Możesz dzielić się swoją wiedzą poprzez jej doskonalenie ( jak? ) Zgodnie z konwencjami filmograficznymi .
ZapomnieniTytuł oryginalny |
Pod sandet Unter dem Sand |
---|---|
Produkcja | Martin Zandvliet |
Scenariusz | Martin Zandvliet |
Główni aktorzy | |
Firmy produkcyjne | Nordisk Film |
Ojczyźnie |
Dania Niemcy |
Uprzejmy | dramat historyczny |
Trwanie | 100 minut |
Wyjście | 2015 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Les Oubliés ( duński : Under sandet , niemiecki : Unter dem Sand , dosłownie „pod piaskiem”) to niemiecko - duński dramat historyczny napisany i wyreżyserowany przez Martina Zandvlieta , wydany w 2015 roku .
Film oparty na prawdziwych wydarzeniach, ledwo opisanych w podręcznikach historii, opowiada historię niemieckich jeńców wojennych wysłanych do Danii po II wojnie światowej w celu oczyszczenia i oczyszczenia ponad dwóch milionów min, które Niemcy umieścili w piasku wzdłuż wybrzeża. Szacuje się, że ponad 2000 żołnierzy niemieckich zostało zmuszonych do ich wycofania, a połowa z nich straciła życie lub została okaleczona.
W 1945 roku, pod koniec II wojny światowej , plaże zachodniej Danii zostały uwięzione przez ponad dwa miliony niemieckich min. Aby rozbroić zasypane miny, na plaże wysyłana jest grupa bardzo młodych żołnierzy niemieckich, wziętych do niewoli przez Duńczyków; dla nich wojna się nie skończyła...
Zajmuje się tym sierżant Carl Rasmussen. Jeśli na początku ich nienawidzi i traktuje jak wrogów, uczy się ich kochać. Szczególnie blisko jest z Sebastianem Schumannem, „liderem” grupy. Podczas tych niebezpiecznych operacji kilku straciło życie, w tym Wilhelm Hahn i dwaj młodzi bliźniacy Ernst i Werner Lessnerowie, Ernst popełnił samobójstwo wkrótce po śmierci swojego brata Wernera, z którym był bardzo blisko. Z czternastu młodych mężczyzn przeżyło tylko czterech i chociaż obiecano im odesłać ich do domu, władze duńskie postanawiają zatrzymać ich w celu dalszego rozminowywania w innym miejscu w Danii, w Skallingen . Carl postanawia pomóc im w ucieczce, a film kończy się ujęciem Sebastiana, który daje mu ostatnie spojrzenie.
Film został doceniony przez krytyków, zwłaszcza duńskich, którzy uważają go za „najlepszy duński film roku”. Po raz pierwszy był bardzo popularny na Festiwalu Filmowym w Toronto .