Słowo Kaidan (怪 談 , . Lit. „historia dziwnego, tajemniczego” ) to japońskie słowo składające się z dwóch znaków kanji :怪( kai ) Oznaczające „dziwny wygląd, tajemniczy i urzekający” oraz談( dan ), co oznacza „opowieść, narracja”. Dlatego możliwe jest tłumaczenie „japońskich opowieści o duchach”.
Odnosi się głównie do horrorów i opowieści o duchach . Ale termin, trochę stary, kojarzy się z japońskimi opowieściami ludowymi z epoki Edo . Wpływ na kaidan mógł mieć jego chiński odpowiednik, zbiór opowieści o duchach znany jako Liaozhai zhiyi .
Termin kaidan wszedł do języka ojczystego w okresie Edo dzięki popularności książek z bajkami hyaku monogatari („Sto opowieści”) i fantastycznym zgromadzeniom opowiadającym historie , takim jak gra hyakumonogatari kaidankai . Ta popularność, wraz z pojawieniem się druku , dała początek gatunkowi literackiemu zwanemu kaidanshū .