Gabillou

Ten artykuł jest projektem dotyczącym gminy w Dordonii .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako będący na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł z gminy Francja .

Gabillou
Gabillou
Ratusz Gabillou.
Administracja
Kraj Francja
Region Nowa Akwitania
Departament Dordogne
Miasto Sarlat-la-Canéda
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Terrassonnais w Périgord Noir Thenon Hautefort
Mandat burmistrza
 Gaston Grand
2020 -2026
Kod pocztowy 24210
Wspólny kod 24192
Demografia
Miły Gabillois
Ludność
miejska 		93  mieszk. (2018 spadek o 1,06% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 12  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 45°12′21″ północ, 1°02′02″ wschód
Wysokość Min. Maks. 145  m
238  m²
Powierzchnia 7,91  km 2
Jednostka miejska gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy Canton Haut-Périgord noir
Ustawodawczy Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
Zobacz na mapie administracyjnej Nouvelle-Aquitaine Lokalizator miasta 14.svg Gabillou
Geolokalizacja na mapie: Dordogne
Zobacz na mapie topograficznej Dordogne Lokalizator miasta 14.svg Gabillou
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Gabillou
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Gabillou

Gabillou jest wspólny francuski znajduje się w dziale z Dordogne , w regionie Nowego Akwitanii .

Geografia

Generał

Gmina Gabillou należy do obszaru miejskiego Périgueux . Ze wschodu na zachód przecina ją Soue , dopływ strumienia Blame i dopływ Auvézère .

Gminy przygraniczne

Gabillou graniczy z sześcioma innymi gminami.

Graniczące gminy Gabillou
Cubjac-Auvézère-Val d'Ans Sainte-Eulalie-d'Ans Chourgnac
Brouchaud Gabillou Sainte-Orse
Adżat

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa pomiędzy klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży reliefów.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 12,2  °C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 3,3 dnia
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 7,5 dnia
  • Roczna amplituda termiczna: 15,2  ° C
  • Roczna akumulacja opadów: 986  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 12,9 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 7,4 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego, „Saint-Yrieix Pe”, w miejscowości Saint-Yrieix-la-Perche , zleciła w 1994 roku i znajduje się 37  km na linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 11,6  °C, a suma opadów 1164,2  mm w okresie 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Brive”, w miejscowości Brive-la-Gaillarde w departamencie Corrèze , uruchomionej w 1987 r. i oddalonej o 39  km , średnia roczna temperatura zmienia się o 12,7  °C w latach 1971- 2000, w 12,7  °C w latach 1981-2010, następnie w 13,0  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Gabillou jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (60% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (60%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne tereny rolne (55,2%), lasy (40%), łąki (4,8%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

W Occitan miasto nosi nazwę Gabilhon .

Historia

W drugiej połowie XIX -go  wieku , przed inwazją filoksery połowa obszaru miejskiego był porośnięty winoroślą.

Polityka i administracja

Załączniki administracyjne i wyborcze

Gmina Gabillou była od 1790 r. przyłączona do kantonu Orse, który zależał od dystryktu Excideuil . W 1800 roku dzielnice zostały zlikwidowane, podobnie jak kanton Orse. Miasto zostaje następnie przyłączone do kantonu Thenon , zależnego od okręgu Périgueux .

W ramach reformy z 2014 r. określonej dekretem21 luty 2014kanton Thenon znika w wyborach resortowych w marcu 2015 roku . Miasto zostaje następnie przyłączone do kantonu Haut-Périgord noir .

W 2017 roku Gabillou został przyłączony do okręgu Sarlat-la-Canéda .

Międzywspólnotowość

W 1 st styczeń 2003Gabillou od momentu powstania zintegrował społeczność gmin Causses i Vézère . To znika na31 grudnia 2013 r., zastąpiony w 1 st styczeń 2014przez nową, powiększoną gminę międzygminną, wspólnotę gmin Terrassonnais en Périgord noir Thenon Hautefort .

Administracja miejska

Ludność gminy licząca mniej niż 100 mieszkańców w spisie z 2017 r . W 2020 r. wybrano siedmiu radnych gminnych .

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
         
maj 1991
(ponownie wybrany w maju 2020) 		W trakcie Gaston Grand SE Przejście na emeryturę

Jurysdykcje

W dziedzinie prawa Gabillou zauważa:

Demografia

Mieszkańcy Gabillou nazywani są Gabillois.

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto miało 93 mieszkańców, co stanowi spadek o 1,06% w porównaniu do 2013 r. ( Dordogne  : -0,84%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
275 256 322 296 315 384 392 439 380
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
382 382 366 345 326 361 364 336 323
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
309 317 291 245 228 211 201 195 162
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
148 130 97 94 104 89 106 95 96
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
93 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Gospodarka

Zatrudnienie

W 2015 r. wśród ludności gminnej w wieku od 15 do 64 lat ludność pracująca stanowiła 38 osób, czyli 39,6% ludności gminnej. Liczba bezrobotnych (trzech) wzrosła w porównaniu z 2010 r. (jeden), a stopa bezrobocia tej aktywnej populacji wynosi 7,9%.

Zakłady

W 31 grudnia 2015gmina posiada dziesięć zakładów, z których cztery działają w handlu, transporcie lub usługach, dwa w budownictwie, dwa w rolnictwie, leśnictwie lub rybołówstwie, a dwa są związane z sektorem administracyjnym, edukacją, zdrowiem lub działaniami społecznymi.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Poza jednoznacznością nazwy, miasto nie ma żadnego związku z jaskinią Gabillou znajdującą się w Sourzac w tym samym departamencie, ale 55 kilometrów na zachód-południowy zachód (w pobliżu Mussydan ).

Dziedzictwo naturalne

Na południowy wschód od drogi departamentalnej 67E2, niewielka część terytorium gminy jest częścią Causse de Thenon, która rozciąga się również na sześć innych gmin. Ten zalesiony obszar wapienny, wyróżniający się specyficzną florą, jest sklasyfikowany jako obszar przyrodniczy typu 2 o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym (ZNIEFF).

Osobowości związane z gminą

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 18 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. „  Insee, podział na strefy w obszarach miejskich 2010 Périgueux  ” , Insee (dostęp 13 kwietnia 2012 ) .
  2. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , czytanie online , dostęp 14 lipca 2021 )
  3. "  Klimat we Francji metropolitalnej  " , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020(dostęp 14 lipca 2021 )
  4. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 14 lipca 2021 r. )
  5. Słowniczek - Opady , Météo-France
  6. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  7. [PDF] „  Regionalne obserwatorium rolnictwa i zmian klimatu (wyrocznia) Nouvelle-Aquitaine  ” , na stronie nouvelle-aquitaine.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 14 lipca 2021 )
  8. „  Station Météo-France Saint-Yrieix la Pe - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 14 lipca 2021 r. )
  9. „  Wielki krąg między Gabillou i Saint-Yrieix-la-Perche  ” na fr.distance.to (dostęp 14 lipca 2021 ) .
  10. „  Station Météo-France Saint-Yrieix la Pe-climatological sheet - 1981-2010 statistics and records  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 14 lipca 2021 r . ) .
  11. „  Orthodromy between Gabillou and Brive-la-Gaillarde  ” , fr.distance.to (dostęp 14 lipca 2021 ) .
  12. "  Stacja meteorologiczna Brive - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 14 lipca 2021 )
  13. „  Stacja meteorologiczna Brive – Normy za okres 1981-2010  ” , na stronie https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 14 lipca 2021 )
  14. „  Stacja meteorologiczna Brive – Normy za okres 1991-2020  ” , na stronie https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 14 lipca 2021 )
  15. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 25 marca 2021 r . ) .
  16. "  wiejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 25 marca, 2021 ) .
  17. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  18. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  19. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  20. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 18 kwietnia 2021 )
  21. Prowansalska nazwa gmin Périgord na stronie Rady Generalnej Dordonii, konsultacja 28 lutego 2014 r.
  22. „Portret wioski”, wydanie południowo-zachodnie Périgueux , 27 grudnia 2018, s.  22 .
  23. ze wsi Cassini do gmin dzisiaj na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  24. Lgifrance , "  Dekret n O  2014-218 rozgraniczenia kantonów dordogne  " na http://www.legifrance.gouv.fr/ (dostępnej na 1 st lutego 2016 ) .
  25. [PDF] „  Rozporządzenie zmieniające granice terytorialne okręgów Bergerac, Nontron, Périgueux i Sarlat-la-Canéda departamentu Dordogne  ”, Prefektura Dordogne, 30 grudnia 2016 r.
  26. [PDF] stare i nowe dzielnice do 1 st stycznia 2017 departamentu Dordogne, 04 stycznia 2017.
  27. Artykuł L2121-2 ogólnego kodeksu władz lokalnych, dotyczący Légifrance , skonsultowany 4 września 2020 r.
  28. Wyniki wyborów samorządowych i gminnych 2020 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, konsultowane 28 października 2020 r.
  29. Wydziałowy Związek Burmistrzów Dordonii , konsultacja 18 sierpnia 2014 r.
  30. „Oto waszych 557 burmistrzów”, wydanie specjalne South West z 3 kwietnia 2008, s.  26 .
  31. „  Spis orzecznictwa gminy  ” , na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości (dostęp: 12.12.2020 r . ) .
  32. Wspólny arkusz Gabillou , Związek Burmistrzów Dordonii , skonsultowany 26 listopada 2016 r.
  33. Organizacja spisu na insee.fr .
  34. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  35. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  36. Kompletny plik – Gmina Gabillou (24192) – Działalność, zatrudnienie i bezrobocie – Tabele EMP T2 i EMP T4 na stronie Insee , konsultacja 2 listopada 2018 r.
  37. „  Zakład — definicja  ” , na stronie Insee (dostęp 2 listopada 2018 r . ) .
  38. Kompletny plik – Gmina Gabillou (24192) – Aktywne zakłady według sektorów działalności – tabela CEN T1 na stronie Insee , konsultacja 2 listopada 2018 r.
  39. Abbé Carles, Słownik parafii Périgord , edycje Roc de Bourzac, Bayac, 2004, (ponowne wydanie identyczne z tym z 1884 roku: posiadacze i patroni diecezji Périgueux i Sarlat ), ( ISBN  2-87624-125- 0 ) , s.  70 .
  40. [PDF] przylegające kabiny n os  1 i 2 na plik inwentarza małego wybudowanym dziedzictwa Périgord.
  41. [PDF] kabina Mały n o  3 na plik inwentarza z wbudowany mały dziedzictwa Périgord.
  42. Guy Penaud , Słownik zamków Périgord , edycje południowo-zachodnie, 1996, ( ISBN  2-87901-221-X ) , s.  287 .
  43. [PDF] Causse de Thenon na stronie internetowej DIREN Aquitaine, skonsultowano 18 października 2012 r.
  44. [PDF] Mapa ZNIEFF 2655 na stronie DIREN Aquitaine, dostęp 18.10.2012 .