 2021 )

Wyniki wyborów Konserwatywnej Partii Quebecu pod rządami Duplessisa

poprzednie wybory • Wyniki wyborów powszechnych z 1935 r. • po wyborach

Odszedł		Szef	Kandydaci	Siedzenia				Głos
				1931	diss.	Wybrany	+/-	Nb	%	+/-
	Liberał	Louis-Alexandre Taschereau	90	79	-	47	-32	251,127	46,8%	-8,06%
	ALN	Paul Gouin	52	-	-	26	+26	161 239	30,1%	+ 30,06%
	Konserwatywny	Maurice Duplessis	34	11	-	16	+5	98 435	18,4%	-25,19%
	Niezależny liberał		19	0	-	1	+1	21 578	4%	+ 3,80%
	Pracownik		2	-	-	-	-	2 238	0,4%	-0,02%
	Liberalny pracownik		1	-	-	-	-	998	0,2%	-
	Niezależny kurator		1	-	-	-	-	37	0%	-0,25%
	Niezależny		4	-	-	-	-	709	0,1%	-0,53%
Całkowity			203	90		90		536 361	100%
Frekwencja w wyborach wyniosła 76,2%, odrzucono 15 232 głosów. W wyborach zarejestrowanych było 739 300 osób, jednak tylko 724 260 osób miało więcej niż jednego kandydata w swoim okręgu.
Źródło: Pierre Drouilly , Statystyka wyborcza Quebecu. 1867-1989 , Quebec, Zgromadzenie Narodowe Quebecu ,1990, 3 e  wyd. , 692  s. ( ISBN  2-551-12466-2 ); "  Podział głosów w wyborach powszechnych  " , Informacje historyczne , Zgromadzenie Narodowe Quebecu ,18 grudnia 2008(dostęp 18 czerwca 2009 r. ) ; „  Wybory powszechne 1935  ” , na quebecpolitique.com , Québecpolitique.com, nd (dostęp 18 czerwca 2009 ) .

Wyniki wyborów do Związku Narodowego pod rządami Duplessis

poprzednie wybory • Wyniki wyborów powszechnych z 1936 r. • po wyborach

Odszedł		Szef	Kandydaci	Siedzenia				Głos
				1935	diss.	Wybrany	+/-	Nb	%	+/-
	Unia narodowa	Maurice Duplessis	90	42	-	76	+34	323 812	56,9%	+ 8,47%
	Liberał	Adelard godbout	89	48	-	14	-34	227 860	40%	-6,80%
	Niezależny liberał		11	-	-	-	-	9746	1,7%	-2,31%
	Niezależny Związek Narodowy		4	-	-	-	-	2,522	0,4%	-
	komunistyczny		4	-	-	-	-	1849	0,3%	-
	Spółdzielnia Wspólnoty Narodów		1	-	-	-	-	1469	0,3%	-
	Konserwatywna opozycja		2	-	-	-	-	1,066	0,2%	-
	Kandydat ludowy		1	-	-	-	-	470	0,1%	-
	Pracownik		1	-	-	-	-	79	0%	-0,41%
	Niezależny		2	-	-	-	-	452	0,1%	-0,05%
Całkowity			205	90		90		569,325	100%
Frekwencja w wyborach wyniosła 78,2%, a 4930 głosów zostało odrzuconych. Na listę wyborców na wybory zarejestrowanych było 734 025 osób.

poprzednie wybory • Wyniki wyborów powszechnych z 1939 r. • po wyborach

Odszedł		Szef	Kandydaci	Siedzenia				Głos
				1936	diss.	Wybrany	+/-	Nb	%	+/-
	Liberał	Adelard godbout	85	14	-	69	+55	301 382	53,5%	+ 14,07%
	Unia narodowa	Maurice Duplessis	85	76	-	15	-61	220,402	39,1%	-17,75%
	Niezależny liberał		4	-	-	1	+1	3,862	0,7%	-
	ALN		56	-	-	-	-	25,295	4,5%	+ 0,19%
	Spółdzielnia Wspólnoty Narodów		1	-	-	-	-	2513	0,4%	-
	Konserwatywny		3	-	-	-	-	1,679	0,3%	-
	ALN niezależny		1	-	-	-	-	617	0,1%	-
	Niezależny Związek Narodowy		3	-	-	-	-	469	0,1%	-0,36%
	Pracownik		3	-	-	-	-	410	0,1%	-0,06%
	Pracownik ALN		1	-	-	-	-	228	0%	-
	komunistyczny		1	-	-	-	-	159	0%	-0,29%
	Niezależny		5	-	-	1	+1	6 281	1,1%	+1,04%
Całkowity			248	90		86		563 297	100%
Frekwencja w wyborach wyniosła 77%, a 7334 karty do głosowania zostały odrzucone. W wyborach zarejestrowanych było 753 310 osób, jednak tylko 741 131 osób miało więcej niż jednego kandydata w swoim okręgu.

poprzednie wybory • Wyniki wyborów powszechnych z 1944 r. • po wyborach

Odszedł		Szef	Kandydaci	Siedzenia				Głos
				1939	diss.	Wybrany	+/-	Nb	%	+/-
	Unia narodowa	Maurice Duplessis	91	15	-	48	+33	505,661	38%	%
	Liberał	Adelard godbout	90	70	-	37	-33	523 316	39,3%	%
	Popularny blok	André Laurendeau	80	-	-	4	+4	191,564	14,4%	%
	Spółdzielnia Wspólnoty Narodów	Romuald-Joseph Lamoureux	24	-	-	1	+1	33.986	2,6%	%
	Związek wyborców		12	-	-	-	-	16 542	1,2%	-
	Niezależny liberał		7	-	-	-	-	8 656	0,7%	-
	Pracownik samozatrudniony		2	-	-	-	-	8 355	0,6%	-
	Postępowy pracownik		3	-	-	-	-	7 873	0,6%	-
	Niezależny Związek Narodowy		3	-	-	-	-	6775	0,5%	-
	Niezależne FCC		1	-	-	-	-	3015	0,2%	-
	Kandydat ludowy		1	-	-	-	-	2,583	0,2%	-
	Niezależny nacjonalista		1	-	-	-	-	2124	0,2%	-
	Niezależny popularny blok		1	-	-	-	-	156	0%	-
	Niezależny		17	1	-	1	-	19 353	1,5%	-
Całkowity			333	86		91		1 329 959	100%
Frekwencja w wyborach wyniosła 72,1%, odrzucono 15 591 głosów. W wyborach zarejestrowanych było 1.865.396 osób.

poprzednie wybory • Wyniki wyborów powszechnych w 1948 r. • po wyborach

Odszedł		Szef	Kandydaci	Siedzenia				Głos
				1944	diss.	Wybrany	+/-	Nb	%	+/-
	Unia narodowa	Maurice Duplessis	91	48	-	82	+34	775 747	51,2%	-
	Liberał	Adelard godbout	92	37	-	8	-29	547,478	36,2%	-
	Związek wyborców	Prawdziwy Kauette	92	-	-	-	-	140 050	9,3%	-
	Spółdzielnia Wspólnoty Narodów		7	-	-	-	-	9016	0,6%	-
	Niezależny Związek Narodowy		8	-	-	-	-	8 649	0,6%	-
	Postępowy pracownik		1	-	-	-	-	4 899	0,3%	-
	Niezależny liberał		7	-	-	-	-	2 968	0,2%	-
	Pracownik		1	-	-	-	-	1,098	0,1%	-
	Niezależne FCC		1	-	-	-	-	110	0%	-
	Niezależny		4	0	-	2	+2	23 956	1,6%	-
Całkowity			304	85		92		1 513 971	100%
Frekwencja w wyborach wyniosła 75,2%, a 17 928 głosów zostało odrzuconych. W wyborach zarejestrowanych było 2 036 576 osób.
Źródło: Pierre Drouilly , Statystyka wyborcza Quebecu. 1867-1989 , Quebec, Zgromadzenie Narodowe Quebecu ,1990, 3 e  wyd. , 962  s. ( ISBN  2-551-12466-2 ).

