Awicenna



Informacje, które udało nam się zgromadzić na temat Awicenna , zostały starannie sprawdzone i uporządkowane, aby były jak najbardziej przydatne. Prawdopodobnie trafiłeś tutaj, aby dowiedzieć się więcej na temat Awicenna . W Internecie łatwo zgubić się w gąszczu stron, które mówią o Awicenna , a jednocześnie nie podają tego, co chcemy wiedzieć o Awicenna . Mamy nadzieję, że dasz nam znać w komentarzach, czy podoba Ci się to, co przeczytałeś o Awicenna poniżej. Jeśli informacje o Awicenna , które podajemy, nie są tym, czego szukałeś, daj nam znać, abyśmy mogli codziennie ulepszać tę stronę.

.

Awicenna
Obraz w Infoboksie.
Ibn Sina (Awicenna) - perska miniatura.
Narodziny
mier
(okoo 57 lat)
Hamadan , Emirat Kakuyid (obecnie Iran )
Pogrzeb
Szkoa / tradycja
Gówne zainteresowania
Niezwyke pomysy
Owietlenie, angelologia, przyczyna sprawcza
Podstawowe prace
Kanon medycyny
Ksiga uzdrowienia (duszy)
Traktat o filozofii iluminacyjnej (zaginiony).
Wpywem
Pod wpywem

Awicenna (od redniowiecznej aciny Awicenna  ; perski  : ( Ebn-e Sinâ ), oba z arabskiego ( Ibn Sn ), syn Siny; pena arabska nazwa: ( Ab Al al- iusayn ibn Abdillah ibn al-asan ibn Al ibn Sn ), po persku zwany take Pur ( Pur-e Sinâ ), urodzonyw Afshéna koo Buchary w prowincji Transoxiana (obecnie Uzbekistan ) i zmar ww Hamadan ( Iran ), jest perskim redniowiecznym filozofem i lekarzem . Piszc gównie w klasycznym arabskim , interesowa si wieloma naukami, takimi jak astronomia, alchemia i psychologia.

Jego uczniowie nazywali go szejkiem el-rais , czyli ksiciem uczonych, najwikszym z lekarzy, Mistrzem par excellence, a nawet trzecim Mistrzem (po Arystotelesie i Al-Frabim ).

Jego gówne prace to medyczna encyklopedia Qanûn (Kanon medycyny) oraz dwie naukowe encyklopedie Ksiga uzdrawiania (duszy) i Danesh-e Nâma (Ksiga nauki). W swoim Qanun , on prowadzi rozleg medyczno-filozoficznej syntezy z logik od Arystotelesa , w poczeniu z neoplatonizmu , podnoszc godno medycynie jako intelektualnej dyscypliny , zgodne z monoteizmu . Jego wpyw bdzie dominujcy w redniowiecznego aciskiego Zachodu do XVI -tego  wieku.

Jeli jego praca medyczna ma jedynie znaczenie historyczne, jego praca filozoficzna znajduje si na skrzyowaniu myli wschodniej i zachodniej. Ona wci yje na pocztku XXI -go  wieku jako cz islamu . Na Zachodzie jest nadal badana z punktu widzenia filozofii , epistemologii i kognitywistyki .

Kontekst historyczny

W VII TH i VIII th  stulecia pierwszych wiekach Hijra do wiata muzumaskiego , podbój Arabowie s w obecnoci wspólnot nalecych gównie do wschodniego chrzecijastwa w Egipcie , Palestynie , Syrii i Mezopotamii . Spoecznoci te przygotoway ju tumaczenia dzie, z greckiego na syryjski . Praca ta trwa do XIII -go  wieku.

Posg Awicenny w Wiedniu , pawilon uczonych .

Od 750 do 850 , okres kalifów Abbasydów , nauka arabsko-muzumaska przeywa rozkwit. Tumacze kalifów najpierw uywaj wersji syryjskich , a nastpnie tekstów greckich, aby przetumaczy je na jzyk arabski. Filozof al-Frb (zmar w 950 r. ), drugi nauczyciel (w odniesieniu do pierwszego nauczyciela, Arystotelesa ), zajmuje dominujce miejsce w tej dynamice.

W wiecie iraskim , wówczas pod panowaniem arabskim, kultura arabska konfrontowana jest z kultur persk . Teksty i tradycje dogmatów islamskich zostay w tym czasie ustalone:

W tym samym czasie na peryferiach wiata iraskiego Turcy z Mongolii stykaj si z islamem i ulegaj islamizacji, tworzc dynastie pochodzenia tureckiego, jak Seldukowie .

W chrzecijaskim wiatem X TH i XI th  stulecia s cakiem wspóczesne Awicenna blisko uczonych i filozofów, takich jak Micha Psellos w chrzecijaskim Wschodzie ( Bizancjum ). Na aciskim Zachodzie jest to okres oczekiwania i przejcia (koniec pónego redniowiecza , pocztek redniowiecza centralnego ), w którym moemy wymieni Gerberta , Fulberta , Lanfranca i w . Anzelma .

Biografia

Narodziny i formacja

ycie Awicenny znane jest z jego autobiografii. Pod swoim penym imieniem Abu Ali al-Husayn Ibn Abd Allah Ibn Sin urodzi si 7 sierpnia 980 r. w Khormeytan (lub Afshéna, krainie soca ), maej wiosce pooonej niedaleko Buchary w Transoxianie (obecnie Uzbekistan ). Jego ojciec, 'Abdallah, ismailijski szyicki muzumanin , pochodzcy z Balch , w dzisiejszym pónocnym Afganistanie , jest wiejskim poborc podatkowym w subie Samanidzkiego wadcy Nouha ibn Mansoura . Jego matka, Sétareh (gwiazda, w jzyku perskim), pochodzenia tadyckiego , mieszka w Afshéna.

Awicenna (Ibn Sina).

We wczesnym dziecistwie Avicenna studiowa arytmetyk u kupca zielarza , eksperta w zakresie rachunku róniczkowego w Indiach . Majc dobr pami, mody chopak przewysza swojego mistrza w arytmetyce i matematyce. Pod kierunkiem mistrza Abu Abdallah Ennatili zapozna si z Koranem , autorami arabskimi i filozofi, poczynajc od Isagogè de Porphyre (niewielkiego traktatu edukacyjnego popularyzujcego filozofi Arystotelesa ). W wieku dziesiciu lat, on i opanowali Koran , arytmetyka, geometria z Euklidesa i podstaw filozofii jako logiki . Rzuci si w trudnych studiów jak Almagestu z Ptolemeusza .

W wieku 14 lat jego wychowawca Ennatili opuci go, by uda si do innego miasta. Znajomy lekarz przynosi mu tumaczenia dzie Hipokratesa , które czytaby od razu, w dzie iw nocy. W swojej autobiografii opowiada: kiedy zasnem, gdy poczuem, e moje siy sabn, napiem si pikantnego drinka, eby mnie wesprze i znów zaczem czyta.

Jego pami jest fenomenalna, czyta te wszystkie tumaczenia Galena . W wieku 16 lat zosta znakomicie przyjty jako lekarz w szkole Djundaysabur, gdzie nauczano lekarzy wszystkich wyzna: ydów , chrzecijan , Mazdejczyków i muzumanów . W wieku 17 lat uczy w szpitalu Buchara, do którego uczszczaj zagraniczni lekarze.

Avicenna zostaje wezwana do ksicia Nouh ibn Mansour, który cierpi na gwatown kolk . Diagnozuje zatrucie oowiem farbami zdobicymi naczynia ksicia i udaje mu si go wyleczy. Zosta wtedy upowaniony do konsultowania si z bogat królewsk bibliotek Samanidów .

W pótora roku zdobywa wiedz wszystkich dostpnych starych autorów. Natyka si jednak na Metafizyk Arystotelesa, której nie rozumie, ale pokonuje t trudno odkrywajc komentarze Ala Farabiego . W swojej autobiografii deklaruje, e w wieku 18 lat zintegrowa ca wiedz swoich czasów dziki swojej pamici, ale jego umys nie by wystarczajco dojrzay.

Z jednego dworu ksicego na drugi

Iran - Hamedan - Grobowiec Awicenny - panoramio (1) .jpg

Okoo 1001 r. poar zniszczy bibliotek Samanidów . Wrogowie Awicenny zarzucaj mu, e jest autorem. Nowy ksi Abdul Malik zabrania mu wchodzenia do szpitala w Bucharze. W habie, ryzykujc wizieniem, Awicenna uciek do Khârezm , niezalenego ksistwa (od 994 do 1231 ), które znajduje si gównie na obecnym terytorium Uzbekistanu, ale take na wybrzeu Morza Kaspijskiego w Turkmenistanie . Ksi Khârezm kocha nauk i otacza si wieloma uczonymi. Awicenna przebywa tam 9 lat, tam zacz pisa swoje pierwsze ksiki w wieku 21 lat.

Jednak sytuacja polityczna i militarna w regionie (od Azji rodkowej po Bliski Wschód) jest niestabilna. Dynastie pochodzenia tureckiego i perskiego s w cigym konflikcie, niszczc stolice. Awicenna musi znowu ucieka, bo nie chce suy pod Turkami , wrogami Persów. W 1010 przeniós si do Gorgan , gdzie podj swoje gówne dzieo, Qanûn (lub Kanon) medycyny. Nastpnie udaje si do miasta Ray , gdzie leczy cierpicego na melancholi ksicia .

W 1014 zosta wezwany do Hamadan do Bouyid emir Chams ad-Dawla i wyleczy go z niewyjanionych bólów. Ksi nastpnie wybiera go na wezyra (premiera). Awicenna naoy na siebie mczc prac: w dzie powica si sprawom publicznym , nocami nauce. Ukoczy Kanon Medyczny i napisa kilka ksiek, z pomoc wiernego al-Juzjaniego , jego sekretarza i biografa. Ale w 1021 , po mierci ksicia Chams ad-Dawla, do wadzy doszed jego syn Sama'ad-Dawla . Awicenna nie mia ju obrocy i by ofiar intryg politycznych, spdzi cztery miesice w wizieniu, podczas których nadal pisa ksiki.

W 1023 zdoa uciec i uda si do Isfahanu wraz z emirem Kakuyid Ala ad-Dawl Muhammedem . Tam pisa przez 14 lat ostatni cz swojej pracy (astronomia, nauka i jzykoznawstwo). Nie zawaha si jednak wyruszy w drog, odpowiadajc na wezwania ksit Persji, Mezopotamii i Turkiestanu. Jego reputacja i popularno s ogromne, gdy praktykuje medycyn zarówno na dworach ksicych, jak i wród najbiedniejszych z biednych.

