Kaishakunin

Kaishaku (介錯人 ) Czy osoba wyznaczona do obalenia osobie, która popełnia samobójstwo seppuku , po tym jak został wypatroszony siebie.

Historia

Szogunatu z Tokugawa Ieyasu (1603) aż do Restauracji Meiji (1870), to seppuku stał się również formą zabijania, zwany tsumebara i uporządkowane przez szoguna do mycia poważne przestępstwa lub przestępstwa. Następnie szoguni wyznaczyli oficjalnego kaishakunina , bardzo zaszczytnego stanowiska, do wykonania ścięcia głowy kończącego tsumebara i zapewnienia szoguna, że ​​ceremonia została przeprowadzona. W przypadkach szczególnie poważnych przestępstw ten kaishakunin wyznaczony przez szoguna może sprawić, że to bolesne samobójstwo będzie ostatnie przed udaniem się do kaishaku , aby zadowolić swojego pana. Mógł również dokonać egzekucji na skazanym, przechodząc bezpośrednio do ścięcia głowy, bez przeprowadzania ewolucji.

Wręcz przeciwnie, w przypadku samobójstw umyślnych kaishakunin jest zwykle bliskim przyjacielem, osobą godną zaufania lub honorowym przeciwnikiem. W tym przypadku kaishakunin może szybko przystąpić do dekapitacji, podczas gdy gest wypatrywania sztyletem lub wachlarzem prawie nie został naszkicowany.

Wielu współczesnych praktyków japońskiej szermierki mieczem, szczególnie w przypadku iaidō , tameshi giri lub battōdō , ćwiczy poszukiwanie „idealnego dopasowania”, płynnego i obszernego ruchu, który zapewnia, że ​​miecz łatwo wnika w cel. Trening i teoretycznie w ciele przeciwnika . Ćwiczenie często wykonuje się na odkurzaczu lub na zwiniętej i zwiniętej w wodzie bambusowej wiązce lub słomianej macie .

W celu praktycznego i wojowniczego użycia szabli, ten rodzaj treningu popycha praktykującego do przyzwyczajenia się do wzmocnionego, stylizowanego ruchu, który po zakończeniu pozostawia go bez żadnej osłony. Oprócz tameshi giri , które jest próbą cięcia ostrza, a nie szermierza, jedyny opisywany w starożytnych traktatach ten typ treningu dotyczy samurajów, którzy przygotowywali się do tej roli kaishakunin . Pracowali nad precyzyjnym i zrytualizowanym ruchem dekapitacji w szczególnym kontekście seppuku , w przypadku dnia, w którym musieli ściąć głowę przyjacielowi.

Ostatnim kaishakuninem jest Hiroyasu Koga  (in) , który wykonał25 listopada 1970do ścięcia pisarza Yukio Mishimy , wówczas Masakatsu Mority  (w) , który początkowo miał wykonać kaishaku w seppuku Mishimy.

Rytuał

Ruchy rytuału kaishaku , które zachowały się do dziś, różnią się nieznacznie między różnymi szkołami szermierki mieczem. Zwykle obejmują następujące kroki:

  1. Kaishaku siedzi w seiza położeniu lub pozostaje stojąc, na lewo od osoby uprawiania seppuku , nieco z tyłu, ale w pewnej odległości od szabli jego cel.
  2. Jeśli siedzi, kaishakunin powoli podnosi się, najpierw na kolanach, a następnie na prawej stopie, powoli i cicho wyciągając katanę. Jeśli już stoi, po prostu wyciąga broń w ten sam sposób. Po wyciągnięciu broni katana powoli podnosi się, czekając na seppuku . Niektóre szkoły, takie jak Musō Jikiden Eishin-ryū  (en) , narzucają szczególną pozycję: krok do tyłu prawą stopą, katana za głową i równolegle do ziemi i trzymana prawą ręką, lewa ręka trzyma pochwę . ( saya ). Inne szkoły zalecają podnoszenie katany pionowo, równolegle do ciała, ze złączonymi stopami.
  3. W wybranym wcześniej czasie i wspólnie z samobójstwem, kaishakunin przechodzi do daki-kubi (抱 き 首 ) . Posuwa się naprzód, a miecz jednocześnie spada na szyję. Tuż przed kontaktem chwyta rączkę obiema rękami. Aby zapobiec wyrzuceniu głowy z ciała, rozcięcie zatrzymuje się na środku szyi. Odcięcie głowy kończy się więc bocznym ruchem wycofania szabli, która przecina gardło, pozostawiając głowę przyczepioną kawałkiem skóry.
  4. Kaishaku kręci swój miecz, aby usunąć krew: z chiburi (血振り ) Oraz powstrzymywać ( Noto ). Następnie klęka głęboko w hołdzie samobójcy, po czym wstaje i wykonuje uroczyste salutowanie, rei (礼 ) .

Ten rytuał jest przedmiotem kata junto szkoły iaïdo Musō shinden ryū .

Uwagi i odniesienia