poprzednie wybory • Wyniki wyborów powszechnych 1952 • po wyborach

Odszedł		Szef	Kandydaci	Siedzenia				Głos
				1948	diss.	Wybrany	+/-	Nb	%	+/-
	Unia narodowa	Maurice Duplessis	91	82	-	68	-14	847 983	50,5%	-
	Liberał	Georges-Émile Lapalme	92	8	-	23	+15	768 539	45,8%	-
	Socjaldemokratyczna	Teresa Casgrain	23	-	-	-	-	16 039	1%	-
	Niezależny Związek Narodowy		10	-	-	-	-	13.197	0,8%	-
	Partia narodowa		1	-	-	-	-	9734	0,6%	-
	Niezależny liberał		8	-	-	-	-	4 966	0,3%	-
	Postępowy pracownik		4	-	-	-	-	3 932	0,2%	-
	Pracownik		3	-	-	-	-	1,027	0,1%	-
	Niezależny		4	2	-	1	-1	13 846	0,8%	-
Całkowity			236	92		92		1 679 263	100%
Frekwencja w wyborach wyniosła 75,9%, odrzucono 25 648 głosów. W wyborach zarejestrowanych było 2 246 998 osób.
Źródło: Pierre Drouilly , Statystyka wyborcza Quebecu. 1867-1989 , Quebec, Zgromadzenie Narodowe Quebecu ,1990, 3 e  wyd. , 962  s. ( ISBN  2-551-12466-2 ).

poprzednie wybory • Wyniki wyborów powszechnych z 1956 r. • po wyborach

Odszedł		Szef	Kandydaci	Siedzenia				Głos
				1952	diss.	Wybrany	+/-	Nb	%	+/-
	Unia narodowa	Maurice Duplessis	93	68	-	72	+4	956 082	51,8%	-
	Liberał	Georges-Émile Lapalme	92	23	-	20	-3	828,264	44,9%	-
	Socjaldemokratyczna	Teresa Casgrain	26	-	-	-	-	11 232	0,6%	-
	Postępowy pracownik		32	-	-	-	-	6517	0,4%	-
	Niezależny liberał		7	-	-	-	-	4438	0,2%	-
	Niezależny Związek Narodowy		10	-	-	-	-	4108	0,2%	-
	Pracownik		3	-	-	-	-	1274	0,1%	-
	Krajowy Związek Zawodowy		1	-	-	-	-	516	0%	-
	Kapitał rodzinny		1	-	-	-	-	93	0%	-
	Niezależny		7	1	-	1	-	33 205	1,8%	-
Całkowity			272	92		93		1 845 729	100%
Frekwencja w wyborach wyniosła 78,3%, odrzucono 28 781 głosów. W wyborach zarejestrowanych było 2 393 360 osób.
Źródło: Pierre Drouilly , Statystyka wyborcza Quebecu. 1867-1989 , Quebec, Zgromadzenie Narodowe Quebecu ,1990, 3 e  wyd. , 962  s. ( ISBN  2-551-12466-2 )

Zobacz również

Bibliografia

List pochwalny Maurice'a Duplessisa do króla Jerzego VI , 1939 .

Sąd w Trois-Rivières ( 1945 ). Maurice Duplessis był członkiem Quebec Bar od 1913 do 1959.

Trois-Rivières (1930), miejsce urodzenia Maurice'a Duplessisa.

Logo Związku Narodowego , który trwał od 1936 do 1989 roku .

 : dokument używany jako źródło tego artykułu.

• Maurice Duplessis, wielki Kanadyjczyk: biografia premiera prowincji Quebec , Montreal, Benallack Press,1948, 32  pkt.
• Paul-André Linteau , René Durocher , Jean-Claude Robert i François Ricard , Historia współczesnego Quebecu, tom 2: Quebec od 1930 , Montreal, Éditions du Boréal Express, 1986, 739 s.
• Pierre Laporte , Prawdziwe oblicze Duplessisa , Ottawa, Éditions de l'Homme,1960, 141  s.
• Jean des Trois Rives, Maurice Duplessis , Editions du Château,1960
• Leslie Roberts ( przekład  Jean Paré), The Chef: biografia polityczna Maurice'a L. Duplessisa , Montreal, Éditions du Jour,1963, 195  s.
• Robert Rumilly , Maurice Duplessis i jego czasy , t.  1: 1890-1944 , Montreal, Fides,1973, 722  s. ( ISBN  0775507083 ). 
• Robert Rumilly, Maurice Duplessis i jego czasy , t.  2: 1944-1959 , Montreal, Fides,1973, 750  pkt. ( ISBN  0775507091 ). 
• Conrad Black , Kariera Maurice'a L. Duplessisa z jego korespondencji, 1927-1939 (praca magisterska), Montreal, Uniwersytet McGil,1973, 657  s. ( przeczytaj online )
• Raymond Paradis, Poznaliśmy Duplessis , Montreal, Éditions Marie-France,1977, 93  pkt.
• Conrad Black ( tłumacz  Monique Benoît), Duplessis , t.  1: Wniebowstąpienie , Montreal, Éditions de l'Homme,1977, 487  s. ( ISBN  0775507091 ). 
• Conrad Black ( tłum.  Monique Benoît), Duplessis , t.  2: Le Pouvoir , Montreal, Éditions de l'Homme,1977, 623  s. ( ISBN  0775905607 ). 
• Denys Arcand i Pierre Latour (redaktor), Duplessis (pełny tekst serialu), redaktor VLB,1978, 495  s.
• Bernard Saint-Aubin, Duplessis i jego czasy , Montreal, La Presse,1979, 278  s. ( ISBN  0775905607 ). 
• Gérard Boismenu , Duplessism: polityka gospodarcza i stosunki władzy, 1944-1960 , Montreal, Les Presses de l'Université de Montréal,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 432  s.
• André Benoît, Maurice Duplessis i Duplessis: recenzja historiograficzna, 1959-1980 (praca magisterska), Montreal, University of Montreal,1983, 256  s. ( przeczytaj online )
• Richard Jones, Duplessis a rząd Union Nationale (historical broszura) Ottawa: Kanadyjskie Stowarzyszenie Historyczne ( n ^O  35)1983, 23  pkt.
• Claude Jasmin , Le patriarche bleu: Duplessis , Outremont, Lanctôt Editor,1999, 148  pkt.
• Gilles Marcotte, Śmierć Maurice'a Duplessisa , Kanada, Boréal,1999, 198  s. ( ISBN  9782890529496 )
• Jacques Hébert , Duplessis, nie, dziękuję! Éditions du Boréal, Montreal, 2000, s. 206.
• Marguerite Paulin, Maurice Duplessis , Kanada, XYZ,2002, 244  s. ( ISBN  9782892613254 )
• Luc Bertrand, Maurice Duplessis , Montreal, Lidec, kol.  "VIP" ( N ^O  105)2005, 62  pkt. ( ISBN  9782760870932 )
• Claudie Vanasse, Maurice Duplessis , Kanada, Les Malins,2008( ISBN  9782896570102 )
• Michel Lévesque, Martin Pelletier, L'Union nationale: bibliografia , Kanada, Biblioteka Zgromadzenia Narodowego,2009, 144  s.
• Xavier Gélinas i Lucia Ferretti (reżyserzy), Duplessis, jego otoczenie swoim czasem , Quebec, Septentrion,2010, 520  pkt. ( ISBN  978-2-89448-625-2 , czytaj online ). 
• Alain Lavigne , Duplessis, brakujący fragment legendy: wynalazek marketingu politycznego , Quebec, Septentrion,2012, 194  s. ( ISBN  978-2-89448-688-7 , czytaj online ).
• Pierre B. Berthelot, Maurice Duplessis: Narracja o charakterze historycznym (praca magisterska), Montreal, University of Montreal,2014, 137  s. ( przeczytaj online )
• Martin Lemay , W obronie Maurice'a Duplessisa , Éditions Québec Amérique,2016, 165  s. ( ISBN  9782764430699 , czytaj online )
• Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: Historia duplessizmu , Montreal, Boréal,2018, 249  s. ( ISBN  9782764625477 , czytaj online ). 
• Pierre B. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , Quebec, Éditions du Septentrion,2021, 408  s. ( ISBN  9782897912239 , przeczytaj online ). 

Filmografia

• Wizyta naszych suwerenów , dokument o wizycie brytyjskiej rodziny królewskiej w Kanadzie w 1939 roku . Zobacz online
• Royal Voyage , dokument o wizycie księżnej Elżbiety z rodu Windsor i jej męża Philipa Mountbattena , księcia Edynburga , w 1951 roku . Zobacz online
• Royal River , dokument o wizycie królowej Elżbiety II i księcia małżonka Philipa Mountbatten w 1959 roku z okazji otwarcia toru wodnego św . Wawrzyńca . Zobacz online
• Québec: Duplessis et après... , dokument wyreżyserowany przez Denysa Arcanda i wyemitowany w 1972 roku . Zobacz online
• Serial dokumentalny, którego trzy odcinki skupiają się na Maurice'ie Duplessisie:
  • Maurice Duplessis zostaje premierem Quebecu - 17 sierpnia 1936. Zobacz online
  • Maurice Duplessis odzyskuje władzę - 8 sierpnia 1944 r. Zobacz online
  • Duplessis i strajk azbestowy - 13 lutego 1949. Zobacz online
• Dwa odcinki serialu dokumentalnego Épopée en Amérique , w reżyserii Gillesa Carle'a , prezentowane przez Jacques'a Lacoursière'a i wyemitowane w 1997 roku , koncentrują się na rządach Maurice'a Duplessisa .
  • Wreszcie wojna (1929 - 1945). Zobacz online
  • Czasy Duplessisa (1945 - 1959). Zobacz online
• Les Orphelins de Duplessis , dokument wyreżyserowany przez Marca Petitjeana i wyemitowany w 2003 roku . Zobacz online
• The Premiers , dokument o kanadyjskich premierach prowincji wyprodukowany w 2009 roku
• "Maurice Duplessis przejmuje władzę" , 30 dni, które stworzyły Quebec , Eureka! Produkcje , 47 minut, 2000.
• "Zemsta Maurice'a Duplessisa" , 30 dni, które stworzyły Quebec , Eureka! Produkcje , 47 minut, 2000.

Uwagi

1. Jej pełne imię to Marie Catherine Camille Bertha Genest.
2. Jej pełne imię to Marie Esther Charlotte Emma MacCallum.
3. W latach pięćdziesiątych , będąc premierem, Maurice Duplessis stał na czele ruchu kanonizującego brata André.
4. Zna na pamięć listę hrabstw w Quebecu oraz ich przynależność polityczną.
5. Félix-Gabriel Marchand jest pierwszym premierem Quebecu, który zmarł w biurze,25 września 1900.

