Walka o prawa wyborcze kobiet: od początku XIX wieku do dziś

Walka o prawa wyborcze kobiet jest jednym z najważniejszych elementów historii ruchu na rzecz równouprawnienia kobiet. To właśnie dzięki niej kobiety zyskały możliwość pełnego uczestnictwa w życiu politycznym i społecznym. Jednocześnie jednak ta walka toczyła się przez wiele lat i wymagała ogromnych nakładów pracy i zaangażowania.

Początki walki o prawa wyborcze kobiet

Początki walki o prawa wyborcze kobiet sięgają końca XVIII wieku. Wówczas to na fali rewolucji francuskiej pojawiły się pierwsze ruchy na rzecz równouprawnienia kobiet. Jednym z pierwszych tego typu było Towarzystwo dla Ulepszania Życia Publicznego i Opatrzenia w Szkole Dziewcząt, założone w 1786 roku przez amerykańską feministkę Hannah Mather Crocker. Towarzystwo to postulowało równouprawnienie kobiet w wielu dziedzinach życia, w tym także w sferze politycznej.

Jednym z pierwszych konkretnych działań na rzecz walki o prawa wyborcze kobiet było wystąpienie dwóch brytyjskich działaczek na forum parlamentu w 1832 roku. Barbara Bodichon i Bessie Rayner Parkes, obie urodzone w 1827 roku, zostały zaproszone przez radnego Johna Stuarta Milla do wystąpienia przed Komisją ds. Reformy Wyborczej. Był to przełomowy moment w historii walki o prawa wyborcze kobiet, ponieważ kobiety po raz pierwszy uzyskały prawo do publicznego wypowiadania się na temat polityki i prawa wyborczego.

Walka o prawa wyborcze kobiet w XX wieku

W XX wieku walka o prawa wyborcze kobiet nabrała ogromnego rozpędu. Wiele krajów wprowadziło w tym czasie ustawy gwarantujące kobiety równe prawa wyborcze. Warto jednak zauważyć, że nie było to proces łatwy i naturalny. W wielu krajach ruchy na rzecz praw kobiet musiały prowadzić długoletnią i złożoną walkę, aby osiągnąć swój cel.

Jednym z najbardziej znanych oraz dynamicznie rozwijających się ruchów na rzecz praw kobiet była sufrażystka. Ruch ten narodził się w Wielkiej Brytanii na przełomie XIX i XX wieku. Sufrażystki postulowały nadanie kobietom pełnych praw wyborczych, w tym prawa do kandydowania na urzędy publiczne. Wielką nagonkę na sufrażystki przeprowadzili jednak rząd oraz zdecydowana większość społeczeństwa.

Jednym z uzasadnieni braku prawa wyborczego dla kobiet były rzekome różnice natury psychologicznej. Według anielskiego modelu kobiecej natury kobiety były skazane na bycie posłuszne i podporządkowane mężczyznom. Wiekuiste stereotypy dały pretekst do wykluczania kobiet z życia publicznego i społecznego.

Dopiero podczas I wojny światowej kobiety przyspieszyły w staraniach o równe prawa. Kobiety, wykonujące prace fabryczne, zamieniły tradycyjną rolę gospodyń domowych na zajęcia związane z pracą przemysłową. Rewolucja toczyła się nie tylko w pracy, lecz także w sposób myślenia i przekonaniach społecznych. Po wojnie w 1918 roku kobiety w Wielkiej Brytanii otrzymały prawo wyborcze - jednakże na zasadach nieco odmienne od mężczyzn.

Kolejnym przełomowym momentem w historii walki o prawa wyborcze kobiet była Karta Praw Kobiet, przyjęta przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1979 roku. Karta ta stanowiła przełomowy moment w narodzinach nowoczesnego feminizmu, zakładając m.in. równość kobiet i mężczyzn wobec prawa.

Walka o prawa wyborcze kobiet w Polsce

W Polsce walka o prawa wyborcze kobiet nie była łatwa. Podobnie jak w wielu innych krajach Europy, kobiety były długo czasu pozbawione możliwości decydowania o rzeczach publicznych. W Polsce kobiety zaczęły być coraz bardziej aktywne w walce o swoje prawa na przełomie XIX i XX wieku.

Najważniejszym momentem w historii walki o prawa wyborcze kobiet w Polsce było przyznanie im praw wyborczych w 1918 roku. Był to jednak zły czas - gdyż w Polsce wybuchły rozruchy rewolucyjne skierowane przeciwko odrodzeniu państwa polskiego. W końcu listopada tego samego roku na terenie Polski proklamowano niepodległość kraju.

W 1928 roku kobiety otrzymały równoprawność wyborczą z mężczyznami.

Dzisiejszy stan walki o prawa wyborcze kobiet

Dzisiaj walka o prawa wyborcze kobiet jest w Polsce jednym z najważniejszych elementów ruchu na rzecz równouprawnienia płci. Pomimo, że kobiety w Polsce mają pełne prawa wyborcze, to jednak walka o równe traktowanie wciąż trwa. Kobiety są dalej dyskryminowane w wielu dziedzinach życia, czy to w pracy, czy też w sferze prywatnej.

W Polsce ciągle dochodzi do nierówności płci i dyskryminacji, którą kobiety muszą walczyć. Kobiety wciąż muszą zmagać się ze stereotypami i tradycyjnymi wyobrażeniami jakie towarzyszą im każdego dnia. Jednym z przykładów jest np. wykonywanie prac związanych z opieką domową, które są uważane za prace dla kobiet wobec czego zwykle mężczyźni pomijają taką pracę. Walka o równość kobiet i mężczyzn ciągle trwa i każdy kolejny krok na drodze do równej płci przyczynia się do pełniej realizacji idei równości między kobietami i mężczyznami.

Podsumowując, walka o prawa wyborcze kobiet toczyła się przez wiele lat i przyczyniła się do ogromnych zmian w społeczeństwie i w podejściu do kwestii równej płci. Dziś warto przywołać te wydarzenia jako więź z przeszłością oraz zobowiązanie do dalszych działań na rzecz równości kobiet i mężczyzn we współczesnym świecie.