Rue de la Faisanderie

16 th  ARR t Rue de la Faisanderie
Widok z rue de la Faisanderie w kierunku alei Foch .
Sytuacja
Miasto	16 th
Dzielnica	Porte-Dauphine
Początek	59, aleja Bugeaud
Koniec	198, aleja Victor-Hugo i 78, aleja Henri-Martin
Morfologia
Długość	810  m²
Szerokość	12  m
Historyczny
Dawna nazwa	Avenue du Petit-Parc
Geokodowanie
Miasto Paryż	3510
DGI	3487
Geolokalizacja na mapie: 16. dzielnica Paryża Rue de la Faisanderie Geolokalizacja na mapie: Paryż Rue de la Faisanderie
Obrazy na Wikimedia Commons

Rue de la Faisanderie jest ulica Paryża w 16 th  dzielnicy .

Lokalizacja i dojazd

810 metrów długości i 12 metrów szerokości, zaczyna się od alei Bugeaud i kończy się na alei Henri-Martin . Jest jednokierunkowy w kierunku północ-południe.

Ulica jest obsługiwana od strony północnej przez linię  , na stacji Porte Dauphine i przy linii RER na stacji Avenue Foch . Stacja Avenue Henri-Martin znajduje się w pobliżu jej południowego krańca. W okolicy krąży również linia magistrali RATP PC1.

Pochodzenie nazwy

Jego nazwa nawiązuje do dawnej bażanciarni w Château de la Muette , teraz zniszczone.

Historyczny

Droga ta została otwarta na głównej ścieżce dawnej bażanty, zwanej również „Petit-Parc”, która ciągnęła się wzdłuż na północ od głównego parku Château de la Muette , „Grand-Parc”, w nurcie terenu OECD aż do alei de la Grande-Armée stanowiącej granicę dawnych gmin Neuilly i Passy . Ziemia należąca do tej zależności zamku została sprzedana jako własność narodowa w 1796 r. hrabiemu Saint-Simon, a następnie przekazana Kazimierzowi Périerowi , późniejszemu ministrowi Ludwika Filipa.

Otwarte około 1840 r. między aleją Bugeaud i rue de Longchamp , zwanej wówczas „rue de l'Ancienne-Faisanderie”, zostało po raz pierwszy przedłużone do rue du Puits-Artésien, a następnie, około 1858 r., do „ starej alei d'Eylau i jest ostatecznie sklasyfikowany w paryskiej sieci drogowej na mocy dekretu23 maja 1863 r..

Niezwykłe budynki i miejsca pamięci

• N os  2-6: Lokalizacja dawnego hotelu Watel-Dehaynin, zbudowany przez Georges Chedanne , architekta Galeries Lafayette i ozdobione przez rzeźbiarzy Georges Gärdet , François Sicard , Boutry, derre, Henri-Édouard Lombard , Raoul Verlet i malarzy Luc-Olivier Merson i Lavallée; hotel rozebrany w 1974 r. (budynek zniszczony).

• N O  3.

• Ambasada w n o  5.

• N o  3: dwór aktorki Claude Francji , który popełnił samobójstwo tam3 stycznia 1928przez wdychanie gazu; Pod tym adresem zmarła również Élisabeth de Gramont (1875-1954), księżna Clermont-Tonnerre, zwana „Czerwoną Księżną”, literat, przyjaciel Marcela Prousta , oficera Legii Honorowej.
• N o  5: Ambasada Macedonii we Francji i były Ambasada Czarnogóry we Francji .
• N o  11: miejscu dawnego hotelu Desmarais (zniszczony budynek).
• N o  13: miejsce starej paryskiej rezydencji właścicieli zamku w Sept-Saulx w Sept-Saulx w Marne (zniszczony budynek).
• N o  14: autor i wykonawca Georgius tam mieszkał.
• N o  16: hotel Seton-Porter, neo-Louis XVI styl dwór zbudowany w 1899 roku przez architekta Henry'ego następującym klasycznego modelu. Jacques Doucet zainstalował tam swoją kolekcję w 1909 roku. Dziś mieści się tu Związek Producentów (Unifab) i Muzeum Fałszerstw . To tutaj nakręcono jedną z pierwszych scen La Grande Vadrouille .

