Okręt lub statek wojskowy jest statek , który jest częścią sił zbrojnych . Może to być statek nawodny lub podwodny. Statki bojowe mają systemy uzbrojenia, które pozwalają im atakować, bronić lub chronić inne jednostki, takie jak budynki wsparcia lub pomocnicze, czasami z systemami samoobrony lub całkowicie nieuzbrojone.
We francuskiej marynarce wojennej używa się na ogół terminu budowanie , ale czasami także określenie statku , łodzi lub jednostki . Zbyt dosadne określenie statek (dawniej duży żaglowiec) nie jest już używane przez żeglarzy do określania nowoczesnego statku.
Zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza (art. 29) okręt wojenny to:
„[…] Statek wchodzący w skład sił zbrojnych państwa, noszący charakterystyczne zewnętrzne znaki okrętów wojskowych jego przynależności. Znajduje się pod dowództwem oficera marynarki wojennej, oficera wpisanego na listę oficerów lub równoważnego dokumentu i służy w tym państwie. Załoga tego statku podlega zasadom dyscypliny wojskowej. "
W zależności od kraju charakterystyczne znaki narodowości mogą różnić się od flagi narodowej (Belgia, Wielka Brytania, Rosja itp.).
Zgodnie z prawem międzynarodowym okręt wojenny uważany jest za część terytorium państwa bandery. W konsekwencji :
Misje okrętu wojennego to te powierzone mu przez sztab marynarki wojennej, siły zbrojne, administrację lub rząd. Oni mogą być:
Misje te zasadniczo odpowiadają określonym zdolnościom statku lub jego specjalizacji, zdolnościom określającym typ statku:
Okrętem wojennym dowodzi oficer marynarki wojennej lub podoficer (odpowiednik podoficera w innych armiach), zwany dowódcą , niezależnie od jego stopnia. Wspomaga go dowódca lub drugi oficer .
We Francji, dowódcy są powoływani przez dekret Prezydenta Rzeczypospolitej (funkcjonariuszy) lub przez ministra decyzji (podoficerów). Do nich kierowany jest „list polecający”, a ceremonia wojskowa zwana „przejęciem dowodzenia” formalizuje ten fakt na oczach załogi jednostki.
Władza dowódcy jest pełna we wszystkich okolicznościach; ma uprawnienia dyscyplinarne i orzecznicze w stosunku do całego personelu w swoim budynku. Ma obowiązki administracyjne związane z personelem, wyposażeniem i finansami. Otrzymuje uprawnienia sądowe.
Jej zadaniem jest przygotowanie jednostki do misji, które może otrzymać, zachowanie dostępności budynku, wykonywanie powierzonych zadań oraz obrona honoru pawilonu, przy poszanowaniu i egzekwowaniu prawa, obowiązujących przepisów i otrzymane zamówienia. W przypadku braku rozkazów z własnej inicjatywy podejmuje środki pozwalające mu wypełnić swoją misję.
Zasadniczo podlega kilku organom:
We francuskiej marynarce wojennej składa się z czterech głównych kategorii personelu, mężczyzn i kobiet (z wyjątkiem okrętów podwodnych, gdzie obecność kobiet nie jest jeszcze regułą):
Liczebność siły roboczej, obliczoną jak najdokładniej, określa „plan uzbrojenia”, dokument określający ilościowo i jakościowo stopnie , specjalizacje i liczbę personelu w każdej kategorii. Ten plan uzbrojenia jest wynikiem kompromisu między kilkoma wymaganiami:
Organizacja współczesnego okrętu wojennego obraca się wokół „ośrodków nerwowych”, w których pełnione są funkcje dowodzenia i kontroli. Określa go dekret 140.
Wydajność statku do przewozu drewna zmienia się bardzo w trakcie jego życia. Ta żywotność wynosi średnio 12 lat, minimum do 20 lat dla najlepiej zbudowanych, z możliwością przedłużenia poprzez rekonstrukcję, która może dodać dziesięć lat. W rezultacie operacyjna flota ma zestaw kadłubów o bardzo niejednorodnej wydajności.
Odbudowa dotyczy tylko najlepszych statków, a osiągi niekoniecznie są zachowane, zwłaszcza w praktyce strzelania z burty, co jest zresztą niemożliwe po dziesięciu latach służby, konstrukcje szybko się męczą pod tym skrajnie brutalnym. Ale odbudowa jest koniecznością, ponieważ kosztuje od 20 do 30% mniej niż nowa konstrukcja.
W XVIII -tego wieku , koszty budowy, wyposażenia i uzbrojenia budynku o 1 st Rank (ponad 100 karabinów, 3 pokłady) stanowi średnio 1 milion liwrów . 2 p stopień ( statek 74 pistoletów i karabinów 92) kosztuje od 750.000 funtów. 3 e rząd ( około 64 pistoletów ) kosztuje około 540 000 funtów i 4 tH postój około 430.000 funtów. Podczas „pierwszego” okresu eksploatacji, wynoszącego od 10 do 20 lat (z wyłączeniem przebudowy), wszystkie statki kosztują prawie 150% kosztów budowy w związku z ich konserwacją (zasadniczo 3 główne remonty, którym będą średnio poddawane).
Szacuje się, że w tym dniu na całym świecie działało 1240 okrętów wojennych, których rozmieszczenie geograficzne przedstawiało się następująco: