Bouvard i Pécuchet

streszczenie

Bouvard i Pécuchet, ilustracja Bernarda Naudina , 1923.

W upaln letni niedziel, w pobliu basenu portu Arsenal , na Boulevard Bourdon w Paryu, dwaj spacerowicze, Bouvard i Pécuchet, spotykaj si przypadkiem na publicznej awce i poznaj si nawzajem. Zdaj sobie spraw, e oboje wpadli na pomys, aby wpisa swoje imiona w czapkach: Wic spojrzeli na siebie. . Poddajc si sobie nawzajem czarowi, Bouvard i Pécuchet odkrywaj, e nie tylko wykonuj ten sam zawód kopisty , ale maj te te same orodki zainteresowa. Gdyby mogli, chcieliby mieszka na wsi.

Terminowe dziedzictwo po Bouvard pozwoli im zmieni swoje ycie. Przejmuj farm w Chavignolles, w Calvados , niedaleko Caen i wyruszaj, nie majc innego przygotowania, ni czytanie popularnych dzie i praktycznych rad zebranych na chybi trafi, w rolnictwie ( agronomia , sadownictwo , ogrodnictwo , konserwacja , gorzelnia ). Ich entuzjazm jako neofitów i ich niezdolno do zrozumienia doprowadz tylko do katastrof. W ten sam sposób bd interesowa si kolejno naukami cisymi ( chemia , anatomia , fizjologia , medycyna , ywienie , astronomia , zoologia , geologia ), archeologi ( architektura , muzealnictwo , religia celtycka , staroytno , historia , biografia ), by literatura ( powie historyczna , teatr , krytyka literacka , gramatyka , estetyka ) do polityki , do mioci , do filozofii ( gimnastyka , spirytualizm , magnetyzm , logika ) do religii , do edukacji ( frenologia , rysunek , historia naturalna , etyka , muzyka ) urbanistyka ) z takimi samymi wynikami.

Poruszaj si te w czsto zaartych debatach politycznych akcja toczy si po rewolucji 1848 r. religii, pozytywizmu. Podobnie jak w innych dziedzinach, ich opinie s tak niepewne i zakorzenione, jak to tylko moliwe. Nie wiedz nic poza kilkoma frazesami zaczerpnitymi z ich lektury.

Powie koczy si nagle w rozdziale dziesitym powiconym niepowodzeniu wychowawczemu Bouvarda i Pécucheta, dwóch sierot, za które dobrowolnie przyjli odpowiedzialno i podjli edukacj, okazujc si cakowicie niechtni swojej pedagogice (cho inspirowanej przez najlepszych autorów).

Koniec

Rkopis Flauberta zawiera plan zakoczenia powieci, w którym widzimy, e zmczeni tyloma niepowodzeniami, porzuceni przez sieroty, maj jeszcze jeden pomys: skopiowa jak dawniej, i przywo z Parya do, by zrobi biuro. Raymond Queneau sugeruje, e wród dzie, które nastpnie skopiowali, mógby z powodzeniem znale si w Sowniku przyjtych idei .

Geneza i odbiór powieci

Gustave Flaubert okoo 1880 roku.

Projekt tej powieci powsta w 1872 roku , kiedy to autor opowiedzia o tym George Sand w licie, w którym potwierdzi swój komiczny zamiar. Od tego czasu myla o napisaniu ogromnej kpiny z prónoci wspóczesnych. Pomidzy pomysem a redakcj przerwan jego mierci zdy zebra imponujc dokumentacj: przedstawiamy liczb 1500 ksiek. Podczas pisania Flaubert pomyla o podtytule Encyklopedia ludzkiej gupoty, a obecno Sownika przyjtych idei na kocu powieci jest jednym z powodów jej sawy. Komedia wywodzi si z szalestwa dwojga przyjació, chccych wszystko wiedzie, wszystkiego dowiadczy, a zwaszcza ich nieumiejtnoci prawidowego zrozumienia. Powie w ostatecznej formie to dopiero pierwsza cz planu. W tym czasie przyjcie byo zarezerwowane.

Adaptacje

• Adaptacja radiowa w dziesiciu odcinkach w 1971 r. w reyserii Georgesa Godeberta , z udziaem Michela Galabru i Jacquesa Duby .
• Pierwsza telewizyjna adaptacja utworu w 1971 roku, z Julienem Guiomardem i Paulem Crauchetem w rolach tytuowych.
• Adaptacja telewizji czechosowackiej (1972), Dawno , dawno temu, dwaj skrybowie z Jiím Sovákiem i Miroslavem Horníkiem w rolach tytuowych.
• Druga telewizyjna adaptacja utworu w 1989 roku, z Jean-Pierre Marielle i Jean Carmetem w rolach tytuowych.
• Teatraln adaptacj napisa i wyreyserowa Jean-Louis Sarthou pod tytuem Boubou et Pécuche en Dolna Normandia . Powsta w 1980 roku w Théâtre Marie-Stuart (Pary), potem koncertowa we Francji (w Île-de-France, potem w Rennes , w Théâtre de la Parcheminerie ) i za granic ( Dakar i Abidan ). Zostaa wykonana w Théâtre à Orly w 1985 roku pod tytuem Bouvard et Pécuchet en Goguette , w scenografii Yves Charnay . Za kadym razem interpretowali go Dany Tayarda , Daniel Dubois i Olivier Proust .
• W 1994 roku Jean-Marc Choteau zaadaptowa powie dla teatru. Fred Person i François Lalande graj duet postaci. Spektakl wyprodukowany przez Compagnie Jean-Marc Choteau, którego premiera odbya si w Salon de Théâtre w Tourcoing , jest wystawiany w Paryu w Théâtre 13 .
• W 2016 roku Jean-Marc Choteau wznowi swoj adaptacj i odtwarza spektakl w Salon de Théâtre w Tourcoing w produkcji La Virgule, Centre Transfrontalier de Création Théâtrale , Mouscron-Tourcoing. Tym razem interpretuje samego Pécucheta, a Éric Leblanc interpretuje Bouvarda.
• W 2017 roku Jérôme Deschamps zaadaptowa i wyreyserowa powie w Théâtre de la Ville w Paryu, z nim i Mich Lescotem w rolach tytuowych.

Uwagi i referencje

Bibliografia

Edycje

• Bouvard et Pécuchet - dzieo pomiertne , Pary, Alphonse Lemerre , 1881 - na Gallicy .
• Bouvard et Pécuchet - dzieo pomiertne , Pary, Biblioteka Charpentiera, 1891.
• Bouvard i Pécuchet , 2 tomy ilustrowane przez Charlesa Huarda , Pary, L'Édition d'art Henri Piazza , 1904.
• Praca kompletna , jeden z 18 tomów, Pary, Louis Conard , 1909.
• Bouvard et Pécuchet Gustave Flaubert , ilustracje Auguste Leroux , Pary, F. Ferroud , 1928 - inicjay zdobione przez Madeleine Leroux , wstawka i nagówki sztychowane przez Eugène'a Decisy'ego, frontyspis grawerowany na drewnie w kolorach wg Georges'a Beltranda , tabliczki tekstowe grawerowane na drewno autorstwa Pierre'a Gusmana .
• Bouvard i Pécuchet: z wyborem scenariuszy, z Sottisier, The Marquise Album i The Dictionary of otrzymanych pomysów (wydanie przedstawione i opracowane przez Claudine Gothot-Mersh), Paris, Gallimard, coll.  "Folio" ( N ^O  1137)1979, 570  s. ( ISBN  2-07-037137-9 )

Praca krytyczna

• René Descharmes , Around Bouvard and Pécuchet: Documentary and Critical Studies , Pary,1921( ISBN  978-1-171-91407-5 )
• DL Demorest , Poprzez plany, rkopisy i akta Bouvarda i Pécucheta , Pary,1931
• Michel Butor , About Bouvard, w Improvisations sur Flaubert , La Difference,1984
• Yvan Leclerc , La Spirale i pomnik. Esej o Bouvard i Pécuchet , Pary, SEDES,1988
• Thanh-Van Ton-That , Czytania dziea: Bouvard i Pécuchet, odyseja gupoty , Du Temps,1999, 127  s. ( ISBN  978-2-84274-096-2 )
• Jean-Paul Santerre , Lekcja literatury na Bouvard i Pécuchet , Presses Universitaires de France,1999( ISBN  978-2-13-050198-5 )
• Stéphanie Dord-Crouslé , Bouvard i Pécuchet de Flaubert: encyklopedia farsy , Belin,2000, 139  s. ( ISBN  978-2-7011-2826-9 )
• Mihara Tomoko , Wspólnota i inni w Bouvard i Pécuchet - praca doktorska , Uniwersytet w Rouen,1999, 442  s. ( ISBN  978-2-284-02346-3 )
• Thierry Poyet , Bouvard i Pécuchet, wiedza i mdro , Pary, Kimé, 2012

Zaczniki

Powizane artykuy

• Pan Homais
• Korespondencja Flauberta

Linki zewntrzne

• Tekst Bouvarda i Pécucheta, przygotowany przez Stéphanie Dord-Crouslé dla GF-Flammarion
• Zasoby na Bouvard i Pécuchet
• Revue Flaubert, nr 11, 2011, powicony Bouvard i Pécuchet
• Elektroniczne wydanie rkopisu Bouvarda i Pécucheta, t. 1
• Elektroniczna edycja akt Bouvarda i Pécucheta
• Ewidencja organów  :

  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Gemeinsame Normdatei