Mauzoleum Awicenny w Hamadanie .

Ostatni krok

Iran - Hamedan - Grobowiec Awicenny - panoramio.jpg

Uczestniczc w wyprawie kierowanej przez Emir " Ala ad-Dawla w Kermanshah , Awicenna zachorowa. Zmar w Hamadanie w sierpniu 1037 (pierwszy pitek miesica Ramadanu 428 AH), w wieku pidziesiciu siedmiu lat. Od dawna cierpia na chorob jelit, której dokadna natura jest kwestionowana: rak jelita grubego , czerwonka pezakowata , zatrucie kryminalne ...

Awicenna jest pochowana w pobliu Hamadan. Jego grób pozostaje miejscem pielgrzymek do XXI -go  wieku. Do 1950 r. wskazywaa na to jedynie zwyka   latarnia umarych   z granitu . W 1952 r. na jego grobie w Hamadanie oddano do uytku monumentalne mauzoleum . Jest to 12-supowa granitowa kolumnada , symbolizujca dwanacie nauk wiedzy Awicenny, zwieczona stokowym dachem. Z tej okazji sfotografowano jego czaszk, dziki czemu radziecki antropolog i rzebiarz wykona portret Awicenny. Ten posg z biaego marmuru znajduje si w pobliu mauzoleum.

Awicenna jest uznawana przez wiele krajów, poniewa urodzi si w regionie zwanym Turkiestanem i duo podróowa i przebywa w krajach muzumaskich. Rozpoznajcie go jako swojego: Uzbekistan , Tadykistan , Azerbejdan, Afganistan, Iran, Turcja oraz wiele odlegych krajów arabskich, które z racji rzekomego pobytu oddaj mu szczególn cze.

Jego praca

Kanûn (Awicenna).

Jego prace róni si zakresem w zalenoci od róde: 276 tytuów dla GC Anawati , 242 dla Yahya Mahdavi, czy nawet 456 tytuów dla iraskiego badacza Saida Nafissiego , ale tylko 160 sprowadza si do nas.

Jest autorem pomników, prac skromniejszych, ale take krótkich tekstów. Jego twórczo obejmuje cay zakres wiedzy jego czasów: logik, jzykoznawstwo, poezj; fizyka, psychologia, medycyna, chemia; matematyka, muzyka, astronomia; moralno i ekonomia; metafizyka; mistycyzm i komentarze surów Koranu .

Awicenna, znakomity uczony, by tumaczem dzie Hipokratesa i Galena i zwraca szczególn uwag na studia Arystotelesa . Jest to cz ogólnego ruchu, w którym filozofowie kultury islamu odkrywaj kultur greck z Cesarstwa Bizantyjskiego .

Przez kilka stuleci, a do XVII -tego  wieku, Qanun jest podstaw edukacji w Europie, gdzie zdetronizowanego Galen Azj.

Osobisty projekt filozofa znajduje swoje dopenienie w filozofii Wschodu ( hikmat mashriqiya ), która przybraa form zestawienia dwudziestu omiu tysicy pyta. Dzieo to znikno podczas grabiey Isfahanu ( 1034 ), a pozostao tylko kilka fragmentów.

Awicenna pisa gównie w klasycznym arabskim (dla prawie wszystkich swoich gównych dzie), ale czasami take w jzyku narodowym, perskim , do 23 pomniejszych tytuów (z wyjtkiem duskiego Nâma, czyli Ksigi Nauki) .

Lek Awicenny

Teksty

Dziao medyczne

Okadka nakadzie Kitab Al Qanun fi al-Tibb pocztku XV -go  wieku .
Gówny artyku: Qanûn (Awicenna) .

Kitab Al Qanun fi Al-Tibb ( Ksiga ustaw medycznych), skadajcy si z 5 ksiek, okoo 1020, jest gównym praca medyczny Awicenny.

Jego kanon spotka si z wielkim sukcesem, który przymi wczeniejsze prace Rhazesa ( 850 - 926 ), Haly-Abbasa ( 930 - 994 ) i Abu Al-Qasima ( 936 - 1013 ), a nawet Ibn-Al-Nafisa ( 1210 - 1288 ), które s póniej. Europejczyk XII TH do XVII th  century sprowadzony z Orient Kanon medycyny, który wpyn na praktyk i nauczanie medycyny zachodniej.

Prace zostay przetumaczone na acin przez Gérarda de Cremona , z Toledo szkoy , midzy 1150 i 1187 . To tutaj Ibn Sina po arabsku staje si Ben Sina po hebrajsku, a Awicenna po hiszpasku. Zosta wydrukowany po hebrajsku w Mediolanie w 1473 roku , nastpnie w Wenecji w 1527 iw Rzymie w 1593 roku . Jego wpyw trwa a do protestu w okresie renesansu  : Leonardo da Vinci odrzuca jego anatomi, a Paracelsus j spala. Jest to rozwój europejskiej nauki, która spowoduje jego dezaktualizacji, na przykad opis krwioobiegu przez William Harvey w 1628 roku . Niemniej jednak praca ta przez dugi czas wyznaczaa kierunek studiów medycznych, a nawet w 1909 r. w Brukseli odby si kurs medycyny Awicenny . Za Ludwika XIV chirurg Antoine Lambert wymienia go jako jednego z najwikszych lekarzy w historii i nazywa go ksiciem Arabów.

Inne teksty

Jego inne teksty medyczne lub naukowe reprezentuj ponad 40 pism, mniej obszernych ni Kanon. On sam da skrócon wersj, skondensowan w wierszach, Poemat medycyny lub Kanun fit'tibb .

Kit¯ab al Shifa lub Ksiga Leczenia [duszy] jest przeznaczone do kosmogoni , fizycznych , metafizycznego i logicznego . Danesh nama lub Book of Science jest jedynym duym dzieo Awicenny zapisywane bezporednio w Perski. Te dwie ksiki zajmuj si klasyfikacj nauk i zasadami kadej dziedziny wiedzy.

Wkad Awicenny

Ca wiedz medyczn swoich czasów zastpi w rozlegej syntezie filozoficzno-logicznej, czcej logik Arystotelesa z neoplatonizmem . Podnosi tym samym godno medycyny jako dyscypliny intelektualnej (std jej akademicki charakter z pierwszych uniwersytetów redniowiecznego Zachodu). Medycyna jest zintegrowana z naturaln filozofi zgodn z monoteizmem , jej teksty medyczne s wkrótce tumaczone na hebrajski i acin.

Z tego punktu widzenia Awicenn mona zobaczy na dwa sposoby. Albo zarzuca si mu t fuzj medycyny i filozofii, a take zamiowanie do abstrakcyjnych syntez; lub przypisuje si mu wybitn medycyn w samym sercu tej fuzji: Wprawdzie dyskurs filozofa jest prawdziwszy, poniewa jest udowodniony subtelnie, ale dyskurs lekarza jest bardziej oczywisty na pierwszy rzut oka ( Canon , I , 1, 5, 1).

Std dwie drogi do tego samego celu, które scholastyka medyczna nazwie via philosophorum i via medicorum:

  • via philosophorum  : odwoania do rozumu i logiki, osd przez myl spekulatywn,
  • via medicorum: odwoania do rozumu i dowiadczenia, osd na podstawie nabytego dowiadczenia zmysowego.

Awicenna wyrónia si poczeniem wiary z filozoficznym rozumowaniem. Przyjmuje od islamu to, co wydaje mu si logiczne i spójne, a medycyn uwaa za nauk racjonaln, odrzucajc odniesienia magiczne i ezoteryczne , alchemiczne (transmutacja metali) i astrologiczne (sd Boga przez gwiazdy). Poycza od Hipokratesa, Galena, Dioscoridesa i wszystkich wczeniejszych autorów arabskich, w szczególnoci Rhazèsa (Al-Razi) i Haly Abbasa (Al-Majuzi), które wyjania i rozwija wasnym dowiadczeniem.

Anatomia i fizjologia

Prawo koraniczne zabraniajce sekcji zwok, anatomia Awicenny pozostaje anatomi ksikow. Opiera si gównie na tekcie Galena, ale take na tekstach indyjskich i hebrajskich. Jeli transmisja Talmudu do arabskich autorów VIII th i IX th  stulecia wiadczy wpywem róde Chiny jest wtpliwe.

Tak wic jego liczba ludzkich koci jest taka, jak w Talmudzie (dokadniej w jednym z traktatów Miszny o czystoci), a anatomia jego oka jest bardzo szczegóowa w stosunku do anatomii Galena. Do tego dziea naukowej syntezy dodaje anatomi spekulatywn przez rozum logiczny. Na podstawie rzekomych lub pozornych funkcji wyprowadza struktury anatomiczne, bez sekcji lub wizualnej demonstracji . Na przykad podaje penisa zbudowanego z trzech oddzielnych przewodów: na mocz, do smarowania wydzieliny i na nasienie.

Kiedy anatomia Galena jest sprzeczna z anatomi Arystotelesa, Awicenna stara si pogodzi je z preferencj dla Arystotelesa. W ten sposób przypisuje sercu trzy komory , zgodnie z opini Arystotelesa i pomimo anatomicznych obserwacji Galena.

W fizjologii czy teori nastrojów Galena z teori dusz Arystotelesa. Organizm ludzki funkcjonuje w równowadze czterech nastrojów, czterech cech i czterech temperamentów. Avicenna rozrónia siy natury: prokreacj i generacj, odywianie (przyciganie przez asymilacj i wzrost, wydalanie i wydalanie) i  tak dalej. Powietrze odgrywa rol regulacyjn poprzez oddychanie. Taka jest koncepcja Arystotelesa o oddychaniu jako ochadzaniu gorcej krwi w sercu.

Serce jest obdarzona si pulsujc, który rozprowadza ciepo i istotn ducha w caym organizmie. Ibn Nafis (1211-1288) wysun ide maego krenia z komentarza w Kanonie Awicenny na temat relacji serce-puco .

Klinika i patologia

Awicenna jest bardzo przywizana do opisu objawów , opisujc wszystkie wymienione wówczas choroby, w tym te dotyczce psychiatrii .

Lekarz warzy mikstur. Ilustracja z rkopisu (z dat 1224, ewentualnie od Bagdadu) tumaczenie na jzyk arabski De Materia Medica przez Dioscorides (ok. 40-90 ne).

