Szarańcza
Caelifera Szarańcza to celiferKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Stawonogi |
Subembr. | Heksapoda |
Klasa | Owady |
Podklasa | Dikondylia |
Klasa infra | Pterygota |
Podział | Neoptera |
Super porządek | Ortopterodea |
Zamówienie | Ortoptera |
Caelifera to podrząd od owadów roślinożernych w kolejności od Orthoptera , powszechnie określane caelifères lub szarańczę . Noszą, zgodnie z ich zachowaniem, nazwę szarańczy, gdy są gregariaptes (tendencja do stawania się stadnymi ) i sauteriau, gdy nie są gregariapsami. Niektóre gatunki są uważane za szkodniki owadzie ; w szczególności szarańcza może powodować bardzo duże defoliacje w Afryce , Azji, a czasem także na południu Europy. Istnieją szarańcze o morfologii bardzo podobnej do szarańczy pustynnej w Ameryce Równikowej, ale które nie powodują tam masowej defoliacji.
W zależności od wielkości istnieją dwa infrarzędy podrzędu Caelifera:
Jako owad, szarańcza składa się z trzech tagów : głowy, klatki piersiowej i brzucha.
Szef ma oczy, czułki i usta . To pierwszy tag ciała. Głowa jest typu prostopadłego: tworzy z resztą ciała kąt prosty. Oczy są dwojakiego rodzaju:
Czułki są połączone przegubowo na czole za pomocą elastycznej membrany. W zależności od gatunku składają się z 7 do 33 artykułów w wieku dorosłym.
Szarańcza ( acrididés ) to typowe młyny. Kompletne wyposażenie jamy ustnej składa się z trzech par części gębowych: od przodu do tyłu, obrąbka (rodzaj ochrony), żuchwy (części lite i miażdżące), szczęki (lub Mx1) i szczęki (lub Mx2) tworząc spawaną jednostkę. Mx1 i Mx2 składają się z części szlifierskiej i czułej dotykiem.
Klatka piersiowa jest drugim tagme ciała. Przenosi narządy ruchu: nogi i skrzydła . Nogi wkładane są na klatkę piersiową. Jest ich sześć, podzielonych na trzy pary:
Zauważ, że tylne nogi, bardziej rozwinięte, mają kształt litery „Z” i bardzo silną muskulaturę, która wykazuje przystosowanie do skoku.
Skrzydła rozwijają się tylko u dorosłych. Jest ich cztery, podzielone na dwie pary. Ale istnieje wiele gatunków bez skrzydeł lub ze skrzydłami o bardzo zmiennej długości.
W jamie brzusznej znajduje się duża część układu pokarmowego, układu oddechowego zaopatrywanego przez przetchlinki , otworów bocznych (jeden na segment z wyjątkiem ostatnich tworzących układ rozrodczy), układu rozrodczego i krążenia (krążenie zapewniane przez pulsacje grzbietowego serca).
Brzuch składa się z jedenastu segmentów (lub fałszywych metamerów ) połączonych ze sobą bardzo rozciągliwymi błonami umożliwiającymi ruchy oddechowe między workami powietrznymi, rozciągnięcie brzucha podczas dojrzewania jaja i jego wydłużenie podczas kopulacji u samców, tarło u samic.
Szarańcza jest naziemna, posiada zdolność oddychania w powietrzu, może poruszać się skacząc, chodząc i często latając.
Ten sam gatunek szarańczy może mieć dwa bardzo różne wyglądy fizyczne zwane „fazami”. Fazy szarańczy są „samotne” lub „stadne”. Faza będzie miała znaczący wpływ na zachowanie, morfologię, anatomię i fizjologię szarańczy.
Faza szarańczy jest określona przez zagęszczenie populacji szarańczy i warunki środowiskowe (temperatura, susza, dostępna masa pożywienia itp. ): tak więc, jeśli zbiera się szarańczę w fazie samotniczej, natychmiast przyjmuje zachowanie stadne. To zachowanie zostanie przekazane ich potomstwu i wpłynie na morfologię , anatomię i fizjologię nowej generacji szarańczy. Te nowe szarańcze będą w fazie stadnej. Zjawisko to jest odwracalne: jeśli stadne szarańcze są izolowane, przyjmują samotne zachowanie, które zostanie przekazane ich potomstwu. To potomstwo będzie w fazie samotności.
Te etapowe zmiany rzadko występują w ciągu pokolenia. Często występuje kilka etapów pośrednich w zależności od gatunku i warunków środowiskowych.
Gatunki szarańczy o bardzo wyraźnej różnicy faz to szarańcza . Wiele z nich jest znanych ze spustoszenia, którego roje sieją na uprawach i naturalnej roślinności, w tym na pustyni szarańcza . Gatunkiem szarańczy o przemianach fazowych ograniczonych do niewielkich zmian morfologicznych i behawioralnych są koniki polne .
Często mylone z konikami polnym, szarańcza ma krótkie, wieloprzegubowe czułki. Ich elytra są długie lub krótkie w zależności od gatunku. Ich piosenki są charakterystyczne, czasem niesłyszalne dla człowieka. Ich układ nerwowy składa się z zwojów mózgowych (głowa) i łańcucha nerwu brzusznego łączącego inne zwoje (jeden na metamer / segment). Szarańcza jest więc hiponeuryjką . Ich krążenie krwi jest „otwarte” (hemolimfa wychodzi z serca (serc) zwierzęcia do naczyń krwionośnych, ale także do różnych jam ciała, gdzie jest obciążona tlenem). Ich układ oddechowy składa się z kilku tchawicy (zestalonych pierścieniami chityny) połączonych z workami powietrznymi umożliwiającymi ruch powietrza (konwekcja zewnętrzna). Powietrze doprowadzane jest bezpośrednio do komórek przez system tchawicy , regulacja dopływu powietrza odbywa się dzięki poziomowi płynu tchawiczego znajdującego się na końcach tchawicy . Im wyższa wysokość cieczy, tym mniejszy dopływ tlenu i odwrotnie.
Jaja składane są masowo, pokrywane lub pokrywane spienionym materiałem i zakopywane w ziemi przez prawie całkowitą penetrację odwłoka.
Cztery gatunki słyną ze szkód, jakie mogą wyrządzić, gdy zgrupują się w chmury (setki milionów osobników czasami stanowią prawdziwe plagi w Afryce , pożerając całą roślinność na swojej drodze); to są :
Ten podrząd został po raz pierwszy opisany przez szwedzkiego entomologa Kjella Ernsta Viktora Andera w 1936 roku.
Zgodnie z kartoteką gatunków Orthoptera (18 maja 2012 r.) :
Szarańczę można znaleźć prawie wszędzie, z wyjątkiem morza i wiecznych śniegów. Niektóre gatunki i podgatunki są trudne do zidentyfikowania przez niespecjalistów.
Wśród caelifera (lub szarańczy) możemy zaobserwować np. w Europie (lista niepełna):
We Francji kontynentalnej znanych jest około stu gatunków, czyli prawie połowa wszystkich gatunków ortopteranów (220).
Szarańczę jada się w wielu krajach.