Gaillagos

Ten artykuł jest projektem dotyczącym gminy w Hautes-Pyrénées i Pirenejach .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się w fazie „Dobry start”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł z gminy Francja .

Gaillagos
Widok na wieś.
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Departament	Hautes-Pyrenees
Miasto	Argelès-Gazost
Międzywspólnotowość	Wspólnota gmin Pireneje Vallées des Gaves
Mandat burmistrza	Thierry Dumestre-Courtiade 2020 -2026
Kod pocztowy	65400
Wspólny kod	65182
Demografia
Miły	Gaillagossais lub Gaillagossiens
Ludność miejska	128  mieszk. (2018 )
Gęstość	15  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	42°58′57″ północ, 0°10 029″ zachód′
Wysokość	Min. 734  m Maks. 1617  m²
Powierzchnia	8,46  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Jednostka miejska	Argelès-Gazost ( przedmieście )
Obszar atrakcji	Argelès-Gazost (gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Vallée des Gaves
Ustawodawczy	Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Oksytanietanie Gaillagos Geolokalizacja na mapie: Hautes-Pyrénées Gaillagos Geolokalizacja na mapie: Francja Gaillagos Geolokalizacja na mapie: Francja Gaillagos

Gaillagos jest francuski gmina znajduje się w dziale z Hautes-Pyrénées , w regionie oksytańskiej .

Jej mieszkańcy nazywani są Gaillagossais lub Gaillagossiens .

Geografia

Lokalizacja

Według INSEE należy do przedmieścia jednostki miejskiej Argelès-Gazost , małej aglomeracji liczącej około 7000 mieszkańców.

Gminy przygraniczne Gminy graniczące z Gaillagos

	Pokoje
Nie		Arcizans-Dessus
	Kok

Geologia i ulga

Hydrografia

W Ruisseau du Bergons (dopływem Gave de Pau ) przecina miasto z zachodu na wschód i stanowi północną granicę z miasta Salles . Gave d'Azun przecina zachodnią gminy I stanowi południową granicę z gminami Bun i None .

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „klimat górski”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. W tym typie klimatu temperatura szybko spada w zależności od wysokości. Minimalne zachmurzenie zimą i maksymalne latem. Wiatry i opady różnią się znacznie w zależności od miejsca.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 Średnia roczna temperatura: 10,2  °C Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 5,5 dnia Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 3,3 dnia Roczna amplituda termiczna: 14,5  °C Roczna akumulacja opadów: 1248  mm Liczba dni opadów w styczniu: 11,5 dnia Liczba dni opadów w lipcu: 8,6 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „arrens-marsous” o mieście arrens-marsous zlecenie w 1936et który wynosi 4  km na południowy w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 9,9  ° C i ilość opadów w latach 1981-2010 wynosi 1146,3  mm . Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Tarbes-Lourdes-Pyrénées” w mieście Ossun , oddanej do użytku w 1946 roku i na 26  km , średnia roczna temperatura zmienia się o 12,2  °C w latach 1971-2000, przy 12,6  °C dla 1981-2010, następnie w 12,9  °C w latach 1991-2020.

Trasy komunikacyjne i transport

Miejscowość ta jest obsługiwana przez drogę departamentalną D 918 oraz przez drogę departamentalną D 104 .

Planowanie miasta

Typologia

Gaillagos jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Argelès-Gazost , a wewnątrz resortowych aglomeracji grupowanie razem 13 gmin i 6,885 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Argelès-Gazost, którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 19 gmin, jest podzielony na obszary liczące mniej niż 50 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział gminy na strefy, jak wynika z bazy danych europejskich zawodów biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (67,4 % w 2018 r.), co stanowi wzrost w porównaniu z 1990 r. (61,5%) . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (32,2%), tereny z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (28%), łąki (23%), niejednorodne tereny rolnicze (9,6%), tereny otwarte, bez lub z małą roślinnością (7,2%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

• Mapa infrastruktury i zagospodarowania terenu w 2018 roku ( CLC ) gminy.

• Mapa ortofotogrametryczna miasta.

Morfologia miejska

Mieszkaniowy

W 2012 r. łączna liczba mieszkań w gminie wynosiła 131.
Wśród tych mieszkań 33,4% to mieszkania główne, 56,4% mieszkania drugorzędne i 10,2% mieszkania niezabudowane.

Zagrożenia naturalne i technologiczne

Toponimia

Główne informacje można znaleźć w Słowniku toponimicznym gmin Hautes-Pyrénées autorstwa Michela Grosclaude i Jean-François Le Nail, który podaje historyczne nazwy miejscowości:

Nazwy historyczne  :

• Galhagos, Gallagos (v 1050-1070. Cartulaire z Bigorre );
• Gaiagos (ok. 1069, kartuarium Saint-Savin );
• Arnaldo Willelmo de Galhagos , łaciński i gaskoński (w. 1075, tamże);
• Gaillagos (1168, bulla Aleksandra III);
• Galhagos (w. 1200-1230, Kartularze z Bigorre; 1256, zielona księga Bénac; 1313, Debita regi Navarre);
• Gailhagos (1285, zegarek Bigorre; 1342, Pouillé de Tarbes );
• de Galhagossio , łac. (1379, zastępca Tarbes);
• Gualhaguos (1429, censier de Bigorre );
• Gaillagos (koniec XVIII th  century , Cassini mapa ).

Etymologia  : imię łacińskie Galliacus i przyrostek ossum z Akwitanii(= domena Galliacus).
Nazwa prowansalska  : Galhagos.

Historia

Katastru Gaillagos

Napoleońskich katastralny Plan z Gaillagos można zapoznać się na miejscu z wydziałowych archiwów w Hautes-Pyrénées.

Polityka i administracja

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001	marzec 2014	Pierre Miqueu
marzec 2014	W trakcie	Thierry dumestre-courtiade

Załączniki administracyjne i wyborcze

Historia administracyjna

Kraj i senechaussee z Bigorre , Lavedan , Dolina Azun , kanton Azun (1790), Brak (od 1801).

Międzywspólnotowość

Gaillagos należy do społeczności gmin Pyrenees Vallées des Gaves utworzonej w styczniu 2017 r. i zrzeszającej 46 gmin.

Usługi publiczne

Wykaz sądów właściwych dla gminy

• Sąd Rejonowy w Tarbes
• High Court of Tarbes
• Sąd dla nieletnich z Tarbes
• Cena urzędowa Court of Tarbes
• Prud'hommes Rady z Tarbes
• Sąd gospodarczy Tarbes
• Sąd Apelacyjny w Pau
• Sąd Administracyjny w Pau
• Administracyjny Sąd Apelacyjny w Bordeaux

 

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności w ramach nowego systemu został przeprowadzony w 2008 r. W 2018 r. gmina liczyła 128 mieszkańców, co stanowi wzrost o 9,4% w porównaniu z 2013 r. ( Hautes-Pyrénées  : +0,14 %, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%). Ewolucja populacji   [  edytuj  ] 1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851 565 315 444 329 348 458 421 475 433 Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1) 1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896 427 404 409 342 403 342 333 326 328 Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2) 1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954 280 274 275 219 200 189 162 139 118 Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3) 1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008 111 82 82 93 73 81 100 103 105 Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4) 2013 2018 - - - - - - - 117 128 - - - - - - - Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna . (Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Ludność i społeczeństwo

Edukacja

Miasto jest zależne od akademii w Tuluzie . Nie ma już szkoły w 2016 roku.

Gospodarka

Turystyka

Ośrodek sportów zimowych w Val d'Azun .

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

• Kościół św. Marcina de Gaillagos.
• Umywalnie .

• Wybór widoków myjni komunalnych w 2017 roku
• Umywalnia ratusza.
• Myjnia w Roudères.

Osobowości związane z gminą

Heraldyka

Blazon  : Lub z dwiema krowami Gules, przylegającymi do siebie i jasnolazurowymi, przechodzącymi jedna nad drugą. Uwagi: Herb urzędowy zweryfikowany z ratuszem (maj 2015).

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

• Lista gmin Hautes-Pyrénées
• Wspólnota gmin Val d'Azun
• Kraina Siedmiu Dolin: Lavedan
• Val d'Azun

Linki zewnętrzne

• Gaillagos na stronie INSEE
• Wspólnota gmin Val d'Azun

Uwagi i referencje

Notatki i karty

• Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
4. Pojęcie obszarów przyciągania miast zastąpiło wpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

• Karty

1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (konsultacja 15 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

1. Mapa IGN pod Géoportail
2. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 10 lipca 2021 )
3. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 10 lipca 2021 )
4. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 10 lipca 2021 r. )
5. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
6. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 10 lipca 2021 )
7. „  Station Météo-France Arrens-Marsous – metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 10 lipca 2021 r. )
8. „  Orthodromy between Gaillagos and Arrens-Marsous  ” , na fr.distance.to (dostęp 10 lipca 2021 ) .
9. „  Stacja Météo-France Arrens-Marsous – zestawienie klimatyczne – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na ogólnodostępnych datach.meteofrance.fr (konsultowane w arrens-marsous ) .
10. „  Orthodromy between Gaillagos and Ossun  ” , fr.distance.to (dostęp 10 lipca 2021 ) .
11. "  Stacja meteorologiczna Tarbes-Lourdes-Pyrénées - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 10 lipca 2021 )
12. "  Stacja meteorologiczna Tarbes-Lourdes-Pyrénées - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 10 lipca 2021 )
13. "  Stacja meteorologiczna Tarbes-Lourdes-Pyrénées - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 10 lipca 2021 )
14. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 2 kwietnia 2021 r . ) .
15. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowane z 2 kwietnia 2021 ) .
16. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
17. „  Jednostka miejska 2020 Argelès-Gazost  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
18. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
19. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
20. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewni Argelès-Gazost  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
21. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
22. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 15 kwietnia 2021 )
23. : Miejski raport statystyczny dla gminy Gaillagos
24. Michel Grosclaude i Jean-François Le Nail, Słownik toponimiczny gmin Hautes-Pyrénées integrujący prace Jacquesa Boisgontiera , Rada Generalna Hautes-Pyrénées, 2000.
25. Archiwum departamentalne Hautes-Pyrénées: Plan katastralny Gaillagos w 1834 r.
26. Archiwa departamentu Hautes-Pyrénées
27. „  Wykaz jurysdykcji właściwych dla Gaillagos  ” , na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości ( oglądanie 17 grudnia 2015 )
28. Organizacja spisu na insee.fr .
29. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
30. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
31. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
32. „  Katalog: Wyniki wyszukiwania  ” na stronie Ministerstwa Edukacji Narodowej (dostęp 17 stycznia 2017 r . ) .