Hakka

Hakki Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Twierdza Hakka w Fujianie

Znaczące populacje według regionu
Ogół populacji 90 000 000 ~ 100 000 000
Inny
Języki Hakka , mandarynka
Religie Tradycyjna religia chińska
Powiązane grupy etniczne Hans , Hans Cantonese , Hans Gan , Hans Xiang , Hans Min

W Hakkas ( chińskie  :客家人 ; pinyin  : ren Kejia  ; hakka  : HAK-ga-NGIN , dosłownie „rodziny gości / rodziny, którzy nie są stąd”) są Chińczycy Han mieszka w południowych Chinach, którzy uważają je odległe potomkowie uchodźcy z prowincji Henan , Shanxi i północnej Hubei . Wydalony w kolejnych falach od III th  century (koniec dynastii Han ) za pomocą wojen towarzyszących zmian dynastycznych w okolicach dawne stolice Luoyang i Xi'an , przodkowie Hakkas ostatecznie osiadł po przerwaniu migracji zatrzymuje się na obszarze położonym na styku prowincji Guangdong , Fujian , Jiangxi i Guangxi , gdzie otrzymały swoją obecną nazwę. Istnieją również siedliska hakka w Hunan , Guizhou , Guangxi i Syczuanie . Ciągle w poszukiwaniu lepszej ziemi, niektórzy później wyjechali na wyspy Hainan lub Tajwan lub do jednego z wielu miejsc docelowych chińskiej diaspory na całym świecie. Stanowią na przykład większość populacji pochodzenia chińskiego we francuskich departamentach i terytoriach zamorskich, takich jak Tahiti czy wyspa Reunion , czy w krajach takich jak Mauritius .

Kultura ta jest obecnie włączona do tak zwanej kultury Guangfu（广 府 文化） lub kultury Lingnan  (zh) (dawna prowincja, która dawniej łączyła obecne autonomiczne regiony Guangxi zhuang i prowincję Guangdong), obejmuje kultury kantońskie , różne języki Min z Chaoshan i Hakka.

Wciąż nieco w tyle za ogólnym ruchem Han, zmierzającym do ekspansji na południe, często musieli zadowolić się gorszą ziemią, co determinowało szereg ich cech kulturowych, takich jak oszczędność i ciężka praca. Mając niewielkie perspektywy na dobrobyt pochodzenia ziemskiego, mężczyźni Hakka częściej niż inni zwracali się ku karierze wojskowej, wędrownemu zawodowi lub studiom na mandaryńskim stanowisku, pozostawiając większość pracy kobietom, tak więc te ostatnie rzadko kiedy miały związane nogi . Bardzo obecni w armii i administracji, średnio wykształceni, Hakkowie wywarli znaczący wpływ na historię Chin, której dali wielu przywódców politycznych i rewolucyjnych.

Język hakka , który zawiera kilka wariantów fonologicznych , różni się znacznie od kantońskiego lub minnańskiego, którym posługują się społeczności sąsiadujące z hakkami. Jako standard wybrano kształt dzielnicy Meizhou . Podsumowując, różne dialekty hakka miałyby od 90 do 100 milionów użytkowników.

Tulou , budowane i wykorzystywane jako miejsce zamieszkania przez Hakkas zostały wpisane przez UNESCO na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2008 roku.

Migracja, mit założycielski

Uważa się, że pierwsze przemieszczenie ludności na południe z Zhongyuan (中原, centralna równina), geopolitycznego centrum starożytnych Chin rozciągającego się wokół środkowego i dolnego dorzecza Żółtej Rzeki , nastąpiło wkrótce po upadku imperium ' Han , pomiędzy środkowa z III -go  wieku i środek V -tego  wieku . Inne następnie upadek prawie wszystkich głównych dynastii późno Tang ( X th  wieku ), wchodzących Northern Song ( XII th  century ) oraz Southern Song (koniec XIII th  century , wreszcie spada Ming ( XVII th  century ).

Pierwsze dwie fale są szczególnie ważne dla określenia tożsamości Hakka, które często wiąże się nawet przed użyciem dialektu, twierdzenie - nie zawsze możliwe do zweryfikowania - wrócić do przodka, który opuścił Północ między III E i X th  wieku. Folklor ustny Hakka migracji z rzeczywistości w okresie „  Pięć osób barbarzyńców spowodowały zamieszanie w Chinach  ” (五胡亂華, wǔhú Luan hua ) lub w III th  century. Ten termin wydaje się zbyt odległy dla większości współczesnych uczonych rozważyć raczej wychodząc Południowej w późnym Tang ( X th  century ) i późnego Ming ( XVII th  century ). Niemniej jednak niektóre rodziny twierdzą, że mają listy genealogiczne (族譜, zúpǔ ) pochodzące od członka arystokracji lub urzędnika dynastii Han mieszkającego w Henan lub Shanxi . Rzeczywiście, mitowi / pamięci o pochodzeniu geograficznym często towarzyszy mit o niegdyś wysokim pochodzeniu społecznym, co wzmacnia aspiracje do kariery publicznej.

W wielu regionach Hakka centralna sala (sala kultu przodków) w mieszkaniach nosi nazwę regionu pochodzenia na frontonie. Czasami nie znajduje się w dolinie Żółtej Rzeki, jak w przypadku rodzin Xus (徐), które wyświetlają Donghai (東海) w Jiangsu . Niemniej jednak zainteresowani uważają to za przystanek w drodze i że są potomkami przodków Zhongyuan.

Późny trening

Wiele aspektów kultury hakka, szczególnie w zakresie ubioru, religii, życia społecznego, rodziny i muzyki, niezaprzeczalnie świadczy o wpływie kultury Han w średniowieczu. Jednak ostatnie badania sugerują, że ci, którzy identyfikują się jako Hakki, są tylko częściowo potomkami przodków, którzy przybyli z Doliny Żółtej Rzeki. Do pierwotnych imigrantów dołączyli tubylcy z regionów, przez które się krzyżowali, lub inni imigranci, podczas gdy niektórzy opuścili grupę, aby wtopić się w lokalną ludność. W prowincji Guangdong rodziny Hakka i kantońskie mają czasami tych samych przodków. Badania genetyczne, mające na celu podkreślenie różnic między Hanami północnych i południowych Chin, wykazały, że Hakki nie różnią się pod tym względem od wszystkich Hansów z południa. Jak większość z nich wchłonęli członków innych ludów, takich jak Yao czy Ona, którą napotkali.

Ostateczna forma nazwy Hakka został ustawiony w południowych Chinach w XVII th  century sam, chociaż zwykle nazywamy HAK (mandaryński: ke ) przesiedlonych rodzin jest potwierdzone z IV -go  wieku . Oficjalnym terminem było kehu (客戶), którego kejia byłaby wersją ustną. Używany przez populacje starszych osad do wyznaczania przybyszów, ten ostatni przejąłby je na swój rachunek w połowie dynastii Qing . Niektórzy śledzą spopularyzowanie tego terminu od czasów panowania cesarza Kangxi (1652-1722), który wezwał imigrantów do ponownego zasiedlenia wybrzeża zwróconego ku wyspie Tajwan , ewakuowanego na jego rozkaz dziesięć lat wcześniej, aby odciąć posiłki dla armii Koxinga .

Ze względu na ich szczególny dialekt, często górzyste środowisko, Hakki byli czasami uważani przez mieszkańców regionów, w których osiedlili, za nie-Hansów, mylonych z grupami etnicznymi, które dzieliły te same obszary siedlisk i od których byli w stanie pożyczyć pewne elementy. W XIX -tego  wieku, dyskryminacja zostały one poddane przez kantońskich głośników, ich obraz wiecznych emigrantów szukających zasady, ich inwestycje w badania usterek ziemi spowodowały pewne Zachodu na celu ustalenie zależności pomiędzy nimi a Żydami . Niemniej jednak Hakkowie mają zasadniczo kulturę Han i nie mają żadnej religijnej specyfiki, która by ich wyróżniała; ponadto nigdy nie byli prześladowani, nawet jeśli musieli walczyć o przejęcie lub zachowanie ziemi.

Specyfika kulturowa

Oprócz mitu o skandynawskim pochodzeniu, silne poczucie tożsamości Hakków opiera się na doświadczeniach społeczności, które musiały walczyć o wyrzeźbienie dla siebie domeny w przeludnionych regionach lub na obszarach górskich wciąż odłogowanych. Sytuacja ta narzuciła, oprócz wspomnianej już oszczędności i ciężkiej pracy, jeszcze ostrzejsze poczucie wspólnoty niż u innych Han, przejawiające się w różnych obszarach:

We wstępie wspomniano o inwestowaniu mężczyzn w karierę wojskową i administracyjną, a także o zwiększonej roli kobiet, wobec braku wielu mężczyzn poszło do wojska lub zaabsorbowanych studiami. Często żyją na wysokościach, gdzie herbata jest uprawiane, że Hakkas znane są również dla ich piosenek górskich  (CN) (山歌, shāngē ) lub, na Tajwanie, „  herbata-picking piosenek  ” (采茶调, piosenka długo (長歌/长 歌)), praktykowany w większości południowych Chin.

Według dr Eitela, który wspomina Hakkas w czasopiśmie L'Anthropologie (1893), Hakkowie są dużymi konsumentami ryżu, któremu towarzyszą przy gotowaniu warzyw, z drugiej strony nie wspierają kongee .

Hakki w Chinach kontynentalnych i na Tajwanie

60% Hakkas w Chińskiej Republice Ludowej żyje w prowincji Guangdong , zwłaszcza w dystryktach Xingning i Mei . Dystrykt Huizhou jest kolebką 95% zamorskich Hakków. Guangxi jest drugim prowincja Hakka chiński.

W Hakkas stanowią 15% populacji Tajwanu , który startował jako XIX th  wieku do posiadania ziemi czterech konkurujących grup: różne aborygenów obie grupy rywali Han, ci mówienia Minnan (który obejmuje dialekcie tajwańskiego ) i ci, którzy mówią po tajwańskiej hakce, którzy ponownie musieli osiedlić się w pobliżu obszarów górskich, głównie w dystryktach Hsinchu , Miaoli , Chungli i Taoyuan na północy, Kaohsiung ( Meinong ) i Pingdong na południu. Mniejszość osiadła na wschodzie w okręgach Hualian i Taïtung .

W Chinach kontynentalnych, podobnie jak na Tajwanie, coraz więcej hakków żyje w dużych metropoliach, co jest zjawiskiem sprzyjającym małżeństwom z osobami niebędącymi hakkami i spadkiem liczby rodzin, w których hakka jest wspólnym językiem.

W Chinach kontynentalnych tulous hakki zostały sklasyfikowane na prośbę Chin jako Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Uniwersytet Jiaying  (CN) (prowincja Guangdong ), ma jednostkę badawczą specjalizującą się w Hakka Kultury (嘉应学院客家研究院) założona w 1989 roku.

Na Tajwanie język i kultura hakka przeżywają obecnie renesans. Od końca lat 80. , pod koniec dyktatury Tchang Kaï-shek , świadomość Hakka obudziła się, a społeczności Hakka w różnych regionach kraju, zaniepokojone ryzykiem zaniku ich języka i kultury, są organizowane w celu zachowania ich dziedzictwo. Hakka Rada Biznesu czynienia z Hakka spraw została założona w 2001 roku i jest bardzo aktywny w ochronie i promocji języka i kultury Hakka. System edukacji stopniowo wdrażał program nauczania tzw. Języków „lokalnych”, w tym hakki, w szkołach podstawowych i średnich. Znaczna liczba tajwańskich uniwersytetów oferuje studia magisterskie, a nawet doktoranckie w języku i kulturze hakka. W 2003 r. W tajwańskiej sieci kablowej uruchomiono kanał satelitarny Hakka TV ( Hakka TV (客家 电视台)); jej programy są również nadawane cyfrowo. W hrabstwie Miaoli, regionie o dużej populacji Hakka, powstaje główne centrum kultury hakka, którego celem jest zostanie pionierem w badaniach nad Hakka oraz w wymianie między społecznościami hakka na całym świecie.

Hakki na całym świecie

Hakki można znaleźć wszędzie tam, gdzie jest chińska diaspora, ale większość zamorskich hakków mieszka w Malezji , Indonezji , Tajlandii i Singapurze . W Indonezji, osiedlili się głównie w Borneo wzdłuż rzeki Kapuas (przyciągane do XIX -tego  wieku perspektywą znalezienia złota) do Pontianak gdzie założył Republikę lanfang i Singkawang i na wyspach Bangka i Belitung gdzie ich język został głęboko pod wpływem lokalnych języków. Hakkowie z Timoru Wschodniego schronili się w Australii po 1975 roku.

Stanowią one przeważającą większość wśród etnicznych Chińczyków we francuskich departamentach i terytoriach zamorskich (12% populacji Tahiti).

Niektóre słynne Hakki

Cytaty z niektórych hakków

Bibliografia

Dyskografia

Filmografia

Multimedia

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Doctor Eitel, „  Les Hak-ka  ”, L'Anthropologie , Masson.,1893, s. 153 ( czyt. Online , przeglądano 3 grudnia 2020 r. )
  2. (zh) „ 新闻 - 客家 新闻 ” .
  3. 歐 澎 客家, "  [客家 電視] 專訪 馬英九 談 客家 政策 (一) [14.12.2007]  " ,7 stycznia 2008(dostęp 20 kwietnia 2018 )