Prawo dotyczące równych praw i szans, uczestnictwa i obywatelstwa osób niepełnosprawnych

Prawo dotyczące niepełnosprawności 2005 Kluczowe dane

Prezentacja
Tytuł USTAWA nr 2005-102 z dnia 11 lutego 2005 r. O równych prawach i szansach, uczestnictwie i obywatelstwie osób niepełnosprawnych
Odniesienie NOR: SANX0300217L
Kraj Francja
Zatkany Prawo społeczne
Przyjęcie i wejście w życie
Legislatura XII th ustawodawca z Piątej Republiki
Rząd Rząd Rafarina
Przyjęcie 11 lutego 2005
Opublikowanie 12 lutego 2005
Obecna wersja Wersja skonsolidowana 28 kwietnia 2012

Czytaj online

Czytaj online

Prawo „na rzecz równych praw i szans, uczestnictwa i obywatelstwa osób niepełnosprawnych” z11 lutego 2005(Prawo n O  2005-102, OJ n O  3612 lutego 2005str. 2353), znane jako prawo upośledzające , jest francuskim prawem ogłoszonym przez rząd Raffarina .

Kontekst polityczny i społeczny

W 2005 roku we Francji było ponad pięć milionów osób niepełnosprawnych (prawie 10% populacji). Prezydent Republiki Jacques Chirac ogłasza zaLipiec 2002chcą, aby integracja osób niepełnosprawnych była jednym z „trzech głównych projektów” jej pięcioletniej kadencji. Trzy lata później, w 2005 r., Przyjęcie ustawy odzwierciedla chęć uświadomienia społeczeństwu obywatelskiemu i pracodawcom tego problemu. „Każda osoba niepełnosprawna ma prawo do solidarności ze strony całej społeczności narodowej” .

Ta orientacja polityczna oznacza:

W 2016 roku wprowadzono wiele zmian legislacyjnych do pojęcia praw osób niepełnosprawnych, takich jak:

Prawna definicja niepełnosprawności

Prawo 11 lutego 2005definiuje niepełnosprawność w całej jej różnorodności. Art. 2 stanowi, że „stanowi upośledzenie w rozumieniu tej ustawy każde ograniczenie działalności lub ograniczenie uczestnictwa w życiu społecznym osoby w jej otoczeniu w wyniku znacznego, trwałego lub definitywnego zepsucia. Jedno lub więcej fizycznych, funkcje sensoryczne, umysłowe, poznawcze lub psychiczne, wielorakie upośledzenie lub zaburzenie zdrowia powodujące niepełnosprawność ” .

Nowa lista beneficjentów

Listę beneficjentów zobowiązania do zatrudnienia uzupełnia się zgodnie z art. 28: zostaną uwzględnieni posiadacze karty inwalidzkiej lub zasiłku dla niepełnosprawnych dorosłych (AAH). Otrzymają takie same prawa jak obecni beneficjenci.

Upośledzenie psychiczne

Francja, na mocy art. 2 ustawy o niepełnosprawności z dnia 11 lutego 2005, wprowadził do swojej definicji prawnej zaburzenia psychiczne , których efektem jest wyróżnienie upośledzenia psychicznego będącego konsekwencją choroby psychicznej oraz upośledzenia umysłowego będącego konsekwencją zmiany zdolności intelektualnych. Z tego samego powodu niektóre choroby i „pacjenci”, którzy zostali zaklasyfikowani do kategorii upośledzenia umysłowego, są obecnie leczeni i różnicowani według nowych kryteriów i protokołów związanych z upośledzeniem umysłowym .

Ta decyzja, która panuje na terytorium kraju, jest obecnie podejmowana na szczeblu międzynarodowym w ramach zdrowia publicznego. Rzeczywiście, „rozpowszechnienie zaburzeń psychicznych jest tak wielkie, że zdrowie psychiczne zostało uznane przez ONZ za międzynarodowy priorytet; kierując się planem działań Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na lata 2013–2020  ; na poziomie krajowym „Planem psychiatrii i zdrowia psychicznego” na lata 2011-2015. "

Komisja Praw i Autonomii Osób Niepełnosprawnych

Komisja ta od 2005 r. Kontynuuje działania związane z przeklasyfikowaniem i nadaniem statusu pracownika niepełnosprawnego, które są podejmowane przez MDPH . Klasyfikacja na różne kategorie (A, B i C) zniknęła od czasu1 st styczeń 2006. Rzeczywiście, w oświadczeniu o zobowiązaniu do zatrudnienia wprowadza się następujące zmiany:

Każdy beneficjent uznania »liczy się jako jedna jednostka, jeżeli był obecny przez co najmniej sześć miesięcy w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, niezależnie od charakteru umowy o pracę lub czasu jej trwania, z wyjątkiem osób w ramach pracy tymczasowej lub udostępnionej pracy przez firmę zewnętrzną, które są brane pod uwagę proporcjonalnie do czasu spędzonego w firmie w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy ”.

Interesem tego środka jest dostosowanie wszystkich niepełnosprawnych pracowników w zakresie zatrudnienia na tym samym poziomie równości. Jednak pod pewnymi warunkami zostaną przyznane wyjątki w przypadku poważnych niepełnosprawności.

Wynagrodzenie

Wcześniej, zgodnie z Kodeksem pracy , potrącenie z wynagrodzenia miało zastosowanie do pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w zwykłym środowisku pracy, których wyniki zawodowe są zauważalnie obniżone. Dodatek ten jest jednak w całości lub częściowo kompensowany za pomocą mechanizmu uzależnionego od dochodów na koszt państwa. Ten system (potrącenie z wynagrodzeń i gwarancja zasobów) zostanie zniesiony z dniem1 st styczeń 2006 artykułami 37 i 96 ustawy i zastąpione nowym urządzeniem.

Pomoc w zatrudnieniu udzielana jest na wniosek pracodawcy dla jednego z jego pracowników z niepełnosprawnością lub samozatrudnionego korzystającego z prawa 11 lutego 2005.

Pomoc ta wynosi 450-krotność minimalnej stawki godzinowej za podstawową pomoc lub 900-krotność minimalnej stawki za zwiększoną pomoc.

Przeklasyfikowanie niezdolnego do pracy pracownika

Przekwalifikowanie pracownika uznanego przez lekarza medycyny pracy za niezdolnego do zajmowanego wcześniej stanowiska w wyniku zwolnienia lekarskiego lub wypadku niezwiązanego z pracą jest obowiązkowe. Środki, które pracodawca powinien rozważyć, obejmują między innymi organizację pracy. Umowa o pracę pracownika uznanego za niezdolnego do pracy może zostać zawieszona, aby umożliwić mu odbycie praktyki zawodowej przekwalifikowującej (art. 23).

Ta poprawka do art. 23 jest mało precyzyjna. Jakie rodzaje praktyk obejmuje to działanie? Kto ma prawo je przepisać? Tyle pytań, które będą musiały zostać wyjaśnione w kolejnych dekretach.

Obowiązki pracodawcy

Prawo 10 lipca 1987 zobowiązuje każdego pracodawcę z sektora prywatnego i publicznego oraz wszelkie publiczne zakłady przemysłowe i handlowe zatrudniające 20 lub więcej pracowników do zatrudniania pracowników niepełnosprawnych, stanowiących część 6% jego pracowników najemnych.

