Stratocumulus

Stratocumulus Obraz w Infobox.
Skrót METAR Sc
Symbol Chmury CL 5.svg
Klasyfikacja Rodzina C (dolne piętro)
Wysokość 500 - 2500 m

Stratocumulus jest rodzajem chmury należące do niższego poziomu, a na wysokości między 500 a 2500  metrów . Jego grubość wynosi 600  m . Jest pochodzenia konwekcyjnego , ale jego pionowe wydłużenie jest natychmiast ograniczone przez stabilność masy powietrza.

Wizualnie są to duże, ciemne, zaokrąglone masy, zwykle w grupach, liniach lub falach. Same chmury te są większe niż chmury typu altocumulus, a całość znajduje się na niższej wysokości (zwykle poniżej 2000 metrów). Chociaż może się to wydawać groźne, ta chmura rzadko powoduje opady . Kiedy tak się dzieje, mają one postać lekkiego deszczu lub mżawki powyżej punktu zamarzania lub w postaci śniegu lub bryłek śniegu, gdy jest niżej. Należy jednak zauważyć, że w przeciwieństwie do Météo-France , Międzynarodowy Atlas Chmur wyraźnie mówi, że mżawka może pochodzić tylko ze stratusa . Jednak wydaje się prawdopodobne, że morskie chmury stratocumulus mogą powodować mżawkę, biorąc pod uwagę ich małą grubość.

Trening

Najczęstszą przyczyną ich powstawania jest istnienie warstwy granicznej złożonej ze stabilnego powietrza, które pokonuje prądy wznoszące i tym samym spowalnia pionowy rozwój chmur konwekcyjnych (te następnie mają tendencję do bocznego rozprzestrzeniania się. Na poziomie tej warstwy dając wznieść się do banku stratocumulusów, który czasami pozostaje sam po rozpadzie chmur konwekcyjnych).

Banki stratocumulus mogą również tworzyć się przez wypiętrzenie konwekcyjne lub wzburzenie warstwy stratus lub przeciwnie, pod wpływem chmur wyższych: zgrubienie elementów składowych altocumulusa , ewolucja nimbostratu , działanie turbulencji i zachmurzenia, konwekcja w warstwach powietrza nawilżane przez odparowanie opadów atmosferycznych z altostratus lub nimbostratus.

Oryginalna chmura

W vesperalis Stratocumulus jest stara nazwa przed 1956 Stratocumulus cumulomutatus. Zwykle tworzy się pod koniec popołudnia i może być zwiastunem nadchodzących burz .

Stratocumulus cumulogenitus jest często określany przez pilotów szybowcowych jako rozprzestrzeniający się stratocumulus. Wynika to z zablokowania konwekcji na poziomie warstwy inwersyjnej o dużej wilgotności. Chmury cumulusy nie mają czasu na odparowanie i rozprzestrzenią się poziomo. Gdy wilgotność jest ważna poniżej warstwy inwersyjnej, utworzy się stratocumulus i wytworzy zmętnienie od 4 do 6 ósmych. Warunkiem wystarczającym jest, aby różnica między punktem rosy a temperaturą była mniejsza niż 4  K na grubości od 300 do 500  m . Cumulus będą rozłożone między 1 godzinę i 1 godzinę i 30 minut po rozpoczęciu treningu. W przypadku, gdy wilgotność jest wysoka powyżej warstwy inwersyjnej , stratocumulus utworzy się szybko i pokryje duże obszary. Dzieje się tak, gdy dostanie się wilgotną masę powietrza.

Gatunki i odmiany

Chmury Stratocumulus są podzielone według gatunków i odmian.

Gotówka

Stratocumulus castellanus

Stratocumulus, który przynajmniej w części swojego górnego obszaru przedstawia wypukłości konwekcyjne w postaci małych wież, co ogólnie nadaje tym chmurom wygląd krenelażowy. Te małe wieże, z których niektóre są wyższe niż szerokie, spoczywają na wspólnej podstawie i wydają się być ułożone w linie, co jest szczególnie widoczne, gdy chmury są obserwowane z profilu.

Stratocumulus lenticularis

Jest to rodzaj stacjonarnego stratocumulusa w kształcie skrzydła samolotu, który można znaleźć w dole rzeki ze szczytów Gór Podwietrznych. W rzeczywistości nieustannie odtwarza się po nawietrznej i rozpuszcza po drugiej stronie, tworząc nieruchomą chmurę kontrastującą z silnym poziomym wiatrem na tej wysokości, który powinien ją szybko przesunąć.

Stratocumulus stratiformis

Są to chmury rozłożone w wielkiej warstwie lub poziomym arkuszu, przypominające w ten sposób wygląd chmury stratus .

Odmiany

Chmury Stratocumulus to banki, arkusze lub nałożone warstwy, które mają różne aspekty:

Stratocumulus duplicatus

Warstwy są nakładane na trochę różnych poziomach i czasami częściowo spawane.

Stratocumulus lacunosus

Warstwy, na ogół dość cienkie, charakteryzują się występowaniem przezroczystych i zaokrąglonych otworów, rozmieszczonych mniej lub bardziej regularnie, z których wiele ma postrzępione krawędzie. Zachmurzone elementy i wyraźne otwory często są ułożone w taki sposób, że ich wygląd przywodzi na myśl plaster miodu lub placek.

Stratocumulus opacus

Warstwy są wystarczająco nieprzezroczyste, aby całkowicie ukryć Słońce lub Księżyc.

Stratocumulus perlucidus

Warstwy mają dobrze zaznaczone, ale czasami bardzo małe szczeliny między swoimi elementami. Pozwalają one zobaczyć Słońce, Księżyc, błękit nieba lub chmury powyżej.

Stratocumulus radiatus

Chmury są w szerokich równoległych pasmach, które w wyniku efektu perspektywy wydają się zbiegać w kierunku punktu na horyzoncie lub, gdy pasma całkowicie przecinają niebo, w kierunku dwóch przeciwległych punktów na horyzoncie, zwanych „punktami ) promieniowania ”.

Stratocumulus translucidus

Warstwy są wystarczająco przezroczyste, aby ujawnić położenie Słońca lub Księżyca.

Stratocumulus undulatus

Warstwy mają pofałdowania, które można zaobserwować w dość jednolitej warstwie chmur lub w chmurach złożonych z elementów spawanych lub niespawanych.

Uwagi i odniesienia

  1. Atlas I , str.  18
  2. Atlas II , str.  24
  3. "  Stratocumulus  " , meteorologiczne słowniczek , na Meteo France (dostęp 28 kwietnia 2014 )
  4. Atlas I , str.  120
  5. (in) "  Stratocumulus  " , American Meteorological Society (dostęp: 27 kwietnia 2014 )
  6. (en) Międzynarodowy atlas chmur i typów nieba , Międzynarodowy Komitet Meteorologiczny,1939( czytaj online )
  7. (w) Stefen F. Corfidi, "  Elevated convection and Castellanus: Ambiguities, Signiance, and Questions  " , WEATHER AND FORECASTING 23 , NOAA ,2008(dostęp 27.04.2014 ) ,s.  1288
  8. Jean-Paul Fièque, Szybowanie i pogoda w lotach swobodnych: umiejętność analizowania, interpretowania pogody w ciągu dnia i przewidywania dobrych dni lotu , Tuluza, Cépaduès,2007, 189  pkt. ( ISBN  978-2-85428-769-1 ) , str.  48-49
  9. World Meteorological Organisation , „  Castellanus  ” , Meteorological Glossary , Eumetcal (dostęp: 29 kwietnia 2014 )
  10. World Meteorological Organization , „  Lenticularis  ” , słownik pogody , Eumetcal (dostęp: 29 kwietnia 2014 )
  11. World Meteorological Organisation , „  Duplicatus  ”, na Eumetcal (dostęp: 29 kwietnia 2014 )
  12. World Meteorological Organisation , „  Lacunosus,  ” na Eumetcal (dostęp: 29 kwietnia 2014 )
  13. World Meteorological Organization , „  Opacus  ”, na Eumetcal (dostęp: 29 kwietnia 2014 )
  14. Światowa Organizacja Meteorologiczna , „  Perlucidus  ”, na Eumetcal (dostęp: 29 kwietnia 2014 )
  15. World Meteorological Organization , „  Radiatus  ”, na Eumetcal (dostęp: 29 kwietnia 2014 )
  16. World Meteorological Organization , „  Translucidus  ”, na Eumetcal (dostęp: 29 kwietnia 2014 )
  17. World Meteorological Organisation , „  Undulatus  ”, na Eumetcal (dostęp: 29 kwietnia 2014 )

Bibliografia