Szaleństwo Szaleństwo podczas koncertu w Amsterdamie w 2005 roku
Ojczyźnie | UK |
---|---|
Gatunek muzyczny | 2 tony , pop , ska , nowa fala |
aktywne lata |
1976 - 1986 Od 1992 |
Etykiety | Yep Roc Records |
Członkowie |
Graham „ Suggs ” McPherson Mike Barson Chris Foreman Lee Thompson Mark Bedford Dan Woodgate |
---|
Madness to brytyjska grupa muzyczna powstała w 1976 roku . Pochodzący z Camden Town w Londynie , przedstawił ska szerokiej publiczności na początku lat 80. , razem z innymi grupami, takimi jak The Specials , The Selecter , Bad Manners i The Beat . Madness jest źródłem orzechowego brzmienia , swego rodzaju dźwiękowego znaku firmowego grupy.
W 1976 roku Mike "Barso" Barson , Chris "Chrissy Boy" Foreman , Lee "Kix" Thompson i Chas Smash (prawdziwe nazwisko Cathal Smyth) utworzyli grupę ska o nazwie The Invaders.
W styczeń 1979Po przybyciu Graham "Suggs" McPherson, Mark Bedford i Dan Woodgate, biorą nazwę Madness, w hołdzie do utworu z 1961 roku przez Prince Buster , Madness (IS radości) . Ich pierwszy singiel , The Prince , wydany przez wytwórnię 2 Tone , jest kolejnym hołdem dla Prince'a Bustera. Liście Madness to etykieta dla Stiff Records i nagrał kolejny cover of Prince Buster, tytuł znajduje się na stronie B z 45s Al Capone Wykonawca Jamaican uprawnionych One Step Beyond ... . WListopad 1979Ukazał się pierwszy album Madness One Step Beyond… .
Madness, w przeciwieństwie do innych 2 grup brzmieniowych , takich jak The Selecter , The Beat czy The Specials , składa się wyłącznie z białych muzyków. Co więcej, ich przemówienie jest mniej upolitycznione, prawdopodobnie z tych powodów członkowie Brytyjskiego Frontu Narodowego - do którego zresztą niesłusznie przyswoimy cały ruch skinheadów - zwrócili uwagę na Szaleństwo. Sprawa, szeroko opisywana przez prasę, stała się początkiem tytułu Don't Quote Me on That z EP Work, Rest and Play .
Pod koniec 1983 roku Mike Barson, który żałuje, że grupa zmierza w kierunku czegoś bardziej popowego , opuszcza grupę i wyjeżdża do Amsterdamu . Dla grupy był to początek półprzytomnego okresu, który ostatecznie się rozpadłWrzesień 1986po wydaniu Mad Not Mad . Bardzo popowy album, daleki od radosnych brzmień początków, jest wręcz przeciwnie dość nostalgiczny. Brytyjscy krytycy zatytułowali „ Mad not bad ”. Prawdą jest, że na tym albumie zauważamy dużą dojrzałość, zarówno jeśli chodzi o teksty, jak i muzykę. Magazyn NME rankingu Mad Not Mad w swojej liście „NME pisarze wszechczasów 100 Albums.”
W 1988 roku grupa odrodziła się na krótko pod nazwą The Madness, z Chrisem Foremanem, Lee Thompsonem, Chas Smash i Suggsem, do której dołączyli Jerry Dammers (ex Specials, klawisze), Simon Phillips (perkusja), Bruce Thomas (gitara basowa) oraz Steve Nieve (klawisze) (dwaj ostatni tworzą razem z perkusistą Pete Thomasem, The Attraction, Elvis Costello's band ). The Madness nagrał dwa single ( I Pronounce You i What's That? ), A także album zatytułowany The Madness .
Po tym wszystkim, kontynuuje swoją drogę bez grupy: Mark Bedford działa zgodnie z graficznego projektanta , Chas Smash pracuje Go Record, Woody staje się perkusista grupy Voice ula!. Lee Thompson i Chris Foreman zakładają Nutty Boys i wydają album zatytułowany Crunch! , która później stanie się nazwą grupy. Suggs próbował kariery solowej z debiutanckiego albumu w 1995 roku , The Lone Ranger , składający się z pomocą Mike Barson.
W 1992 roku , z okazji wydania składanki Divine Madness , grupa spotykała się na koncertach w Finsbury Park , następnie w 1994 , 1996 i 1998 roku , a także w Londynie i innych brytyjskich miastach.
W 1999 roku cała grupa (wraz z powrotem Mike'a Barsona) wydała nowy album Wonderful . W popowym duchu ostatnich płyt grupy, opus ten oznacza również powrót ska z piosenką The Communicator napisaną przez Smitha. Na tej płycie znajdujemy również Iana Dury (autor Sex & Drugs & Rock n'Roll , martwy w międzyczasie), który śpiewa z nimi w piosence Drip Fed Fred .
W 2004 roku grupa zmieniła nazwę na The Dangermen, występując na małych londyńskich scenach dla coverów z wpływami ska.
W Październik 2006, grupa uruchamia swoją stronę na Myspace oraz nowy skład Sorry , którego singiel plasuje się w brytyjskiej top 25. Jednocześnie jest to potwierdzony powrót Chrisa Foremana, który jeszcze opuścił grupę, wypowiadając się na temat „ drobiazgowych, czasochłonnych bzdur w zespole ”.
Po wydaniu albumu Dangermen Sessions w 2005 roku i powrocie Chrisa Foremana zespół pracuje nad nowym albumem The Liberty of Norton Folgate . Ten album koncepcyjny dotyczy Londynu. W latach 2006 i 2008 , 23 utwory zostały nagrane na tej płycie. Pierwszy singiel, NW5 uplasował się na początku 2008 roku w pierwszej 25 brytyjskich list przebojów . Wyprodukowany w Toe Rag Studios przez Clive'a Langera i Liama Watsona, The Liberty of Norton Folgate zostaje wydany wMaj 2009.
piątek 28 sierpnia 2009, grupa gra Rock en Seine , zastępując drugim koncertem grupę Oasis , początkowo zaplanowaną, ale która właśnie się rozpadła.
Plik 4 sierpnia 2012, grupa uczestniczy w Jubileuszu Królowej wykonując Our House and It Must Be Love . Plik12 sierpnia 2012, grupa uczestniczy w ceremonii zamknięcia Igrzysk Olimpijskich w Londynie wykonując Our House . Tego samego dnia nowy tytuł, Death of a Rude Boy , jest dostępny do pobrania za pośrednictwem ich strony .
Grupa gra na Countdown Concert 2014 w Dublinie .