W Baglers (w francuskich : Crossards, z staronordyckim Baglar lub Beglingar (w liczbie pojedynczej: Begling), od duńsko-norweskiego Bagler , sam z bagall , od łacińskiego bacullus Crosse, berło, Goupillon) stanowią średniowieczny Norwegian frakcję polityczną blisko Kościoła i wyższej arystokracji.
Baglerowie sprzeciwiają się „ Birkebeiner ”, popularnej partii przeciwnej arystokracji i Kościołowi od czasów regenta Erlinga Skakke . Odgrywają dużą rolę w wznowieniu wojny domowej w Norwegii między 1196 a 1217 rokiem .
Urodzony w początku konfliktu pomiędzy arcybiskupem z Nidaros Erik Ivarsson ( 1188 - 1206 zmarł w 1213) i król Sverre Sigurdsson , ruch stał się bardziej polityczny, gdy Nicolas Arnesson, biskup z Oslo objął prowadzenie. Baglerowie składają się z ocalałych z „Heklung”, „Kuflung” i „Varbelg”, którzy sprzeciwiali się królowi Sverre Sigurdssonowi od śmierci Magnusa V z Norwegii w bitwie pod Fimreite w 1184 roku .
Baglerowie, wzmocnieni przez wojska zwerbowane przez Reidara Sendimana, zięcia Magnusa V w imieniu cesarza Wschodu i korzystającego z ochrony arcybiskupa Absalonu z Lund, wybrali w 1196 r . młody Inge Magnusson , który będzie „ 1 st Król Baglers”.
Choć pokonani w Oslo , Baglerowie będą oblegać Nidaros, którego zdobędą zdradą w 1197 roku . Ale mogą zająć tylko Bergen bronione przez samego króla (1198).
Są panami prawie całego kraju, gdy zostali pokonani w bitwie morskiej pod Strindsoe ( 1199 ), a następnie w Bergen ( 1200 ). Reidar, szukając schronienia w cytadeli Toensberg, musi skapitulować po pięciu miesiącach oblężenia ( 1201 ). Po śmierci Sverre'a jego syn Håkon III z Norwegii podjął negocjacje z przedstawicielami Kościoła, w wyniku których zginął opuszczony przez zwolenników „King Inge” ( 1202 ).
Konflikt zostaje wznowiony po śmierci króla Håkona III, ponieważ Baglerowie sprzeciwiają się swojemu kandydatowi Erlingowi Steinveggowi , „2. Królowi Baglerów”, jego młodemu następcy Guttormowi Sigurdssonowi i opierając się na duńskim Valdemarze II, najeżdżają Norwegię. Zaskakują Nidarosa , skąd z trudem ucieka nowy król Norwegii Inge II ( 1206 ), ale wkrótce zostają pokonani przez Jarla Håkona Galina w Bergen .
Po śmierci Erlinga Steinvegga wybrali na „trzeciego króla baglerów” w 1207 roku Philippe Simonsson , bratanek biskupa Nicolasa. Jednak dwie wyczerpane strony osiągnęły porozumienie w Hvitingsoe w 1208 r. , Na mocy którego Filip uzyskał rękę Christine Sverresdatter , córki króla Sverre, i południowo-wschodnią część Norwegii jako wasala króla Inge II.
Po śmierci Inge II, Filipa I st Norwegii , który uważa się za władcę w sobie, biorąc pod uwagę, dzieląc kraj z Jarl Skule Bårdsson , ale sam zginął w lipcu 1217 . Baglerowie, pozostający w pokoju od 10 lat, nie sprzeciwiają się nowemu królowi Norwegii Håkonowi IV, a nawet jednoczą się z „Birkebeiner” przeciwko nowej frakcji „Slittungs” ( 1218 ). Teraz przestają tworzyć partię.