Pierre Jules Baroche
.jpg)
Pierre Jules Baroche , urodzony w Paryżu dnia18 listopada 1802i zmarł w Londynie dnia29 października 1870, To francuski prawnik i polityk, minister przewodniczenie Rady Stanu z dnia30 grudnia 1852 w 23 czerwca 1863.
Biografia
W 1823 r. Otrzymał prawnika , z powodzeniem występował w kilku głośnych sprawach, zwłaszcza w procesie Messageries Françaises przeciwko Messageries Royales i Messageries générale. Gustave Louis Chaix d'Est-Ange , Philippe Dupin , Delangle błagali o Królewskie Messageries. Francuskie Messageries, których Baroche był prawnikiem, przegrały sprawę przed sądem w Lyonie , ale Baroche stał się sławny.
Dwukrotnie wybrany prezesem Izby Adwokackiej, prezesem zakonu w 1846 r., Pod rządami Ludwika-Filipa wstąpił do opozycji liberalnej.
W następnym roku wybrany posłem Charente-Inférieure , należał do opozycji dynastycznej, brał udział w organizacji bankietów mających na celu zmianę warunków spisu wyborczego i podpisywał akt oskarżenia przeciwko powołanym przez siebie ministerstwu Guizot i Duchâtel na południu wydziału.
W Kwiecień 1848, zostaje wybrany do Zgromadzenia Narodowego i głosuje z konserwatystami.
Plik 15 maja, zażądał zwolnienia Caussidière'a , prefekta policji i dymisji jego gwardii republikańskiej. W ten sposób zyskał szacunek „ludzi porządku” i wkrótce potem podbił lud „na miejscu”, walcząc z poprawką Flandina, która chciała, aby w ciągu tygodnia przedstawiciele ludu pełnili funkcje publiczne. musieli dokonać wyboru między tymi funkcjami a stanowiskiem przedstawiciela (14 czerwca). Baroche odpowiedział, chroniąc się za „suwerennością ludu”. Poprawka Flandin została odrzucona.
1 st Lipiec (omówienie gminnych rad prawa), zaproponował, że z powodzeniem w gminach ponad trzy tysiące, władza wykonawcza pozostała w posiadaniu mianowania burmistrzów i zastępców. Prowadził podobną ligę postępowania w dyskusji nad projektem konstytucji i starał się, aby władza wykonawcza zamiast Zgromadzenia Narodowego wyznaczała członków Rady Stanu . Bronił też niektórych planów obniżenia wynagrodzeń sędziów i prefektów, z najbardziej konserwatywnymi nastrojami interweniował w następujących debatach: Ustawa o koalicjach (3 stycznia 1849), Prawo o organizacji sądownictwa (12 lutego). Sprawozdawca prawa prasowego, okazał się upartym obrońcą zarówno tego, jak i utrzymania gwarancji: uzyskał w tej kwestii odrzucenie poprawek Pascala Duprata i Valette'a.
Stając się w ten sposób jednym z najbardziej wpływowych przywódców większości prawicy, umocnił tę sytuację w Zgromadzeniu Ustawodawczym, gdzie 74 563 głosów z 90 799 wyborców wysłało go do ponownego reprezentowania Charente-Inférieure .
W marcu i kwietniu 1849 r. Był prokuratorem generalnym Wysokiego Trybunału Sprawiedliwości w Bourges , który sędziował „powstańców” 15 maja 1848 r. ( Blanqui , Barbès , Raspail , Blanc …), oskarżonym o chęć obalenia Szef Komisji z okazji demonstracji poparcia dla Polski. Zajmuje to samo stanowisko w Wysokim Trybunale Sprawiedliwości w Wersalu odpowiedzialnym za orzekanie,12 października w 15 listopada 1849odpowiedzialnych za dzień 13 czerwca 1849 r .
Plik 30 maja 1849, został mianowany 405 głosami pierwszym wiceprzewodniczącym Izby. Wcześniej książę-prezydent , którego polityka nie cieszyła się już lojalnym poparciem, zrobił to prokuratorem generalnym Sądu Apelacyjnego w Paryżu . Bardziej niż kiedykolwiek był orędownikiem idei Reakcji, nieustannie opowiadając się za projektami rządu prezydenta, zwłaszcza w kwestiach dotyczących skazańców politycznych (8 grudnia 1849) oraz transport powstańców czerwcowych do Algierii (23 i 24 stycznia 1850). Jego represyjna gorliwość była przejawiana nie tylko w Zgromadzeniu.
Prokurator generalny, zasypał gazetami republikańskimi gradem potępień: mianowany dekretem z dnia 28 stycznia 1849, aby pełnić te same funkcje w pobliżu Sądu Najwyższego w Bourges , zebranego, aby sądzić oskarżonych15 maja( Barbès , Blanqui , Sobrier itp.) Zażądał wobec nich najcięższych wyroków.
Po romansie 13 czerwca 1849Baroche zaproponował Zgromadzeniu Ustawodawczemu akt oskarżenia przedstawicieli Ledru-Rollina , Consideranta, Boichota itp. ; ale, wyczerpany ze zmęczenia, sam nie mógł zabrać głosu przed Wysokim Trybunałem w Wersalu , w pobliżu którego nowy dekret mianował go prokuratorem generalnym.
W 1849 r., Będąc wiceprzewodniczącym Zgromadzenia Ustawodawczego , próbował być łącznikiem między większością parlamentarną a prezydentem Republiki Ludwikiem Napoleonem Bonaparte .