Mając na celu zagwarantowanie zasady równego traktowania pracowników niepełnosprawnych , pracodawcy są zobowiązani do podjęcia odpowiednich środków, stosownie do potrzeb w konkretnej sytuacji , aby umożliwić pracownikom niepełnosprawnym:

Pracownicy niepełnosprawni, których dotyczą te środki, to:

  1. pracownicy uznani za niepełnosprawnych przez Komisję Praw i Autonomii Osób Niepełnosprawnych  ;
  2. poszkodowani w wypadkach przy pracy lub chorobach zawodowych skutkujących trwałym inwalidztwem w wysokości co najmniej 10% oraz posiadacze renty i renty przyznanej w ramach powszechnego systemu zabezpieczenia społecznego lub innego obowiązkowego systemu zabezpieczenia społecznego;
  3. posiadacze renty inwalidzkiej, pod warunkiem że inwalidztwo danych osób ogranicza ich zdolność do pracy lub zarobkowania o co najmniej 2/3;
  4. byli żołnierze i im podobni, posiadacze wojskowej renty inwalidzkiej na mocy kodeksu wojskowych rent inwalidzkich i ofiar wojny;
  5. posiadacze renty inwalidzkiej lub renty inwalidzkiej związanej z ochroną socjalną ochotniczych strażaków w razie wypadku lub choroby nabytej podczas służby;
  6. posiadacze karty niepełnosprawności;
  7. posiadacze zasiłku dla niepełnosprawnych dorosłych.

Pracownicy uznani za niepełnosprawnych przed 2005 r. Przez Cotorep w naturalny sposób korzystają z tych przepisów.

Odmowa podjęcia odpowiednich działań stanowi dyskryminację pracodawcy.

Pracodawcy mogą wypełniać swoje zobowiązanie pracownicze na kilka sposobów: zatrudnienie bezpośrednie, podwykonawstwo lub świadczenie usług w zakresie ochrony środowiska (w granicach połowy obowiązku), zawarcie układu zbiorowego ze związkami pracowników zatwierdzonymi przez prefekta lub opłacenie wkład. Ustawodawca chciał, aby ten wkład zapłaconą Agefiph ( Stowarzyszenie na rzecz zarządzania funduszem dla integracji zawodowej osób niepełnosprawnych ) więcej zachętę: w tym celu został ponownie oceniony w górę (od 400 do 600  razy godzinowa . Płacy minimalnej) , w porównaniu z 300 do 500 poprzednio). Ten ostatni punkt ma zastosowanie od tego czasu1 st styczeń 2006. Wreszcie pracodawcy, którzy wypełnili swoje zobowiązanie dopiero przez 3 kolejne lata, płacąc składkę na rzecz Agefiph, zobaczą, że zostanie ona zwiększona do 1500-krotności minimalnej stawki godzinowej. W 2017 roku Dyrekcja ds. Animacji Badań, Studiów i Statystyki (DARES) wskazuje, że 9% zainteresowanych firm wpłaca jedynie wkład finansowy, a 80% zatrudnia bezpośrednio co najmniej jednego beneficjenta OETH. Wskazuje, że uciekanie się do bezpośredniego zatrudnienia rośnie wraz z wielkością zakładu i różni się w zależności od sektora działalności.

Pojęcie rozsądnego usprawnienia, obowiązujące od czasu dyrektywy listopad 2000staje się zatem względne i uzupełnione o ten obowiązek podjęcia odpowiednich środków.

Zasada niedyskryminacji

Zgodnie z obowiązującymi przepisami Kodeksu pracy żadna osoba nie może zostać wykluczona z postępowania rekrutacyjnego ani z możliwości odbycia stażu lub szkolenia w firmie, a także żaden pracownik nie może zostać ukarany, zwolniony ani poddany dyskryminacji z powodu o jego stanie zdrowia lub niepełnosprawności.

Ta ogólna zasada niedyskryminacji nadal obowiązuje w nowym prawie.

Z drugiej strony różnice w traktowaniu wynikające z stwierdzonej przez lekarza medycyny pracy niezdolności ze względu na stan zdrowia lub niepełnosprawność nie stanowią niezgodnej z prawem dyskryminacji, o ile są obiektywne, konieczne i właściwe.

Uznając zasadę pozytywnej dyskryminacji na rzecz pracowników niepełnosprawnych, prawo ostatecznie przyjmuje na korzyść tej kategorii pracowników system identyczny z systemem przewidzianym dla starszych pracowników; jeżeli wiek jest podstawą dyskryminacji, nowe prawo stanowi, że różnice w traktowaniu ze względu na wiek nie stanowią dyskryminacji, jeżeli są racjonalnie uzasadnione uzasadnionymi celami, w tym polityką zatrudnienia (art. 24).

Działania prawne stowarzyszeń

Od teraz stowarzyszenia zajmujące się niepełnosprawnością mają możliwość wytoczenia powództwa na rzecz kandydata do pracy, stażu lub szkolenia w firmie lub pracownika firmy, pod warunkiem, że mogą być uzasadnione pisemną zgodą zainteresowanej strony. Ta ostatnia zawsze może interweniować w zainicjowanym przez stowarzyszenie organ i w każdej chwili położyć temu kres. Stowarzyszenia działające jako strony cywilne muszą przedstawić dowody dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność (art. 24).

Zwolnienie

Zanim 12 lutego 2005okres wypowiedzenia w przypadku zwolnienia został podwojony dla beneficjentów obowiązku zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych z więcej niż jedną jednostką. Od tego czasu przepisy te dotyczą wszystkich beneficjentów zobowiązania do zatrudnienia, bez rozróżnienia na jednostkę czy kategorię.

Służba publiczna

Wcześniej trzy funkcje publiczne (państwowa, terytorialna i szpitalna oraz ich instytucje publiczne) nie podlegały opłacie składki, chociaż podlegają obowiązkowi zatrudnienia. Od początku1 st styczeń 2006służba publiczna podlega tej składce w przypadku nieprzestrzegania warunków zatrudnienia w proporcji 6% jej pracowników najemnych, pracowników niepełnosprawnych i tworzy fundusz na rzecz integracji osób niepełnosprawnych w służbie publicznej .

Prawo do wcześniejszej emerytury przysługuje niepełnosprawnym urzędnikom służby cywilnej (art. 28).

Dostęp do służby publicznej zostanie poszerzony o (oprócz Pracowników Niepełnosprawnych uznanych przez Komisję Praw i Autonomii Osób Niepełnosprawnych ) osoby, które są ofiarami wypadków przy pracy i chorób zawodowych, których stały wskaźnik sięga 10%, posiadacze rent inwalidzkich, inwalidów wojennych, posiadaczy karty inwalidzkiej (art. 32, 33 i 35).

Eliminacja kryterium wieku jest rozłożona na pięć lat.

Praca chroniona i Centrum pomocy w pracy

Zakłady pracy chronionej (AP) stają się przedsiębiorstwami przystosowanymi i opuszczają sektor chroniony, aby lepiej zintegrować zwykłe środowisko pracy. W ten sposób prawo ostatecznie uznaje dla nich określone miejsce. Te ośrodki pomocy poprzez pracę (CAT) stają się instytucjami i służbami wsparcia poprzez pracę (ESAT); osoby tam zakwaterowane muszą zawrzeć umowę o konkretny pobyt, umowę o wsparcie i pomoc w pracy. Lokalne społeczności i firmy prywatne będą mogły tworzyć odpowiednie biznesy.

Wynagrodzenie otrzymane przez osobę niepełnosprawną korzystającą z tego środka będzie co najmniej równe minimalnej stawce godzinowej na rozpoczęcie wzrostu.

Edukacja włączająca

Ustawa z 2005 r. Zobowiązuje edukację narodową do stosowania zasad dostępności i rekompensaty w celu między innymi rzeczywistego włączenia uczniów ze specjalnymi potrzebami. Szkoła jest teraz zobowiązana do odpowiedniego przyjęcia każdego ucznia, którego rodzice tego zażądają.

