Amoraim ( judeo-aramejski : אמוראים, liczba pojedyncza אמורא Amora ; „expositors”) to ogólne określenie dla lekarzy Talmudu , którzy działają między zamknięciem Miszny (około 200 n.e. [„około” oznacza „do” i „ CE "lub" CE "oznaczające" po JC "] ) oraz kompilacja Talmudów (ok. 400 rne dla Talmudu jerozolimskiego , sto lat później dla Talmudu babilońskiego ).
Era Amoraim widział utworzenie babilońskiej centrum obok centrum żydowskiej ziemi Izraela , znajduje się pierwszy w Seforis , w Dolnej Galilei , a następnie w Tyberiadzie , którego głównym ośrodkiem był academy of Soura , a przy okazji, że od Pumbedita . Chociaż w dużej mierze niezależna, ciągła korespondencja przenosiła pytania i nauki Babilonii „z zachodu” do ziemi Izraela.
Amora była pierwszym tytułem nadawanym mędrcom, którzy przetłumaczyli nauczanie nauczyciela z misznaickiego hebrajskiego literatów na judeoaramejski używany przez masy, a także podczas publicznych odczytów Tory w poniedziałki i czwartki, uczeni zapewniali symultaniczne tłumaczenie na judeo-aramejski Aramejski .
Następnie został asystentem mistrza, tym, który komentował i rozwijał opinie, które mistrz krótko sformułował. W tym sensie została przyjęta przez wszystkich mędrców, którzy uważali się za niewiele więcej niż przekaźników nauk Tannaim (doktorów Miszny).
Pierwszymi Amoraim z Babilonii byli Abba Arika , nazywany z szacunkiem Rav , którego niektóre nauki są nadal zapisane w Baraita , oraz jego rówieśnik Szmuel, który był również jego przeciwnikiem. Do pierwszych i najbardziej znanych Amoraimów Ziemi Izraela należą rabin Yohanan i Rech Lachish .
Ogólnie szacuje się, że okres Amoraim obejmuje siedem lub osiem pokoleń (w zależności od wybranych punktów orientacyjnych). Za ostatnich Amoraim uważa się Ravinę I , Rav Achi i Ravinę II , bratanek Rawiny I, który skodyfikował Talmud Babiloński około 500 roku n.e.
W Talmudy określone opinie kilkuset Amoraim, niektóre znane tylko przez jednego zdania, podczas gdy inne były często cytowane i traktowane jako przykłady. Są one wymienione poniżej: