Wirusologii jest dyscyplina naukowa koncentruje się na badania, użytkowania i zwalczaniu wirusów i czynników zakaźnych powiązanych ( wiroid , etc.). Wirusologia jest ogólnie uważana za gałąź biologii ( mikrobiologia , agronomia w szczególności do tworzenia organizmów modyfikowanych genetycznie , ewolucja gatunków ) lub medycyny ( patologia , terapia genowa , inne innowacyjne terapie oparte na wirusach (onkologia, kontrola mikroflory itp.)) .
W tym obszarze przeprowadzone badania są szczególnie przydatne:
Te wirusy mają wielkość w zakresie od 30 do 450 nm, w przybliżeniu, co oznacza, że większość z nich nie może być obserwowany za pomocą mikroskopu świetlnego . Kształt i strukturę wirusów można jednak badać za pomocą mikroskopii elektronowej , spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego i, bardzo często, krystalografii rentgenowskiej.
Za klasyfikację wirusów odpowiada główny nurt wirusologii . Te wirusy można klasyfikować w zależności od typu komórki gospodarza, którego zakażają: zoovirus (komórki zwierzęce), wirusy roślinne (komórkach roślinnych), fongivirus (komórka grzyba) i bakteriofagów (wirusy, które infekują bakterie, kategoria w tym najbardziej skomplikowanych wirusy). Inna klasyfikacja opiera się na geometrycznym kształcie ich kapsydu (często helisa lub dwudziestościan ) lub na strukturze wirusa (na przykład obecność lub brak otoczki lipidowej). Najszerzej stosowany system klasyfikacji rozróżnia wirusy według typu kwasu nukleinowego, którego używają jako materiału genetycznego oraz metody replikacji, którą stosują, aby spowodować, że komórka gospodarza wytworzy nowe cząstki wirusa. Wyróżniamy:
A także :
Jak każda dyscyplina naukowa, wirusologia wykorzystuje techniki wspólne dla innych dziedzin, takich jak kultura komórkowa , ale także techniki specyficzne dla wirusologii.
Linie komórkowe są dziś szeroko stosowane do wykonywania testów przesiewowych lub do uzyskiwania wstępnych wyników.
Miareczkowanie wirusoweMiareczkowanie wirusów to technika oznaczania stężenia wirusa w danej pożywce. Istnieją dwie metody: metoda lizy płytki i metoda DICT 50 (odpowiednik IC 50 dla produktów toksycznych). W obu przypadkach ogólną zasadą jest seryjne rozcieńczanie zawiesiny wirusa i podawanie jej do hodowli komórkowych. Po zmiennym czasie inkubacji, obserwacja komórek zlizowanych przez wirusa (= łysinki po lizie) lub komórek zmodyfikowanych przez infekcję (= efekt cytopatyczny ) umożliwia ilościowe oznaczenie wirusów. Jednak ta metoda nie umożliwia ilościowej oceny obecnych wirusów niezakaźnych.
Test aktywności przeciwwirusowejMetoda ta umożliwia sprawdzenie, czy cząsteczka ma właściwości przeciwwirusowe. Testowany produkt jest podawany do komórek, a także do wirusa. Obserwacja efektu cytopatycznego, śmiertelności komórek lub markerów wirusowych jest następnie wykorzystywana do oceny skuteczności cząsteczki.
Techniki biologii molekularnej stosowane w wirusologii są ogólne dla innych dziedzin. Główne techniki to PCR, RT-PCR i ilościowy PCR .
Ponieważ wirusy są trudne do zaobserwowania ze względu na ich małe rozmiary, bioinformatyka jest coraz częściej wykorzystywana do pomiarów predykcyjnych, w szczególności w odniesieniu do zmian konformacji wirusów.