Kolejne badanie kobiet

Bardzo zbliżony do powieści z odcinkami bez chronologii, zestaw zawiera pewne historie napisane w 1831 roku i które pojawiły się w Brown Tales ( 1832 ), takie jak La Grande Bretèche i Le Message . Inne historie zostały dodane do niego między 1838 a 1842 rokiem , datą publikacji w tomie II Scènes de la vie privée . Pierwsza relacja De Marsaya ukazała się w L'Artiste w 1841 roku pod tytułem Une scène de boudoir .

Prezentacja

Balzac gromadzi tutaj wszystkie swoje ulubione postacie: Barona de Nucingen , Eugène de Rastignac , Josepha Bridau , Émile Blondet , Daniela d'Arthez , Lorda i Lady Dudley oraz ich córkę Lady Barimore, Félicité des Touches ( George Sand ), która odbiera wszystko ze świata w intymności przy dobrym stole, gdzie wciąż znajdujemy Delphine de Nucingen , markiz d'Espard , księżniczkę Cadignan , alias Diane de Maufrigneuse , generała de Montriveau , hrabinę Sérisy . To kolacja, podczas której każdy może swobodnie wyrazić siebie, każdy gość proponuje na wzór Dekameronu lub Heptameronu opowieść. Krótka historia składa się zatem z czterech opowiadań, z których każda zawiera narratora i przedmowę, która służy jako pierwsza opowieść. Dowiadujemy się wiele o Balzaca techniki , o konstrukcji z bohaterów komedia ludzka, którego osobowość jest określona w formie „retrospektywnym oświetlenie” jak Marcel Proust następnie analizowano je.

streszczenie

Przedmowa i scenariusz

Przedmowa opisuje zwyczaje wielkiego świata. Félicité des Touches jako pierwszy zorganizował rajd, podczas którego piękni ludzie przychodzą, aby się pokazać, porozmawiać i wystąpić. Następnie, około jedenastej, wśród dobrych duchów panuje zwyczaj, że jemy między sobą kolację i rozmawiamy bez skrępowania.

Pierwsza historia

Historia Henri de Marsay jest powodem, dla którego ma zimne serce polityka. Rozczarowany swoją pierwszą miłością do bardzo młodego mężczyzny, oszukany przez kobietę, która go haniebnie okłamała, zmusił się do „pokonania bezmyślnych ruchów, które sprawiają, że robimy tyle bzdur, tego pięknego chłodu, który znasz” . I ślubował, że wszystkie inne kobiety drogo zapłacą za jego rozczarowanie. Delphine de Nucingen , która z niepokojem słucha opowieści, woła: „Jak bardzo żal mi drugiej! „ Chce porozmawiać o drugiej żonie, to znaczy o sobie, pierwszej ofierze hrabiego Marsaya.

Druga historia

Émile Blondet z kolei przedstawił całą prezentację na temat tego, czym są „właściwa kobieta” i „właściwa kobieta”, opartą na osobistej anegdocie. Na pytanie Félicité des Touches, która pyta, do jakiej kategorii klasyfikuje autorkę, Blondet odpowiada z pochlebnym humorem dla swojej gospodyni (która publikuje pod pseudonimem Camille Maupin): „Kiedy nie ma geniuszu, to taka kobieta nie powinno być. […] To opinia nie o mnie, ale o Napoleonie . „ Poeta Melchior de Canalis jest więc duchowym portretem Napoleona.

Trzecia historia

Straszna historia generała de Montriveau opisuje odwrót z Rosji w 1812 roku , cierpienie i okrucieństwo żołnierzy, którzy przekraczają Berezynę . Historia wspomina wiadomość o Balzac Adieu , w przerażeniu. Ale okrucieństwo karcicieli i cierpienie kobiety sprawiają, że przyprawia o dreszcze.