Jego badanie kliniczne (obserwacje za pomoc piciu zmysów) kadzie szczególny nacisk na badanie ttna (rozrónia prawie 60 odmian, pogrupowanych w 10 rodzajów) oraz badanie moczu na podstawie koloru, wygldu, depozytu, objtoci, zapachu i piany . Jest to jedno z gównych róde redniowiecznej uroskopii .

Pacjent jest traktowany jako cao ( styl ycia i otoczenie). Odrónia warto od tego, co powtarza si w tych samych warunkach, eliminujc to, co jest spowodowane przypadkow lub przypadkow przyczyn (przypadek lub zbieg okolicznoci we wspóczesnym ujciu). W ten sposób zblia si do pojcia prawa, podporzdkowujc medycyn fizyce lub naukom przyrodniczym, czynic w ten sposób z lekarza fizykiem, co wci trwa u angielskiego lekarza jako lekarza.

Ponawia opisy udaru mózgu i cukrzycy , puchliny  ; tworzenie kamieni pcherza przypisuje nadmiarowi materiau w moczu.

Opisuje równie wcieklizn psów, wilków, lisów i szakali, któr przypisuje nadmiarowi czarnej óci poprzez spoywanie gnijcego misa lub zanieczyszczonej wody. To sprawia, e nadmiar czarnej lub atrabilnej óci jest gówn przyczyn wielu chorób.

Wyrónia odmiany zapalenia opon mózgowo - rdzeniowych i ótaczki . Ale najczciej jest to dzieo systematycznej klasyfikacji wedug patologii humoralnej (Galen) lub waciwoci (Arystoteles), takie teoretyczne kryteria nie opieraj si na adnej patologicznej rzeczywistoci we wspóczesnym znaczeniu biomedycznym.

Jednak jego zmys krytyczny i osobiste dowiadczenie pozwalaj mu by bardziej precyzyjnym ni jego poprzednicy. Rozrónia zapalenie opucnej , zapalenie ródpiersia i ropie podprzeponowy (ropie zlokalizowany pod przepon). Jego diagnoza rónicowa midzy odr a osp jest bardziej jednoznaczna ni w przypadku Rhazèsa .

Awicenna uczestniczy w rozrónieniu midzy elephantiasis graecorum ( trd ) i elephantiasis arabum ( soniowato we wspóczesnym znaczeniu). Jego opis wczesnego trdu (utrata zewntrznej jednej trzeciej brwi, ochrypy gos, znieczulenie obszarów skóry, utrata gry mini twarzy) zostanie wykorzystany jako bezpieczniejsza wczesna procedura diagnostyczna na redniowiecznym Zachodzie.

Opisuje chorob, któr nazywa chorob Medyny  , specyficzn dla tego regionu. Jest to dracunculiasis , choroba wywoywana przez pasoytniczego robaka zwanego od dracunculus medinensis .

Terapia i dietetyka

W drugiej ksidze Kanonu Awicenna przedstawia alfabetyczn list 765 produktów farmaceutycznych , które klasyfikuje pod wzgldem jakoci (zimne, gorce, suche, mokre) oraz stopnia intensywnoci (od jednego do czterech) wedug teorii Galiena. Nastpnie dzieli je na gatunki i odmiany, a wedug przyczyn tworzy kombinacje arytmetyczne.

Tutaj kontynuuje prac Al-Kindi w dziedzinie farmakopei . Nawizuje do arabskiej tradycji prezentacji w tabelach lub tabelach (po arabsku taqwim staje si po acinie tacuinum ). Avicenna dochodzi do algebry terapeutycznej zarówno atrakcyjnej [przez swoj logik matematyczn], jak i cakowicie nierzeczywistej [bez wspóczesnego respondenta biomedycznego].

Jego terapeutyczne wybory pochodz z dwóch metod: jednej teoretycznej i logicznej opartej na waciwociach (choroby zwalczane s przez przeciwstawne waciwoci leku), drugiej opartej na dowiadczeniu i obserwacji wyników. Ta ostatnia opiera si na istnieniu specyficznej formy, której nie da si wywnioskowa z jakoci, a któr okrelaj jedynie jej efekty.

Inne leki s podane w zalenoci od ich wpywu mechanicznych: przeciwwymiotny , przeczyszczajce , leki moczopdne ,  etc. Przywizuje du wag do ewakuacji majcych na celu oczyszczenie organizmu. Std te praktyka pocenia si , baki , krwawienie , pukanie jelit ...

Leczy ból za pomoc rodków przeciwbólowych , ale take w inny sposób (masa, gorce okady lub okady z lodu, przyjemna muzyka, spacery, sen...).

W dietetyce szczegóowo opisuje waciwoci rónych pokarmów i napojów. Dieta powinna by dostosowana do wieku pacjenta, trybu ycia, rodowiska itp. Ma ona charakter profilaktyczny i leczniczy. Otyo jest postrzegana jako szkodliwy stan patologiczny. Podobnie jak inni arabscy autorzy zaleca 3 posiki w cigu 2 dni (rano i wieczorem; potem zwyk przeksk nastpnego dnia), ten rytm ma na celu dopenienie penego trawienia przed kadym cyklem.

Higiena i rodowisko

Higiena i medycyna to dla Awicenny dwie uzupeniajce si praktyki. Medycyny Awicenny mona streci w zdaniu wprowadzajcym Urdjuza Fi TIB ( Medycyna Poem ): «medycyna jest sztuk utrzymania zdrowia i ostatecznie wyleczenia choroby, które pojawiy si w organizmie» . albo sztuk zachowania zdrowia mona zdefiniowa jako t, która pozwala organizmowi czowieka w odpowiednich warunkach osign wiek, do którego jest naturalnie predysponowany.

Fragment iluminacji z Canon medicinae d'Avicenne ( Biblioteka Miejska Besançon - ms. 0457 - f. 051).

Zgodnie z teori Galena higiena zaley od szeciu nienaturalnych rzeczy (zwizanych nie z natur, ale z wyborem jednostek). S to wybór jedzenia i picia, eliminacja tego, co zbdne, pielgnacja ciaa, oddychanie, wiczenie ciaa i umysu, czuwanie i sen. Awicenna dodaje szczególne pojcie, cer lub konstytucj cech charakterystycznych dla kadej osoby. Zdrowie to harmonia pomidzy szecioma nienaturalnymi Galenami dostosowanymi do naturalnej karnacji kadego z nich.

Celem mycia ciaa jest wyeliminowanie wszelkich odpadów: wosów, potu, wydzieliny std golenie, stylizacja, woskowanie, mycie zbów i oczu, czyszczenie nosa i uszu.

Naley respektowa dokadnie niezbdn por snu, preferujc sen nocny od drzemki dziennej. Zaleca zmian pozycji podczas snu: zasypiaj na prawym boku, potem skr w lewo, a na koniec wró do pozycji wyjciowej. Chodzi o rozprowadzanie i rozpraszanie rónych nastrojów ciaa. To zalecenie podejm wszyscy redniowieczni lekarze.

Powietrze jest podstawowym elementem ycia; oddychanie pozwala powietrzu dosta si do serca i ochodzi krew poprzez wydalanie oparów ciaa. Powietrze powinno by czyste, przejrzyste i jasne, raczej poruszajce si ni stojce, o umiarkowanym charakterze (wiosenne powietrze jest najlepsze z czterech pór roku). W przeciwnym razie powietrze jest niebezpieczne. Te czynniki warunkuj wybór siedliska.

Infekcj przypisuje czsteczkom ldowym zawartym w zanieczyszczonej wodzie, a zwaszcza niezdrowym oparom obecnym w powietrzu. Awicenna jest jednym ze róde teorii miazmy , która dugo bdzie dominowa na Zachodzie. W obliczu epidemii dumy z 1348 roku zachodni lekarze bd mieli jak ich gównych róde tylko Awicenna ( Canon ) i Rhazes ( Almansor lub Kitab al-Mansouri fi al-Tibb ), z którego bd publikowa niezliczone traktaty dumy podczas XIV th i XV th  wieki.

Rozpoznaje zaraliwy charakter (przenoszenie przez kontakt lub blisko) grulicy , trdu , wierzbu i ospy . Obie teorie, transmisja przez zanieczyszczonego powietrza i kontaktu, bd rywalizowa na Zachodzie a do XIX -tego  wieku.

Metafizyczny

Jego doktryna filozoficzna, w szczególnoci metafizyka, opiera si na doktrynie Arystotelesa i dzieach al-Farabiego . Inne jego prace naznaczone s poszukiwaniem orientalnej filozofii i osobistej mistyki.

Bóg i Stworzenie

Kaligrafia imienia Boga .

Skuteczna przyczyna

Gówny artyku: Arystotelesowska teoria przyczynowoci .

Awicenna jako pierwszy wyobrazi sobie sprawcz przyczynowo Boga (tj. przyczynowo twórcz), w przeciwiestwie do arystotelesowskiej przyczynowoci motorycznej (która bya tylko zasad ruchu, ale nie przyczyn istnienia ex nihilo ).

W ten sposób Ibn-Sina rozrónia midzy filozofi przyrody lub fizyk a teologi lub metafizyk. Metafizyk prowadzi dyskurs o przyczynie bardzo odmienny od przyrodnika  :

Przez 'agent' metafizyk ma na myli nie tylko zasad ruchu, jako rodek naturalistyczny, ale zasad i ródo istnienia, jak w przypadku Boga w odniesieniu do wiata. "

Specjalistka w swoim myleniu, Kara Richardson, podaje wan i skontekstualizowan definicj: W swojej Metafizyce Ibn Sn definiuje kad z czterech przyczyn w odniesieniu do przedmiotu badanego w metafizyce: istniejce qua istnieje. Definiuje przyczyn sprawcz lub sprawc jako to, co daje lub nadaje istnienie czego odrbnego od niej. "

W tym sensie Avicenna pisze: Przyczyn jest tylko istnienie ( Kitb al-Shif , czyli Ksiga Uzdrowienia , Ksiga VI, rozdz. 1).

Teologowie chrzecijascy, tacy jak Albert Wielki i Tomasz z Akwinu , cytuj go w swoich pracach i s mu wdziczni za ten wielki wynalazek.

Istota , dla Awicenny, nie jest uzalenione, w zalenoci tylko od siebie. Moliwa jest kada esencja w jej potencjale. Aby esencja moga si urzeczywistni w instancji (egzystencji), musi zaj konieczny przypadek . Ten zwizek przyczynowo-skutkowy, zawsze dlatego, e istota nie jest przygodna, jest nieodczny od samej istoty. Musi wic istnie sama w sobie niezbdna istota , aby istnienie byo moliwe: byt konieczny, a nawet Bóg.

Byt konieczny tworzy Pierwsz Inteligencj poprzez emanacj . Definicja ta dogbnie zmienia koncepcj stworzenia: nie chodzi ju o bosko tworzon przez kaprys, ale o bosk myl, która myli sama; przejcie od tego pierwszego bytu do istniejcego jest koniecznoci, a nie wol. wiat wtedy emanuje od Boga nadmiarem Jego Inteligencji, zgodnie z tym, co neoplatoczycy nazywali emanacj: przyczynowoci niematerialn. Awicenna jest inspirowana dzieem al-Farabiego , ale z t rónic, e to niezbdna Istota jest ródem wszystkiego (patrz Dziesi inteligencji poniej). Taka perspektywa byaby zatem bardziej zgodna z Koranem.

Kada Inteligencja, z wyjtkiem ostatniej w szeregu, najpierw tworzy Inteligencj, która jest od niej bezporednio gorsza poprzez akt poznania Pierwszego Bytu, a nastpnie dusza swojej sfery poprzez akt, poprzez który poznaje siebie jako konieczne z mocy Bytu Pierwszego, a po trzecie ciao tej sfery poprzez akt, przez który poznaje siebie jako moliwe w sobie. "

Z tej Pierwszej Inteligencji wyjdzie si tworzenie wieloci.

  • Pierwsza Inteligencja, kontemplujc zasad, która z koniecznoci sprawia, e istnieje (czyli Boga), daje pocztek Drugiej Inteligencji.
  • Pierwsza Inteligencja, kontemplujc siebie jako emanacj tej zasady, daje pocztek Pierwszej Duszy, która oywia sfer sfer (t, która zawiera wszystkie inne).
  • Pierwszy Inteligencja, rozwaajc swoj moliw przez siebie natur istoty, to znaczy moliwo swego istnienia, tworzy materi, która wypenia sfer sfer, jest sfer staych.

Filozofia bytu

Wedug Marie-Dominique Philippe , Awicenna by wyznawc Boga-Stwórcy w islamie. Wiara Awicenny nie przeszkodzia mu w posugiwaniu si metafizyk Arystotelesa . Wrcz przeciwnie, uywa go. Dodaje, e Awicenna nie rozrónia teologii i metafizyki . W Awicennie nastpuje przejcie od metafizyki do teologii jako swego rodzaju otoczka.

Angelologia

Hierarchia dziesiciu sfer

Hierarchia dziesiciu sfer niebieskich wedug systemu Ptolemeusza , ilustracja Kosmografii , Antwerpia , 1524, autorstwa Petrusa Apianusa .

Awicenna czerpie w szczególnoci z angelologii al-Farabiego. Wszechwiat skada si z hierarchii sferycznych wiatów, oywianych przez niebiaskie Dusze (anioowie i archanioowie) wywodzce si z boskiej zasady i bdce motorem niebios.

Potrójna kontemplacja Pierwszej Inteligencji ustanawia pierwsze stopnie bytu. Powtarza si, dajc pocztek podwójnej hierarchii:

  • nadrzdna hierarchia, któr Awicenna okrela jako Cherubinów (Kerubinów);
  • nisza hierarchia, któr Awicenna okrela jako Anioy Wspaniaego;

Te dusze oywiaj niebiosa, ale s pozbawione zmysowej percepcji; sytuuj si pomidzy czyst inteligencj a wraliwoci i charakteryzuj si wyobrani, która pozwala im poda inteligencji, z której wychodz. Wieczny ruch, który odciskaj na niebiosach, wynika z ich zawsze niezaspokojonych poszukiwa inteligencji, któr pragn osign.

S na przykad ródem wizji proroków. Istnieje zatem, mówi Awicenna, dla kadej sfery niebieskiej dusza ruchowa, która inteligentnie [zagarnia swoj inteligencj] dobro i która dziki swojemu ciau jest obdarzona wyobrani, to znaczy wyobraeniami, jednostkami i wol jednostek . Punktem wyjcia bya tu kosmologia Arystotelesa: Bóg jest substancj nieruchom, pojedynczym, nieruchomym pierwszym motorem, który porusza si jako przedmiot podania i pierwszego intelektu nieba, który jest substancj skrajnego obwodu Wszechwiata, czyli sfery gwiazd staych.

Hierarchia ta odpowiada Dziesiciu Sferom obejmujcym (Sfera Sfer, Sfera Staa, siedem planetarnych Sfer, Sfera podksiycowa).

Dziesita inteligencja i intelekt

Dziesita Inteligencja, wynikajca z Inteligencji 9 nieba (Ksiyca), ale bez funkcji astronomicznej, ma szczególne znaczenie: nazywana te Intelektem Agentem lub Anioem , a kojarzona z Gabrielem w Koranie , znajduje si do tej pory na Zasada, e jej emanacja rozpada si na wiele fragmentów. Rzeczywicie, z kontemplacji samego Anioa, jako emanacji Dziewitego Inteligencji, nie emanuje dusza niebiaska, lecz dusze ludzkie. Podczas gdy Anioy Wspaniaoci nie maj znaczenia, dusze ludzkie maj zmysow, wraliw wyobrani, która obdarza je moc poruszania cia materialnych.

Dla Awicenny ludzki intelekt nie jest stworzony do abstrakcji form i idei. Czowiek jest jednak inteligentny w mocy, ale tylko owiecenie Anioa daje mu moc przejcia od wiedzy w mocy do wiedzy w dziaaniu. Jednak sia, z jak Anio owieca ludzki intelekt, jest róna:

  • prorocy, zalani napywem do tego stopnia, e promieniuje on nie tylko racjonalnym intelektem, ale take wyobrani, ponownie rozsyaj t obfito na innych ludzi;
  • inni otrzymuj tak duy napyw, chocia mniejszy ni prorocy, których pisz, nauczaj, ustanawiaj prawo, uczestniczc take w redystrybucji do innych;
  • jeszcze inni otrzymuj tyle, by osign doskonao osobist;
  • a inni w kocu tak mao, e nigdy nie podejmuj dziaa.

Zgodnie z t koncepcj ludzko dzieli jeden i tylko jeden intelekt sprawczy, czyli zbiorow wiadomo. Dlatego ostatecznym etapem ludzkiego ycia jest zjednoczenie z anielsk emanacj. Tak wic ta niemiertelna dusza nadaje wszystkim tym, którzy postrzeganie anielskiego napywu nawykiem, zdolno do superegzystencji, czyli niemiertelnoci.

Dla neoplatoników, których czci jest Awicenna, niemiertelno duszy jest konsekwencj jej natury, a nie kocem.

Ze swojej strony, w przeciwiestwie do Awicenny, Awerroes uwolni arystotelizm od wszczepionych mu platoskich dodatków : nie ma z nim adnego emanatyzmu .

Filozofia orientalna

Niewiele wiadomo o tej drugiej czci filozofii Awicennian. Dzieo znikno podczas grabiey Isfahanu w 1034 r. , wraz z Ksig Sprawiedliwego Arbitrau ( Kitab al-Insaf ), a Awicenna nie mia czasu ani siy, aby j przepisa. Z tego monumentalnego dziea (28 000 pyta) orientalnej mdroci ( al-hikmat al-mashriqiyya ) pozostao tylko kilka fragmentów. Henry Corbin uwaa, e prace te s punktem wyjcia do owietlania projektu mdroci ( Hikmat al-Ishraq ), które Sohrawardi póniej wykonuje.

Muzumascy mistycy w ogrodzie. Panel cienny niewiadomego pochodzenia. Art Iraski z XVII -tego i XVIII th (Muzeum Louvre-Lens ).

Zachodni orientalici od dawna debatuj nad samym znaczeniem terminu mashriqiya  :

  • spór o wokalizacj ( muszrikija zamiast maszrikija ) skania niektórych orientalistów do mówienia o filozofii iluminacyjnej  ;
  • lokalizacja Orientalów daa pocztek intensywnym spekulacjom, ale adna hipoteza nigdy tak naprawd nie przekonaa.

Tradycja, w islamskiej teozofii i mistycyzmie, uwaa maszrik (Wschód) za wiat wiata, wiat Inteligencji, a zatem Anioów, w przeciwiestwie do maghrib (Zachód), który reprezentuje wiat podksiycowy, wiat ciemnoci, w którym dusze. Ta koncepcja jest ju wyrana w Awicennie (zob. symboliczna relacja Hayy ibn Yaqzan ), a tym bardziej u jego komentatorów i krytyków, takich jak Sohrawardi .

Avicenna jest autorem czterech tekstów o filozofii Wschodu: historii Hayy ibn Yaqzan , historii ptaka , Recitalu Salamana i Absala .

  • Historia Hayy ibn Yaqzan  : Hayy ibn Yaqzan jest odizolowanym dzieckiem na wyspie. Odkrywa dla siebie otaczajcy go wszechwiat. Ta historia stanowi inicjacj na Wschód, do archanielskich form wiata, w przeciwiestwie do Zachodu i Dalekiego Zachodu (miejsca czystej Materii). Hayy ibn Yaqzan personalizuje Awicenn w jego relacji z Anioem.
  • Historia ptaka  : ta historia jest odpowiedzi na Histori Hayy ibn Yaqzan . Podejmuje t podró na Daleki Wschód, poszukiwanie absolutu, by dotrze do Miasta Króla. Dusza obudzia si w sobie. W ekstazie mentalnego wznoszenia si przemierza doliny i acuchy kosmicznej góry w towarzystwie Anioa.
  • Historia Salâmâna i Absâla  : Ta historia opisuje dramat dwóch bohaterów ostatniej czci Kitab al-Isharat wa-l-tanbihat (Ksiga dyrektyw i uwag). Te dwie cechy charakteryzuj dwa intelekty kontemplacyjny (lub spekulacyjny) i praktyczny dualizm, który mona znale w parach Phôs Lumière i ziemskiego Adama, Prometeusza i Epimeteusza, jednym sowem czowieka niebiaskiego i czowieka z ciaa. W ten sposób struktura duszy jest podzielona wedug tej samej struktury, która porzdkuje pary Archanioów-Kerubinów i Anioów-Dusz ( por. powyej).

Wedug Corbina:

To nie s alegorie , ale symbole [] To, co Awicenna próbuje w nich uoy jego osobisty intymny dramat, nauka ycia nie mona powiedzie inaczej. Symbolem jest bowiem liczba i cisza; mówi i nie mówi. "

Religia Awicenny

W samym islamie Awicenna jest ogólnie zaliczana do filozofów islamu, a nie do duchowych czy mistycznych. Nie wyklucza to, e mia te wasne dowiadczenie mistyczne.

Wedug Sournia Awicenna jest prawdziwym muzumaninem, tylko przeciwni ekstremici mog go rzuci wyzwanie. Za ycia nie krytykowano go za wiar ani praktyk, nawet jeli krytykowano go za wieczory kurtyzaskie (wino, muzyka i kobiety). Kilku muzumaskich teologów, urodzonych po jego mierci, takich jak Al-Ghazâlî , Ibn Taymiyya , Ibn Al-Qayim i Al-Dhahabi nazwao go niereligijnym.

Nie dyskutuje o islamie, czy wiar i filozoficzne rozumowanie: Podejmuje wszystkie wtki Arystotelesa na temat miejsca czowieka we wszechwiecie i udaje mu si skojarzy wiar, która jest by moe elementarna i popularna. z filozofi greck . Takie podejcie przyjmie chrzecijaska Europa, tworzc aciski awicenizm.

Ze wzgldu na religi ojca i brata porównywano go do izmailickiego szyizmu  ; w ten sposób jej autobiografia opisuje ich wysiki, aby doprowadzi j do przynalenoci do izmailickiego Dawat , ale nie ma dowodów na to, e miaa na niego wpyw. Przez swoj mistyk zosta uznany przez sufizm , ale nigdy nie nalea do mistyków sufickich, nawet jeli mówi o tym z sympati. W XX th  century, zostaa z kolei przyjta lub odrzucona przez Bractwo Muzumaskie .

Wedug Corbina, Awicenna musia raczej sprzymierzy si z szyizmem dwunastu na tej podstawie, e szyici ksita Hamadanu i Isfahanu zapewnili mu ochron i zaufanie. Jest to aktualna opinia w Iranie, gdzie nadal istnieje iraski awicenizm (tradycyjna filozofia w Iranie).

Gówny artyku: Awicenizm .

Corbin podsumowuje: Jeli chodzi o tajemnic czowieka z Awicenny, jak zawsze w islamie, jest to tajemnica midzy nim a jego Bogiem.

Filozofia wiedzy

Klasyfikacja wiedzy

W tej dziedzinie podejcie Awicenny jest oryginalne. Jest on reprezentowany przez dwa teksty al-Burhan (demonstracja), który jest czci al-Shifa , oraz List o podziaach nauk intelektualnych .

Demonstracja

Podejmuje tematy ju studiowane przez Arystotelesa, ale traktujc je po swojemu. W ten sposób kwestionuje relacje midzy naukami, czym si róni i co maj wspólnego.

Nauki mog si róni w zalenoci od ich przedmiotu. Rónica ta moe by absolutna (arytmetyka i geometria), jest to wic kwestia nauki o ogólnych atrybutach konstytuujcych byt, lub nauk o zasadach, z których trzy najbardziej ogólne to: filozofia , dialektyka , sofistyka .

Wiea Mdroci, redniowieczna klasyfikacja nauk, rkopis Richarda de Fournival (1201-1260).

Rónice midzy naukami mog by wzgldne. Mog przeszkadza przez podporzdkowanie (badanie bry jako rodzaju, w porównaniu z badaniem czopków jako gatunku, lub muzyki w porównaniu z melodi ); lub przez to, co wspólne i inne (medycyna i moralno, fizyka i muzyka). Dalej dzieli te kategorie na cztery róne sposoby, rozróniajc na przykad podporzdkowania: albo naukowa cz innej, albo nauka przechowywana pod inn.

Na przykad medycyna nie jest czci fizyki, ale jest pod ni przechowywana . Nauka o perspektywie (badanie linii wzroku) nie jest czci geometrii, ale podpada pod geometri. Melodia jest czci muzyki, ale muzyka i melodia wchodz w zakres arytmetyki, chocia maj troch wspólnego z fizyk.

Wszystkie nauki mog by zjednoczone przedmiotem, zasadami lub kwestionowaniem. Astronomia i fizyka maj wspólny temat: niebo i wiat. Arytmetyka i geometria maj wspóln zasad, e jeli A = C i B = C A = B. Medycyna i moralno na swój sposób stawiaj to samo pytanie ciau i duszy.

Nie podajc klasyfikacji nauk cile mówic, Awicenna ustanowi filozoficznie zasady klasyfikacji nauk. Rozrónia relacje cz-cao (poziomy uniwersalnoci) oraz relacje od wyszego do niszego (istotny lub przypadkowy charakter przedmiotu kadej dyscypliny w odniesieniu do ogólniejszej kategorii).

List o podziaach nauki

Awicenna przedstawia tu systematyczny obraz nauk. Przedstawia cztery ogólne nauki teoretyczne, które mona podzieli na nauki o zasadach i nauki specjalne czciowe:

  1. Logika jest narzdziem do nabywania wszystkich innych nauk. Zawarte jest w 9 traktatach Arystotelesa.
  2. Na fizyk skada si 8 nauk podstawowych (rozprawy Arystotelesa o fizyce i historii naturalnej) oraz 7 dziaów specjalnych: medycyna, astrologia, fizjonomia , oniromancja , nauka o talizmanach , teurgia , alchemia .
  3. Matematyka obejmuje 4 gówne nauki i ich czci specjalne (przykady w nawiasach): nauka o liczbach (arytmetyka, algebra...), geometria (pomiary, wagi i skale, mechanika, hydraulika...), astronomia (tabele astronomiczne, kalendarze...) , i muzyka ( gra na organach ..).
  4. Metafizyka skada si z 5 gównych czci, ogólników wspólnych dla istot badanych przez Prawdziwego Pierwszego i anioów. Wród gazi (czci specjalne) Awicenna przytacza objawienie prorocze i przysze ycie.

Pomidzy tymi dwoma tekstami istniej rónice i sprzecznoci, ale Awicennie udaje si skonstruowa epistemologi czc w t sam cao Metafizyk Arystotelesa i quadrivium pochodzenia platoskiego. Wyraa na swój sposób specyfik znajomoci wypowiedzi arabskiej, która jest osabieniem tradycyjnej opozycji midzy nauk a sztuk.

Biologia duszy

Wedug Mazliaka, który to podejmuje, wyraenie to pochodzi od historyka biologa HCD de Wita, który w ten sposób kwalifikuje w 1994 r. doktryn Awicenny. Ten ostatni nawizuje do Arystotelesowskiej koncepcji duszy, postrzeganej jako forma substancji cielesnej, która oywia istoty ywe: roliny maj tylko dusz wegetatywn (pokolenie i rozwój), zwierzta maj dodatkowo dusz zwierzc (wraliwo i ruch), a czowiek dusza rozumna (rozumienie tego, co zrozumiae).

Awicenna róni si od Arystotelesa tym, e dusza jest doskonaoci, esencj dajc si oddzieli od ciaa. Ciao jest narzdziem w subie doskonaoci duszy, wychodzcej od Boskoci i powracajcej do niej po mierci. Co wicej, sprawia, e dusza staje si sama w sobie przedmiotem poznania, niezalenie od jej relacji z ciaem.

Stwierdza zatem ide cigego acucha bytów poprzez sukcesywne ulepszanie ich konstytucji. Ta idea zostanie podjta i zwrócona przez filozofów Owiecenia, aby przeciwstawi si boskiej naturze czowieka proponowanej przez chrzecijastwo ich czasów.

Sensacja i percepcja

Pi wewntrznych zmysów mózgu, angielskie owietlenie na pergaminie, autor nieznany, ok. 1300.

Awicenna powouje si na Plotyna i neoplatonizm, aby wyjani, e dusza kontaktuje si ze wiatem rzeczywistym poprzez doznania i percepcj . Wraenie odbywa si za porednictwem piciu narzdów zmysów, które komunikuj si z mózgiem. To podstawowy zestaw dozna. W odniesieniu do wizji wskazuje, e to obraz zblia si do oka, a nie oko zmierza do obrazu (bya redniowieczna debata na temat tego, czy wizja bya odbiorem, czy emisj przez oko).

Percepcja jest uwewntrznieniem w duszy, moc lku duszy wraliwej , obdarzonej picioma zmysami wewntrznymi: zdrowym rozsdkiem, moc ksztatowania obrazów, moc wyobrani, moc oceny, moc konserwatywnoci i pamici. Awicenna rozwija tu i doskonali pojcia zaczerpnite z Arystotelesa i Galena (Galen wyróni trzy siy: myl, wyobrani, pami).

Ogólna operacja

Awicenna lokalizuje te pi zmysów lub wewntrznych zdolnoci w trzech komorach (pierwszych trzech komorach ) mózgu. W ten sposób ustanawia operacj sieciow skadajc si z odbioru, przesyania i przetwarzania wydruków. Ta zoona sie istnieje równie u zwierzt, wedug Awicenny owca ucieka przed wilkiem, poniewa docenia intencj ukryt w obrazie wilka tworzcym si w jego mózgu.

Ta finezja analizy funkcjonowania mózgu, któr Awicenna szczegóowo opisuje i komentuje, ma czysto spekulatywne pochodzenie. Avicenna nigdy nie opiera si na dowiadczeniu we wspóczesnym znaczeniu. Take ten aspekt doktrynalny, dominujcy w redniowieczu, zosta zaniedbany przez wspóczesny Zachód, zwaszcza z powodu bdów anatomicznych (umieszczanie funkcjonowania mózgu w jamach komór).

Pod koniec XX -go  wieku, idee Awicenny znale zainteresowanie historyczn, poniewa jest to obszar traktowany przez kognitywistyki . Mazliak uczyni wic z Awicenny prekursora, który zacz konkretyzowa rozwój operacji umysowych jako prdy wymiany w systemie obszarów mózgowych.

