| Początki stylistyczne | Pop , muzyka koreańska |
|---|---|
| Początki kulturowe | Wczesne lata 90. (prekursory śledzone od lat 60.), Korea Południowa |
| Typowe instrumenty | Wokal , bas , automat perkusyjny , keyboard , sampler , fortepian , rap , sekwencer , syntezator , disc jockey |
Gatunki pochodne
KRLD-pop , Q-pop
Powiązane gatunki
J-pop , C-pop , Q-pop , T-pop , V-pop
K-pop (skrót od koreański pop , francuski: koreański pop, koreański : 케이팝, rr: keipap ) to termin określający kilka gatunków muzycznych ( dance-pop , pop ballad , electronic itp.) pochodzących z Korei Południowej , charakteryzujących się szeroka gama elementów audiowizualnych i skrótów na zakończenie K-popu.
Ten ruch muzyczny, wynaleziony po wojnie (1990), aby pomóc kryzysowi finansowemu, który przechodził przez Koreę Południową, w 1992 roku, po przejściu do państwa demokratycznego, rozpoczął swoją popularność dzięki grupie Seo Taiji & Boys , której połączenie kilka stylów muzycznych (i głównie hip-hop i śpiewa) osiągnęła wielki sukces, który zrewolucjonizował się przemysł muzyczny w Korei Południowej. W rezultacie dodawanie elementów z muzyki zagranicznej staje się powszechną praktyką w branży K-pop.
Od serwisów społecznościowych i platformy udostępniania wideo YouTube , K-pop poszerza swoją publiczność i rozprzestrzenia się za pośrednictwem tych usług udostępniania w Internecie . W połowie 2000 roku rynek muzyki K-pop podwoił swoją sprzedaż. W pierwszym półroczu 2012 r. przyniósł łącznie 3,4 mld USD i został uznany przez magazyn Time za „najbardziej dochodowy eksport Korei Południowej”.
Początkowo stał się popularny w Azji Wschodniej w późnych latach 1990, K-pop otworzyć rynek japoński na przełomie XXI -go wieku dzięki SM Entertainment i gwiazda BoA . Pod koniec 2000 roku przeszła z gatunku muzycznego do subkultury wśród nastolatków i młodych dorosłych w Azji Wschodniej i Południowej . Od tego czasu K-pop jest obecny w innych częściach świata, takich jak Ameryka Łacińska , Indie Północno-Wschodnie , Afryka Północna , Bliski Wschód , Europa oraz wśród imigrantów na Zachodzie .
Zjawisko K-pop pojawił się w drugiej połowie XX -go wieku, wraz z końcem wojny i powrocie do tempa życia bardziej pokojowego i sprzyjającego rozrywki. W latach 50. występy muzyczne organizowane przez siły amerykańskie w ich bazach wojskowych i poza nimi wprowadziły do Korei nowe, nowoczesne gatunki muzyczne. Na skrzyżowaniu tych kultur zachodnich i azjatyckich wystartuje wtedy koreańska rozrywka. Koreańska scena muzyczna zacznie się rozwijać wraz z rozwojem boysbandów, nie zaniedbując jednocześnie wokalistów i autorów piosenek. Rock, wprowadzony w Korei w latach 70. , wpłynie zatem na część K-popu.
Pionierem K-popu jest amerykański piosenkarz koreańskiego pochodzenia Yang Joon-il, ale jego zniewieściały styl przyniósł mu odrzucenie przez bardzo konserwatywne południowokoreańskie społeczeństwo, a jego kariera trwała zaledwie 2 lata, od 1991 do 1993 roku. Les Seo Tai-ji i Debiut chłopców w 1992 roku był punktem zwrotnym w muzyce Korei Południowej. Założenie SM Entertainment , stworzonego w 1995 roku przez koreańskiego przedsiębiorcę Lee Soo Mana, doprowadziło do powstania pierwszych żeńskich grup i boysbandów . Pod koniec lat 90. YG Entertainment , DSP Media i JYP Entertainment również uruchomiły własne grupy na scenie . Te firmy rozrywkowe będą pionierami K-popu i rozwiną się w odnoszące sukcesy i renomowane firmy, z których korzyści z biegiem lat staną się widoczne. Grupy takie jak Fin.KL , GOD , HOT , Sechs Kies, SES , Shinhwa odniosły ogromny sukces w latach 90. W tym okresie również w Korei Południowej pojawił się hip-hop i R&B, dzięki sukcesowi artyści tacy jak Drunken Tiger i 1TYM.
Azja była pierwszym kontynentem dotkniętym falą południowokoreańskiej kultury , hallyu , w latach 90. Wprowadzenie K-popu w krajach azjatyckich wynika z faktu, że koreańskie dramaty , coraz bardziej w azjatyckich mediach, zapoznawały publiczność z Kultura koreańska. Ponadto, autorami tych serii były same piosenki K-pop śpiewane przez bardzo popularne gwiazdy w Korei Południowej .
K-pop nadal zdobywa wpływy na rynkach zagranicznych poza Azją, w tym w Stanach Zjednoczonych , Europie , Kanadzie i Australii . W 2009 roku Wonder Girls jako pierwsza koreańska grupa znalazła się w USA na amerykańskiej liście Billboard Hot 100 ze swoim singlem Nobody . W następnym roku artystki słynnej grupy BigBang , Taeyang i dziewczęcej grupy 2NE1 rozpoczęły produkcję różnych utworów w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, wydając kilka albumów i przebojów. Bonamana , Super Junior czwarty album , zajęła # 7 na Billboard World Album-Chart w 2010 roku.
W czerwcu 2017 roku BTS została uznana przez Time za jedną z dwudziestu pięciu najbardziej wpływowych osób w Internecie . Ich odtwarzanie rozszerzone kochać siebie: Ona jest najlepiej sprzedającą się w roku 2017. W lutym 2018 The remix od MIC Kropli we współpracy z Steve Aoki uczynił ich pierwszą grupę południowokoreańskich być status złotej płyty przez RIAA .
Blackpink to najwyżej notowana kobieca grupa K-pop na listach Billboard Hot 100 i Billboard 200 , zajmując trzynaste miejsce (z lodami wydanymi w 2020 r.) i drugie (z albumem wydanym w 2020 r.). Są również pierwszą i jedyną dziewczęcą grupą K-pop, która weszła i znalazła się na liście Emerging Artists Billboard , a także pierwszą K-popową grupą, która ma cztery single na pierwszym miejscu listy Billboard's World Digital Song . W 2018 roku, w momencie premiery, Ddu-Du Ddu-Du był najczęściej oglądanym południowokoreańskim teledyskiem w ciągu pierwszych dwudziestu czterech godzin na YouTube , a w styczniu 2019 roku stał się najpopularniejszym teledyskiem. Grupa K-popowa na stronie ,. Od września 2019 roku Blackpink jest grupą muzyczną z największą liczbą subskrybentów na YouTube. Na czerwiec 26 , 2020 , grupa pobił poprzedni rekord dla większości widoków na YouTube w ciągu dwudziestu czterech godzin, z czego ponad 86 milionów odsłon w ciągu 24 godzin za ich pojedynczy Jak ci się to podoba .
Aby kontynuować wysiłki na rzecz globalizacji gatunku, artyści coraz częściej współpracują z talentami spoza Korei. W Stanach Zjednoczonych, koreańskich artystów touring z grupami takimi jak Jonas Brothers , a niektóre pracują z producentami takimi jak Kanye West , Teddy Riley , Diplo , Rodney Jerkins , Chris Brown i will.i.am . wsierpień 2010Koreańska wytwórnia SM Entertainment organizuje światową trasę koncertową SMTown Live, aby spopularyzować swoich artystów na całym świecie. Trasa przebiega przez Stany Zjednoczone, Chiny , Japonię i Francję .
w październik 2011, podpisuje Girls' Generation z amerykańską wytwórnią Universal Music Group / Intercore i wydaje w Stanach Zjednoczonych album z flagową angielską wersją wyprodukowaną przez Teddy'ego Rileya .
Istnieje kilka metod rekrutacji przyszłych artystów. Najczęstszym jest przesłuchanie w agencji muzycznej. Ta metoda jest praktykowana przez agencje na terenie kraju, ale także za granicą. Na przykład SM Entertainment często organizuje przesłuchania w Chinach , Japonii , Stanach Zjednoczonych i Kanadzie . Innym sposobem rekrutacji przyszłych wokalistów są headhunterzy na ulicach, festiwale muzyczne, konkursy taneczne itp.
Coraz częściej praktykowaną metodą jest przechodzenie przez programy, których celem jest uruchomienie grupy na jej końcu. Można przytoczyć kilka przykładów: Produce 101 , Finding Momoland , NO.MERCY , itp. Wybór członków tworzących ostatnią grupę opiera się częściowo na głosowaniu opinii publicznej, co umożliwia utworzenie grupy złożonej z preferowanych członków koreańskiej opinii publicznej.
Ci, którzy aspirują do miana gwiazd K-popu, muszą przejść intensywny program treningowy, który może trwać kilka lat, zanim ich grupa oficjalnie zadebiutuje.
Choć K-pop generalnie nawiązuje do muzyki pop Korei Południowej , musimy liczyć się z nieustanną ewolucją tego gatunku muzycznego, który ma szerokie spektrum muzyczne, ale także wizualne.
Francuski Narodowy Instytut Audiowizualny definiuje K-pop jako „syntetyczną muzykę, której towarzyszą choreografie co do milimetra, prowadzone przez uwodzicielskich śpiewaków, na czele mody” .
K-pop składa się głównie z zespołów Boy i Girls , które można rozdzielić według różnych kryteriów, takich jak styl grupy lub pokolenie, do którego należy grupa, w zależności od liczby członków itp.
Główne grupy tworzące pierwszą generację to HOT , Shinhwa , SES , Fin.KL itp. To pokolenie zapoczątkowało K-pop w latach 90-tych.
Drugie pokolenie można nazwać tym, które napędzało K-pop na całym świecie wraz z początkiem internetu, możemy wymienić Super Junior , BigBang , Girls' Generation , Kara , 2PM , T-ara , 2NE1 , f (x ) , SHINee , itp. To pokolenie wiąże się również z okresem, w którym muzyka cyfrowa była znacznie popularniejsza niż fizyczne albumy czy płyty CD. Obserwujemy rosnącą rozpoznawalność mediów międzynarodowych z kilkoma grupami. To także to pokolenie, które doświadczyło dużej zmiany w krajobrazie K-popu. Rzeczywiście, grupy męskie były najbardziej popularne wśród opinii publicznej, podczas gdy grupy żeńskie miały większe trudności z zaistnieniem. Jednym z wydarzeń ilustrujących ten aspekt jest niesławny czarny ocean , z którym Girls' Generation musiało zmagać się podczas Dream Concert 2008. Podczas gdy inne grupy widziały swoją publiczność pałeczkami świetlnymi i wiwatami, grupa dziewcząt eksperymentowała z 10 minutami ciszy podczas ich trwania. występ. Jednak w następnych latach wizerunek grup kobiecych poprawił się i zyskały one więcej uwagi, przewyższając nawet popularność grup męskich. Ta ostatnia obserwacja została dokonana przez zwycięstwo kilku grup kobiecych nad grupami męskimi podczas ważnych ceremonii muzycznych w Azji. W szczególności Daesang za najlepszy album roku (odpowiednik głównej nagrody w Korei Południowej ) wygrał po raz pierwszy w 2010 roku na Golden Disk Awards przez żeńską grupę. Niestety większość grup kobiecych tego pokolenia zaprzestała działalności wraz z zakończeniem kontraktu. Grupy męskie są w większości nadal aktywne.
Między tym pokoleniem a następnym pokoleniem nazywanym „pokoleniem 2.5” rozpoczynają się nowe grupy. W ciągu tych lat zespoły poprzedniej generacji były w większości bardzo znane i nadal zdobywały popularność. Grupy rozpoczynające w tym czasie odniosły spory sukces i prezentowały koncepcje, które do tej pory były dość rzadkie. Niektóre grupy, które najbardziej zaznaczyły to pokolenie, to Sistar , Miss A , Girl's Day , Infinite , itp. Niestety, grupy takie jak Sistar czy Miss A wolały nie przedłużać kontraktów i tym samym realizować indywidualne kariery, czy to muzyczne, czy kinowe.
Trzecie pokolenie to ta, która obejmuje grupy, które powstały po 2010 roku. Możemy przytoczyć EXO , BTS , Mamamoo , Got7 , IKON , Red Velvet , Twice , GFriend , NCT , BLACKPINK itd. Dzięki temu pokoleniu obserwujemy wzrost liczby wyświetleń w YouTube znacznie szybciej niż w przypadku poprzedniej generacji. Można to wytłumaczyć lepszą dostępnością sieci. Grupy tego pokolenia są nadal w większości aktywne, nawet jeśli zaczynają robić miejsce dla nowych grup, na przykład grupa Exo widzi spowolnienie swojej działalności w porównaniu z początkiem kariery.
Czwarty generacji składa się z takich grup jak: (g) I-DLE , Stray dzieci , TXT , ATEEZ , ACE, Oneus , Onewe , The Boyz , Loona , Itzy , Everglow , AB6IX , Enhypen etc. To pokolenie charakteryzuje się masowym wykorzystaniem sieci społecznościowych, takich jak Instagram , Twitter i platforma multimedialna YouTube , a także strategicznym wykorzystaniem hashtagów i technik marketingowych w celu zwiększenia rozpoznawalności mediów na arenie międzynarodowej. Obserwujemy również wzrost popularności YouTubera wśród idoli K-popu, którzy pokazują aspekty swojego życia, których widzowie zwykle nie widzą.
Jedną z głównych różnic między pokoleniami jest rodzaj medium muzycznego. Rzeczywiście, w przypadku pierwszego z nich sprzedaż płyt i albumów będzie bardzo wysoka, w przypadku drugiej sprzedaż fizyczna będzie niska, ale sprzedaż cyfrowa (pobieranie) będzie natomiast wysoka. Wreszcie, inni widzą, jak ich sprzedaż fizyczna i cyfrowa rośnie bez preferencji dla określonego rodzaju medium.
Chociaż te ograniczenia pokoleniowe nie są oficjalne, to właśnie tego używają koreańskie media, aby zakwalifikować grupę, więc według różnych źródeł, które można znaleźć, niektórzy powiedzieliby, że dzisiaj jest na przykład pięć pokoleń. Należy zauważyć, że artyści z poprzednich pokoleń, którzy nadal są aktywni, przyjmują nowe metody marketingowe, aby dotrzeć do młodszej publiczności.
Aby usprawnić swoją strategię marketingową, agencje muzyczne wpadły na pomysł stworzenia podgrup. Są to grupy składające się z części członków już istniejącej grupy. Przyczyn może być wiele. Na wstępie możemy przytoczyć, że fakt zmniejszenia liczby członków pozwoli na „wyselekcjonowanie” fanów i lepsze ich ukierunkowanie, np. podgrupa Super Junior-KRY składa się z głównych wokalistów grupy Super Junior i śpiewa raczej ballady. Więc będzie to bardziej publiczność kochająca ten gatunek muzyczny, która będzie miała wpływ. Jako drugi przykład, inna podgrupa Super Junior , nazwana Super Junior-M, ma na celu dotarcie do chińskiej publiczności i to poprzez wydawanie albumów w języku mandaryńskim . Osobliwością tej podgrupy jest to, że zawierała również członków, którzy nie są częścią grupy podstawowej, a mianowicie Henry Lau , Zhou Mi i Han Geng .
Innym powodem założenia podgrupy jest zatrzymanie pewnej aktywności muzycznej niektórych członków grupy, która niekoniecznie jest kompletna. Jeśli weźmiemy przykład Girls' Generation-Oh!GG , ta podgrupa powstała w 2018 roku, 11 lat po debiucie grupy core. Można to wytłumaczyć faktem, że pod koniec swoich dziesiątych urodzin trzech członków zdecydowało się na zmianę agencji, co komplikowało działania całej grupy. Tak więc podgrupa składa się z członków, którzy zdecydowali się pozostać w pierwotnej agencji grupy. Innym podobnym przykładem jest grupa NU'EST . Podczas gdy jeden z jej członków prowadził odrębne zajęcia, grupa kontynuowała działalność, ale pod inną nazwą: NU'EST-W.
Podgrupy dobrze modelujące zainteresowanie i cel tego systemu to NCT . Rzeczywiście, ta grupa charakteryzuje się tym, że posiada tylko podgrupy. Tak więc każda podgrupa będzie skierowana do określonej grupy odbiorców. Na przykład NCT Dream będzie skierowany do bardzo młodych odbiorców, NCT 127 jest skierowany do koreańskiej publiczności itp.
K-pop w ogóle istnieją już solowych wokalistów jak jm , deszcz , BoA , Eric Nam , Ailee itp Ale jest też mnóstwo solowych wokalistów z grup K-popowych. Czasami, pod koniec umowy grupowej, niektórzy członkowie mogą zdecydować się na rozpoczęcie kariery jako soliści. Inną możliwością jest to, że w trakcie kariery zespołu członek może być zobowiązany do samodzielnego wydania piosenek z okazji ścieżek filmowych lub dramatycznych, takich jak Taeyeon . Wreszcie, inną metodą, która jest coraz częściej wykonywana, jest po prostu solowy debiut dla członka lub zawsze jako część grupy. Można to wytłumaczyć faktem, że w kilkuosobowej grupie niektórzy nie mają wystarczająco dużo czasu na śpiewanie podczas piosenki, gdy ich marzeniem było zostać piosenkarzem i móc zaśpiewać całą piosenkę. Jako soliści które następnie tę ostatnią metodę zaczynając można zacytować: Baekhyun , świt, Henry Lau , Hyorin , Hyuna , Hwasa , Jessi , Kim Sung-kyu , Kyuhyun , Seohyun , Sunmi , etc.
Wśród solistów są szczególne przypadki. Do tej samej kategorii solistów możemy zaliczyć np. Jamesa Lee (byłego członka grupy Royal Pirates) i Tiffany . Rzeczywiście, po karierze skoncentrowanej na K-popie, ci dwaj piosenkarze wyjechali, aby napisać nowy rozdział w swojej artystycznej karierze, eksportując do Stanów Zjednoczonych jako solista.
W ten sposób soliści nie tylko pozostają w k-popie (i/lub j-popie), ale niektórzy celują w rynek amerykański.
Każda grupa może czasami mieć określoną koncepcję od początku grupy, ale czasami ta koncepcja może się zmieniać w czasie (zgodnie z preferencjami członków lub interesami komercyjnymi) . Na przykład grupa Girl's Day zwierzyła się, że ich koncepcja określana na początku jako „słodka” im nie odpowiadała, dlatego pasowała im zmiana na bardziej dojrzały i seksowny koncept podczas ich powrotu z piosenką „Something” . Po stronie męskich grup jest VIXX, który wyróżniał się mrocznym konceptem przyjętym podczas ich kariery.
Czasami koncepcja grupy może być po prostu zmianą koncepcji z każdym nowym albumem. Możemy przytoczyć pokolenie dziewcząt , które z każdym powrotem zmieniało koncepcję, przechodząc od uroczej do seksownej, a także mrocznej i retro.
The Girls' Generation ze swoim konceptem cheerleaderek wybrało piosenkę Oh!
2NE1 z zupełnie innej koncepcji niż to, co większość żeńskich grup mogli przedstawić
Vixx o dość ciemnym koncepcji
Godzina czternasta grupa znana jako przedstawicieli męskiej koncepcji sexy
Na Sistars znane z ich koncepcji kobiecej sexy
W MBLAQs z czarnym i białym koncepcji podczas wykonywania ich piosenki Y
W dziedzinie K-popu artyści bardzo często muszą mieć okres promocji na nowy album lub singiel. Jest więc na to kilka sposobów. Przede wszystkim w wersji teaserowej , są to obiekty multimedialne, więc mogą przybrać formę zdjęcia lub filmu. Służą one do przedstawienia ogólnego zarysu koncepcji wybranej przez grupę dla nowej piosenki, czasami możemy również mieć podgląd audio, pozwalający zobaczyć, do jakiego stylu muzycznego będzie zbliżać się ta piosenka itp. Ta praktyka sięga kilku lat wstecz i nie jest niczym nowym, w rzeczywistości możemy przytoczyć teaser do piosenki Genie by Girls' Generation wydanej w 2009 roku, jednak lista typów teaserów rośnie coraz bardziej, a nawet dzisiaj.'hui, niektóre grupy ujawniają na przykład składanki z ich nowego albumu.
Po wydaniu nowej piosenki artyści mają do wyboru nicnierobienie, koncertowanie, prezentację, udział w musicalach itp. W większości przypadków dokonuje się tego ostatniego wyboru. Artyści wykonują swój nowy tytuł w pokazach muzycznych, w tym Show! Music Core , M Countdown , Music Bank i wiele innych. Podczas nich wokaliści są zapraszani do zaśpiewania swojego sztandarowego tytułu, ale także drugiego utworu, który pojawił się na ich nowym albumie, na przykład The Infinites zinterpretowali swój flagowy tytuł The Eye i piosenkę Thank You po wydaniu nowego albumu. pierwszy koncert w programie M Countdown w 2016 roku. Może się zdarzyć, że grupa zaśpiewa nawet trzy piosenki, np. Girls' Generation miało okazję zaśpiewać Lion Heart , You Think and Show Girls tego samego dnia na wystawie! Music Core w 2015 r. Należy zauważyć, że pozwolenie na wykonanie dwóch utworów (lub więcej) jest wydawane tylko na pierwszy tydzień po wydaniu nowego albumu, w kolejnych tygodniach albo grupa zdecyduje się na wstrzymanie emisji. albo grupa kontynuuje, ale zaśpiewa tylko sztandarowy tytuł.
Interesów w udziale w programie muzycznym jest kilka: zwiększenie rozpoznawalności grupy, zdobycie uwagi publiczności czy zdobycie trofeum przyznanego artyście z 1. miejsca tygodnia. Kryteria tej klasyfikacji zależą od każdego programu, dodatkowo niektóre programy nie przyznały trofeum za pierwsze miejsce. Porównanie artystów różnych pokoleń pod względem liczby zdobytych trofeów w tego rodzaju programie nie jest więc istotne.
Trzy największe koreańskie domy produkcyjne to SM Entertainment , JYP Entertainment i YG Entertainment , znane jako Wielka Trójka , z zyskami sięgającymi nawet dziesięciu miliardów wonów . W trzecim kwartale 2018 roku wytwórnia Big Hit Entertainment osiągnęła dochód netto w wysokości 214,2 mld wonów (około 167 mln euro ), SM Entertainment 168,7 mld won (około 130,7 mln euro ), YG Entertainment 65,2 mld won (około 50,5 mln euro) i JYP Entertainment 34,8 miliarda wonów (około 26,9 miliona euro ).
Lista koreańskich wytwórni i powiązanych głównych wokalistów:
Agencje K-popowe były szeroko krytykowane za wykorzystywanie swoich artystów przez bardzo wysokie godziny pracy i surowe kontrakty, te ostatnie opisane jako „umowy niewolnictwa” w brytyjskim programie BBC BBC . Według The Hollywood Reporter „Koreański rynek rozrywki jest bardzo improwizowany i nieuregulowany. Wiele gwiazd K-popu – z których wiele jest nastoletnimi idolami – trenowało i występowało bez snu”.
w lipiec 2009, SM Entertainment zostało wezwane do sądu przez członków grup TVXQ i Super Junior , którzy złożyli skargę, ponieważ ich warunki pracy wpłynęły na ich zdrowie. Doprowadziło to do rozwiązania umów z zainteresowanymi członkami i od tego czasu wprowadzono środki prawne.
W 2014 roku Korea Południowa uchwaliła prawo regulujące przemysł muzyczny, chroniące śpiewaków poniżej 19 roku życia przed niezdrowymi warunkami pracy i nadmiernie seksualnymi występami. Prawo gwarantuje im również prawo do uczęszczania do szkoły, odpoczynku i spania. Prawo stanowi, że jeśli te środki nie będą przestrzegane, oskarżona firma grozi grzywną w wysokości do równowartości 10 000 USD.
ten 18 grudnia 2017, K-pop przeżywa wydarzenie, które wyrobiło sobie markę w większości świata. To śmierć Jonghyuna , wokalisty grupy SHINee po samobójstwie. Tragedia ta uwypukliła w szczególności nieludzkie warunki życia i pracy, a także leonińskie klauzule („umowy niewolnicze”) narzucane artystom przez agencje, a także problemy psychologiczne, na jakie mogą cierpieć idole.
W 2019 roku wizerunek K-popu ponownie został nadszarpnięty z powodu kilku skandali i samobójstw: afery Burning Sun , przypadku sfilmowanych gwałtów z wieloma konsekwencjami, na tle zarzutów o prostytucję i policjantkę sieci korupcyjnych, w którą zaangażowanych jest kilka dobrze- znani piosenkarze i inne osobowości K-popu; samobójstwa dwóch piosenkarzy, Sulli i Goo Hara , obie ofiary cyberstalkingu , następnie ujawnienie sfałszowania teleszydeł przez producenta Yang Hyun-suka , również zaangażowanego w aferę Burning Sun, itp.
Ponadto w tej branży pojawiły się inne kontrowersje związane z praktykami niektórych agencji muzycznych. Na przykład SM Entertainment doświadczyło ostrej krytyki związanej z zarządzaniem jej artystami. Nie tylko wspomniana wyżej z grupą TVXQ , ale także zwolnienie Jessiki Jung z niezrozumianej przez zdecydowaną większość publiczności grupy Girls 'Generation , zaskakująco krótka (tylko trzy dni) promocja Girls' Generation dla ich uroczysty powrót w dziesiątą rocznicę i wiele innych.
Czasami kontrowersje rodzą się również ze strony publicznej. Rzeczywiście, czasami krytykuje się fanów pewnych grup za wysyłanie niestosownych prezentów swoim ulubionym artystom lub za niedopuszczalne zachowanie wobec artystów. Wydaje się, że grupa TVXQ jest tą, która była najbardziej przedmiotem tego rodzaju kontrowersji. Na przykład, niektórzy fani stworzyli duplikat klucza do dormitorium, inni ofiarowali członkom zespołu swoją menstruacyjną krew. Inne kontrowersje istnieją w grupie, na ogół z powodu szykanowania określonego członka przez wszystkich pozostałych członków, jak to miało miejsce w przypadku After School lub kłótni i gróźb, które mogą być przedmiotem skandali i przerywania działalności grupy dla pewien okres, jak to miało miejsce w przypadku grupy T-ara .
Innym przedmiotem kontrowersji mogą być publiczne przeprosiny, a także prośby o publiczne przeprosiny składane przez artystów K-pop, gdy popełnili błąd. Dla międzynarodowej publiczności te wymówki są czasami niepotrzebne lub przesadzone, podczas gdy publiczność koreańska zwykle o nie pyta, gdy tylko artysta popełni potencjalnie poważny błąd. Na przykład nierzadko zdarza się, że artyści piszą listy z przeprosinami za ukrywanie swoich romantycznych relacji, używanie emotikonów przypominających czasy kolonialne Korei i wiele innych.
W Korei Południowej każdego roku powstaje ponad 60 grup idoli. Ale większość grup to „podstrony” lub znikają.
Jednym z czynników sukcesu K-POP jest teledysk. Dobrze wykonany teledysk to także jedna z tajnych broni, która przyciąga uwagę fanów. Koncepcja pasująca do utworu, użycie rekwizytów i harmonia kostiumów, które odzwierciedlają indywidualne cechy i różne efekty specjalne, sprawiają, że fani do niej powracają. W porównaniu do teledysków zagranicznych piosenkarzy, teledyski piosenkarzy K-pop mają swoje własne cechy, a zagraniczni fani również je akceptują bez wahania. Można powiedzieć, że powodem jest to, że klipy koreańskich piosenkarzy to nie tylko taniec i śpiew, ale dlatego, że składają się na jeden film. W rzeczywistości, w niektórych przypadkach różni piosenkarze podtrzymują historię klipu iz punktu widzenia fanów każą im czekać, czekając na następny klip.