Bibliografia

1. Bernard Racine, „  Szef „miał 100 lat  ” , na erudit.org ,17 lutego 2010(dostęp 28 kwietnia 2021 ) .
2. „  Nérée Le Noblet Duplessis – Zgromadzenie Narodowe Quebecu  ” , na www.assnat.qc.ca (dostęp 15 lipca 2021 )
3. Black, 1977a , s.  15.
4. Rumilly, 1973a , s.  14.
5. Rumilly, 1973a , s.  15.
6. „  Album rodzinny – Strona 1/4  ” , na ssj.qc.ca (dostęp 23 kwietnia 2021 ) .
7. Black, 1977a , str.  17.
8. Rumilly, 1973a , s.  21.
9. Black, 1977a , s.  23.
10. Black, 1977a , s.  21.
11. Black, 1977a , s.  25.
12. Black, 1977a , str.  27.
13. Rumilly, 1973a , s.  26.
14. Czarny, 1977a , s.  30.
15. Czarny, 1977a , s.  29.
16. "  Maurice Le Noblet Duplessis - Zgromadzenie Narodowe Quebecu  " , na assnat.qc.ca ( dostęp 6 kwietnia 2021 ) .
17. "  Duplessis, Maurice - Directory of Cultural Heritage of Quebec  " , na www.patrimoine-culturel.gouv.qc.ca (dostęp 23 czerwca 2021 r. )
18. Rumilly, 1973a , s.  29.
19. „  Wystawy Departamentu archiwum St-Joseph Seminary w Trois-Rivieres | Te ziemie, które przynoszą owoce. | 0757-A-5-a-45  ” , na archives.ssj.qc.ca (dostęp 29 kwietnia 2021 )
20. Czarny, 1977a , s.  30-32.
21. Black, 1977a , s.  45.
22. Black, 1977a , s.  36.
23. Black, 1977a , str.  38.
24. Conrad Black, tom 1 , str.  37 .
25. Conrad Black, tom 1 , s.  39 .
26. Rumilly, 1973a , s.  56.
27. Rumilly, 1973a , s.  57.
28. Czarny, 1977a , s.  48.
29. Jean-Herman Guay (reżyser), „  Élections québécoises de 1927  ” , na limite.usherbrooke.ca , Bilan du siècle , Université de Sherbrooke (dostęp 25 kwietnia 2021 )
30. Joseph Desjardins, „  Historyczny przewodnik parlamentarny po prowincji Quebec 1792-1902  ” [PDF] , Quebec, Biblioteka Legislatury Quebecu,19 marca 1902(dostęp 15.10.2018 ) ,s.  141, 166, 203.
31. Black, 1977a , str.  51.
32. Black, 1977a , str.  52.
33. Black, 1977a , s.  53.
34. Black, 1977a , str.  55.
35. Czarny, 1977a , s.  63.
36. „  Camillien Houde – Zgromadzenie Narodowe Quebecu  ” , na www.assnat.qc.ca (dostęp 3 maja 2021 )
37. Black, 1977a , s.  56.
38. Rumilly, 1973a , s.  96.
39. Jean-Herman Guay (reżyser), „  Wybory Maurice’a Duplessisa na stanowisko lidera Partii Konserwatywnej Quebecu  ” , na limite.usherbrooke.ca , Bilan du siècle , Université de Sherbrooke (dostęp 25 kwietnia 2021 )
40. Saint-Aubin 1979 , s.  58.
41. Black, 1977a , str.  91.
42. Saint-Aubin 1979 , s.  59.
43. Saint-Aubin 1979 , s.  60.
44. Saint-Aubin 1979 , s.  65.
45. „  Maurice Duplessis: AN ultramontain w demokracji  ” , na crc-canada.net (dostęp 25 kwietnia 2021 ) .
46. "  CAMILLIEN HOUDE", LE P'TIT GARS DE SAINTE-MARIE "  " .
47. Black, 1977a , s.  105.
48. Black, 1977a , s.  126.
49. Saint-Aubin 1979 , s.  89.
50. Jean-Herman Guay (reżyser), „  National Liberal Action  ” , na stronie limite.usherbrooke.ca , Bilan du siècle , Université de Sherbrooke (dostęp 26 kwietnia 2021 ) .
51. Saint-Aubin 1979 , s.  88.
52. " 7 listopada 1935Sojusz Gouin-Duplessis | Pamiętam  ” (dostęp 25 kwietnia 2021 r . ) .
53. Saint-Aubin 1979 , s.  102.
54. Saint-Aubin 1979 , s.  103.
55. Saint-Aubin 1979 , s.  105.
56. Saint-Aubin 1979 , s.  109.
57. Jean-Herman Guay (reżyser), „  Publikacja pracy„ Le catéchisme des électeurs  ” , na limite.usherbrooke.ca , Bilan du siècle , Université de Sherbrooke (dostęp 9 kwietnia 2021 r . ) .
58. Jacques Bélanger, „  Le catéchisme des voters  ” , na erudit.org .
59. Saint-Aubin 1979 , s.  110.
60. Saint-Aubin 1979 , s.  111.
61. Saint-Aubin 1979 , s.  112.
62. Saint-Aubin 1979 , s.  113.
63. Saint-Aubin 1979 , s.  114.
64. Saint-Aubin 1979 , s.  115.
65. "  To było wczoraj: Maurice Duplessis rozpoczął swoją kampanię w Baie-du-Febvre  " , na Le Courrier Sud ,24 sierpnia 2018 r.(dostęp 25 kwietnia 2021 r . ) .
66. Saint-Aubin, 1979 , str.  117.
67. „  Katechizm wyborców – Biblioteka Niepodległości  ” , na stronie biblio.republiquelibre.org (dostęp 10 kwietnia 2021 r . ) .
68. Saint-Aubin 1979 , s.  119.
69. Saint-Aubin 1979 , s.  120.
70. Saint-Aubin 1979 , s.  124.
71. Saint-Aubin 1979 , s.  125.
72. Saint-Aubin 1979 , s.  126.
73. Saint-Aubin 1979 , s.  127.
74. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia duplessizmu ,2018( ISBN  978-2-7646-2547-7 i 2-7646-2547-2 , OCLC  1060593276 , czytaj online ) , s.  60.
75. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia dwulicowości , s.  61.
76. „  Oficjalna rezydencja premiera – Par ici la democratie  ” , na stronie www.paricilademocratie.com (dostęp 27 kwietnia 2021 r . ) .
77. http://www.assnat.qc.ca/fr/patrimoine/cabinets2.html#duplessis2 .
78. Saint-Aubin 1979 , s.  129.
79. Saint-Aubin 1979 , s.  130.
80. „  Crucifix of the National Assembly of Quebec – National Assembly of Quebec  ” , na assnat.qc.ca (dostęp 9 kwietnia 2021 r . ) .
81. Saint-Aubin 1979 , s.  133.
82. Saint-Aubin 1979 , s.  134.
83. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia duplessizmu , Montreal, Boréal,2018( ISBN  978-2-7646-2547-7 i 2-7646-2547-2 , OCLC  1060593276 , czytaj online ) , s.  17.
84. Jonathan Livernois, rewolucji w kolejności: historii duplessism , str.  58 .
85. Czarny, 1977b , s.  16.
86. Black, 1977b , s.  17.
87. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia dwulicowości , s.  62.
88. Richard Jones , "  The zamek w drzwiach!"  », Cap-aux-Diamants: przegląd historii Quebecu , t.  1 n ^O  3,1985, s.  10 ( ISSN  0829-7983 i 1923-0923 , przeczytane online , skonsultowane 29 października 2020 r. ).
89. Le Barreau du Québec , „  Bâtonnier du Québec  ”, o Le Barreau du Québec (dostęp 29 marca 2021 r . ) .
90. „  Historia  ” , o Barreau de la Mauricie (dostęp 23 czerwca 2021 )
91. Ustawa o adwokaturze ( czytaj online )
92. Saint-Aubin 1979 , s.  131.
93. Saint-Aubin 1979 , s.  132.
94. Jacques Rouillard, „  Geneza i mutacja ustawy z poszanowaniem dekretów układu zbiorowego w Quebecu (1934-2010)  ”, Praca / Le Travail ,jesień 2011, s.  17 ( przeczytaj online ).
95. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia dwulicowości , s.  63 .
96. Saint-Aubin 1979 , s.  136.
97. Czarny, 1977a , s.  326.
98. Saint-Aubin 1979 , s.  137.
99. Saint-Aubin 1979 , s.  138.
100. Saint-Aubin 1979 , s.  140.
101. Saint-Aubin 1979 , s.  141.
102. Saint-Aubin 1979 , s.  142.
103. Saint-Aubin 1979 , s.  143.
104. Saint-Aubin 1979 , s.  144.
105. Saint-Aubin 1979 , s.  145.
106. Jean-Herman Guay (reżyser), "  Przyjęcie ustawy o obowiązku szkolnego  " , na limite.usherbrooke.ca , Bilan du siècle , Université de Sherbrooke (dostęp 15 marca 2021 ) .
107. Saint-Aubin 1979 , s.  146.
108. Saint-Aubin, 1979 , str.  147.
109. Saint-Aubin 1979 , s.  148.
110. Saint-Aubin 1979 , s.  149.
111. Jean-Herman Guay (dyrektor), „  Fondation du Bloc populaire canadien  ” , na stronie limite.usherbrooke.ca , Bilan du siècle , Université de Sherbrooke (dostęp 16 marca 2021 r . ) .
112. Saint-Aubin 1979 , s.  150.
113. Conrad Black , Duplessis: Moc , t.  2, Montreal, Editions de l'Homme,1977( ISBN  0-7759-0555-0 , 978-0-7759-0555-7 i 0-7759-0560-7 , OCLC  15827617 , czytaj online ) , s.  23.
114. Saint-Aubin 1979 , s.  151.
115. Gilles Laporte, „  Le fleurdelisé: początki flagi Quebecu  ”, Mouvement National des Québécoises et Québécois (MNQ) ,2018, s.  10 ( przeczytaj online ).
116. Saint-Aubin 1979 , s.  152.
117. Saint-Aubin, 1979 , str.  153.
118. Czarny, 1977b , s.  76.
119. Black, 1977b , s.  70.
120. Saint-Aubin 1979 , s.  154.
121. Czarny, 1977b , s.  80.
122. Black, 1977b , s.  69.
123. Czarny, 1977b , s.  75.
124. Saint-Aubin, 1979 , str.  155.
125. "  Mowa z tronu, Quebec,19 stycznia 1949| Towarzystwo dziedzictwa politycznego Quebec  " , na www.archivespolitiquesduquebec.com (obejrzano 1 ^st maja 2021 )
126. Saint-Aubin, 1979 , str.  156.
127. Saint-Aubin 1979 , s.  157.
128. Jacques Rouillard, „  Strajk azbestowy w 1949 r. i projekt reformy firmy. Jak pracodawcy bronili swojego prawa do zarządzania  ”, Praca / Le Travail , tom.  46,2000, s.  312 ( czytaj online ).
129. Jacques Rouillard „  Strajk azbestu 1949 i Spółka Reform Project. Jak pracodawcy bronili swojego prawa do zarządzania  ”, Praca / Le Travail , tom.  46,2000, s.  339 ( przeczytaj online ).
130. Saint-Aubin 1979 , s.  158.
131. Czarny, 1977b , s.  86.
132. Saint-Aubin 1979 , s.  159
133. Saint-Aubin 1979 , s.  160.
134. „  W 1958 r. skandal gazowy wstrząsnął rządem Duplessis  ” , na ici.radio-canada.ca (dostęp 26 kwietnia 2021 r. )
135. Jean-Herman Guay (reżyser), „  Śmierć premiera Quebecu, Maurice Duplessis  ” , na limite.usherbrooke.ca , Bilan du siècle , Université de Sherbrooke (dostęp 7 kwietnia 2021 ) .
136. Zone Économie- ICI.Radio-Canada.ca , „  The Iron Ore Railway  ” , na Radio-Canada.ca (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
