c-Fos jest białkiem zbudowanym z 380 aminokwasów, a jego gen znajduje się na ludzkim chromosomie 14, a także w genomie różnych innych eukariontów . Białko to odpowiada jądrowego czynnika transkrypcyjnego , główną funkcją jest indukcja transkrypcji z genu .
Jest to najczęściej syntetyzowany czynnik transkrypcyjny po sygnale aktywującym. Najbardziej dimeryzowalnymi czynnikami z c-fos są czynniki z rodziny Jun, takie jak c-jun . Dimeryzacja między tymi dwoma białkami , fos i jun, poprzez suwak leucynowy ( suwak leucynowy ), tworzy kompleks transkrypcyjny AP-1 . Samo białko c-fos nie jest zdolne do homodimeryzacji i przyłączania się do cząsteczki DNA . Dzięki c-jun precyzyjnie rozpoznają sekwencję nukleotydów TGACTC .
Gen c-fos kodujący białko stanowi jeden z genów wczesnej odpowiedzi, tj. Pojawia się wśród pierwszych czynników transkrypcyjnych, gdy komórka przechodzi ze stanu spoczynku G0 do stanu przygotowawczego do podziału komórki G1 w cyklu komórkowym . Ten gen c-fos jest regulowany przez wzmacniacz, który zawiera element odpowiedzi surowicy nazwany tak, jak jest aktywowany przez wiele czynników wzrostu w surowicy . Ten złożony wzmacniacz zawiera sekwencje DNA, które łączą kilka czynników transkrypcyjnych. Faktycznie, przez aktywną dimeryczną kinazę MAP indukowana będzie transkrypcja genu c-fos. Po pierwsze, aktywowana fosforylacją dimeryczna kinaza MAP jest obecna w cytozolu komórki. Następnie ta kinaza fosforyluje inną kinazę, p90, która pozyskuje jądro do fosforylacji określonej seryny w trójskładnikowym czynniku zespolonym (TCF). Ponadto aktywowana kinaza MAP w jądrze będzie bezpośrednio fosforylować seryny w czynniku odpowiedzi surowicy (SRF). Jest to związek między trójskładnikowym złożonym czynnikiem i dwiema cząsteczkami SRF, który tworzy aktywny czynnik trimeryczny, który wiąże się ściśle z segmentem DNA elementu odpowiedzi surowicy i stymuluje transkrypcję genu c-fos.
Aktywność biochemiczna c-fos jest wówczas najczęściej regulowana przez jego fosforylację lub wiązanie się z innym białkiem. Wykazano in vivo, że c-fos można modyfikować na jednym lizyny przez trzy izoformy o SUMO , mianowicie SUMO-1, -2 i -3. Zatem sumoilacja c-fos tłumi jego aktywność transkrypcyjną, w przeciwieństwie do fosforylacji, która indukuje jego aktywność.
Z drugiej strony, jego aktywność jest na ogół wyjątkowo niska w większości niestymulowanych tkanek dorosłych, ale znacznie wzrasta w obecności wielu bodźców, takich jak stres , czynniki wzrostu , promieniowanie ultrafioletowe lub h2O2 . W porównaniu z innymi białkami wcześnie reagującymi, c-fos ma zaletę pomijalnej ekspresji przy braku stymulacji, co pozwala na łatwiejsze ilościowe określenie wywołanej aktywności. Ponadto, w przeciwieństwie do większości onkogenów, c-fos niekoniecznie wymaga określonej mutacji w swoim regionie kodującym, aby stać się onkogenem , ponieważ wystarczająca jest nadekspresja normalnego białka. C-fos jest konstytutywnie wyrażany w niektórych guzach.
Białko c-fos jest bardzo często wykorzystywane jako marker aktywności neuronalnej przez immunohistochemię polegającą na wykrywaniu białka w jądrach neuronów. Ponadto zajmuje się badaniem fizjofarmakologicznych aspektów nocycepcji, obserwując jej ekspresję w rogu grzbietowym rdzenia kręgowego .
C-fos jest komórkowym homologiem v-fos pochodzenia wirusowego . C-fos różni się od retrowirusowego onkogenu v-fos swoimi sekwencjami regulatorowymi. V-fos ma skuteczny aktywator, podczas gdy c-fos ma 67-nukleotydowy segment bogaty w AT na niekodującym końcu 3 ', który po transkrypcji powoduje szybką degradację mRNA . Dlatego c-fos można przekształcić w onkogen, usuwając jego koniec 3 'i dodając aktywator v-fos. FBJ-MSV, który w rzeczywistości jest mysim wirusem osteogennego mięsaka Finkela-Biskisa-Jinkinsa , przenosi v-fos. Wirus ten powoduje rozwój kostniakomięsaka .