• N O  16.

• Nr .  29-31.

• N os  36-38: Hotel Nanteuil.

• Trade Reprezentacja Rosji w n o  49.

• N o  26: szpieg Mathilde Carré wynajął mieszkanie tam za zgodą Hugo Bleicher .
• N o  31: aktorka Claude Francja (1893/28) mieszkał aż do śmierci „w bardzo dziwne, nawet złowrogi rezydencji, a skrzywiony wnętrza, które wydawało się, że wyjdzie z mózgach a Conan Doyle”.
• N o  33: Hotel de Goldschmidt-Rothschild  : baronowa de Goldschmidt-Rothschild (1892/73), z domu Marie-Anne von Friedlaender-Fuld, wielkiego kolekcjonera dzieł sztuki , mieści się bardzo cienkiej kolekcję z impresjonistycznych obrazów tam. Sprzedała pawilon na tyłach ogrodu aktorce Nicole Stéphane (1923-2007).
• Nos .  36-38: Hôtel de Nanteuil, zbudowany w 1903 roku dla Pauline Leboeuf Nanteuil i jej syna przez architekta Henri Grandpierre . Matka zajmuje n o  38, syn n o  36. Kosztował wówczas milion złotych franków, znajduje się część dzienna z 500 do 600  m 2 z ogrodem 300  m 2 oraz garaż na trzy samochody. Hotel został sprzedany w 1925 roku do argentyńskiej pary, panie i M mi Lucio Ocampo, a następnie w 1946 roku do M me Leonor Blisko i pan i M me de Andia. W latach 80. należał do austro-amerykańskiego miliardera Jeffreya Steinera. W 1990 roku odsprzedaje go w warunkach, które spowodują, że później popłynie dużo atramentu, ponieważ w aktach pojawiają się nazwiska bohaterów afery Elfów . Loïk Le Floch-Prigent , dyrektor generalny koncernu naftowego od 1989 do 1993 roku, i jego żona Fatima Bela,d nabyli ją de facto w 1990 roku za sumę 9,3 miliona dolarów.
• N O  44: pod zajętości , część personelu o Befehlshaber der Ordnungspolizei (BDO), mieściła się w nim.
• Nos .  41-49: hotel Heriot, zbudowany w 1903 roku dla Cyprienne Dubernet , wdowa Olympe Heriot , dyrektor właściciela Luwrze domów towarowych , przez duńskiego architekta Georges Tersling w stylu neo-Louis XVI. W 1905 roku budynek ten został zwycięzcą Concours de Fasada de la ville de Paris . Został sprzedany w 1928 roku do M me Jules Patenôtre , wdowa po byłym francuskim ambasadorem w Stanach Zjednoczonych. W czasie okupacji przebywała tam część personelu Befehlshaber der Ordnungspolizei (BdO). Dziś mieści się tu obsługa handlowa ambasady rosyjskiej.
• N o  47: rysownik Caran d'Ache (1858/09) mieszkał pod tym adresem w wystawne hotelu zamknięte do widoku (budynek zniszczony).
• N o  48-50: budynki załączniku do malezyjskiego ambasady we Francji .
• N o  51: Ambasada Francji w Gwinei . 3 lipca 1974 r, wybuchowy atak uszkodził fasadę ambasady kubańskiej, mieszczącej się wówczas pod tym adresem.

• Ambasada w n o  51.

• Ambasada w n o  53.

• N O  86.

• N O  103.

• N O  119.