137. (en-GB) „  Duplessis (6): La mort de Duplessis  ” , na Planète Québec ,12 czerwca 2015(dostęp 8 kwietnia 2021 ) .
138. "  Jest 50 lat , Duplessis wymarło  " na Słońcu ,6 września 2009(dostęp 8 kwietnia 2021 ) .
139. (in) "  Historia MKOl - Iron Ore Company  " na ironore.ca (dostęp na 8 kwietnia 2021 ) .
140. „  Duplessis: panowanie bez przyszłości  ” , na crc-canada.net (dostęp 28 kwietnia 2021 )
141. „  Duplessis wciąż żyje: Wspomnienie szefa kuchni  ” , o Étienne-Alexandre Beauregard ,13 lutego 2021(dostęp 7 kwietnia 2021 ) .
142. „  Schefferville żył, Matimekosh wisi na  ” , na Le Devoir (dostęp 8 kwietnia 2021 ) .
143. "  Duplessis umiera w Schefferville" History of Quebec  " , na histoire-du-quebec.ca (dostępny 7 kwietnia, 2021 ) .
144. Pierre B. Berthelot , Duplessis wciąż żyje. , Editions du Septentrion,2021( ISBN  2-89791-224-3 i 978-2-89791-224-6 , OCLC  1237505897 , czytaj online ).
145. "  Mała historia wodzów , którzy zginęli w urzędzie  " , w Le Soleil ,23 Sie 2011(dostęp 8 kwietnia 2021 ) .
146. La Presse, "  La Presse -8 września 1959 » , Na ban.qc.ca ,8 września 1959
147. "  17 - Niespodziewana śmierć Duplessisa  " , na Le Droit ,7 marca 2013 r.(dostęp 30 kwietnia 2021 )
148. "Tęsknię za Maurice" , na Le Nouvelliste ,7 września 2019 r.(dostęp 28 kwietnia 2021 )
149. „  Duplessis zmarł w Schefferville” History of Quebec  ” , na histoire-du-quebec.ca (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
150. Zone Politics- ICI.Radio-Canada.ca , „  Jest 60 lat , śmierć Maurice'a Duplessisa Quebec przerażała  ” przez Radio-Canada.ca (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
151. Jacques Lacoursière , Histoire populaire du Québec , Septentrion, [1995-1997] ( ISBN  2-89448-050-4 , 978-2-89448-050-2 i 2-89448-051-2 , OCLC  34764567 , czytaj online ) , s.  398.
152. "  Świat pracy = Le monde ouvrier  " , na banq.qc.ca ,wrzesień 1959.
153. "  Tytuł: Le Clairon maskoutain Wydawca: St-Hyacinthe: [sn], 1954-1961 Specyficzna treść: czwartek10 września 1959 "
154. „  Auberge Guest House  ” na aubergeguesthouse.com (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
155. „  Ville de Schefferville – Histoire  ” , na ville-schefferville.ca (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
156. "  Tytuł: La presse Wydawca: Montreal: [La presse], 1884-2017 Szczegółowa treść: wtorek8 września 1959 "
157. „  Advitam - Bibliothèque et Archives nationales du Québec  ” , na advitam.banq.qc.ca (dostęp 28 kwietnia 2021 r. )
158. "  Postęp Saguenay -11 września 1959 » , Na banq.qc.ca ,11 września 1959
159. „  Royal 22 ^e  Régiment  ” , o Royal 22 ^e  Régiment (dostęp 28 kwietnia 2021 r. )
160. "  Istnieje 60 lat zmarł Maurice Duplessis  " w TVA Nouvelles ( dostęp 8 kwietnia 2021 ) .
161. Pierre Laporte, "  Tytuł: Le obowiązek Wydawca: Montreal: Le obowiązkiem 1910- Szczególna treść: piątek,11 września 1959 "
162. „  State Ceremonial and Funeral  ” , na quebec.ca (dostęp 21 kwietnia 2021 ) .
163. „  Państwowy pogrzeb ma być obchodzony we wtorek  ” w TVA Nouvelles (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
164. Jak opisano , „  Janine Sutto nie będzie miała państwowego pogrzebu  ” w Featured (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
165. Bertrand Thibault, „  Tytuł: Le droit Wydawca: Ottawa: [Le droit], 1913- Treść szczegółowa: Czwartek10 września 1959 "
166. „  Jean Charest – Zgromadzenie Narodowe Quebecu  ” , na www.assnat.qc.ca (dostęp 26 kwietnia 2021 r. )
167. „  Turystyka Côte-Nord | Duplessis | Regionalne stowarzyszenia turystyczne Sept-Îles Sektor Sept-Îles | Organizacje turystyczne  ” , na temat Bonjour Québec (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
168. „  Indywidualne mapy 125 okręgów wyborczych  ” , o Élections Québec (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
169. „  Joseph-Mignault-Paul Sauvé – National Assembly of Quebec  ” , na assnat.qc.ca (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
170. Strefa polityczna- ICI.Radio-Canada.ca , „  Enstyczeń 1960 „ 100 dni rewolucji”  Paula Sauvé nagle się skończyło , na Radio-Canada.ca (dostęp 8 kwietnia 2021 ) .
171. „  Daniel Johnson (ojciec) – Zgromadzenie Narodowe Quebecu  ” , na stronie www.assnat.qc.ca (dostęp 27 kwietnia 2021 r. )
172. „  Antonio Barrette – Zgromadzenie Narodowe Quebecu  ” , na assnat.qc.ca (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
173. „  Jean Lesage – National Assembly of Quebec  ” , na assnat.qc.ca (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
174. " 22 czerwca 1960- Wybory Jeana Lesage'a: "zmiana w życiu" - The Lionel-Groulx Foundation  ” , na stronie fondationlionelgroulx.org (konsultacja 8 kwietnia 2021 r . ) .
175. Saint-Aubin 1979 , s.  198.
176. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia dwulicowości , s.  69 .
177. Saint-Aubin 1979 , s.  197.
178. René Durocher, „  Maurice Duplessis i jego koncepcja autonomii prowincji na początku jego kariery politycznej  ”, Revue d'histoire de d'Amérique française , tom.  23, n ^o  1,Czerwiec 1969, s.  13 ( przeczytaj online ).
179. Michel Nadeau, „  Le” Duplessis „de Conrad Black  ”, Le Devoir ,10 grudnia 1977, s.  29 ( przeczytaj online ).
180. "  Pomoc domowa Alloprof | Alloprof  ” , na www.alloprof.qc.ca (dostęp 27 kwietnia 2021 )
181. Gélinas, Xavier, 1967- , Ferretti, Lucia, 1958- i Bédard, Éric, 1969- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  152.
182. Gélinas, Xavier, 1967- , Ferretti, Lucia, 1958- i Bédard, Éric, 1969- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  194.
183. Gélinas, Xavier, 1967- , Ferretti, Lucia, 1958- i Bédard, Éric, 1969- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  195.
184. Alexandre Dumas , „  Biskupi jedzą z mojej ręki”: stosunki między Kościołem a państwem za Maurice'a Duplessisa (1944-1959)  ”, Revue d'histoire de d'Amérique française , tom.  69, n ^o  4,2016, s.  48 ( ISSN  0035-2357 i 1492-1383 , DOI  10.7202 / 1036514ar , czytaj online , konsultacja 28 października 2020 r. ).
185. Alexandre Dumas "  " Biskupi jedzenia w ręku ": stosunki między Kościołem a państwem w ramach Maurice Duplessis (1944-1959)  ", Revue d'histoire de d'Amérique française , vol.  69, n ^o  4,2016, s.  51 ( ISSN  0035-2357 i 1492-1383 , DOI  10.7202 / 1036514ar , czytaj online , konsultacja 29 października 2020 r. ).
186. Alexandre Dumas "  " Biskupi jedzenia w ręku ": stosunki między Kościołem a państwem w ramach Maurice Duplessis (1944-1959)  ", Revue d'histoire de d'Amérique française , vol.  69, n ^o  4,2016, s.  69 ( ISSN  0035-2357 i 1492-1383 , DOI  10.7202 / 1036514ar , czytaj online , konsultacja 28 października 2020 ).
187. Alexandre Dumas , „  Biskupi jedzą z mojej ręki”: stosunki między Kościołem a państwem za Maurice'a Duplessisa (1944-1959)  ”, Revue d'histoire de d'Amérique française , tom.  69, n ^o  4,2016, s.  67 ( ISSN  0035-2357 i 1492-1383 , DOI  10.7202 / 1036514ar , czytaj online , konsultacja 28 października 2020 r. ).
188. (1 Jerzy VI v. 11).
189. Marcel Fournier komunizmu i antykomunizmowi Quebec (1920-1950) ,1979( czytaj online ) , s.  55.
190. Richard Jones , „  Zamek w drzwiach!”  », Cap-aux-Diamants: przegląd historii Quebecu , t.  1 n ^O  3,1985, s.  9 ( ISSN  0829-7983 i 1923-0923 , przeczytane online , skonsultowane 29 października 2020 r. ).
191. Literary Poetics of the Katechism of the Electors , Kanada, Laval University ( czytaj online ) , s.  6
192. Gélinas, Xavier, 1967- i Ferretti, Lucia, 1958- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  334.
193. Gélinas, Xavier, 1967- i Ferretti, Lucia, 1958- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  335.
194. Gélinas, Xavier, 1967- i Ferretti, Lucia, 1958- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  336.
195. Gélinas, Xavier, 1967- i Ferretti, Lucia, 1958- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  197.
196. Gélinas, Xavier, 1967- i Ferretti, Lucia, 1958- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  198.
197. Gélinas, Xavier, 1967- i Ferretti, Lucia, 1958- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  230.
198. Gélinas, Xavier, 1967- i Ferretti, Lucia, 1958- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  218.
199. Gélinas, Xavier, 1967- i Ferretti, Lucia, 1958- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  219.
200. Yves Lever, Duplessis: jego pochodzenie, jego czasy , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , „Maurice Duplessis et la censure du cinema”, s.  222.
201. Gélinas, Xavier, 1967- i Ferretti, Lucia, 1958- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  227.
