Kabic (lub kabig ) jest kurtka z kapturem pierwotnie stworzonego przez wodorosty z kraju pogańskiego w Finistere North, opisanej już przez Jacques'a Cambry w 1794 roku; Lalaisse pokazuje to również na kilku swoich rysunkach z lat 1844-1845. Był wtedy powszechnie noszony przez marynarzy bretońskich .
Słowo to jest neologizmem jego wynalazcy Marca Le Berre, które pochodzi od bretońskiego „ kab ”, co oznacza „pelerynę”, do którego dodał zdrobnienie „ ig ”.
Jego osobliwość polega na kilku detalach produkcyjnych: bardzo ciasno tkana wełna, co czyni ją wodoodporną, płetwy na ramionach, które zapobiegają w ten sposób spływaniu wody, podwójna kieszeń ("kieszeń Napoleona") na wysokości brzucha, która umożliwia aby chronić obie ręce i nacięcia tkaniny (ręcznie), unikając w ten sposób noszenia odzieży. Tak więc, nawet jeśli wygląda jak duffle-coat The kabig nie może przez jego cięcia, należy mylić z angielskim rodzica.
Podczas postu okresie -War The kabig dostosowany do zostania odzieży dla wszystkich, mężczyzn, kobiet, dzieci. „Kabig”, zmodernizowany przez etnologa projektanta René-Yves Crestona i krawca Quimper Marca Le Berre w 1937 roku, jest teraz we wszystkich kolorach, podczas gdy pierwotnie był tylko biały lub granatowy; stał się, wraz z marynarzem i cerą, jednym z symboli „narodowej bretońskiej odzieży”. Jej ślady znajdujemy w archiwach domu „ Le Glazik ” z 1928 r. w Quimper, a „ dom Le Minor ” w Pont-l'Abbé był jednym z głównych producentów.
Kabig jest częścią stroju noszonego przez dzwonników w bagadzie Świętego Patryka z Quimper . Film Bóg potrzebuje ludzi z Jean Delannoy jest za modą na kabig, wczesne 50. dodatkami, z wodorostów Plouguerneau , były rzeczywiście „kab roku AOD” ( „płaszcz strajk„) i dwie gwiazdki aktorzy filmu, Pierre Fresnay i Madeleine Robinson nadal go używała po powrocie do Paryża .
Kabig to ponadczasowa forma, dlatego jest wykonywana co roku. Kopie kabigów są wystawione w Pays Pagan Ecomuseum w Plouguerneau.