Baciccio

Baciccio Obraz w Infobox. Autoportret , c. 1667
Muzeum Uffizi .
Narodziny 8 maja 1639
Genua
Śmierć 2 kwietnia 1709(w wieku 69 lat)
Rzym
Zajęcia Malarz , rzeźbiarz , malarz fresków
Miejsca pracy Rzym (1662) , Parma (1668-1683) , Genua (1693)

Giovan Battista Gaulli alias il Baciccio ( Genua ,8 maja 1639- Rzym ,2 kwietnia 1709) to włoski malarz barokowy, pod dużym wpływem Gian Lorenzo Berniniego, z którym współpracował od 1657 roku w Rzymie , gdzie został jego protegowanym.

Biografia

Urodzony w Genui w 1639 roku , przed wyjazdem do Rzymu w 1657 roku był w stanie dogłębnie przestudiować dzieła Rubensa , Van Dycka , Strozziego czy Baroche'a .

Jego spotkanie z Gianlorenzo Berninim będzie miało decydujące znaczenie dla jego kariery. Dzięki swojemu pośrednikowi Gaulli otrzymuje kilka zleceń, które wkrótce uczynią go jednym z najbardziej poszukiwanych malarzy w Rzymie. Jego częste odwiedzanie Berniniego i wielokrotny udział w kierowanych przez niego firmach uczyniły z niego transkrypcję w malarstwie wizji rzeźbiarza i architekta, zarówno w dziedzinie ruchu, który ożywia tkaniny, jak i ekspresji uczucia. Dowiedział się, że „reprezentacja ludzi nie chce, aby pozostali stanowczy i spokojni, ale aby mówili i poruszali się” ( Lione Pascoli w biografii z 1730 r.).

Eklektyczna, podąża za przykładem Pierre de Cortone oraz jako że od Dominiquin lub nawet Poussin , więc integrującej lekcji pierwszej sztuki barokowej i tych z klasycyzmem , aby stworzyć swój własny styl. Kilka prac Annibala Carrache zainspiruje jego własne obrazy. Jego paleta staje się jaśniejsza, ciemne tła z jego wczesnych dni rozjaśniają się, podobnie jak anatomiczna precyzja bohaterów i mistrzostwo perspektywy.

Stając się, wraz z Carlo Marattą, jednym z najwybitniejszych malarzy, stworzył ponad siedemdziesiąt portretów rzymskich osobistości, w tym siedmiu papieży, którzy następowali po sobie w jego czasach od Aleksandra VII do Klemensa XI , a także portrety wielu kardynałów i szlachetnych postaci.

Po namalowaniu wisiorków kopuły kościoła Sainte-Agnès-en-Agone (1666-1672) udał się do Parmy w 1669 roku i tam studiował malarza Correggia, którego styl dobrze przyswoił, w szczególności paletę kolorów. Doskonalił się również w technice fresku w Ferrarze , gdzie zamek Este był wspaniale zdobiony.

Jego sukcesy przyniosły mu jego najważniejszą Komisji, dekorację kościoła Gesù, który niósł się od 1672 do 1683 roku . Ten duży kościół, macierzysty kościół Towarzystwa Jezusowego , jest jednym z najdoskonalszych architektonicznych przejawów kontrreformacji . Głównym praca Bacciccio jest iluzjonista quadratura dekoracja kopuły i sufit, powodując fałszywych chmury i dane do przelewu z ramą . Jezuici znaleźli w nim wspaniałego interpretatora doktryny ogłoszonej przez Sobór Trydencki i stał się typowym przykładem barokowego malarstwa trompe-l'oeil . Modello w oleju na płótnie jest utrzymywana w galerii Spada w Rzymie.

Gaulli był również znany ze swoich ołtarzy , których jednym z najlepszych przykładów jest św. François Saverio chrzczący orientalną królową i głoszenie św. Franciszka Saverio w kościele Saint-André du Quirinal .

Pełnił różne funkcje w Akademii Świętego Łukasza , której został mianowany księciem w 1673 roku.

Sufit nawy głównej Bazyliki Świętych Apostołów namalowany w 1707 roku nie daje porównania z kościołem Gesù, a ponadto odsłania szeroką interpretację jego pomocników.

Pracuje

Uwagi i odniesienia

  1. Kolekcja autoportretów z Muzeum Uffizi , (it) Wolfram Prinz (et aut.), „La Collezione di autoritratti: Catalogo generale” , w Gallerie degli Uffizi, Gli Uffizi , Florencja, Centro Di,1980( 1 st  ed. 1979), 1211  , str. ( ISBN  88-7038-021-1 ) , str.  796.
  2. Elisa Acanfora , Miroir du Temps: Arcydzieła z muzeów Florencji , Silvana Editoriale i Muzeum Sztuk Pięknych w Rouen,2006( OCLC  496465908 ) , str.  190
  3. Sylvie Blin "  Triumph z Nazwa Jesus Il Baciccia  " Connaissance des Arts , N O  608Wrzesień 2003, s.  96-101
  4. Elena Fumagalli , „Biographies” , w Mina Gregori, The Uffizi Museum and the Pitti Palace , Paris, Editions Place des Victoires,2000( ISBN  2-84459-006-3 ) , str.  632
  5. Vincent Pomarede , 1001 obrazów w Luwrze: od starożytności do XIX th  century , Paryż / Mediolan, Louvre Editions2005, 576  str. ( ISBN  2-35031-032-9 ) , str.  358
  6. Mina Gregori , The Uffizi Museum and the Pitti Palace: Painting in Florence , Place des Victoires Editions,2000( ISBN  2-84459-006-3 ) , str.  605
  7. „  Ancient and Modern International Art - Montreal Museum of Fine Arts  ” , z Montreal Museum of Fine Arts (dostęp 11 czerwca 2016 ) .

Załączniki

Linki zewnętrzne