202. Yves Lever, Duplessis: jego pochodzenie, jego czasy , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , „Maurice Duplessis et la censure du cinema”, s.  221.
203. „  Oskar Drouin – Zgromadzenie Narodowe Quebecu  ” , na www.assnat.qc.ca (dostęp 28 kwietnia 2021 )
204. Alain Lavigne i Andréanne Cantin, „  Kampanie wyborcze w stylu amerykańskim pod rządami Duplessisa  ”, Biuletyn historii politycznej , tom.  24, n ^o  1,2015, s.  34 ( przeczytaj online )
205. Lavigne 2012 , s.  43
206. Alain Lavigne i Andréanne Cantin, „  Kampanie wyborcze w stylu amerykańskim pod rządami Duplessisa  ”, Biuletyn historii politycznej , tom.  24, n ^o  1,1 ^st październik 2015, s.  34 ( przeczytaj online )
207. Alain Lavigne, „  Marketing wyborczy od Maurice’a Duplessisa do René Lévesque  ”, Biuletyn historii politycznej , t.  23 N ^O  22015, s.  173
208. René Durocher, „  Maurice Duplessis i jego koncepcja autonomii prowincji na początku jego kariery politycznej  ”, Revue d'histoire de d'Amérique française , tom.  23, n ^o  1,1969, s.  13
209. „  Joseph-Damase Bégin – National Assembly of Quebec  ” , na www.assnat.qc.ca (dostęp 26 kwietnia 2021 r. )
210. Jean-Herman Guay (reżyser), „  Joseph-Damase Bégin (1900-1977) Polityk  ” , na limite.usherbrooke.ca , Bilan du siècle , Université de Sherbrooke (dostęp 26 kwietnia 2021 )
211. Lavigne 2012 , s.  38
212. Lavigne 2012 , s.  34
213. Tamże. 71.
214. (w) "  Wstęp do historii - Zgromadzenie Narodowe Quebecu  " , na www.assnat.qc.ca (dostęp 28 kwietnia 2021 )
215. Tamże. 130.
216. Tamże. 142.
217. Lavigne 2012
218. Gélinas, Xavier, 1967- , Ferretti, Lucia, 1958- i Bédard, Éric, 1969- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  81.
219. Frédéric Boily , „  Duplessism czy niedokończony populizm  ”, Polityka i społeczeństwa , t.  21 N ^O  22002, s.  101.
220. „  Richard Jones, Duplessis i rząd Union Nationale  ” ,2005(dostęp 8 października 2017 r . ) .
221. Gélinas, Xavier, 1967- , Ferretti, Lucia, 1958- i Bédard, Éric, 1969- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  91.
222. Gélinas, Xavier, 1967- , Ferretti, Lucia, 1958- i Bédard, Éric, 1969- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  92.
223. Gélinas, Xavier, 1967- , Ferretti, Lucia, 1958- i Bédard, Éric, 1969- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  94.
224. Jean-François Nadeau, „  Duplessis, jego rozgłos, jego przemoc  ”, Le Devoir ,2012.
225. Benoît Melançon , „  Alain Lavigne, Duplessis, brakujący fragment legendy. Wynalazek marketingu politycznego, Quebec, Septentrion, 2012, 194  s. Ilustrowany. (Przedmowa Denisa Vaugeois.)  ”, Recherches socographique , tom.  53, n ^o  3,2012, s.  687.
226. Gélinas, Xavier, 1967- , Ferretti, Lucia, 1958- i Bédard, Éric, 1969- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  80.
227. Gélinas, Xavier, 1967- , Ferretti, Lucia, 1958- i Bédard, Éric, 1969- , Duplessis: jego środowisko, jego czas , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 i 2-89448-625-1 , OCLC  705507561 , czytaj online ) , s.  95.
228. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia duplessizmu , s.  80 .
229. Jonathan Livernois, rewolucji w kolejności: historii duplessism , str.  81 .
230. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia dwulicowości , s.  82 .
231. Pierre B. Berthelot , Duplessis wciąż żyje. , Editions du Septentrion,2021( ISBN  2-89791-224-3 i 978-2-89791-224-6 , OCLC  1237505897 , czytaj online ) , s.  14.
232. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  15 .
233. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  16 .
234. Berthelot, Duplessis jest wciąż żywa , str.  101 .
235. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia duplessizmu , s.  85 .
236. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  116 .
237. Berthelot, Duplessis jest wciąż żywa , str.  127 .
238. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  152 .
239. Jonathan Livernois, rewolucji w kolejności: historii duplessism , str.  86 .
240. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  220 .
241. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  331 .
242. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  276 .
243. Berthelot, Duplessis jest wciąż żywa , str.  277 .
244. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  278 .
245. Berthelot, Duplessis jest wciąż żywa , str.  279 .
246. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  283 .
247. Berthelot, Duplessis jest wciąż żywa , str.  298 .
248. „  Maurice-Duplessis Monument  ” , w Commission de la capital nationale du Québec (dostęp 23 kwietnia 2021 r . ) .
249. „  Monument de Maurice Duplessis - katalog dziedzictwa kulturowego Quebec  ” , na patrimoine-culturel.gouv.qc.ca (dostęp 23 kwietnia 2021 ) .
250. Berthelot, Duplessis jest wciąż żywa , str.  286 .
251. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  290 .
252. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  293 .
253. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  292 .
254. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  295 .
255. Berthelot, Duplessis jest wciąż żywa , str.  303 .
256. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  299 .
257. Berthelot, Duplessis wciąż żyje , s.  300 .
258. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia dwulicowości , s.  243-244 .
259. Simon Rioux , „  Wielka ciemność Boga w niebie!”  » , O miłośniku piwa ,31 grudnia 2014 r.(dostęp 9 kwietnia 2021 r . ) .
260. Krzysztof Jarosz , „  Prowincjalni i Prokrastynatorzy  ”, Voix et Images , t.  40 N ^O  22015, s.  123-128 ( ISSN  0318-9201 i 1705-933X , DOI  10.7202 / 1030205ar , odczyt online , dostęp 9 kwietnia 2021 ).
261. Vivre est un village, "  Kapitan François Boulo i jego drużyna rugby" Gilets Jaunes "...  " , na blogs.mediapart.fr , Mediapart ,9 stycznia 2021(dostęp 28 kwietnia 2021 )
262. Jonathan Livernois, Rewolucja w porządku: historia dwulicowości , s.  244 .
263. Czarny, 1977a , s.  31.
264. „  Czcigodny M. Duplessis, Ojciec Chrzestny  ”, Progrès du Saguenay ,30 listopada 1950( przeczytaj online )
265. Louis Cornellier, Figures québécoises - Portrety krytyków , Kanada, Septentrion,2004, s.  73
266. Rumilly, 1973a , s.  30.
267. Muzeum Quebecu . , kolekcja Duplessis , Muzeum Quebec,1991( ISBN  2551126002 , OCLC  24540448 , czytaj online ) , s.  19.
268. https://www.patrimoine-culturel.gouv.qc.ca/rpcq/detail.domethode=consulter&id=215188&type=bien
269. „  Maison Maurice-Duplessis – Directory of Quebec's Cultural Heritage  ” , na patrimoine-culturel.gouv.qc.ca (dostęp 6 kwietnia 2021 r . ) .
270. "  Most Duplessis zawalił się 70 lat temu  " , na Le Nouvelliste ,31 stycznia 2021(dostęp 9 kwietnia 2021 r . ) .
271. "  Fiche  " , na ville.quebec.qc.ca ( dostęp 9 kwietnia 2021 ) .
272. „  Duplessis  ” , o zajęciach rodzinnych (dostęp 9 kwietnia 2021 r . ) .
273. https://www.qehc.org/lhistoire&set_lang=fr
274. „  Recherche multicritères  ” , na stronie toponymie.gouv.qc.ca (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
275. "  Archives de Maurice Le Noblet DUPLESSIS  " , na assnat.qc.ca ( dostęp 22 kwietnia 2021 ) .
276. "  Honorable - National Assembly of Quebec  " , na www.assnat.qc.ca (dostęp 27 czerwca 2021 )
277. „  ODBIORCY DOKTORATÓW HONORIS CAUSA Z UNIWERSYTETU LAVAL  ”
278. „  Wpisz do księgi gości, aby zaświadczyć o wydarzeniu – Biblioteka i Archiwum – Université de Sherbrooke  ” , na www.usherbrooke.ca (dostęp 25 kwietnia 2021 r. )
279. „  WYKAZ DOKTORATÓW HONOROWYCH 1920-2013 (porządek chronologiczny)  ”
280. "  Monument of Maurice L. Duplessis - Directory of Cultural Heritage of Quebec  " , na www.patrimoine-culturel.gouv.qc.ca (dostęp 25 kwietnia 2021 )
281. "  Pomnik Maurice'a Le Noblet Duplessis z Quebecu (fragment) - Brunet, Émile  " , o Zbiorach | MNBAQ (dostęp 28 kwietnia 2021 )
282. "  Maurice Le Noblet Duplessis - Brunet, Émile  " , o zbiorach | MNBAQ (dostęp 28 kwietnia 2021 )
283. „  Model przygotowawczy„ Pomnika Maurice'a Le Noblet Duplessis ”z Quebecu (fragment) - Brunet, Émile  ” , o Zbiorach | MNBAQ (dostęp 28 kwietnia 2021 )
284. „  Model przygotowawczy„ Pomnika Maurice'a Le Noblet Duplessis ”z Quebecu (fragment) - Brunet, Émile  ” , o Zbiorach | MNBAQ (dostęp 28 kwietnia 2021 )
285. Radio-Canada, „  Duplessis, une grande production historique de Radio-Canada  ”, na https://ici.radio-canada.ca/ (dostęp 27 lutego 2021 ) .
286. "  Charbonneau i szef kuchni - Théâtre Duceppe-Montreal  " , o Théâtre Jean Duceppe (dostęp 12 maja 2021 )
287. Claude Maher, „  Program spektaklu Charbonneau et le Chef  ” , na stronie duceppe.com , 2003-2004
288. „  The Hochelaga-Maisonneuve district: Series C” Culture „  ” , na www.espace-ressources.uqam.ca (dostęp 12 maja 2021 r. )