Taniec grupowy jest ważną częścią K-Pop. Tańce grupowe rozpoczęły się od zmiany miejsc przez śpiewaków, podczas gdy kilka osób udekorowało scenę. Ze sceny w Seo Taiji and Boys zmiana miejsca stała się publiczna, co następnie wpłynęło na choreografię K-pop, piosenka jest czasami używana, aby dopasować choreografię, a nacisk kładziony jest na to, czy fani mogą łatwo ją śledzić.
Idole odpowiadające choreografii nazywane są „Głównymi tancerzami grupy”.
To właśnie od początku 2000 roku K-pop był eksportowany do Japonii z artystami takimi jak BoA czy TVXQ . Kierując się wielkością rynku japońskiego (Japonia jest drugim co do wielkości rynkiem przemysłu muzycznego na świecie, po Stanach Zjednoczonych) oraz kryzysem, który mocno uderzył w koreański przemysł muzyczny na początku XXI wieku, koreańskie wytwórnie początkowo próbowały podbić Japończyków rynku i Japonii staje się pierwszym krokiem w strategii rozwoju K-popu na Dalekim Wschodzie . Te etykiety koreański współpracują z Japończykami przystosować jak najwięcej swoich artystów i ich obrotu na rynku japońskim. Jednym z podstawowych elementów jest nauczanie japońskich artystów i grup K-popowych, które mają zrobić karierę w Japonii. W ten sposób mogą usunąć barierę językową i z łatwością wykonywać swoje piosenki tłumaczone systematycznie na język japoński.
Wszystkie te wysiłki przyniosły efekty, ponieważ w ostatnich latach K-pop stał się bardzo popularnym gatunkiem muzycznym w Japonii . W 2011 roku K-pop stanowił 7,8% całkowitego obrotu japońskiego przemysłu muzycznego o wartości 309,5 miliona dolarów. O tym sukcesie świadczy oficjalny ranking sprzedaży singli i albumów , publikowany przez Oricon . Koreańskie single i albumy regularnie biją rekordy sprzedaży w kategorii artystów spoza Japonii i bardzo często trafiają na czołowe miejsca list przebojów. Niektóre z najpopularniejszych artystów i grup K-pop w Japonii to BoA , TVXQ , Girls' Generation , Kara , Super Junior , BIGBANG , Rain , SHINee , 2PM , Bangtan Boys i EXO .
K-pop znany jest już od kilku lat w krajach Azji Południowo-Wschodniej . K-popowe grupy często jeżdżą po tych krajach. Na przykład na Tajwanie media są tak rozgłoszone, że koreańskie gwiazdy można znaleźć w reklamach dla dzieci i młodzieży, a kanały telewizyjne eksponują K-pop podczas nadawania programów muzycznych. Ponadto rząd koreański już oficjalnie wyraził chęć podboju krajów Azji Południowo-Wschodniej, takich jak Tajwan , Chiny , Tajlandia , Wietnam , a ostatnio także Malezja i Filipiny . Obecność artystów z tych krajów w wielu grupach K-popowych jest narzędziem marketingowym , które się sprawdza, a względna bliskość kultur Dalekiego Wschodu ułatwia również propagację zjawiska.
K-pop zaczął przyciągać uwagę w Ameryce Północnej i Europie pod koniec 2000 roku . W tym okresie niektóre koreańskich artystów próbować przełom na arenie międzynarodowej, w tym w Stanach Zjednoczonych , wizerunku piosenkarki BoA , który wydał album w całości w języku angielskim w 2009 roku (w rankingu 127 th na liście Billboard 200 w wydaniukwiecień 2009) czy Wonder Girls, których singiel „Nobody” odniósł sukcespaździernik 2009atut wprowadzania w Tablicy Hot 100 w 76 -tego miejscu. Jednocześnie wielu zachodnich fanów kultury japońskiej stopniowo odkrywa k-pop, zwłaszcza dzięki jego rosnącej popularności w Japonii i wydawaniu przez koreańskie wytwórnie oficjalnych teledysków do piosenek na głównych platformach, takich jak YouTube .
Wraz z rosnącą liczbą międzynarodowych fanów K-popu, koreańskie majors zaczynają organizować koncerty i festiwale w Ameryce Północnej , Europie , a także Ameryce Południowej . Imprezy te cieszą się dużą popularnością wśród fanów, bilety zazwyczaj wyprzedają się bardzo szybko. Najlepszymi przykładami są SM Town World Tour i Music Bank World Tour, dwie trasy koncertowe, w których udział biorą bardzo popularne grupy K-popowe, a których koncerty w Azji, Ameryce Północnej i Europie odniosły wielki sukces. Wiele mediów głównego nurtu na wszystkich kontynentach coraz częściej poświęca reportaże i artykuły na temat fenomenu K-popu, który rozprzestrzenia się na całym świecie.
W 2011 roku album BIGBANG Tonight stał się pierwszym albumem K-popowym, który dotarł do pierwszej dziesiątki na amerykańskiej liście iTunes i jest jedynym albumem nieanglojęzycznym w pierwszej setce.
The Girls' Generation zostaną nawet zaproszeni do występu na bardzo popularnym Late Show z Davidem Lettermanem i Live! Z Kelly31 stycznia oraz 1 st lutego 2012.
Darmowy koncert odbył się w dniu 21 maja 2012w Stanach Zjednoczonych ten koncert sponsorowany przez Google był retransmitowany na żywo w YouTube o 4 rano (czasu francuskiego). Ten około 3 godzinny koncert zgromadził online ponad 110 000 osób z całego świata.
ten 3 listopada 2013, pokonując One Direction , Lady Gagę i innych wykonawców, zespół Girls' Generation zdobył nagrodę Wideo Roku w konkursie YouTube Music Awards .
Pierwsze miejsce ze swoim albumem Love Yourself Tear , na liście Billboard World Album Chart , a także Billboard 200, a następnie w Top 10 Billboard Hot 100 with Fake Love , BTS wspięli się na pierwsze miejsce w pierwszej setce .
FrancjaFrancja jest jednym z krajów europejskich, które obecnie najlepszym Witamy w K-pop. Najlepszym przykładem popularności K-popu we Francji jest sprzedaż biletów na paryski termin SM Town World Tour wczerwiec 2011, który jest tak udany, że wszystkie foteliki sprzedają się w 15 minut. Wielu fanów rozczarowany, że nie jest w stanie kupić, a następnie umieszcza organizuje flash mob gigant z Luwru w Paryżu o 1 st maja do zażądania drugi koncert one dostać. Tym razem fotele wyprzedają się w niecałą godzinę. A więc są to dwa wyprzedane koncerty, które odbywają się 10 i11 czerwca 2011w Zénith de Paris przed 14 000 fanów z całej Europy .
ten 12 października 2011, Major Universal ogłasza podpisanie kontraktu z Girls' Generation w celu promowania ich kariery na arenie międzynarodowej, podczas gdy wytwórnia stowarzyszona Polydor ogłasza kilka dni później wydanie ich albumu The Boys na terytorium krajowym. Po udanej wycieczce do Stanów Zjednoczonych w dniu17 stycznia 2012Plasuje 130 th najlepszych sprzedających się albumów we Francji ze swoim krajowym wydaniu na13 lutego 2012.
ten 9 lutego 2012, Girls' Generation są zaproszone do Grand Journal of Canal + , a następnie do La Boîte à Questions; pierwszy dla grupy K-popowej.
ten 8 lutego 2012, pierwszy Music Bank K-Pop Festival gromadzi grupy Girls' Generation , 2PM , B2ST , 4Minute , SHINee , T-ara , U-Kiss i Sistar in Bercy na koncercie przed prawie dwunastoma tysiącami ludzi.
Pierwszy K-CON w Europie odbywa się w Paryżu dnia 2 czerwca 2016w Accor Hotels Arena , zrzeszającej grupy Super Junior , SHINee , Block B , BTS , FT Island , f (x) oraz IOI
W pierwszej kolejności majorowie intensywnie korzystają z nowych mediów , na przykład zamieszczając oficjalne klipy swoich artystów na platformach wideo, aby ułatwić zagranicznym fanom dostęp do K-popu. W tym celu koreańska wytwórnia SM Entertainment uruchomiła w 2006 roku własny kanał na YouTube , na którym można oglądać teledyski swoich artystów, jednak od 2011 roku firma korzysta z innego kanału, na którym obecnie ma ponad 18 milionów subskrybentów. Później tworzyły je także inne wytwórnie (np. YG Entertainment ). Podobnie firmy fonograficzne i ich artyści intensywnie wykorzystują media społecznościowe jako środek promocji, a także liczne konkursy online skierowane do zagranicznych fanów.
Poprzez ewolucję K-popu możemy również zobaczyć ewolucję sieci społecznościowych. Rzeczywiście, w latach 2000-2012 YouTube nie był najczęściej odwiedzaną witryną do oglądania klipów artystów, a dostęp do Internetu nie był tak łatwy i szybki jak obecnie. Tak więc, pomimo sukcesu piosenek wydanych w tych latach, liczba wyświetleń klipów nie osiągnęła zbyt dużej liczby w porównaniu z nowszymi klipami. Na przykład piosenka Gee of Girls' Generation , która odniosła wielki sukces w świecie K-popu, osiągnęła 100 milionów wyświetleń tylko w 2014 roku, sześć lat po tym, jak trafiła do sieci. Podczas gdy teledyski innych zespołów, takich jak BLACKPINK , BTS czy Twice osiągają dziś tę liczbę dość szybko i bez problemu ją przebijają.
Koreańskie wytwórnie od czasu do czasu sprzedają utwory niektórych zespołów na legalnych platformach do pobierania, takich jak iTunes .
W zależności od kontynentów i stopnia popularności osiągniętego już przez K-pop, możemy również zaobserwować powstawanie partnerstw między koreańskimi i zagranicznymi aktorami. Możemy na przykład przytoczyć sojusz koreańskiej głównych YG Entertainment z japońskim głównych Avex stworzyć etykietę YGEX którego celem jest dystrybucja i promocja grup K-pop w Japonii.
Aby zaoferować coś więcej niż tylko album, wytwórnie nie wahają się tworzyć nowych metod marketingowych. Na przykład album Oh! był pierwszym albumem K-pop, który zawierał kartę fotograficzną . Co sprawiło, że fani chcieli kupić kilka albumów, aby zebrać wszystkie karty ze zdjęciami . SM Entertainment wydała również pierwszy mecz dla Smartphone w 2014: Superstar SMTown .
Aby pozyskać nowych fanów i zaspokoić zapotrzebowanie już istniejących, K-popowe grupy często koncertują i koncertują w Azji, Europie, Ameryce Północnej i Ameryce Południowej. Te wyjazdy promocyjne w dużej mierze przyczyniają się do rosnącej popularności gatunku na arenie międzynarodowej, wywołując relacje w mediach.
Piosenki, których teksty są często tłumaczone na kilka języków (głównie angielski , japoński i chiński ) w celu dopasowania do różnych rynków, są skuteczne dzięki łatwemu do zapamiętania tytule i ogólnie powtarzalnemu refrenowi. mają cały refren lub czasami zmieniają rytm, teksty piosenek poruszają różne tematy: miłość i samoakceptacja, pewność siebie, feminizm, depresja, chęć prześcignięcia samego siebie itp. Możemy przytoczyć boysband BTS i Stray Kids, którzy w swoich piosenkach wielokrotnie poruszali tematykę pewności siebie i miłości do siebie, BTS początkowo poruszali też surowość koreańskiego systemu szkolnego w tytułach takich jak „No More Dream” czy "NIE", dziewczęcy zespół 2NE1 słynął z koncepcji "badass", "girl power", większość piosenek jest napisanych/współautoryzowanych i/lub wyprodukowanych/współprodukowanych przez ich wykonawców.
Koreańskie wytwórnie płytowe nie wahają się już używać znanych międzynarodowych producentów do tworzenia piosenek łączących dźwięki charakterystyczne dla kultury zachodniej z bardziej typowo koreańskimi brzmieniami.
Od 2018, aby dotrzeć do większej liczby odbiorców, grupa Super Junior zaczęła publikować piosenki w języku hiszpańskim często we współpracy z piosenkarzami z Ameryki Łacińskiej , możemy zacytować Reika lub Leslie Grace.
Koreańskie wytwórnie oferują wiele przesłuchań mających na celu rekrutację zagranicznych członków do grup, które chcą rozpocząć. Działy rozwoju idoli każdej koreańskiej wytwórni wybierają zagranicznych kandydatów przez telefon lub Internet i przeprowadzają regularne przesłuchania. Na przykład próbują rekrutować kandydatów w Chinach , Stanach Zjednoczonych i Kanadzie .
Celem posiadania w grupie członków spoza Korei jest zarówno walka z barierą językową, jak i ułatwienie zagranicznym fanom identyfikowania się ze swoimi idolami. Wreszcie wizerunek każdego członka grup K-popowych jest niezwykle schludny i kontrolowany. W okresie szkolenia młodzi rekruci realizują program doskonalenia śpiewu, tańca, rapu, stylu, aktorstwa, języków, postaw itp. Programy te wywołały już wiele skandali, ostro krytykowano warunki i umowy wiążące artystów z ich wytwórnią fonograficzną .
Dlatego niektórzy artyści nie wahają się po kilku latach kariery opuścić swoją początkową agencję. Możemy na przykład przytoczyć przypadek Tiffany , członkini Girls' Generation , która po 10 latach kariery nie przedłużyła kontraktu z SM Entertainment . Możemy zauważyć, że od czasu nowego kontraktu z amerykańską agencją artysta ma dużo większą swobodę w doborze piosenek, stylu, a nawet swojego wizerunku, który wydaje się mniej „kontrolowany”. Sama powiedziała podczas wywiadu, że powodem, dla którego nie podpisała kontraktu z inną azjatycką agencją, był brak wolności, jaki te agencje narzucają.
Innym przykładem mogą być Hyuna i E 'Dawn, którzy musieli opuścić swoją agencję, ponieważ są w związku. Później dołączyli do wytwórni Psy : P-Nation .
W Korei Południowej , fandomów są rozpoznawane przez ruchy wsparcia wytwórni płytowych . Wbrew stereotypowi o fanach K-popu, w 2012 roku magazyn New York przeprowadził wywiady z dorosłymi męskimi fanami Girls' Generation , przyznali, że polubili grupę za ich wygląd fizyczny, ale także za stosunek, jaki grupa ma do fanów.
Każdy fanklub ma swój kolor. W Korei Południowej koncert Dream to koncert , na którym fandomy bronią balonami swojej ulubionej grupy. Te balony są oficjalnym kolorem grupy. Na przykład kolor piłek fanklubu Super Junior , ELFs jest szafirowo-niebieski.
Dziś większość grup ma również pałkę do światła . Pierwszą grupą, która ją miała, jest BigBang , ta ma kultowy kształt: żółtą koronę, której ich fandom, VIP-y, używają do wspierania grupy. Te światła sztyfty są w różnych postaciach: misia grupy Apink , wzrósł do grupy BEAST (obecnie Highlight ), smoczek do grupy Dwa razy . Ponadto niektóre grupy wolały mieć jedną na każdą trasę, a zatem kilka w sumie, co pozwalało na posiadanie świecącej pałeczki odpowiadającej tematowi trasy, jak większość grup drugiej generacji. Dla grup trzeciej generacji i następnych nastąpiło uogólnienie oficjalnych pałek świetlnych: możemy przytoczyć takie grupy jak BTS , Got7 , Red Velvet , BLACKPINK . Tym samym grupy drugiego pokolenia kierowały się tą zasadą i opowiedziały się za stworzeniem jednej pałeczki świetlnej zakwalifikowanej jako oficjalna, a co za tym idzie wypuściły ją dość późno w swojej karierze: Girls' Generation , Super Junior , TVXQ .
K-pop widzi także nadmierne zachowanie ze strony fanów . „Miłośnicy sasaengs” mogą więc zachowywać się czasem niebezpiecznie dla gwiazd, które choć przyczyniły się do fanatyzmu , wolałyby, aby ta mniejszość fanów trzymała się fetyszyzmu towaru (na przykład produktów pochodnych ) i prozelityzmu .
„ Od lat 90. termin„ K-pop ”został spopularyzowany w odniesieniu do koreańskiej muzyki popularnej i jest szeroko stosowany w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej ”
.