Kalabchah

Kalabchah
Miasto starożytnego Egiptu
Kalabchah
Starożytne miejsce Kalabchah
Nazwy
Nazwa grecka Talmis
Administracja
Kraj Egipt
Region Górny Egipt
Geografia
Informacje kontaktowe 23 ° 36 ′ 00 ″ na północ, 32 ° 49 ′ 00 ″ na wschód
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Egipt
Zobacz na mapie administracyjnej Egiptu Lokalizator miasta 14.svg Kalabchah
Geolokalizacja na mapie: Egipt
Zobacz na mapie topograficznej Egiptu Lokalizator miasta 14.svg Kalabchah

Kalabchah (w języku arabskim كلابشة , transliteracji Kalabsha w angielskim , Kalabscha w języku niemieckim ), którego starożytna grecka nazwa jest Talmis , wieś w Nubii , Egipcie , teraz zanurzone przez wody Jeziora Nasera . Miejsce to znajdowało się około 50  km na południe od Asuanu , na wysokości 195 metrów.

Miejsce to jest znane ze swojego świętego obszaru, którego głównym elementem jest świątynia Mandoulis, znana również jako świątynia Kalabchah z czasów rzymskich, zbudowana przez Augusta .

Po wybudowaniu Wielkiej Tamy w Asuanie w latach 1961-1963, świątynia i kilka innych zabytków Kalabchy zostały zrekonstruowane w nowym miejscu, wyżej.

Historia

To miejsce miało swój rozkwit jako centrum lokalnej władzy po wprowadzeniu chrześcijaństwa, VI -tego  wieku. Aby bronić się przed najazdami koczowników, został otoczony murem podobnym do tego, który został zbudowany kilka wieków wcześniej w Faras oraz w czasach chrześcijańskich w Ikhmindi , Sabagura i Sheik Daoud. Nubijskie umocnienia charakteryzowały się pochyłymi odrzwiami.

Archeologia 

Świątynia Kalabchah (świątynia Mandoulis)

Świątynia Kalabchah, poświęcona nubijskiemu bogu Mandoulisowi i bogini Izydzie z Pile , została w całości zbudowana z piaskowca. Budynek o długości 77  m otoczony był wysokim na 15 m murem z cegły o wymiarach 66 × 92  m .

Ptolemeusz  VIII zastąpił schronienie na XVIII XX  rodu inną małą tyni, która z kolei została zastąpiona przez bardziej złożone pod Augusta . Jednak napisy i dekoracje świątyni pozostały niedokończone. W czasach chrześcijańskich część kompleksu została zamieniona na kościół, o czym świadczy zestaw inskrypcji spisanych przez Henri Gauthiera w 1908 roku.

Podczas budowy tamy w Asuanie w latach 1961–1963 świątynia Kalabchah została rozebrana na 13 000 bloków pod przywództwem niemieckim i odbudowana na wysepce położonej nieco na południe, widocznej z wysokiej tamy w Asuanie . Pozostałości poprzedniej świątyni, zbudowanej za Ptolemeusza  VIII , zostały ponownie złożone na Wyspie Elefantyńskiej . W fundamencie znaleziono również starsze drzwi, które posłużyły jako materiał wypełniający: zostały przekazane przez Egipt Republice Federalnej Niemiec w podziękowaniu za pomoc w kampanii UNESCO na rzecz ratowania nubijskich zabytków i znalazły się w Muzeum Egipskim w Berlin od 1973 roku. Planowana jest jego przeprowadzka w nowym skrzydle Muzeum Pergamońskiego . Kiosk Kertassi został przebudowany w bezpośrednim sąsiedztwie.

Świątynia od 1979 roku znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Świątynia Gerfa Husajna

Świątynia Gerfa Husseina, pierwotnie znana jako Per Ptah („Dom Ptaha”), poświęcona Ramzesowi  II , została zbudowana przez Sétaou , wicekróla Nubii. Pierwotnie był częściowo zbudowany, a częściowo wykuty w skale. Kiedy wody jeziora Nassera podniosły się, zbudowana część została rozebrana, a następnie odbudowana w nowym miejscu. Wykute w skale elementy pozostały na miejscu i dlatego są teraz zanurzone.

Świątynia Beit el-Wali

Wykuta w skale świątynia Beit el-Wali została przeniesiona przez polski zespół archeologów. Jest on poświęcony Ramzesa  II i do bogów Amon , Chnuma i Anoukis . Został on pierwotnie ozdobione malowidłami jasnych kolorach, ale niektóre z nich zostały przewiezione do XIX -tego  wieku i są obecnie na wystawie w British Museum .

Kiosk Qertassi

Qertassi Kiosk to mały rzymski kiosk z czterema smukłymi papirusowymi kolumnami w środku i dwiema Hathorycznymi kolumnami przy wejściu. Jest to mała, ale elegancka, niedokończona budowla, ale prawdopodobnie współcześnie z kioskiem Trajana w Philæ .

Mammisi z Dédoun

Początkowo znajdująca się w zewnętrznej obudowie świątyni Kalabchah, ta mammisi (kaplica aneksowa ) jest poświęcona nubijskiej bogini węża Dédoun . Został przeniesiony wraz z główną świątynią na nowe miejsce Kalabchah.

Uwagi i odniesienia

  1. Friedrich Wilhelm Deichmann, Peter Grossmann, Nubische Forschungen. Deutsches Archäologisches Institut. Mann, Berlin 1988, s.  89 .
  2. Henri Gauthier , Świątynia Kalabchah, Zanurzone świątynie Nubii , IFAO, Kair, 1911-1914.
  3. Nubijskie zabytki od Abu Simbel do Philae , Centrum Światowego Dziedzictwa UNESCO
  4. Tyldesley 2001 , s.  167
  5. Oakes 2003 , s.  203
  6. Arnold i Strudwick (2003), str.  29
  7. University of Chicago. „Sitowie wyruszają w morze: Egipt nie kończy się w Asuanie” . Biuletyn Chicago House . Tom 7 nr 2 (15 kwietnia 1996)
  8. Christine Hobson, Odkrywanie świata faraonów: kompletny przewodnik po starożytnym Egipcie. Thames & Hudson, książka miękka 1993, s.  185 .

Bibliografia