289. “  Facet z Quebecu po Le Revizor Gogola | Livre - Leméac Éditeur  ” , na www.lemeac.com (konsultacja 12 maja 2021 r. )
290. Sophie Ji , "  Wiatr lekkości w czasach pandemii  " , w Le Délit ,17 listopada 2020 r.(dostęp 12 maja 2021 )
291. „  Robert Charlebois & Louise Forestier  ” , o Robercie Charlebois (dostęp 25 maja 2021 )
292. "  Les Cowboys Fringants - październik | Désinvolt  ” (dostęp 25 maja 2021 r. )
293. „  Boom baby boom!, by Loco Locass  ” , na Loco Locass (dostęp 25 maja 2021 r. )
294. „  Moi przodkowie / Przemawia do diabła!” - CD  ” , na Propaganda (dostęp 25 maja 2021 )
295. „  Azbest, autorstwa Vincenta Vallièresa  ” o Vincent Vallières (dostęp 25 maja 2021 r. )
296. „  Montaż kuchni, autorstwa Arseniq33  ” , na Arseniq33 (dostęp 25 maja 2021 r. )
297. „  Montrealistan Ft. Rolly & Cheb Nino, autor: Manu Militari  ” , o Manu Militari (dostęp 25 maja 2021 r. )
298. "  Quebec Info Muzyka | La Chicane | Po cichu | Wielka bitwa  ” , na stronie www.qim.com (dostęp 25 maja 2021 r. )
299. "  Samian / Face to siebie - CD  " , o Propaganda ( dostęp 25 maja 2021 )
300. "  Quebec Info Muzyka | Marc Drouin  ” , na www.qim.com (dostęp 25 maja 2021 r. )
301. „  Tandem, autorstwa Dramatik  ” , na Dramatik (dostęp 25 maja 2021 )
302. „  Prezydencki, autorstwa Alaclair Ensemble  ” , o Alaclair Ensemble (dostęp 25 maja 2021 r. )
303. „  Otwarte usta, autorstwa Alexandre Belliard  ” , o Alexandre Belliard (dostęp 25 maja 2021 r. )
304. „  Madeleine Parent, autorstwa Alexandre Belliard  ” , o Alexandre Belliard (dostęp 25 maja 2021 r. )
305. Bojkot Mathieu ( czytaj online )
306. "  Indianin umiera, Kramaslabovitch  " , na La Main Rouge (dostęp 25 maja 2021 )
307. „  No Biggie, by Bad Nylon  ” o Bad Nylon (dostęp 25 maja 2021 r. )
308. "  Ten raper gospel chce rzucić światło na grzechy, które popełniamy | Artykuł  ” (dostęp 25 maja 2021 r. )
309. "  PalmarèsADISQ - Maxime Gabriel - Album: Farfadet  " , na PalmarèsADISQ (dostęp 25 maja 2021 )
310. „  Przemówienie otwierające – Zgromadzenie Narodowe Quebecu  ” , na www.assnat.qc.ca (dostęp 28 kwietnia 2021 )
311. (w) „  Pałac  ” na www.parliament.uk (dostęp 28 kwietnia 2021 )
312. „  Maurice Duplessis | La Société du patrimoine politique du Québec  ” , na archivespolitiquesduquebec.com (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
313. "  Mowa z tronu, Quebec,8 listopada 1950| La Société du patrimoine politique du Québec  ” , na archivespolitiquesduquebec.com (dostęp 8 kwietnia 2021 r . ) .
314. http://www.cimetieresduquebec.ca/mauricie/trois-rivieres-pte-du-lac/
315. http://www.cimetieresduquebec.ca/mauricie/yamachiche/
316. https://www.ancestry.com/discoveryui-content/view/170923598:60527_phsrc=Ast15&_phstart=successSource&gsfn=Joseph&gsln=Duplessis&ml_rpos=6&queryId=8c772c4af07d85c423c
317. François Sévère Lesieur Desaulniers , Stare rodziny Yamachiche , Montreal, AP Pigeon, Drukarz,1900, 346  s. ( czytaj online ) , s.  154-168
318. Sylvie Tremblay , „  Zagadka rodziny Le Noblet Duplessis  ”, „ Cap-aux-Diamants: The Review of Quebec History” , tom.  5, n ^O  4,1990, s.  66-66 ( ISSN  0829-7983 i 1923-0923 , czytane online , dostęp 23 kwietnia 2021 ).
319. "  Biuletyn badań historycznych: biuletyn archeologii, historii, biografii, numizmatyki itp. /  " Na banq.qc.ca .
320. Raymond Douville "  Nicolas Gastineau sieur Du Le Plessis Maurice Noblet Duplessis  " Les Cahiers des Dix , n ^O  39,1974, s.  85-117 ( ISSN  0575-089X i 1920-437X , DOI  10.7202 / 1025318ar , odczyt online , dostęp 23 kwietnia 2021 ).
321. "  Rodzina Duplessis | Genealogia, drzewo genealogiczne i pochodzenie  ” , na mesaieux.com (dostęp 23 kwietnia 2021 ) .
322. Akcja Narodowo-Liberalna nie istniała podczas ostatnich wyborów powszechnych w 1931 roku .
323. Porównania w wynikach Związku Narodowego są dokonywane w stosunku do wyników Akcji Narodowo-Liberalnej i Konserwatywnej Partii Quebecu w ostatnich wyborach .
324. Niektóre źródła podają jednak, że René Chaloult w Lotbinière został wybrany pod sztandarem Partii Liberalnej .
325. Ten kandydat to były lider Narodowej Akcji Liberalnej Paul Gouin .
326. Wśród tych wyników znalazł się wybrany kandydat René Chaloult .
327. Maurice Duplessis, wielki Kanadyjczyk. Biografia premiera prowincji Quebec. , Benallack Prasa,1948( OCLC  977341564 , przeczytaj online )
328. Paul-André Linteau i Jean-Claude Robert , Historia współczesnego Quebecu , Boréal,1989( ISBN  2-89052-297-0 , 978-2-89052-297-8 i 2-89052-298-9 , OCLC  20357831 , czytaj online )
329. Pierre Laporte , Prawdziwe oblicze Duplessis , Éditions de l'Homme,1962( OCLC  26855082 , przeczytaj online )
330. Jean Des Trois Rives , Maurice Duplessis , Editions du Château,1960( przeczytaj online )
331. Leslie A. Robertson , Le chef: The Chief, biografia polityczna Maurice'a L. Duplessis , Editions du jour,1963( przeczytaj online )
332. Robert Rumilly , Maurice Duplessis i jego czasy. ,1973( OCLC  641692008 , przeczytaj online )
333. (w) C.M Black , Kariera Maurice'a L. Duplessisa widziana przez Jego związek ,1973( OCLC  83985937 , przeczytaj online )
334. Conrad Black , „  Kariera Maurice'a L. Duplessisa widziana z jego korespondencji, 1927-1939  ”, na escholarship.mcgill.ca (dostęp 3 czerwca 2021 )
335. Raymond Paradis , Znaliśmy Maurice'a duplessisa ,1977( przeczytaj online )
336. Jean-Marie Tremblay , „  Léon Dion, Quebec 1945-2000. tom II. Intelektualiści i czasy Duplessisa  ” , o tekście ,2 lutego 2005(dostęp 3 czerwca 2021 )
337. Denys Arcand i Pierre Latour , Duplessis , VLB,1978( przeczytaj online )
338. Bernard Saint-Aubin , Duplessis i jego czasy , La Presse,1979( ISBN  978-2-89043-019-8 , czytaj online )
339. (w) Gerard Boismenu , Duplessis: stosunki władzy gospodarczej i politycznej, 1944-1960 , University Press of MontrealDziewiętnaście osiemdziesiąt jeden( OCLC  883940438 , przeczytaj online )
340. Andrzej. Benoit , „  Maurice Duplessis et le duplessisme: historiographique assessment, 1959-1980  ”, praca magisterska , University of Montreal, 1983. ( czytaj online , konsultacja 3 czerwca 2021 r. )
341. "  Broszury historyczne  " , na cha-shc.ca (dostęp 3 czerwca 2021 )
342. Claude Jasmin , Le patriarche bleu: Duplessis: biografia , Lanctôt Editeur,1999( ISBN  978-2-89485-100-5 , przeczytaj online )
343. Gilles Marcotte , Śmierć Maurice'a Duplessisa i inne historie , Boréal,1999( ISBN  978-2-89052-949-6 , czytaj online )
344. Jacques Hébert , Duplessis, nie, dziękuję! , Borealny,2000( ISBN  978-2-7646-0048-1 , przeczytaj online )
345. "  Maurice Duplessis  " , na Éditions XYZ ( dostęp 3 czerwca 2021 )
346. "  Celebrities - Maurice Duplessis  " , na www.lidec.qc.ca (dostęp 3 czerwca 2021 )
347. Biblioteka Michel Lévesque i Quebec (Prowincja) Wydziału Badań Zgromadzenia Narodowego , Związek Narodowy: bibliografia , Zgromadzenie Narodowe,1988( ISBN  978-2-551-12063-5 , czytaj online )
348. Xavier Gélinas i Lucia Ferretti , Duplessis: jego pochodzenie, jego czasy , Septentrion,2010( ISBN  978-2-89448-625-2 , czytaj online )
349. Alain Lavigne , Duplessis: brakujący fragment legendy: wynalazek marketingu politycznego , Septentrion,2012( ISBN  978-2-89448-688-7 , czytaj online )
350. Pierre Berthelot , „  Maurice Duplessis: narracja postaci historycznej  ”, teza ,29 września 2014( przeczytane online , dostęp 3 czerwca 2021 )
351. Martin Lemay , W obronie Maurice’a Duplessisa , Quebec America,2016( ISBN  978-2-7644-3069-9 , przeczytaj online )
352. Jonathan Livernois , Rewolucja w porządku: historia dwulicowości , Editions Du Boréal,2018( ISBN  978-2-7646-4547-5 , czytaj online )
353. Pierre B. Berthelot , Duplessis wciąż żyje , Septentrion,2021( ISBN  978-2-89791-223-9 , czytaj online )
354. National Film Board of Canada , „  The Royal Visit  ” (dostęp 26 kwietnia 2021 )
355. National Film Board of Canada , „  Voyage royal  ” (dostęp 26 kwietnia 2021 )
356. National Film Board of Canada , „  Royal River  ” (dostęp 26 kwietnia 2021 )
357. National Film Board of Canada , „  Quebec: Duplessis et après ...  ” (dostęp 26 kwietnia 2021 )
358. „  Wszystkie filmy dokumentalne” Maurice Duplessis „w streamingu  ” , na Les-docus.com (dostęp 27 kwietnia 2021 r. )
359. „  Epic in America: popularna historia Quebecu [nagranie wideo] / scenariusz, Gilles Carle, Camille Coudari, Jacques Lacoursière; produkcja, Gilles Carle.  » , Na localhost (dostęp 27 kwietnia 2021 )
360. „  film-documentaire.fr – portal filmów dokumentalnych  ” , na stronie www.film-documentaire.fr (dostęp 26 kwietnia 2021 r. )
361. „  Wyniki wyszukiwania dla Bibliothèque et Archives Canada / Library and Archives Canada  ”, na bac-lac.on.worldcat.org (dostęp 20 maja 2021 r. )

