Caelifera

Szarańcza

Caelifera Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Szarańcza to celifer Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Stawonogi
Subembr. Heksapoda
Klasa Owady
Podklasa Dikondylia
Klasa infra Pterygota
Podział Neoptera
Super porządek Ortopterodea
Zamówienie Ortoptera

Podzamówienie

Caelifera
Ander , 1936

Caelifera to podrząd od owadów roślinożernych w kolejności od Orthoptera , powszechnie określane caelifères lub szarańczę . Noszą, zgodnie z ich zachowaniem, nazwę szarańczy, gdy są gregariaptes (tendencja do stawania się stadnymi ) i sauteriau, gdy nie są gregariapsami. Niektóre gatunki są uważane za szkodniki owadzie  ; w szczególności szarańcza może powodować bardzo duże defoliacje w Afryce , Azji, a czasem także na południu Europy. Istnieją szarańcze o morfologii bardzo podobnej do szarańczy pustynnej w Ameryce Równikowej, ale które nie powodują tam masowej defoliacji.

W zależności od wielkości istnieją dwa infrarzędy podrzędu Caelifera:

Morfologia

Jako owad, szarańcza składa się z trzech tagów  : głowy, klatki piersiowej i brzucha.

Głowa

Szef ma oczy, czułki i usta . To pierwszy tag ciała. Głowa jest typu prostopadłego: tworzy z resztą ciała kąt prosty. Oczy są dwojakiego rodzaju:

Czułki są połączone przegubowo na czole za pomocą elastycznej membrany. W zależności od gatunku składają się z 7 do 33 artykułów w wieku dorosłym.

Szarańcza ( acrididés ) to typowe młyny. Kompletne wyposażenie jamy ustnej składa się z trzech par części gębowych: od przodu do tyłu, obrąbka (rodzaj ochrony), żuchwy (części lite i miażdżące), szczęki (lub Mx1) i szczęki (lub Mx2) tworząc spawaną jednostkę. Mx1 i Mx2 składają się z części szlifierskiej i czułej dotykiem.

Tułów

Klatka piersiowa jest drugim tagme ciała. Przenosi narządy ruchu: nogi i skrzydła . Nogi wkładane są na klatkę piersiową. Jest ich sześć, podzielonych na trzy pary:

Zauważ, że tylne nogi, bardziej rozwinięte, mają kształt litery „Z” i bardzo silną muskulaturę, która wykazuje przystosowanie do skoku.

Skrzydła rozwijają się tylko u dorosłych. Jest ich cztery, podzielone na dwie pary. Ale istnieje wiele gatunków bez skrzydeł lub ze skrzydłami o bardzo zmiennej długości.

Brzuch

W jamie brzusznej znajduje się duża część układu pokarmowego, układu oddechowego zaopatrywanego przez przetchlinki , otworów bocznych (jeden na segment z wyjątkiem ostatnich tworzących układ rozrodczy), układu rozrodczego i krążenia (krążenie zapewniane przez pulsacje grzbietowego serca).

Brzuch składa się z jedenastu segmentów (lub fałszywych metamerów ) połączonych ze sobą bardzo rozciągliwymi błonami umożliwiającymi ruchy oddechowe między workami powietrznymi, rozciągnięcie brzucha podczas dojrzewania jaja i jego wydłużenie podczas kopulacji u samców, tarło u samic.

Biologia

Szarańcza jest naziemna, posiada zdolność oddychania w powietrzu, może poruszać się skacząc, chodząc i często latając.

Dwie fazy szarańczy: samotna i stadna

Ten sam gatunek szarańczy może mieć dwa bardzo różne wyglądy fizyczne zwane „fazami”. Fazy ​​szarańczy są „samotne” lub „stadne”. Faza będzie miała znaczący wpływ na zachowanie, morfologię, anatomię i fizjologię szarańczy.

