Dalstein-Haerpfer

Artykuł ten jest zarysem dotyczącym świata organów .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Sprawdź listę zadań do wykonania na stronie dyskusji .

Dalstein-Haerpfer
kreacja 1863
Założyciele Charles Haerpfer i Étienne Dalstein
Siedziba firmy Boulay-Moselle Francja
 
Działalność Faktura organów

Dalstein-Haerpfer fabryka narząd został założony w 1863 roku w Boulay , Lorraine , Charles Haerpfer i Nicolas Étienne Dalstein .

Historyczny

Charles Haerpfer, Bawarczyk z Nordlingen , uczył się budowy organów od Steinmeyera i EF Walckera w Niemczech oraz Haasa w Szwajcarii . Étienne Dalstein , pochodzący z Lotaryngii, został wyszkolony jako stolarz. Obaj rzemieślnicy spotkali się w faktorze Cavaillé-Coll . Pracowali razem przy budowie organów Cavaillé-Coll w kościele Saint-Sulpice w Paryżu .

Obaj mężczyźni postanowili następnie połączyć siły z Jean-François Dalstein, bratem Etienne'a. Ich praktyka dobiegła końca, dlatego w 1863 r. otworzyli warsztat w Boulay . Po aneksji Niemiec w 1871 r. biznes prosperował, ponieważ władze niemieckie sprzyjały instalowaniu organów w reformowanych kościołach i świątyniach. Od 1905 roku ich potomkowie Frederic Haerpfer (1879-1956) i Paul Dalstein (1868-1926) stopniowo przejęli kontrolę nad fabryką. W 1918 roku firmę przejął Frédéric Haerpfer.

Fabryka Dalstein-Haerpfer dostarczyła ponad 160 instrumentów, głównie w Alzacji-Lotaryngii , ze względu na wysokie bariery celne z Francją. Dalstein i Haerpfer byli ulubionymi budowniczymi organów Alberta Schweitzera .

W 1946 roku firma zmieniła nazwę na Haerpfer-Erman .

Osiągnięcia

Z warsztatów Boulay pochodzą następujące instrumenty:

Uwagi i referencje

  1. Dalstein i Hærpfer
  2. Boulay i Boulageois podczas przyłączenia do Rzeszy Niemieckiej (1870-1918), w Les cahiers lorrains , 1984 [1]
  3. Organy Lotaryngii; Meurthe-et-Moselle, Krajowy spis narządów, wyd. Serpenoise, 1990 (s. 22-23).
  4. C. Lutz: Orgues de Lorraine; Meurthe-et-Moselle , Krajowy spis narządów, wyd. Serpenoise, 1990.

Zobacz również