• N o  53: hotel i teatr zbudowany w 1899 roku przez Henri Grandpierre do Marie de Goulaine , żona liryczny piosenkarka Jan Reszke . Zostań ambasadą Iraku, a następnie biurem kulturalnym ambasady. 31 lipca 1978, dwóch Palestyńczyków wchodzi na teren ambasady irackiej, rzuca granat i otwiera ogień. Jeden z nich zamyka się na pierwszym piętrze z dziewięcioma zakładnikami. Kilka godzin później wybuchła strzelanina między strażnikami ambasady a francuską policją, zabijając po jednym w każdym obozie.
• N o  54: Była Jugosłowiańska ambasady we Francji .
• N o  55: kilka konstrukcji udało się nawzajem na tej stronie, w tym Ménard-Dorian dwór (1883), budynek osiem jednopoziomowe (1914) i wreszcie aktualną budynku pochodzącym z 1935 roku W 1924 roku Couturier Jean Patou ( 1887-1936) wyposażył i udekorował swoją rezydencję malarze André Mare , Bernard Boutet de Monvel i ślusarz Richard Georges Desvallières .
• N O  55: fotograf i rze Adam Salomon (1818/81) żył na ten adres. Aline Ménard-Dorian (1850-1929), wiceprzewodnicząca Ligi Praw Człowieka , przekonany Dreyfusarde, gościła tam od 1889 roku kolacje i wieczory literackie lub muzyczne, podczas których ścierali się pisarze i artyści: Alphonse Daudet , bracia Goncourt , Émile Zola , Erik Satie , Auguste Rodin i wielu innych. Aline Ménard-Dorian jest jednym z modeli pisarza Marcela Prousta dla postaci „  Madame Verdurin  ” (zniszczony budynek).
• N o  59: siedziba grupy Le Conservateur, towarzystwa ubezpieczeniowego.
• N o  74: dawnego muzeum Tattegrain , muzeum sztuki prywatne i rodzinne, zamknięte około 1966 roku.
• N O  75: policji.
• N O  79, projektant CARAN D'Ból (1858/09) żył w tym adres; w 1903 r. ten dwór, który miał pięć głównych sypialni i 13-metrową galerię, został sprzedany za kwotę 225 000 franków.
• Nr .  81 i 83: dwór zbudowany przez Simona Natansona po przejęciu gołej ziemi na27 grudnia 1879 r.. Ten hotel był zajmowany przez Marthe Lazard, córkę Alexandra Lazarda , współzałożyciela banku Lazard , oraz przez jej męża architekta Richarda Bouwensa van der Boijena, po przejęciu go od Isabelle Long, wdowy po Simonie Natansonie,19 marca 1908.
• N o  82: Położenie hotelu rumuńska para Pan i M mi Hector Economos (zniszczony budynek).
• N o  85: dom należący do dowódcy Paul-Louis Weiller  ; po wojnie pod tym adresem mieszkał książę i księżna Windsoru .
• N o  86: serwis ekonomiczny i handlowy ambasady RP we Francji .
• N o  87: Wojskowe biuro Arabia ambasady we Francji .
• N O  89: W 2007 r 1 St do6 września, ten biurowiec o powierzchni 2500  m 2 , wówczas pusty, został zarekwirowany i zajęty przez kolektyw Czarny Czwartek, aby pomieścić studentów.
• N o  93: w tym miejscu, że odporność Strażacy Georges Dudach i Charlotte Delbo aresztowano pięciu policjantów z Brygad Specjalnych na2 marca 1942. Tablica oddaje im hołd.

• Płyta n O  93.

• N O  98: w tym miejscu, odporność Strażacy Henri Garry i Nur Inayat Khan zatrzymano wPaździernik 1943, niedaleko urzędów Gestapo, przy alei Foch .
• Corner rue de la Faisanderie- rue Dufrenoy  : Arsène Lupin mieszka tam w rezydencji pod nazwiskiem pułkownika Sparmiento.
• N O  118: własność od 1997 roku byłego prezydenta Peru , JE Alan García .
• N O  123: hotel Charles de Freycinet , przewodniczący (zniszczony budynek).

