Ustawy Reforma 1867 roku jest ustawa uchwalona w celu poszerzenia bazy wyborczej w Anglii do części klas pracujących. Ta reforma wyborcza podwoiła liczbę wyborców do około 2 milionów, czyli jednej piątej całej populacji Anglii i Walii . Dało to prawo do głosowania wszystkim lokatorom zamieszkałym w rezydencji przez ponad rok w tym samym okręgu wyborczym, tym samym znosząc praktykę łączenia , podatku od czynszu, który był używany przez niektórych właścicieli do płacenia lokalnych podatków, gwarantując im prawo do głosowania.
Przez wiele lat po ustawie reformującej z 1832 r. Kolejne rządy odpierały próby reformy wyborczej podejmowane przez czartystów . Po 1848 r. Ruch powszechny gwałtownie spadł, a elity odwróciły się od niego. Dopiero w 1860 roku Lord John Russell ożywił kontrowersje w parlamencie. Ale potem premier Lord Palmerston był zaciekle przeciwny temu projektowi i blokował go aż do swojej śmierci w 1865 roku.
W 1866 r. Hrabia John Russell został premierem i przedstawił projekt nowej reformy wyborczej. Miało to być ograniczone do „szanowanych” pracowników, to znaczy wykwalifikowanych, poprzez narzucenie warunków zasobów. Projekt został dobrze przyjęty przez większość liberałów, którzy nie postrzegali go jako poważnego zagrożenia dla dominacji klasy średniej w Izbie Gmin.
Głosowanie pokazało jednak podział na obecnych posłów liberałów. Rzeczywiście, Benjamin Disraeli przekonał najbardziej konserwatywnego z liberalnych posłów do głosowania przeciwko projektowi. Ci liberałowie zostali nazwani Adullamitami przez Johna Brighta . Konserwatyści (torysi) dowodzeni przez Disraelego i Adullamici pokonali ustawę. Rząd Russella podał się do dymisji, ponieważ nie mógł już przeforsować żadnej reformy. W ten sposób konserwatyści utworzyli nowy rząd26 czerwca 1866, z Lordem Derby jako premierem i Benjaminem Disraeli jako kanclerzem skarbu , którzy postanowili wykorzystać osłabienie Partii Liberalnej do ożywienia konserwatyzmu. Nie było to jednak łatwe, ponieważ liberałowie, choć podlegali wewnętrznym niezgodom, nadal posiadali większość w Izbie Gmin. Disraeli wykorzystał wówczas swoje wpływy u Alludamitów, którzy mimo sprzeciwu wobec reformy odmówili wejścia w skład nowego rządu, aby zaproponować własny projekt reformy wyborczej.
Debatom w Izbie Gmin towarzyszyło rosnące poparcie społeczne. Wielkie wiece zorganizowane przez radykalnego posła Johna Brighta w celu promowania reform, zamieszki w Hyde Parku i rosnące wśród wykwalifikowanych pracowników poczucie zajmowania ważnego miejsca w społeczeństwie pomogły przekonać ludność o potrzebie reform.
Liga Reform, która broniła idei powszechnego prawa wyborczego, zwielokrotniła ważne demonstracje m.in. na ulicach Manchesteru i Glasgow . Chociaż nie dążył do rewolucji, jak ruch czartystów z lat czterdziestych XIX wieku, stopień powszechnego entuzjazmu dla tej reformy jest z nią porównywalny. Punkt kulminacyjny mobilizacji nastąpił, gdy rząd zakazał planowanej majowej demonstracji w Hyde Parku . Zmobilizowano tysiące żołnierzy i policjantów, ale tłum był taki, że rząd nie odważył się postawić zarzutu. W rezultacie minister spraw wewnętrznych Spencer Walpole został zmuszony do rezygnacji.
W obliczu skali powszechnej mobilizacji rząd został zmuszony przez opozycję do uwzględnienia w ustawie zmian zmierzających do poszerzenia bazy wyborczej. Najnowsza wersja ustawy zaproponowana przez konserwatystów była nadal ograniczona do klasy średniej. Zgodnie z jej warunkami, prawo do głosowania zostałoby rozszerzone na wszystkich lokatorów płacących lokalne podatki bezpośrednio, a nie przez „składanie”, a podwójną ścieżkę otrzymaliby absolwenci, profesjonaliści o ugruntowanej pozycji i każdy, kto posiada oszczędności powyżej 50 funtów. Ale William Gladstone , ówczesny szef liberałów, opowiedział się za bardziej radykalnymi reformami, a Disraeli zgodził się na znacznie bardziej liberalne reformy, niż sprzeciwiał się rok wcześniej. Musiał wtedy przekonać konserwatystów, że powiększenie elektoratu przyniesie im korzyści w następnych wyborach i pozwoli na powrót z bardziej komfortową większością w Izbie Gmin.