Dag

Dag
Bóg mitologii nordyckiej
Dag na koniu, XIX wiek, obraz Petera Nicolai Arbo
Dag na koniu, XIX th  century Malowanie Peter Nicolai Arbo
Charakterystyka
Imię Norrois Dagr
Główna funkcja Bóg dnia
Kult
Wspomniany w Gylfaginning 10
Vafþrúðnismál 25
Rodzina
Tata Delling
Matka Nótt
Symbolika
Zwierzę Skínfaxi

Dag ( Dagr, co w staronordyckim oznacza „dzień” ) jest bogiem dnia w mitologii nordyckiej . Jest synem Dellinga (boga zmierzchu) i Nótt (bogini nocy). Jego koń, Skínfaxi , za dnia unosi go po niebie, dzięki czemu może oświetlać świat, a grzywa Skínfaxi rozświetla ziemię i niebo. Hrímfaxi , koń Nótt , zapala noc.

Mity

Vafþrúðnismál

Dag jest krótko wspomniany w 25 zwrotce Vafþrúðnismál , w której gigant Vafþrúðnir odpowiada na pytanie Odyna dotyczące pochodzenia dnia: „Dellingr jest nazywany / Ten, który jest ojcem Dagr” .

Gylfaginning

W Gylfaginning Snorri rozwija ideę Vafþrúðnismál, ustanawiając pochodzenie Daga nie tylko przez swojego ojca, ale także przez jego matkę Nótt , wcielenie nocy i córkę giganta Narfi . John Lindow zwraca uwagę, że ten typ rozwoju jest charakterystyczny dla Snorri, z wyraźną różnicą między Aesirami , którzy są świetlistymi, a Olbrzymami , którzy są ciemni. Zwraca również uwagę na fakt, że dziedzictwo jest przekazywane tylko przez linię ojcowską: mimo że ma olbrzymią matkę, Dag jest w pełni asy.

Oryginalny tekst w języku staronordyckim , Gylfaginning , 10. Francuskie tłumaczenie François-Xaviera Dillmanna .

Nǫrfi eða Narfi hét jǫtunn er bygði í Jǫtunheimum. Hann átti dóttur er Nótt hét. Hon var svǫrt ok døkk sem hon átti ætt til. […] Síðarst átti hana Dellingr, var hann Ása ættar. Var þeira jego Dagr. Var hann ljóss ok fagr eptir faðerni sínu. Þá tók Alfǫðr Nótt ok Dag son hennar ok gaf þeim tvá hesta ok tvær kerrur ok setti þau upp á himin at þau skulu ríða á hverjum tveim doegrum umhverfis jǫrðina.

Był olbrzymem, który mieszkał w Iotunheimar i nazywał się Norfi lub Narfi. Miał córkę o imieniu Nott, która była czarna i ciemna, jak rasa, z której pochodziła. […] Wreszcie została wydana za mąż za Dellinga, który należał do rasy Asów: mieli syna, który nazywał się Dag i był genialny i przystojny, jak jego ojciec. Alfadr wziął następnie syna Notta i Daga, dał im dwa konie i dwa rydwany i umieścił je wysoko na niebie, nakazując im codziennie jeździć po ziemi.

Bibliografia

  1. Régis Boyer , Poetycka Edda , Fayard,1992( ISBN  9782213027258 ) , str.  522
  2. Lindow 2001 , s.  92.
  3. Snorri Sturluson i Anthony Faulkes, Edda: Prologue and Gylfaginning , Gallimard, pot.  „Świt Fulani”,1991( ISBN  2070721140 ) , str.  13
  4. François-Xavier Dillmann , L'Edda: Tales of Norse Mythology autorstwa Snorri Sturluson , Oxford University Press,2005( ISBN  9780903521642 ) , str.  40

Bibliografia

Zobacz też