Uwagi i referencje

1. „Wczoraj był park Chateau de la Muette. Dziś jest to nowa dzielnica. », Le Petit Journal , 31 października 1925 , na RetroNews .
2. Marie-Laure Crosnier Lecomte, Przewodnik dla spacerowiczów w 16. dzielnicy Paryża, Parigramme ,1995, 274  s. ( ISBN  2-84096-036-2 ) , s.  219.
3. Biuletyn Towarzystwa Historycznego Auteuil i Passy , 30 września 1900, gallica.bnf.fr .
4. Revue des arts decoratifs , styczeń 1901, na gallica.bnf.fr .
5. „Luc Olivier Merson (1846-1920)” , Musée d'Orsay, informacja o pracy, www.musee-orsay.fr .
6. „Dwa samobójstwa” , Dziennik debat polityczno-literackich , 6 stycznia 1928, s.  4 , 2 nd kolumn.
7. 16D 194, stan cywilny, Archiwum Wydziałowe Paryża.
8. ochrona dziedzictwa, 16 th dzielnica , miasto Paryż, Przepisy PLU, tom 2, załącznik VI, str.  340 do 432.
9. Komentarz Jeana Duranda zgłoszony przez krytyka Raymonda Bernera w Ciné France z 19 października 1938 r.
10. Gérard Rousset-Charny, Paryskie pałace Belle Epoque , Paryż, Akcja artystyczna miasta Paryża, 1997, 262  s. ( ISBN  978-2905118295 ) .
11. Luc Thomassin, Le 16 e  Arrondissement. Trasy historii i architektury , Paryż, Akcja artystyczna miasta Paryża, coll. „Paryż w 80 dzielnicach”, 2000, s. 144  . ( ISBN  978-2913246164 ) .
12. Pascale Robert-Diard, „Rozkwit Hôtel de Nanteuil, kiedy były dyrektor generalny Elf żył w szaleństwie wielkości” , Le Monde , 17 kwietnia 2003.
13. Pascale Robert-Diard, „Rozpoczyna się proces rzeczny w sprawie elfów przed sądem karnym” , Le Monde , 17 marca 2003 r.
14. Przewodnik po przyjemnościach Paryża , 1899, gallica.bnf.fr .
15. „Caran d'Ache” , Le Progrès , 11 marca 1909, gallica.bnf.fr .
16. „Wybuchowy atak na ambasadę kubańską” , Le Monde , 4 lipca 1974.
17. „Cztery lata temu dyplomaci przeciwko funkcjonariuszom policji…” , Le Monde , 13 sierpnia 1982 r.
18. Archiwa wydziałowe Paryża.
19. Biografia Mathilde Dion Louis Sue , s.  7.
20. Archives Paryż 16 p , certyfikat śmierć n o  372 1881 (strona 19/31) .
21. André Gide, Eugène Rouart. Korespondencja I (1893-1901) , wydanie opracowane, przedstawione i opatrzone adnotacjami przez Davida H. Walkera, Presses Universitaires de Lyon, 2006.
22. „Victor Hugo and Guernsey: Lost things: La Marcherie” , 7 listopada 2018, www.priaulxlibrary.co.uk .
23. Raymond Clermont, Skarbiec Muzeów Paryża , Editions de la Revue moderne, 1965, s.  51 .
24. Alexandre Gady , Mansions of Paris , Parigramme, 2011 ( ISBN  978-2-84096-704-0 ) .
25. Le Figaro , 6 sierpnia 1903 , na gallica.bnf.fr .
26. Mistrz Deed Josset, notariusz w Paryżu dnia 15 stycznia 1924 w sprawie sprzedaży przez wspomniany dwór M me Lazard brata Alphonse Isaac Lazard.
27. „Książę i księżna Windsoru opuszczają swój dom, 89, rue de la Faisanderie” , na www.parisenimages.fr .
28. „Tajne miasto U już zamknięte” , Le Parisien , 7 września 2007 r.
29. Kobiety, które szpiegowały , Rowman i Littlefield, 1993.
30. Shrabani Basu, Księżniczka Szpiegów : Życie Noor Inayat Khan , The History Press, 2011.
31. Gary Kamiya, Rycerze Cienia: Tajna Wojna z Hitlerem , Simon and Schuster, 2011.
32. „GARRY Émile Henri Auguste” , memorialgenweb.org, dostęp 25 kwietnia 2020 r.
33. Felix Rochegude, spacery ulicami Paryża XVI th dzielnicy , w 1910 roku.

Załączniki

Powiązany artykuł

• Lista ulic w 16. dzielnicy Paryża