Rentowność jest stosunkiem o uzyskanych lub spodziewanych przychodów i zasoby wykorzystywane do jej uzyskania. Koncepcja dotyczy w szczególności firm, ale także wszelkich innych inwestycji.
Rentowność retrospektywna to stosunek wyniku księgowego do środków w zobowiązaniach wdrożonych do jego uzyskania. Prognozowana rentowność to stosunek przewidywanego zysku pieniężnego do wartości inwestycji wymaganej do wygenerowania tego zysku.
Rentowność reprezentuje ocenę wydajności zasobów zainwestowanych przez dostawców kapitału. Jest to zatem narzędzie wyceny preferowane przez analizę finansową .
Rentowność retrospektywna pozwala na ocenę CAPM, która pozwala na obliczenie stopy dyskontowej przez średnioważony koszt kapitału . Rentowność retrospektywna jest narzędziem trudnym do bezpośredniego wykorzystania (z dochodu operacyjnego lub dochodu netto) do oceny firm, ponieważ jest ona obciążona opóźnieniami czasowymi firmy (np. ze względu na terminy płatności).
Prognozowana rentowność umożliwia wykorzystanie przepływów pieniężnych do oceny uwzględniającej opóźnienia firmy.
Istnieją dwa rodzaje retrospektywnej rentowności: rentowność ekonomiczna, która mierzy stosunek między bieżącym dochodem a „stabilnym kapitałem” (długi finansowe zgodnie z międzynarodowymi standardami i kapitałem własnym) oraz rentowność finansowa, która mierzy stosunek między bieżącymi dochodami po zapłaceniu odsetek i podatków a kapitałem własnym . Ta ostatnia rentowność jest niezbędna dla dostawców kapitału, ponieważ mierzy wydajność zasobów, które zainwestowali w firmę.
Rentowność ekonomiczna jest miarą wyników ekonomicznych firmy w zakresie wykorzystania całego jej kapitału ekonomicznego, tj. środków trwałych, zapotrzebowania na kapitał obrotowy i gotówki netto.
Generowany dochód mierzony jest wskaźnikiem finansowym, który stanowi wynik operacyjny ( RE ), od którego odejmujemy podatek dochodowy ( ). Cały „zaangażowany” kapitał jest równy sumie kapitału własnego ( ), wniesionego przez dostarczycieli kapitału, powiększonej o kapitał nabyty poprzez dług ( , dla długu finansowego). Suma kapitału operacyjnego netto jest zatem równa .
Ekonomiczna rentowność jest równa:
Wskaźnik ten to zwrot z kapitału ( zwrot z zaangażowanego kapitału , czyli ROCE w rachunkowości anglosaskiej). Rentowność ekonomiczna jest zatem niezależna od rodzaju finansowania kapitałowego i wyraża zdolność zainwestowanego kapitału do wytworzenia określonego poziomu zysku przed spłatą jakichkolwiek odsetek od długu. Jest zatem miarą wyników ekonomicznych firmy w zakresie wykorzystania jej aktywów: określa, jaki dochód udaje się firmie wygenerować w oparciu o to, co posiada. Jest to zatem użyteczny wskaźnik do porównywania firm z tego samego sektora gospodarczego.
Nie ma zgody co do sposobu jej obliczania, więc niektórzy obliczają rentowność ekonomiczną, biorąc pod uwagę wynik operacyjny (RE) podzielony przez sumę stabilnych miejsc pracy (ES) plus WCR:
lub nawet nadwyżka operacyjna brutto (EBE) podzielona przez zainwestowany kapitał (CI) czyli aktywa materialne i niematerialne plus wymóg kapitału obrotowego (BFRE)
W przeciwieństwie do rentowności finansowej, która bardziej interesuje wspólników, rentowność ekonomiczna jest bardziej interesująca dla inwestorów finansowych, takich jak banki.
Rentowność ekonomiczna nie jest jednak istotna dla dostarczycieli kapitału: istotna jest dla nich rentowność nie całego kapitału ( ), ale tylko kapitału własnego ( ).
Analizowany zysk to wynik bieżący netto ( ), czyli wynik operacyjny ( ), od którego odjęliśmy podatek dochodowy ( ) oraz odsetki zapłacone od zadłużenia finansowego ( , przy stawce d średnie odsetki od zadłużenia finansowego firmy ). Ten bieżący wynik netto jest dzielony przez kwotę kapitałów własnych spółki.
Rentowność finansowa będzie zatem równa:
Wskaźnik ten odpowiada zwrotowi z kapitału ( zwrot z kapitału lub ROE w rachunkowości anglosaskiej). Wyraża zdolność kapitału zainwestowanego przez akcjonariuszy i wspólników do generowania określonego poziomu zysku.
Różnica między tymi dwoma zwrotami będzie zależeć od różnicy między stopą procentową a zyskiem ekonomicznym, proporcjonalnie do wagi długu. Przy danym poziomie oprocentowania rentowność finansowa będzie tym bardziej odległa (większa lub mniejsza) od opłacalności ekonomicznej, im zadłużenie jest wysokie: efekt ten nazywamy dźwignią zadłużenia .
Dokładniej mamy:
Gdy rentowność ekonomiczna jest większa niż stopa procentowa ( ), rentowność finansowa jest zatem rosnącą funkcją wskaźnika zadłużenia ( ). Im bardziej wzrasta dług, tym większa jest rentowność finansowa. Jest to efekt dźwigni zadłużenia: przy danym poziomie kapitału własnego można poprawić rentowność finansową tych funduszy poprzez zaciąganie większego zadłużenia.
Wręcz przeciwnie, gdy rentowność ekonomiczna jest niższa niż stopa procentowa ( ), rentowność finansowa będzie tym niższa, im wyższy wskaźnik zadłużenia.
Prognozowana rentowność dla inwestora w spółce w postaci subskrypcji lub zakupu akcji nie jest bezpośrednio finansową rentownością retrospektywną obserwowaną dla samej spółki. Prognozowana rentowność inwestycji jest tu zdyskontowaną sumą przepływów pieniężnych .
Koncepcje związane z rentownością retrospektywną:
Pojęcia związane z prognozą rentowności:
Pojęcia, których nie należy mylić z rentownością:
<img src="https://fr.wikipedia.org/wiki/Special:CentralAutoLogin/start?type=1x1" alt="" title="" width="1" height="1" style="border: none; position: absolute;">