Louise Deschâtelets

Louise Deschâtelets Obraz w Infoboksie. Deschâtelets w 2017 roku po pokazie La souricière Agathy Chrisitie . Funkcjonować
Prezes
Union des artistes
1980-1983
Robert Rivard Yves Letourneau
Biografia
Narodziny 28 października 1945
Narodowość kanadyjski
Czynność Aktorka

Louise Deschâtelets (ur28 października 1945) Jest Quebec aktorka , gospodarza i felietonista . W latach 1980-1983 była prezesem Union des artistes . Od tego czasulistopad 2000, pisze felieton Courrier du Journal dla Le Journal de Montréal , kuriera z serca, który stał się kurierem życia.

Biografia

Kariera

Louise Deschâtelets urodziła się dnia 28 października 1945. Dorastała ze swoim ojcem Maurice, matką Juliette i bratem Michelem i mieszka w skromnym otoczeniu na Chabot Street w dzielnicy Rosemont w Montrealu. Jej ojciec, którego opisuje jako dandysa , zmarł, gdy miała 8 lat.

W kwietniu 1963 roku , podczas studiów w Collège Marie-Anne, po raz pierwszy wyróżniła się na festiwalu dramatycznym Montreal Metropolitan Colleges w Gesù . Potem grał rolę de Lia w sztuce Sodome et Gomorrhe przez Jean Giraudoux .

W kwietniu 1964 roku , jeszcze na tym samym festiwalu, zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki za rolę Niny w sztuce „  Mewa  ” dramaturga Antona Czekowa .

W kwietniu 1965 została umieszczona w kategorii kobiecej interpretacji za rolę Bernady w sztuce „ Dom Bernady Alba ” Federico Garcíi Lorki podczas Festiwalu Dramatu Metropolitan Colleges of Montreal.

W 1968 roku będzie częścią obsady sztuki „  Bilan  ” Marcela Dubé obok Janine Sutto i Jean Duceppe . Sztuka spotkała się z letnim przyjęciem ówczesnej krytyki. Autor będzie krytykowany za pozostawanie na znajomym gruncie.

„Bilan” w rzeczywistości tylko odświeża banały tego burżuazyjnego świata, z którym autor „Prosty żołnierz” poradził sobie z takim szczęściem”

- Jean Basile, Le Devoir

Równolegle z karierą teatralną zadebiutuje w telewizji w programie „  Rue des Pignons  ” w 1966 roku. W 1970 roku zagra także w młodzieżowym programie La Souris verte, a następnie w programie Symphorien .

W maju 1975 roku zastąpiła Béatrice Picard i została wiceprzewodniczącą Union des artistes .

W styczniu 1980 roku została najmłodszą artystką na stanowisku prezesa Union des artistes. Stanowisko to będzie sprawować do kwietnia 1983 roku . W tym samym roku wraz z Hélène Loiselle została powołana do zarządu Institut québécois du cinema .

W 1982 roku dostała rolę w telewizji w serialu Peau de banane . Wciela się w Simone Saint-Laurent, wiceprezes agencji reklamowej. Spektakl będzie emitowany od września 1982 do kwietnia 1987 roku .

W 1983 roku otrzymała swoją pierwszą rolę w kinie w filmie Bonheur d'Occasion reżysera Claude'a Fourniera .

W 1986 i 1987 roku zdobyła nagrodę dla najlepszego prezentera radiowego na gali MetroStar .

W 1989 roku dostała główną rolę w serialu telewizyjnym Chambres en ville . Wciela się w rolę Louise Leblanc, autorytarnej kobiety, która prowadzi pensjonat dla nastolatków i młodych dorosłych w sercu Montrealu.

Od 1993 do 1999 roku zagra Diane Cadieux, samotną matkę mieszkającą ze swoim synem Alexisem w serialu Ent'Cadieux .

Od 2000 roku pisze „  Le Mail du Journal  ” w „ Le Journal de Montréal” . Jest także sporadycznie gościem w programie La Soirée est (encore) jeune .

Życie osobiste

Louise Deschâtelets od 1981 roku miała bardzo nagłośnione relacje z filmowcem i pisarzem Guyem Fournierem . Będą u steru quizu wojny płci na telewizyjnych Quatre Saisons od 1988 do 1989 roku . W 1992 roku będą współgospodarzami Gali MétroStar . W następnym roku będą na czele programu Mon amour, mon amour. Spektakl potrwa tylko jeden sezon. Rozdzielą się niedługo potem, w 1994 roku.

W tym samym roku wyszła za mąż za francuskiego hrabiego Jean-Michela de Cazanove, którego poznała 25 lat wcześniej na Gwadelupie . Rozwiedli się pod koniec lat dziewięćdziesiątych .

Od 2008 roku jest w związku z pisarzem Markiem Parsonem.

Filmografia

Kino

Telewizja

Uwagi i referencje

  1. Sophie Côté , "  La confide n ° 1 des Québécois  " , w Le Journal de Québec ( dostęp 10 października 2020 )
  2. Georges-Henri d'Auteuil, „  Festiwale Sztuki Dramatycznej  ”, Relacje ,maj 1963, s.  139 ( czytaj online )
  3. Gil Courtemanche, „  Trzy nagrody w kolegiach Marie-Anne i St-Paul  ”, La Presse ,20 kwietnia 1964, s.  18 ( przeczytaj online )
  4. Jean Béreau, „  Claudel i Lorca na Festival des Collèges  ”, La Presse ,26 kwietnia 1965, s.  9 ( przeczytaj online )
  5. Jean Basile, „  Teatr: „Bilan” Marcela Dubé dla Jeana Duceppe i Marka Negina  ”, Le Devoir ,8 października 1968, s.  8 ( przeczytaj online )
  6. Martine Corrivault, „  Wybory w UdA  ”, La Presse ,14 maja 1975 r., E20 ( czytaj online )
  7. "  Hołd dla członków honorowych i artystów , którzy odznaczyli się Union des artistes  " , o Union des Artistes ,15 grudnia 2016(dostęp 27 października 2020 r. )
  8. „  Spotkania w Instytucie Kina  ”, La Presse ,23 stycznia 1980, H1 ( czytaj online )
  9. Canadian Press, „  Wybory, które ożywiają wojnę z Union des artistes  ”, Le Soleil ,8 marca 1983, A11 ( czytaj online )
  10. "  Pokoje w mieście - Praca | Kto gra Kogo?  » , O Qui Joue Qui? - Odniesienie w serialu Quebec i operach mydlanych (konsultowane 27 października 2020 r. )
  11. Agnès Gaudet , „  Suvenir photos: Guy Fournier  ” , w Le Journal de Montréal (dostęp 27 października 2020 r. )
  12. [ https://www.secondemain.ca/acatalog/Secondemain_Desch_telets__Louise_14620.html «  Secondemain | Twój wirtualny sklep Desch telets, Louise  ”], na www.secondemain.ca (dostęp 27 października 2020 r. )

Linki zewnętrzne