Ealdorman

Ealdorman to tytuł noszony przez niektóre wysoko postawione osoby we wczesnej średniowiecznej Anglii.

Początkowo ich wywodzi organ nie koniecznie, że króla, ale sens zmienia się i na koniec okresu anglosaskiego , pomiędzy końcem IX th  wieku i na początku XI -tego  wieku, ealdormen są przedstawiciele władzy królewskiej w powiatach o Królestwo Anglii .

Etymologia

Ealdorman to staroangielski termin,który dosłownie oznacza „ starszego mężczyznę” i szerzej odnosi się do każdego wysoko postawionego szlachcica. Od czasów panowania Knuta Wielkiego (1016-1035) zostaje wyparty przez eorl , prawdopodobnie pod wpływem duńskiego jarla , o tym samym znaczeniu. Termin ten jest początkiem współczesnego angielskiego hrabiego („hrabiego”).

Ealdorman ma tę samą etymologię, co współczesny radny  angielski (in) , co oznacza zupełnie inną funkcję.

Ewolucja

Znaczenie terminu ealdorman ewoluuje z biegiem czasu. Pierwotnie był to raczej niejasny odpowiednik łacińskich terminów pochodzi , dux , princeps lub præfectus , które są używane w odniesieniu do wysokich rangą osób, których władza niekoniecznie pochodzi od władzy króla. Jego znaczenie staje się jaśniejsze od czasów panowania Alfreda Wielkiego (871-899) do przedstawicieli władzy królewskiej w hrabstwach Królestwa Wessex , a następnie w Anglii . Jego funkcje obejmowały następnie kilka dziedzin: nakładał podatki, przewodniczył sądom i dowodził armiami swoich hrabstw.

Liczba ealdormenów nie jest ustalona. Ich władza może rozciągać się na jedno lub kilka hrabstw: Æthelweard the Chronicler to ealdorman z „zachodnich prowincji”, które przypuszczalnie odpowiadają Devon , Somerset i Dorset . Ogólny trend w kierunku zmniejszenia rozmiaru ealdormen osiedli pod panowania Edgar Pacyfiku i Aethelred błędnym , który również często zastępują ealdormen z wójtów , których władza jest ograniczona do jednego powiatu.

Tytuł nie jest dziedziczny, chociaż jest przenoszony w niektórych rodzinach. Niektórzy ealdormeni mają synów, którzy sami są ealdormenami, ale niekoniecznie z tego samego obszaru geograficznego, na przykład Æthelstan Demi-Roi .

Bibliografia

  1. Stafford 2014 , s.  157.
  2. Stafford 2014 , s.  156-157.
  3. Stenton 1971 , s.  305-306.

Bibliografia