Uczniowie podlegający zgłoszeniu z MDPH są przedmiotem spotkań zespołów monitorujących szkolnictwo (ESS), multidyscyplinarnych zespołów, które regularnie opracowują i ponownie sprawdzają spersonalizowany plan nauczania (PPS) ucznia, zapewniając im niezbędne środki kompensacyjne: logistyczne, materialne, a także ludzkie aranżacje. W związku z tym Edukacja Narodowa musi zatrudnić osoby towarzyszące uczniom niepełnosprawnym (AESH) odpowiedzialne za realizację rekompensat przewidzianych z nauczycielami. Wszystkie te ustalenia obowiązują do czasu egzaminów.

W szkole podstawowej zlokalizowane jednostki integracji szkolnej (ULIS) zastępują CLIS: w teorii uczniowie wspierani konkretnie w ramach systemu ULIS nie są już częścią oddzielnej klasy (CLIS) inne, ale są natychmiast „włączani” do klasy referencyjnej (np. na przykład klasa CM2 A), korzystając z czasu grupowania w ULIS. Na tej samej zasadzie działają uczelniane ULIS i uczelnie wyższe, których celem jest w szczególności ustanowienie poradnictwa zawodowego.

Departamentowe domy dla osób niepełnosprawnych (MDPH)

Oprócz powołania Komisji ds. Praw i Autonomii Osób Niepełnosprawnych, w każdym departamencie francuskim utworzono Centra Osób Niepełnosprawnych .

Domy te mają na celu stać się „punktem kompleksowej obsługi” dla każdej osoby niepełnosprawnej i jej rodziny poszukującej informacji, wsparcia i porady. Zapewniają funkcjonowanie Komisji Praw i Autonomii Osób Niepełnosprawnych . Art. 64 stanowi, że „jeden rozmówca zajmuje się złożonymi procedurami nałożonymi obecnie na daną osobę lub jej rodzinę”. Wyznaczą mediatora, który będzie faworyzował konsensus w sprawie postępowania sądowego w przypadku, gdy osoba niepełnosprawna nie zgadza się z decyzją.

Wydziałowy dom dla osób niepełnosprawnych jest grupą interesu publicznego (OPW), której wydział zapewnia nadzór administracyjny i finansowy.

To uproszczenie formalności administracyjnych opiera się na chęci skupienia w jednym miejscu aktorów zajmujących się integracją zawodową i pomocą osobom niepełnosprawnym.

Uwagi i odniesienia

  1. Dziennik n O  36 z dnia 12 lutego 2005 roku na terenie http://www.legifrance.gouv.fr , reread 19 maja 2013.
  2. Francuska Konfederacja Chrześcijańskich Pracowników (CFTC): Otwórz biznes dla osób niepełnosprawnych .
  3. Sandrine Blanchard, Luc Bronner i Cécile Prieur, „  Niezaprzeczalny sukces trzech„ głównych projektów ”Jacquesa Chiraca  ”, Le Monde ,12 marca 2007( czytaj online ).
  4. Artykuł L. 114-1 kodeksu działań społecznych i rodzin .
  5. http://www.developpement-durable.gouv.fr/Accessibilite-du-cadre-bati-la.html
  6. http://www.handipole.org/IMG/pdf/qu-est-le-handicap-psychique.pdf .
  7. http://www.onisep.fr/Scolarite-et-handicap/Les-handicaps/Les-troubles-psychiques/Definition-du-trouble-psychique .
  8. Definicja „rozpowszechnienia” .
  9. http://www.santementale2014.org/files/dossier-de-presse-sante-mentale-troubles-psychiques-2014.pdf
  10. Zdrowie psychiczne ONZ .
  11. Zdrowie psychiczne WHO - Plan działań na lata 2013-2020 .
  12. Handiplace.org, porównawcze czytanie przepisów z 1987 i 2005 roku: [1] .
  13. „  Obowiązek zatrudniania pracowników niepełnosprawnych w 2017 r.  ” , Na dares.travail-emploi.gouv.fr ,14 listopada 2019 r
  14. Olivier Poinsot, "Umowa o wsparcie i pomoc poprzez pracę" Droit & Santé , n o  17, maj 2007, str.  276-300 .

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne