Daboyta

Daboyta (plur. Daboytit ) jest afaryjski mieszkania w Dżibuti , Erytrea i Etiopia . Daboytá jest czasami tłumaczone jako „  chata  ” lub „  chata  ”, ale dla lingwisty Didiera Morina, specjalisty od dalekich i somalijskich, te terminy są niepoprawne, ponieważ dotyczy namiotu .

Opis i zastosowania

Daboyta składa się z ramy utworzonej z łuków ( jujube lub Grewia bicolor ) i maty pokrywającej strzępki dłoni .

Jego kształt jest półkulisty lub eliptyczny, ale jego wymiary są różne - średnio dwa metry wysokości oraz cztery i pięćdziesiąt metrów długości. Jego orientacja uwzględnia kierunek wiatru.

Namiot jest ustawiony pośrodku ogrodzenia utworzonego z kamieni lub gałęzi. Przestrzeń w pobliżu progu ( gudgud ) jest starannie utrzymywana: tutaj mija dzień i przyjmowani są goście.

Układ wnętrza jest zredukowany: łóżko składa się z prostokątnej ramy umieszczonej na drewnianej ramie. Podporę stanowią belki wsparte na czterech stosach płaskich kamieni. Skóry garbowane zwykle pokrywają całość. Foyer znajduje się po prawej stronie, gdy wchodzisz, a goście są witani w centralnej przestrzeni.

Montaż i demontaż namiotu, a także codzienna pielęgnacja mat to sprawa kobiet, stąd podwójne znaczenie czasownika dis, które oznacza zarówno „rozbić namiot”, jak i „poślubić kogoś”. ”.

Ewolucja i perspektywy

W Etiopii, w odizolowanych regionach - na przykład na pustyni Danakil - daboyty są obecne we wszystkich wioskach, nawet wśród osiadłych populacji.

Jednak wraz ze stopniową transformacją stylu życia i urbanizacją to tradycyjne środowisko ma tendencję do zanikania. W Dżibuti namioty zostały zastąpione chatami , ponieważ imigranci, często przybywający z bardzo daleka, nie mogli ich zabrać: w przeciwieństwie do namiotu saharyjskiego daboyta jest wykonana z ciężkich materiałów (palisady trzcinowe, konstrukcja drewniana), lokalnie drogie lub wręcz niemożliwe znaleźć. To wyrzeczenie wydaje się również wynikać ze strategii adaptacji do nowego środowiska.

Tak jak modne jest teraz zakwaterowanie w tipi czy jurcie , tak niektóre obozy turystyczne oferują teraz nocleg w tradycyjnej daboycie.

Podczas Wystawy Światowej w 2010 roku daboyta o powierzchni 72  m 2 , specjalnie zaprojektowana w Dżibuti, została wysłana do Szanghaju w kontenerze: otoczona wodą, ozdobiona w tradycyjnym stylu, była flagową atrakcją pawilonu Republiki Dżibuti.

Uwagi i odniesienia

  1. Marcel Chailley (i in.), Uwagi na temat „Daleko od regionu Tadjoura , Akademia Nauk Zamorskich, Paryż; East African Studies Society, Dżibuti, 1980, s.  36
  2. Gérard Perrier, Raporty o rdzennej ziemi. Madagaskar, Etiopia, Papua , L'Harmattan, 2011 ( ISBN  9782296823303 )
  3. Didier Morin, „Daboyta”, w Afar-French Dictionary (Dżibuti, Erytrea, Etiopia) , Karthala, Paryż, 2012, s.  261-262 ( ISBN  9782811105815 )
  4. Jean-Baptiste Jeangène Vilmer i Franck Gouery, „L'habitat”, w Les Afars d'Éthiopie. In the hell of Danakil , Non Lieu, Paryż, 2011, s.  59-62 ( ISBN  9782352701088 )
  5. Amina Said Chire, „Tymczasowe siedliska Rzeczypospolitej DŜibuti” , w Bernard Brun, Annie Helenę Dufour Bernard (Picon i wsp.), Kabiny, mieście cabanons in. Formy społeczne i relacje z przyrodą w tymczasowym środowisku , Éd. de Bergier, Châteauneuf de Grasse, 2000, s.  65-69 ( ISBN  2-9516778-1-2 )
  6. Emmanuel-Yves Monin, Wśród twórców utopii: od krainy obfitości, falansterów, społeczności, aśramów, po ekowioski i inne postnewsi alternatywy , Y. Monin, Paryż, 2009, s.  78 ( ISBN  978-2-910097-11-0 )
  7. Dominique Auzias i Jean-Paul Labourdette, Petit Futé Djibouti , Petit Futé, 2006, s.  125 ( ISBN  9782746917637 )
  8. China Daily , 12 maja 2010 r. [1]

Zobacz też

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Linki zewnętrzne