Ecphantos

Ecphantos Biografia
Narodziny Data nieznana
Syracuse
Zajęcia Astronom , filozof

Ecphantus Pitagorasa (w starożytny grecki  : Ἔκφαντος ) mógłby być uważany za astronom i filozof grecki Pitagorasa IV th  century  BC. J. - C., rodzimych Syracuse dla niektórych z Crotone inni: w ten sposób, zgodnie z filologa z XIX E  wieku sierpnia Böckh , to byłby uczeń Hicétas . Jednak trudności związane z osobowością i życiem Ecphantos są liczne. Żaden biograf nie mógł znaleźć o nim nic do powiedzenia. Nie można określić dokładnego czasu, w którym żyłby. Jeszcze poważniejsze trudności napotykamy przy kwalifikowaniu pitagorejczyka, nie będąc w stanie rozstrzygnąć, czy był on pitagorejskim prekursorem atomizmu , czy wręcz przeciwnie, dostosował atomizm do myśli pitagorejskiej.

W rzeczywistości jest to najprawdopodobniej postać, mniej lub bardziej fikcyjna, która służy jako rozmówca w dialogu Heraclides du Pont , On the sky  : „Nie ma nic bardziej naturalnego niż założenie, że przykład Platona w Timajosie , Heraklides włożył swój system w usta rozmówcy i że nada mu imię Ecphante of Syracuse […] Wydaje się, że nazwa Ecphante ma sugerować objawienie ” .

Doktryna

Paul Tannery słusznie zauważa, że ​​cała doktryna kosmologiczna Ecphantos pod każdym względem odpowiada doktrynie Heraclides du Pont . Dla Ecphantos „Ziemia, środek świata , obraca się z zachodu na wschód” . Ecphantos utrzymuje, że zasady to niepodzielne ciała i próżnia; Aetius uważa, że ​​jest pierwszym, który powiedział, że monady pitagorejskie są cielesne. Świat składa się zatem z nieskończonej liczby atomów , różniących się rozmiarem, formą i mocą, i są one materiałem dla czujących. Porusza ich boska zasada, Intelekt i Dusza, rodzaj opatrzności, której Ideą jest świat. Ten świat jest jeden i ma kulisty kształt. Umieszcza Ziemię w centrum świata i myśli, że obraca się ona z zachodu na wschód. „Heraclides du Pont i Pitagorejczyk Ecphantos nie dają Ziemi ruchu translacyjnego [rewolucja wokół Słońca, heliocentryzm] ... Od tego momentu ja również zacząłem myśleć o ruchliwości Ziemi” .

Bibliografia

  1. Richard Goulet 2000 , s.  55.
  2. Paul Tannery 1897 , str.  136-137.
  3. Paul Tannery , Scientific Memoirs: Ancient Philosophy , Privat, 1927, str.  316. (czytaj online)
  4. Aetius, Opinions , I, III, 19.
  5. Hipolitus z Rzymu , Obalenie wszystkich herezji , I, 15.
  6. Copernicus  : List do papieża Pawła III , przedmowa do Revolutions of the niebiańskich kul. De revolutionibus orbium caelestium (1543).

Bibliografia

Starożytne źródło

Linki zewnętrzne