Faza szarańczy jest określona przez zagęszczenie populacji szarańczy i warunki środowiskowe (temperatura, susza, dostępna masa pożywienia  itp. ): tak więc, jeśli zbiera się szarańczę w fazie samotniczej, natychmiast przyjmuje zachowanie stadne. To zachowanie zostanie przekazane ich potomstwu i wpłynie na morfologię , anatomię i fizjologię nowej generacji szarańczy. Te nowe szarańcze będą w fazie stadnej. Zjawisko to jest odwracalne: jeśli stadne szarańcze są izolowane, przyjmują samotne zachowanie, które zostanie przekazane ich potomstwu. To potomstwo będzie w fazie samotności.

Te etapowe zmiany rzadko występują w ciągu pokolenia. Często występuje kilka etapów pośrednich w zależności od gatunku i warunków środowiskowych.

Gatunki szarańczy o bardzo wyraźnej różnicy faz to szarańcza . Wiele z nich jest znanych ze spustoszenia, którego roje sieją na uprawach i naturalnej roślinności, w tym na pustyni szarańcza . Gatunkiem szarańczy o przemianach fazowych ograniczonych do niewielkich zmian morfologicznych i behawioralnych są koniki polne .

Charakterystyka

Często mylone z konikami polnym, szarańcza ma krótkie, wieloprzegubowe czułki. Ich elytra są długie lub krótkie w zależności od gatunku. Ich piosenki są charakterystyczne, czasem niesłyszalne dla człowieka. Ich układ nerwowy składa się z zwojów mózgowych (głowa) i łańcucha nerwu brzusznego łączącego inne zwoje (jeden na metamer / segment). Szarańcza jest więc hiponeuryjką . Ich krążenie krwi jest „otwarte” (hemolimfa wychodzi z serca (serc) zwierzęcia do naczyń krwionośnych, ale także do różnych jam ciała, gdzie jest obciążona tlenem). Ich układ oddechowy składa się z kilku tchawicy (zestalonych pierścieniami chityny) połączonych z workami powietrznymi umożliwiającymi ruch powietrza (konwekcja zewnętrzna). Powietrze doprowadzane jest bezpośrednio do komórek przez system tchawicy , regulacja dopływu powietrza odbywa się dzięki poziomowi płynu tchawiczego znajdującego się na końcach tchawicy . Im wyższa wysokość cieczy, tym mniejszy dopływ tlenu i odwrotnie.

Reprodukcja

Jaja składane są masowo, pokrywane lub pokrywane spienionym materiałem i zakopywane w ziemi przez prawie całkowitą penetrację odwłoka.

Cztery gatunki słyną ze szkód, jakie mogą wyrządzić, gdy zgrupują się w chmury (setki milionów osobników czasami stanowią prawdziwe plagi w Afryce , pożerając całą roślinność na swojej drodze); to są :

Systematyczny

Ten podrząd został po raz pierwszy opisany przez szwedzkiego entomologa Kjella Ernsta Viktora Andera w 1936 roku.

Synonimia

Taksonomia

Zgodnie z kartoteką gatunków Orthoptera (18 maja 2012 r.)  :

Szarańcza z Europy i Francji

Szarańczę można znaleźć prawie wszędzie, z wyjątkiem morza i wiecznych śniegów. Niektóre gatunki i podgatunki są trudne do zidentyfikowania przez niespecjalistów.

w europie

Wśród caelifera (lub szarańczy) możemy zaobserwować np. w Europie (lista niepełna):

We Francji

We Francji kontynentalnej znanych jest około stu gatunków, czyli prawie połowa wszystkich gatunków ortopteranów (220).

Gastronomia

Szarańczę jada się w wielu krajach.

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Powiązane artykuły

Uwagi i referencje

  1. "  Jak rozpoznać?  » , Saltabel
  2. Ander. 1936. Opuscula Entomologica 1: 93-94.
  3. (de) Handlirsch. 1906. Die fossilen Insekten und die Phylogenie der rezenten Formen. Ein Handbuch für Paläontologen und Zoologen . 1 (3-4): 321-480, 481-640, s.  19-36 .
  4. Orthoptera Species File , dostęp 18 maja 2012 r.
  5. Według POIG w 2008 ( Link-źródła , konsultowany 14 lipca 2011).