Załączniki

Powiązane artykuły

• Unia narodowa
• Rząd Maurycego Duplessisa (1)
• Rząd Maurycego Duplessisa (2)
• Sieroty Duplessis
• Premier Quebecu
• Komunizm w Quebecu
• Polityka w Quebecu
• Lista wyborów parlamentarnych w Quebecu
• Chronologia Quebecu
• Guillaume Guillemot Du Plessis-Kebodot

Linki zewnętrzne

• Archiwum Société Radio-Canada  :
  • Dom Mistrza Sloganów
  • Maurice Duplessis, Szef Kuchni ,
    Archiwa telewizyjne
• Maurice Duplessis , Katalog dziedzictwa kulturowego Quebecu
• Maurice Duplessis , Encyklopedia Agory
  Bibliografia i wybór stron internetowych
• Alaina-G. Gagnon i Michel Sarra-Bournet. Duplessis. Między wielką ciemnością a liberalnym społeczeństwem . Montreal, Quebec / America Publishing, 1997.
  Wybór artykułów online
• Pierre Berthelot, Maurice Duplessis: narracja postaci historycznej , Montreal, University of Montreal, 2014.
• Michel Sarra-Bournet, „  Duplessis, Maurice Le Noblet  ”, w Dictionary of Canadian Biography , tom. 18, Université Laval / University of Toronto, 2003, dostęp 21 października 2017.

Bazy danych i rejestry

• Zasoby dotyczące życia publicznego  :
  • Zgromadzenie Narodowe Quebecu
• Zasoby audiowizualne  :
  • (pl)  Internetowa baza filmów
• Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach  :

  • Słownik biografii kanadyjskiej
  • Dizionario di Storia
  • Encyklopedia Britannica
  • Gran Enciclopèdia Catalana
  • Szwedzka encyklopedycja narodowa
• Ewidencja organów  :

  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Biblioteka Narodowa Izraela
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Władze Kanady
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot