W teorii strun , o D-Brane jest brana na których są zamocowane końce strun , które są co do pochodzenia materiału zawiera. D D-brany, pochodzi z Dirichlet , ponieważ fakt, że końce liny nie może wyjść z brany jest nazywany stan Dirichlet .
Zgodnie z tym modelem właściwości struny (tryb wibracyjny, rozmiar; generowana cząstka) charakteryzują się tylko jej końcami, a końce struny nie mogą wyjść z D-bran, na których się znajdują. Oznacza to kilka rzeczy: po pierwsze, cząstki znajdujące się na branie nigdy nie będą w stanie jej opuścić, dotyczy to nie tylko kwarków , ale także wszystkich bozonów . Po drugie, niemożliwe jest zatem zweryfikowanie istnienia innych D-branów, ponieważ bozony wskaźników są uwięzione w swoich branach i nie mogą uciec. Z drugiej strony, ponieważ grawiton jest cząstką generowaną przez zamknięty sznur , przypuszczamy, że nadal możliwe byłoby wykrycie obecności innych D-bran za pomocą siły grawitacji .
Możliwe jest również, że dwa końce otwartego sznurka są uwięzione w dwóch różnych D-branach, niekoniecznie o tej samej liczbie wymiarów. Chociaż nie zostało to zilustrowane, przypadek, w którym kilka przewodów łączy dane D-brany, jest całkowicie możliwy.
Kiedy chcemy określić liczbę wymiarów, w których D-brane mają rozszerzenia, mówimy o D p- dźwigu. Tak więc, D 0 -brane jest punktem; dźwignia D 1 to linia (czasami nazywana „ciągiem D”); stanowić D 2 -brane jest płaszczyzny ; stanowić D 25 -brane wypełnia dużą przestrzeń wymiarową rozważone teoria strun bozonowych .