Alchemia i Astrologia

Rozwaania Awicenny na temat alchemii wywary znaczny wpyw zarówno na alchemików, jak i na ich przeciwników. Zgoda specjalistów Awicenny jest jednomylna: w kilku swoich tekstach potpia on moliwo transmutacji metali. W szczególnoci w jego De congelatione et conglutinatione lapidum ( Od zamarzania i sklejania kamienia , po arabsku Kitâb al-ma'âdin wa-l-âtâr al-'uluwiyya ). Jest to skrótowe tumaczenie czci Kitâb al-Shifâ Awicenny , traktujcej o powstawaniu kamieni, pochodzeniu gór, klasyfikacji mineraów (kamienie, upynnione, siarka, sole) i pochodzeniu metali.

Ilustracja ksice srebrzystego wody i gwiadziste ziemi leczonych alchemi Mohammeda ibn Umail al Tamimi XI p  wieku jzyku aciskim pod tytuem Tabula Chemica .

Okoo 1200, Alfred z Sareshel dodano do ksigi IV czci Meteorologii od Arystotelesa , wic móg uchodzi za arystotelika. Wedug Awicenny: Jeli chodzi o to, co twierdz alchemicy, naley wiedzie, e nie jest w ich mocy, aby naprawd przeksztaci gatunki w siebie nawzajem ( sciant artifices alchemiae species metallorum transmutari non posse ); ale w ich mocy jest robienie doskonaych imitacji, nawet farbowanie czerwieni na biao, która upodabnia j do srebra, lub na ó, która upodabnia j do zota. "

Innymi sowy, alchemicy nie mog zmienia cery, zmienia gatunków: dziaaj tylko na przypadkowe cechy i tylko imituj. Wedug Awicenny metale wynikaj z poczenia rtci z ziemi siarkow: to teoria rtci/siarki. Kady metal jest specyficzny przez swoje proporcje rtci / siarki w rónych stopniach czystoci.

Z drugiej strony, Pseudo-Awicenna ( XII th  century) napisa De anima w arte alchemiae . Jest to faszerstwo napisane w Hiszpanii, o czym wiadcz Marcellin Berthelot (w 1893) i Julius Ruska (w 1933).

Wreszcie spór dotyczy traktatu Risalat al-iksir , w którym Awicenna zajmuje si zasadami dziaania alchemii. Zostaa odrzucona przez Rusk, która opara si na tekcie aciskim, ale inni, powoujc si na tekst arabski, przyznaj si do jego autentycznoci. Awicenna napisaby w modoci, kiedy sam eksperymentowa z zarzutami alchemików, traktat nie mówi o transmutacji metali, ale o ich barwnikach.

Awicenna napisa równie obalanie twierdze astrologii , które nie wydaway mu si naukowe, jak alchemia.

Potomkowie

Avicenna docza w 2021 roku do oficjalnej listy autorów programu matury filozofii francuskiej Edukacji Narodowej.

Bibliografia

Stare wydania

Dziea Awicenny zostay wydane po arabsku , w Rzymie , w 1593 r. , in-folio. Jego Canons or Precepts of Medicine , Venice , 1483 , 1564 i 1683, jego Philosophical Works , Venice, 1495 , jego Metafizyka lub wczesna filozofia , Venice, 1495 , zostay przetumaczone na acin i opublikowane . Pierre Vattier przetumaczy wszystkie swoje dziea na francuski; ukazaa si tylko Logika , Pary , 1658 , in-8.

  • (ar) Kanon Awicenny , 1447-1448, Perski Neskhi, datowany AH 851. Luksusowa kopia. - 538 arkuszy. - 27 × 17 centymetrów, rkopis przeczytany online w Gallica
  • (la) Flores Avicenne ([Reprod.]), sn, 1508, drukowana monografia - mikrofilm czytany online na Gallica

Prace przetumaczone na jzyk francuski

  • Z duszy ( Kitab al-nafs , 6 th  omówione fizyki uzdrawiajc ksik Kitab al-Shifa ), tum. Iân Bakôs, Psychologia Ibn Sînâ (Awicenny) z pracy Ash-Shifâ , Praga, 1956, 2  t , t.  ja  : tekst, t.  II  : tumaczenie.
  • Autobiografia (z kontynuacj al-Jûzajânî), trad. 'Abdurrhmân Badawi, Historia filozofii w islamie , Vrin, 1972, t.  2 , s.  595-599 .
  • Kanon medycyny . Al-Qânûn fi'l-Tibb (okoo 1020): brak tumaczenia. Ks. Tradycja. ac. Liber Canonis , Venice, 1515, 1520-1522, 1555. Przekad angielski Oskara Camerona Grünera: The Canon of Medicine of Avicenna (1930), ksiga I, AMS Press, New York, 1973, 612 s. Zob. P. Mazliak, Avicenne i Averroès. Medycyna i biologia w cywilizacji islamu , Vuibert/Adapt, 2004, 250  s. Kanûn (Awicenna)
  • Komentarz do ksigi lambda 'Metafizyka' Arystotelesa , trad. Mereyem Sebti i Marc Geoffroy, Vrin, 2014, 120 s.
  • Komentarz do Teologii Arystotelesa ( Tafsîr Kitâb Utûlûgiâ ), prze. G. Vajda, "Notatki o 'Teologii Arystotelesa'", Revue thomiste , t.  51, 1951, s.  346-406 .
  • Zakady Nauk Intelektualnych , trad. GC Anawati, "Wydziay Nauk Intelektualnych Awicenny", Mieszaniny Dominikaskiego Instytutu Studiów Orientalnych , t.  13 , Kair, 1977.
  • List o znikniciu prónych form zrozumiaych po mierci (List o duszy. Risâla fî l-nafs ), wyd. i handlu. Jean R. Michot , Biuletyn filozofii redniowiecznej , Brepols, t.  29 (1987), s. str.  152-170 .
  • List o stanach duszy ( al-nufûs ), prze. sekcji I ( Definicja duszy ) Jeana R. Michota , apud Jzyki i filozofia. Hod dla Jeana Joliveta , Vrin, 1997, s. str.  239-256 .
  • Glosy do Traktatu o duszy Arystotelesa ( Al-ta'lîqât' alâ hawashî ), trad. G. Vajda, "Notatki o 'Teologii Arystotelesa'", Revue thomiste , t.  51, 1951, s.  75-116 .
  • Ksiga wyzwolenia. Kitâb al-Najâh ( ok.1030 ), prze. czciowe w J.-C. Bardout i O. Boulnois, O boskiej nauce , PUF, 2002, s.  62-82 .
    • cz metafizyczna: trad. ac M gr . Nematallah Carame, Kompendium Metaphysica , Rzym, 1926.
    • cz logiczna: trad. P. Vattier: Logika Syna Syna, powszechnie zwanego Awicenn , 1658.
    • cz psychologiczna: trad. rok. F. Rahman, Psychologia Avicenny , Oxford, 1952.
  • Ksiga Uzdrowienia. Kitâb al-Shifâ (1020-1027). Cztery czci: Logika ( al-mantiq ), fizyka ( al-tabî iyyât ), matematyka ( al-riyâdiyyât ), metafizyka ( al-ilâhiyyât ).
    • I Logika Shifâ ( al-mantiq ): trad. czciowe Angielska the 4 th  logika traktatu (sylogizm) N. Shehaby, zda logiki Awicenny , Boston, 1973; handel. w jzyku angielskim z 9 th  logika traktatu (poetyckiej) im Dahiyat, Komentarza Poetyki Arystotelesa Awicenny , Leiden, 1974.
    • II Matematyka Shifâ ( al-riyâdiyyât ): trad. 4 th  matematyczny traktat (muzyka) R. Erlanger, w muzyce arabskiej , 1935, vol. II, s.  103-245 .
    • III Fizyka Shifâ ( al-samâ al-tabî'î ): tekst, prze. acina i handel. rok. traktatu zaprzeczajcego alchemicznej transmutacji Zamraania i sklejania kamienia ( De congelatione et conglutinatione lapidum, bdce czciami Kitâb al-Shifâ EJ Holmyard i DC Mandeville, 1927. O duszy ( Kitâb al-nafs , 6 e  traktat o Fizyka Ksigi Uzdrowienia Kitâb al-Shifâ ), tumaczenie Iân Bakôs, Psychologia Ibn Sînâ (Awicenny) z jego pracy Ash-Shifâ , Praga, 1956, 2  t , t.  I  : tekst , t.  II  : tumaczenie.
    • IV Metafizyka Shifâ ( al-ilâhiyyât ): trad. z arabskiego Georges C. Anawati, t.  I  : Metafizyka szifa'. Ksiki I do V , t.  II  : Metafizyka szifa'. Ksigi VI do X , Vrin, 1978-1985, 2  t .
  • Ksiga wskazówek ( Kitâb al-Hidâya , 1021). Tradycja. od 6 th i ostatni odcinek: JR Michot Eschatologia w«Ksidze kierunkiem»Awicenny, Biuletyn redniowiecznej filozofii , t.  XXX 1988, s.  138-152 .
  • Ksiga Nauki. Dânesh-Nâmeh (1021-1037), prze. z perskiego Mohammada Acheny i Henri Massé, t.  I  : Logika, metafizyka , t.  II  : Fizyka, Arytmetyka, Geometria, Astronomia, Muzyka , Les Belles Lettres, 1986, 540 s.
  • Ksiga dyrektyw i uwag. Kitâb al-Ishârât wa-l-tanbîhât , trad. Anne-Marie Goichon, Vrin, 1951.
  • Ksiga Definicji , trad. Anne-Marie Goichon, Vrin, 1963.
  • Notatki Awicenny o teologii Arystotelesa , Georges Vajda, Revue Thomiste , 51, 1951, s.  346-406.
  • Poemat medycyny ( Urguza fi't tibb ), trad. Henri Jahier i in., Les Belles Lettres, 1956, 209 s. (skondensowane w 1326 wersecie z Kanonu Medycyny )
  • Historia Hayy ibn Yaqzan (1021), tekst arabski, wersja perska, trad. Ks. Henry Corbin, w Awicennie i narracji wizjonerskiej , t.  I  : The Story of Hayy ibn Yaqzân , Adrien Maisonneuve, 1952, VIII- 62-88 s. przeredagowane Verdier 1999 466 s. Lub handluj. A.-M. Goichon, Le Recit de Hayy ibn Yaqzân , Desclée de Brouwer, 1959, s. 255.
  • Odrzucenie astrologii , wyd. i handlu. Yahya Michot , Beyrouth, edycje Albouraq, 2006, XLV -86-269 s.
  • traktaty mistyczne:
    • Traktat o przeznaczeniu ( Risâlet al-Qadr ), trad. MAF Mehren, Traktaty o mistykach z Avicenne , Leyden, wyd. Brill, 1889-1899, s.  1-12 . [2]
    • Traktat o mioci ( Risâla fî al-'ishq ), trad. rok. EL Fackenheim, Traktat o mioci Ibn Sînâ, Studia redniowieczne , VII 1945, s.  208-228 .

Pseudo-Awicenna

  • (A) Zasady Artis chemicae, Awicenna atue Geber (Hiszpania, pierwszej poowie XII th  wieku) Manucius 2004, 810  s. Alchemia.
  • (a) De anima w arte alchemiae (Hiszpania, XII th  century), edytowane i tumaczone przez Sébastiena Moureau, Katolicki Uniwersytet w Leuven, Thesis, 2010.
  • (a) Z Intelligentiis ( XII th  wieku) lub Liber de causis PRIMIS i secundis , pod redakcj R. de Vaux, nut i tekstów aciskiej Avicennism , Vrin, 1934, s.  83-140 . Zbiór zda Awicenny, w. Augustyna  itp.
  • List o poznaniu duszy rozumnej i jej stanach , prze. Jean Michot, Revue philosophique de Louvain, tom.  82 N O  56 (1984). [3]

Romantyczne podejcia Awicenny

Studia nad Awicenn

  • Z Alverny Marie-Thérèse, Wyraz z De animalibus Awicenny w przekadzie Michela Szkota W: Biblioteka szkoy czarterów , 1957, tom 115 . str.  32-42 . DOI : 10.3406 / bec.1957.449559 Peny tekst
  • D'Alverny Marie-Thérèse, Awicenna na Zachodzie , Pary: Vrtin, 2000.
  • Georges Chehata Anawati , Awicennian Bibliografia Esej , Wydzia Kultury Ligi Arabskiej, Dar Al-Maaref, Kair, 1950.
  • Souâd Ayada , Avicenna , Elipsy, 2002.
  • Bédoret H:. Pierwsze wersje toledaski filozofii Prace Avicenny Revue neo scholastique filozofii , 41 st  roku drugiej serii, n °  59, 1938 str.  374-400 . DOI : 10.3406 / phlou.1938.3907 Peny tekst
  • (de) Birkenmajer Alexandre.   Avicennas Vorrede zum Liber Sufficientiae und Roger Bacon   Neoscholastyczny przegld filozofii . 36 th  roku drugiej serii, n O  41, 1934. str.  308-320 . DOI : 10.3406 / phlou.1934.2851 Peny tekst
  • Ernst Bloch ( tum.  Claude Maillard), Awicenna i lewica arystotelesowska , Saint-Maurice, Pierwsze kamienie,, 93  pkt. ( ISBN  978-2-913534-08-7 i 2-913534-08-2 ).
  • O. Chahine, Ontologie et Théologie chez Avicenne , Pary: Maisonneuve, 1962.
  • Henry Corbin  :
    • Historia filozofii islamu , Gallimard, trzcina. 1986, t. ja .
    • Awicenna i historia wizjonerska , Verdier, Spirituel islamu, 1999.
    • W islamie iraskim aspekty duchowe i filozoficzne , T. 1, 3 i 4, Gallimard, 1971.
    • z Shayegan, Daryush, Duchowa topografia islamu iraskiego , Editions of the difference, 1990.
    • Awicenna , tom.  20, Pary, Encyclopaedia Universalis, coll.  Podstawy Universalisa,, 800  pkt. ( ISBN  978-2-35856-040-5 ).
  • Maurice De Wulf   L'augustinisme«avicennisant»   Revue de neo-scolastique Philosophie , n O  29,, s.  11-39 ( DOI  10.3406 / phlou.1931.2603 , czytaj online )
  • Finianos, Ghassan, Wielkie podziay bycia Mawjud wedug Ibn Sina , University Publishing of Fribourg, 1976.
  • Zapomnij J. nieopublikowanego rozdzia filozofii Awicenny Revue Neo-scholastique 1 st  roku, n o,  1, 1894 , str.  19-38 . DOI : 10.3406 / phlou.1894.1359 Peny tekst
  • Louis Gardet , Myl religijna Avicenne , Vrin, 1951.
  • Anne-Marie GOICHON, Filozofia Awicenny i jej wpywy w redniowiecznej Europie , Maisonneuve, 2 nd ed. Dziewitnacie osiemdziesit jeden.
  • Jazi, Radhi - Asli, Farouk O. farmakopei Awicenna Revue d'histoire de la apteka 86 e  roku, n o  317, 1998. str.  8-28 . DOI : 10.3406 / pharm.1998.4582 Peny tekst
  • Andreas Lammer: Elementy fizyki Awicenny. róda greckie i innowacje arabskie . Scientia graeco-arabica 20. Berlin / Boston: Walter de Gruyter, 2018.
  • (en) YT Langermann (red.), Awicenna i jego dziedzictwo. Zoty wiek nauki i filozofii , Brepols Publishers, 2010, ( ISBN  978-2-503-52753-6 )
  • Leibowitz J.-O. "Apteka wzorzyste w tekcie hebrajskim Awicenny" Revue d'histoire de la farmacji , 42 e  roku N O  141, 1954 , str.  289-292 . DOI : 10.3406 / pharm.1954.8542 Peny tekst
  • Pawe Mazliak, Awicenna i Awerroes. Medycyna i biologia w cywilizacji islamu , Vuibert/Adapt, 2004, 250  s. ( ISBN  2711753263 )
  • przez Mély Fernand. Alchemiczny tekst na powstawanie mineraów nadana Arystotelesa i Awicenny zapisów posiedze Akademii napisami i literatury piknej , 38 th  roku, n O  2, 1894. str.  120-121 . DOI : 10.3406 / crai.1894.70392 Peny tekst
  • Michot Jean. Awicenna i ludzkie przeznaczenie. O zmartwychwstaniu cia » Revue de Louvain philosophique , seria czwarty Tome 79, n °  44, 1981 s.  453-483 . DOI : 10.3406 / phlou.1981.6156 Peny tekst
  • Michot Jean. List o poznaniu duszy rozumnej i jej stanach przypisywany Awicennie. Prezentacja i tumaczenie eseju » Revue de Louvain philosophique serii czwarte, Tome 82, n o  56, 1984. s.  479-499 . DOI : 10.3406 / phlou.1984.6314 Peny tekst
  • Michot Jean. Proroctwo i wróenie wedug Awicenny. Prezentacja, krytyczny esej tumaczenie i indeks List duszy Sfery » Revue de Louvain philosophique , czwartej serii, Tome 83, n o  60, 1985. s.  507-535 Peny tekst
  • Sebti Meryem, Awicenna. Ludzka dusza, PUF, filozofie kolekcji, Pary 2000.
  • Van Riet Simone . aciskie tumaczenie   De Anima   Awicenny. Wstp do krytycznego Edition » Revue philosophique de Louvain , trzeciej serii, Tome 61, n °  72, 1963 str.  583-626 . DOI : 10.3406 / phlou.1963.5229 Peny tekst
  • Henri Silberman C. "powideka od Awicenny lub trudno w identyfikacji skadników dawnych leków" Revue d'histoire de la apteka , 82 e  roku, n o  301, 1994. str.  132-147 . DOI : 10.3406 / pharm.1994.3835 Peny tekst
  • Verbeke Gérard.   De anima   Awicenny. O wydaniu krytycznym » Revue Philosophique de Louvain . Trzecia seria, Tome 66 N O  92, 1968. str.  619-629 . DOI : 10.3406 / phlou.1968.5459 peny
  • B. Ben Yahia ,   Lekarz Awicenny. Jego ycie, jego praca   Revue d'Histoire des Sciences et de ich zastosowania , n o  4,, s.  350-358 ( DOI  10.3406 / rhs.1952.2970 , czytaj online )
  • Naïma Lamdouar Bouazzaou ( pref.  Osstowar Kodratollah), Historia medycyny widziana przez pediatr: Od pocztków do wspóczesnoci , Rabat, Nowe wydania,( ISBN  9981-95-540-X i 9789981955400 , OCLC  42708415 ) , s.  106-114 [ przeczytaj online ]
  • Mohammed Taleb, Ibn Sina, mistrz falsafy (s. 57-61), W ywej naturze i spokojnej duszy , La Bégude de Mazence, Arma Artis, 2014, ( ISBN  978-2-87913-166-5 )