Mianowany ministrem spraw wewnętrznych przez księcia-prezydenta w 1850 r. , Wspierany przez Achille'a Foulda , przygotował ustawę z 31 maja ograniczającą powszechne prawo wyborcze i opuścił ministerstwo w 1851 r. , Kiedy Ludwik Napoleon Bonaparte zażądał wycofania tej ustawy.
Minister, głosował o zawieszeniu prawa do zgromadzeń, zakazie zgromadzeń wyborczych, przywróceniu opłaty skarbowej na gazety, podwyższeniu kwoty obligacji, ustawie o deportacji politycznej skazańców do Nouka-Hiva. Następnie wraz z przywódcami prawicy zaproponował słynne prawo ograniczenia powszechnego prawa wyborczego, znane jako31 maja. Jego aktywny udział w tworzeniu tego prawa przyniósł mu pełne zaufanie większości; ale jego szczególne przywiązanie, coraz bardziej wyraźne do osobistej polityki Ludwika Napoleona Bonaparte , w końcu wzbudziło pewne podejrzenia ze strony prawicy. Z drugiej strony, bardzo mocno walczony przy każdej okazji przez lewicową opozycję, był zmuszony wycofać się przed głosowaniem w porządku obrad (dnia?) Sainte-Beuve, popierany przez Rémusat , Berryer , Thiers i Cavaignac , i tak począł: " Zgromadzenie oświadcza, że nie ufa ministerstwu i przyjmuje porządek obrad ”. Jego ostatnim aktem było odwołanie generała Changarniera .
Plik 10 kwietnia 1851powrócił do władzy jako minister spraw zagranicznych , ale musiał zrezygnować14 października aby nie musieć popierać polityki, która wymagałaby wycofania prawa z 31 maja.
Po zamachu stanu z dnia 2 grudnia 1851 roku został mianowany wiceprezesem Komisji Doradczej, ówczesnego wiceprezydenta i wreszcie prezydenta w Radzie Stanu , z prawem do udziału w pracach ministrów. Imperium przywrócone, zachował to stanowisko został mianowany Wielkim Krzyżem Legii Honorowej w 1855 roku.
Ubezpieczenie w miesiącu Styczeń 1860w okresie przejściowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych, między przejściem na emeryturę Walewskiego a objęciem stanowiska Thouvenela , w listopadzie tego samego roku został ministrem bez teki , odpowiedzialnym za obronę idei rządu przed organem ustawodawczym i Senatem, a także wszedł do prywatnej rady .
Został ministrem sprawiedliwości i kultu ( 1863 - 1869 ) i jako taki zabronił biskupom publikowania Syllabusa . Plik20 października 1864został podniesiony do godności senatora .
Baroche w końcu zrezygnował z portfela 17 lipca 1869 następnie ograniczyć się do zasiadania w Senacie aż do posiedzenia 4 września 1870, podczas której, w czasie najazdu na Izbę, wystąpił do Senatu i przyjął ideę natychmiastowego oddzielenia „w celu lepszej obrony za granicą, osobistymi środkami, porządku i dynastii”.
U schyłku Cesarstwa był senatorem i członkiem Tajnej Rady i był tak blisko związany z Cesarstwem i jego polityką, że podobnie jak wielu innych wysokich rangą urzędników cesarskiego rządu musiał uciekać do Wielkiej Brytanii , skąd przeszedł na wyspę Jersey , gdzie wkrótce miał umrzeć.
Życie rodzinne
Ożenił się z Céleste Baroche, z domu Le Tellier (1810-1878), stąd:
- Ernest (1829-1870), zabity w akcji pod Le Bourget dzień po śmierci ojca (30 października 1870) Przez dowódca 12 th czołgów od telefonów komórkowych de la Seine;
- Marie-Alice-Caroline, żona Louisa-Edmonda-Alexisa Goupy de Morville;
- Alphonse (1833-1904), Skarbnik-płatnik ogólnego z Calvados , żona Laure Nanquette, siostrzenica Jean-Jacques Nanquette , biskupa Le Mans:
- Julie, żona hrabiego Jean-Baptiste-Achille-Napoléona Treilharda (1858-1947), oficer piechoty i radny generalny Seine-et-Oise , wnuk Achille Liberal Treilhard ;
- Geneviève, żona Henri-Julien-Marie Busson-Billault .
Jego siostra wyszła za Adolphe Delapalme .
Dekoracje
Źródła
- Jean Maurain , Baroche, minister Napoleona III , 1936
- Ten artykuł zawiera fragmenty ze Słownika Bouillet . Istnieje możliwość usunięcia tego wskazania, jeśli tekst odzwierciedla aktualny stan wiedzy na ten temat, jeśli podane są źródła, jeśli spełnia aktualne wymagania językowe i nie zawiera słów sprzecznych z zasadami Neutralność Wikipedii.
- Drugie Cesarstwo: Madame Jules Baroche. Notatki i wspomnienia (od szesnastu lat 1855 do 1871). Przedmowa Frédéric Masson , 1921
- „Pierre Jules Baroche” , w: Adolphe Robert and Gaston Cougny , Słownik francuskich parlamentarzystów , Edgar Bourloton , 1889-1891 [ szczegóły wydania ]
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- Zasoby dotyczące życia publicznego :
- Informacje w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Deutsche Biography • Gran Enciclopèdia Catalana