Gaillac-Toulza

Gaillac-Toulza
Gaillac-Toulza
Ratusz w Gaillac-Toulza.
Herb Gaillac-Toulza
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Oksytania
Departament Górna Garonna
Miasto Niski mur
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin dorzecza Auterivain Haut-Garonnais
Mandat burmistrza
Hubert Mesplie
2020 -2026
Kod pocztowy 31550
Wspólny kod 31206
Demografia
Miły Gaillacois
Ludność
miejska
1288  mieszk. (2018 wzrost o 3,45% w stosunku do 2013 r.)
Gęstość 32  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 43 ° 15 ′ 20 ″ północ, 1 ° 28 ′ 18 ″ wschód
Wysokość Min. 206  m
Maks. 360  m²
Powierzchnia 40,4  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Tuluza
(gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy Kanton Auterive
Ustawodawczy Siódmy okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Oksytanietanie
Zobacz na mapie administracyjnej regionu Oksytanie Lokalizator miasta 14.svg Gaillac-Toulza
Geolokalizacja na mapie: Górna Garonna
Zobacz na mapie topograficznej Haute-Garonne Lokalizator miasta 14.svg Gaillac-Toulza
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Gaillac-Toulza
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Gaillac-Toulza
Znajomości
Stronie internetowej https://www.gaillac-toulza.com

Gaillac-toulza jest francuski gmina znajduje się w dziale z Haute-Garonne , w Occitanie regionu .

Jej mieszkańcy nazywani są Gaillacois.

Geografia

Gmina obszaru miejskiego Tuluzy , położona około 40 km na południe od Tuluzy , granicząca z departamentem Ariège .

Gminy przygraniczne

Gaillac-Toulza graniczy z jedenastoma innymi gminami, w tym siedmioma w departamencie Ariège .

Gminy graniczące z Gaillac-Toulza
Esperce ,
Lézat-sur-Lèze
( Ariège )
Caujac Cintegabelle ,
Saint-Quirc
( Ariège )
Saint-Ybars
( Ariège )
Gaillac-Toulza [1] Lissac
( Ariège ) ,
Labatut
( Ariège )
Villeneuve-du-Latou
( Ariège )
Marliac Cante
( Ariège )

Hydrografia

We wsi jest zbudowany na skraju Ruisseau de Calers, z dopływem z Ariège .

Geologia i ulga

Powierzchnia gminy wynosi 4040  ha; jego wysokość waha się od 206 do 360  metrów .

Miasto rozpościera się na rozległym i zróżnicowanym terenie równin i uprawnych lub zalesionych wzgórz.

Trasy komunikacyjne i transport

Dojazd drogą resortową D25.

Linia 319 sieci Arc-en-Ciel łączy miasto z dworcem autobusowym w Tuluzie od Savardun .

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 roku jako „klimat basenu południowo-zachodniego”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „zmienionego klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji metropolitalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym a klimatem górskim i półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży reliefów.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 12,8  ° C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 2,2 d
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 9,3 dni
  • Roczna amplituda termiczna: 15,7  °C
  • Roczna akumulacja opadów: 850  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 9,6 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 6,1 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego, „Saint-Ybars” w gminie Saint-Ybars do służby w 1987 roku i znajduje się 7  km w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 13,5  ° C a ilość opadów wynosi 790,3  mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Toulouse-Francazal” w miejscowości Cugnaux , oddanej do użytku w 1922 r. i oddalonej o 33  km , średnia roczna temperatura zmienia się z 14,1  °C w latach 1971-2000 do 14,1  °C w latach 1981- 2010, a następnie w 14,3  ° C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Gaillac-Toulza jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Tuluzy , której jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 527 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (89,8% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (89,8%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne użytki rolne (44,8%), grunty orne (40,5%), lasy (10,2%), łąki (4,5%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Morfologia miejska

Najstarsze domy we wsi są zorganizowane wokół Grand Rue lub równolegle. Ta ulica jest częścią wydziału drogi 25 łączącej dolinę Ariège do uzyskanego Lèze .

Miasto składa się z wiosek , z których najważniejsze mają kościół, Escayre (Saint-Paul Church) i Saint-Julien (Saint-Julien kościoła znany z pielgrzymki z28 sierpnia z procesją do „świętej fontanny”).

Toponimia

W czasie rewolucji miasto nazywało się Gaillac-la-Montagne .

Historia

Ta wieś została zbudowana w XII th  wieku przez mnichów Cystersów z Abbey Calers pobliżu. Została ona zniszczona w czasie wojny albigensów , przebudowany w domu na wsi i zniszczone ponownie w XVI th  wieku do drugiej w czasie wojen religijnych .

Od średniowiecza aż do jego zniknięcia w 1790 r. podczas Rewolucji Francuskiej , Gaillac-Toulza była częścią diecezji Rieux .

Polityka i administracja

Administracja miejska

Liczba mieszkańców w spisie z 2011 roku wynosi od 500 do 1499 mieszkańców, liczba radnych w wyborach 2014 to piętnastu.

Załączniki administracyjne i wyborcze

Gmina stanowiąca część siódmego dystryktu Haute-Garonne , wspólnoty gmin Auterivain Basin i kantonu Auterive (przed redystrybucją departamentalną w 2014 r. Gaillac-Toulza była częścią byłego kantonu Cintegabelle ).

Trendy i wyniki polityczne

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 1977 1989 André Balondrade    
Marzec 1989 W trakcie Hubert Mesplie płyta DVD Wycofany z nauczania

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 1288 mieszkańców, co stanowi wzrost o 3,45% w porównaniu do 2013 r. ( Haute-Garonne  : + 6,32%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1338 800 1,431 1622 1,723 1880 1914 1929 1960
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
2018 2002 1 972 1847 1,734 1628 1547 1595 1528
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1408 1409 1,329 1140 1151 1148 1,064 1021 937
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
771 747 658 610 770 910 1,084 1 210 1247
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
1288 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego Ewolucja rangi gminy
według ludności gminy lat: 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2009 2013
Pozycja gminy w wydziale 96 140 174 149 144 141 140 142
Liczba gmin w departamencie 592 582 586 588 588 588 589 589

Gospodarka

Klinika Verdaïch: klinika rehabilitacji funkcjonalnej, do której przyłączono centrum neurologiczne .

„Country Camping” zastąpił „Naturist Camping de la Lèze  ” w miejscu zwanym „Louise”, położony jest na słonecznym zboczu. W Chaumarty otwarto ekologiczne, wiejskie kwatery.

Edukacja

Gaillac-Toulza jest częścią akademii w Tuluzie .

Oświatę w mieście prowadzi grupa szkolna  : przedszkolna i podstawowa .

Aktywności sportowe

Bliżej wsi, tor motocross na bardzo stromym terenie wita każdego roku ( 1 st maja), konkurs na wysokim poziomie. Na tym torze błyszczało kilku mistrzów świata, co jest w 100% widoczne przed publicznością liczącą od 5 do 7000 osób.

Ponadto wioska ma stadion w piłkę nożną , gdzie zespoły zmieniają Gaillac kogut, ziemię tenisa i kręgielnię zadaszony.

Kultura i wydarzenia

Młodzi ludzie mają swój „pokój młodości” w pobliskim La Prade w siedzibie 3 rd klubu Age. Wiejskie centrum oferuje kilka zajęć ( komputery , gimnastyka , piesze wycieczki ).

Trzy komitety świąteczne animują coroczne uroczystości (Saint-Julien w połowie lipca, Escayre pod koniec sierpnia i Gaillac-Toulza, pierwszy weekend sierpnia).

Ekologia i recykling

W ramach Smivom de la Mouillonne prowadzona jest zbiórka i przetwarzanie odpadów z gospodarstw domowych i podobnych odpadów, a także ochrona i poprawa stanu środowiska.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Osobowości związane z gminą

Heraldyka

Gaillac-Toulza

Jej herb to: Lazur z kogutem Srebrny, czubaty, brodaty, dzioba i członki Lub, zwieńczony fleur-de-lis tego samego .

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  4. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 14 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Mapa IGN pod Géoportail
  2. Katalog geograficzny gmin , publikowany przez Narodowy Instytut Informacji Geograficznej i Leśnej , [ czytaj online ] .
  3. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 6 lipca 2021 )
  4. "  Klimat we Francji metropolitalnej  " , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020(dostęp 6 lipca 2021 )
  5. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 6 lipca 2021 r. )
  6. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  7. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 6 lipca 2021 )
  8. „  Station Météo-France Saint-Ybars - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 6 lipca 2021 r. )
  9. „  Orthodromy between Gaillac-Toulza and Saint-Ybars  ” , fr.distance.to (dostęp 6 lipca 2021 ) .
  10. „  Stacja Météo-France Saint-Ybars – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 13 lipca 2021 r . ) .
  11. „  Orthodromy between Gaillac-Toulza and Cugnaux  ” , fr.distance.to (dostęp 6 lipca 2021 ) .
  12. "  Stacja meteorologiczna Toulouse-Francazal - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 6 lipca 2021 )
  13. "  Stacja meteorologiczna Toulouse-Francazal - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 6 lipca 2021 )
  14. "  Stacja meteorologiczna Toulouse-Francazal - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 6 lipca 2021 )
  15. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 27 marca 2021 r . ) .
  16. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 27 marca 2021 ) .
  17. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  18. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  19. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  20. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 14 kwietnia 2021 )
  21. ze wsi Cassini do gmin dzisiaj na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  22. art L. 2121-2 ogólnego kodeksu władz lokalnych .
  23. „  Wyniki wyborów samorządowych w 2014 i Wspólnoty  ” , na interieur.gouv.fr (dostęp na 1 st październik 2020 ) .
  24. Organizacja spisu na insee.fr .
  25. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  26. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  27. INSEE , „  Populacja według płci i wieku pięciu lat od 1968 do 2012 r. (od 1990 do 2012 r. dla departamentów zamorskich)  ” , na stronie insee.fr ,15 października 2015 r.(dostęp 10 stycznia 2016 r . ) .
  28. INSEE , „  Populacje prawne 2006 zamorskich departamentów i społeczności  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2009(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  29. INSEE , "  Legalne populacje 2009 departamentów i społeczności zamorskich  " , na insee.fr ,1 st styczeń 2012(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  30. INSEE , „  Populacje prawne 2013 departamentów i społeczności zamorskich  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2016(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  31. „  Publiczna Szkoła Podstawowa  ” na Ministerstwo Edukacji Narodowej, Młodzieży i Sportu (dostęp na 1 st październik 2020 ) .
  32. http://www.toulousemotosport.com/
  33. http://www.smivom-mouillonne.fr/fr/index.html