Uwagi i referencje

  1. Benoït Patar, Sownik redniowiecznych filozofów , Quebec, wyd. Fides, 2006, s.  91
  2. Abdel Rahman Abdel Rahman Al-Naqib,   Awicenna (Ibn Sina)  , Perspektywy: kwartalny przegld edukacji porównawczej , obj.  XXIII , n koci  1-2,, s.  51-68 ( czytaj online , konsultacja 15 lipca 2013 r. ).
  3. Emilia Claude Villey teksty Astronomiczne syryjskie ( VI E i VII e  wiek): ustanowienie kryterium jamistych i taktowania. Wydanie, tumaczenie i leksykon , rozprawa doktorska (jzyki i literatur staroytnych) na temat przekazywania wiedzy greckiej przez Syryjczyków, University of Caen Basse-Normandie, 2012, 453  s. ( OCLC 819200729 ) http://www.franceculture.fr/emission-foi-et-tradition-l'astronomie-syriaque-au-vie-et-viie-siecle-2012-11-11
  4. Mazliak 2004 , s.  191-192.
  5. Corbin 2009 , s.  183.
  6. Mazliak 2004 , s.  12-15.
  7. J.C Sournia, Ancient Arab Doctors, X i XI wiek , Pary, Midzynarodowa Rada Jzyka Francuskiego,, 267  s. ( ISBN  2-85319-175-3 ) , s.  197-198.
  8. (w) Avicenna, Ibn Abd al-Wahid Muhammad Jzajn (tum .  Gohlman WE), The Life of Ibn Sina: A Critical Edition and Annotated Translation , State University of New York Press,, 163  s. ( OCLC  461861940 , czytaj online ) , s.  17
  9. Mazliak 2004 , s.  15-16.
  10. LI Conrad wtpi, by ufa autobiografii, w której twierdzi si, e miaam 16 lat, praktykowaa medycyn. (en) Lawrence I. Conrad, Arabsko-islamska tradycja medyczna , Cambridge (GB), Cambridge University Press,, 556  s. ( ISBN  0-521-38135-5 ) , s.  114
    w The Western Medical Tradition, 800 pne do AD 1800, Wellcome Institute for the History of Medicine, Londyn.
  11. Ben Yahia 1952 , s.  352
  12. Mazliak 2004 , str.  17-20.
  13. Mazliak 2004 , s.  21
  14. (w)   Posg Awicenny Himetop   na stronie himetop.wikidot.com (dostp 24 stycznia 2018 )
  15. Mazliak 2004 , s.  45.
  16.   Qantara - Ibn Sîna, Qânûn fî-l-tibb (Kanon medycyny)   , na www.qantara-med.org (dostp 11 lipca 2016 )
  17. Mazliak 2004 , s.  101-102.
  18. Antoine Lambert, Komentarze lub prace chirurgiczne , Marsylia, Charles Brébion,, s.  298
  19. Gotthard Strohmaier, Medycyna w wiecie bizantyjskim i arabskim , Pary, Seuil,, 382  s. ( ISBN  2-02-022138-1 ) , s.  148-149.
    w Historii Myli Medycznej na Zachodzie, t. 1, Staroytno i redniowiecze, MD Grmek (re.).
  20. Sournia 1986, op. cit., s. 200-201.
  21. Danielle Jacquart, Scholastyka medyczna , Pary, Seuil,, 382  s. ( ISBN  2-02-022138-1 ) , s.  192.
    w Historii Myli Medycznej na Zachodzie, t. 1, Staroytno i redniowiecze, MD Grmek (re.).
  22. Jacquart 1995, op. cit., s. 194-195.
  23. Mazliak 2004 , s.  53-54.
  24. Mazliak 2004 , s.  54-58.
  25. Strohmaier 1995, op. cit., s. 144.
  26. Strohmaier 1995, op. cit., s. 148.
  27. Termin trzecia komora oznacza wedug Arystotelesa perforacj istniejc w przegrodzie oddzielajcej dwie poówki serca. Ta perforacja, zwana otworem owalnym , w rzeczywistoci istnieje tylko u podu i znajduje si w przegrodzie oddzielajcej dwa przedsionki . Wedug Galena nie jest to dokadnie widoczna perforacja, ale przepuszczalna przegroda usiana porami niewidocznymi goym okiem. Avicenna czy te dwie rzeczy, mówic, e perforacja Arystotelesa stopniowo zwa si do porów Galena. Mazliak 2004, s. 65-66.
  28. Mazliak 2004 , s.  60-64.
  29. Mazliak 2004 , s.  67.
  30. Mazliak 2004 , s.  70-72.
  31. Jacquart 1995, op. cit., s. 183
  32. (w) Kenneth F. Kiple, The Cambridge World History of Human Disease , Cambridge, Cambridge University Press,, 1176  s. ( ISBN  0-521-33286-9 ) , s.  692.
  33. Kiple 1993, op. cit., s. 1090.
  34. Kiple 1993, op. cit., s. 964.
  35. Sournia 1986, op. cit., s. 199.
  36. Grmek 1995, op. cit., s. 224.
  37. Emilie Savage Smith, medycyna , próg,( ISBN  978-2-02-062028-4 ) , s.  176-178.
    W Histoire des sciences arable, obj. 3, Technologia, Alchemia i Nauki Przyrodnicze, Roshdi Rashed (red.).
  38. Kiple 1993, op. cit., s. 726-727.
  39. Kiple 1993, op. cit., s. 837.
  40. Kiple 1993, op. cit., s. 688.
  41. Mazliak 2004 , s.  74-78.
  42. Sournia 1986, op. cit., s. 202-203.
  43. Danielle Jacquart, Wpyw medycyny arabskiej na redniowiecznym Zachodzie , Seuil,( ISBN  978-2-02-062028-4 ) , s.  221-222.
    w Historii Nauk Arabskich, tom. 3, Roshdi Rashed (red.).
  44. Mazliak 2004 , s.  78-80.
  45. Pedro Gil Sotres, Reimy zdrowotne , Pary, Seuil,, 382  s. ( ISBN  2-02-022138-1 ) , s.  272.
    w Historii Myli Medycznej na Zachodzie, t. 1, lek. med. Grmek (red.).
  46. Mazliak 2004 , s.  80-82.
  47. Sotres 1995, op. cit., s. 263.
  48. Sotres 1995, op. cit., s. 267.
  49. Sotres 1995, op. cit., s. 274-275.
  50. Mazliak 2004 , s.  72-73.
  51. Étienne Gilson, Avicenna i pocztki pojcia przyczyny sprawczej , w Atti del XII Congresso Internazionale di Filosofia , Sansoni Editore,( ISBN  978-1-63435-021-1 , czytaj online ) , s.  121130
  52. (w) p. Marmura ,   Metafizyka efektywnej przyczynowoci w Awicennie (Ibn Sn)   , teologia i filozofia islamu, p. Marmura (red.), Albany, State University of New York ,, s.  172
  53. Metafizyka Szifâ , Ksiga VI, 1.2, s. 195, l. 2-4
  54. Skuteczna przyczynowo: od Ibn Sna do Ockhama, w Efficient Causation: A History , s. 108
  55. Étienne Gilson ,   UWAGI DO HISTORII SKUTECZNEJ SPRAWY  , Archiwum Historii Doktrynalno-Literackiej redniowiecza , t.  29,, s.  7-31 ( ISSN  0373-5478 , czytaj online , dostp 24 listopada 2019 )
  56. Corbin 2009 , s.  186-187.
  57. Michel-Pierre Lerner, wiat sfer , t.  ja , s.  329 . Awicenna, Liber de philosophia prima , IX , 4, t.  2 pkt.  483 , 487-488; Metafizyka Shifa , trad. Anawati, 1985, s.  141 , 144.
  58. Czy filozofia bycia wci moliwym, Znaczenie metafizyki, s. 25, wydanie p.Téqui, stycze 1975
  59. Avicenna, La Métaphysique , 135, wersja aciska: Liber de philosophia prima sive divina , IX , 3, 475, wyd. S. Van Riet, Louvain, Peeters, 1977-1983. Tradycja. : Michel-Pierre Lerner, wiat sfer , Les Belles Lettres, t.  I , 2008, s.  345 .
  60. Arystoteles, Z Nieba , I, 9.
  61. Henry Corbin, Awicenna i narracja wizjonerska , 1979, s.  72 . Herbert E. Davidson, Alfarabi i Awicenna o aktywnym intelekcie, Viator. Studia redniowieczne i renesansowe , Brepols, t.  3 (1972), s. str.  109-178 .
  62. Corbin 2009 , s.  188-189.
  63. G. Anawati, Etudes aviceniennes, Revue thomiste , t.  61 (1961), s.  109-135 . Henry Corbin, Avicenny i odkrywczy narracja , Verdier 1999 Amelia Neuve Église "La théosophie Orientale ( al Hikmat al mashriqiyya ) d Avicenne" La Revue de teheran , n O  48 listopada 2009. [1]
  64. Corbin 2009 , s.  190.
  65. Jorge JE Gracia, TB Noone, Towarzysz filozofii w redniowieczu , Blackwell,.
  66. (w) Corbin Historia filozofii islamskiej ( ISBN  978-0-7103-0416-2 )
  67. Corbin 2009 , s.  184.
  68. Jean Jolivet, Klasyfikacje nauk , Próg,( ISBN  978-2-02-062028-4 ) , s.  264-266.
    w Historii Nauk Arabskich, tom. 3, Roshdi Rashed (red.).
  69. Jolivet 1997, op. cit., s. 267-269.
  70. Mazliak 2004 , s.  82-84.
  71. Mazliak 2004 , s.  86-88.
  72. Mazliak 2004 , s.  90.
  73. Mazliak 2004 , s.  173.
  74. Mazliak 2004 , s.  93-94.
  75. GC Anawati Awicenna i alchemia w Oriente e Occidente nel Medioevo , Accademia nazionale dei Lincei, Rzym, 1971, s.  285-341 .
  76. (La) Avicenne , De congelatione et conglutinatione lapidum , red. EJ Holmyard i DC Mandeville, tekst arabski i przekad aciski, Pary, Paul Geuthner, 1927, s.  54 .
  77. Georges C. Anawati, Arab Alchemia , Threshold,( ISBN  978-2-02-062028-4 ) , s.  134-138
    w Historii Nauk Arabskich, tom. 3, Roshdi Rashed.
  78. Pauline Petit,   Filozofia: nowi autorzy niezachodni na maturze   , o kulturze Francji ,.

Zobacz równie

Powizane artykuy

Linki zewntrzne

Mamy nadzieję, że informacje, które zgromadziliśmy na temat Awicenna , były dla Ciebie przydatne. Jeśli tak, nie zapomnij polecić nas swoim przyjaciołom i rodzinie oraz pamiętaj, że zawsze możesz się z nami skontaktować, jeśli będziesz nas potrzebować. Jeśli mimo naszych starań uznasz, że informacje podane na temat _title nie są całkowicie poprawne lub że powinniśmy coś dodać lub poprawić, będziemy wdzięczni za poinformowanie nas o tym. Dostarczanie najlepszych i najbardziej wyczerpujących informacji na temat Awicenna i każdego innego tematu jest istotą tej strony internetowej; kierujemy się tym samym duchem, który inspirował twórców Encyclopedia Project, i z tego powodu mamy nadzieję, że to, co znalazłeś o Awicenna na tej stronie pomogło Ci poszerzyć swoją wiedzę.

Opiniones de nuestros usuarios

Bartlomiej Tomczyk

Mój tata rzucił mi wyzwanie, abym odrobił pracę domową bez używania czegokolwiek z Wikipedii. Powiedziałem mu, że mogę to zrobić, przeszukując wiele innych witryn. Na szczęście znalazłem tę witrynę, a ten artykuł o zmiennej Awicenna pomógł mi odrobić pracę domową. wpadłem w pokusę pójścia na Wikipedię, bo nie mogłem znaleźć nic o zmiennej _, ale na szczęście znalazłem ją tutaj, bo wtedy mój tata sprawdził historię przeglądania, żeby zobaczyć, gdzie był. przejdź do Wikipedii? Mam szczęście, że znalazłem tę stronę i artykuł o Awicenna tutaj. Dlatego daję ci moje pięć gwiazdek.

Krzysztof Banaś

Dzięki. Pomógł mi artykuł o Awicenna .

Damian Piasecki

Ten wpis o Awicenna był właśnie tym, co chciałem znaleźć.

Enciclo
Sapientia
Scientia
Boobota