Uprzejmy | Jedzenie operowe |
---|---|
N BER dokumentów | 3 akty i 6 tabel |
Muzyka | Jacques Offenbach |
Broszura |
Arnold Mortier i Philippe Gille |
Język oryginalny |
Francuski |
Daty składu |
1877 |
kreacja |
26 stycznia 1877 Odmiany , Paryż |
Postacie
Lekarz Ox jest opera buffo w 3 aktach i 6 tableaux przez Jacques Offenbach , libretta Arnold Mortier i Philippe Gille opartego na opowiadaniu Jules Verne , Une Fantaisie du Docteur Ox ( 1874 ), na premierę26 stycznia 1877do odmian .
Doktor Ox został stworzony dnia26 stycznia 1877w bardzo pracowitym okresie dla Jacquesa Offenbacha. Jego książka Notes of a Traveling Musician , w której żartobliwie opowiada o swojej triumfalnej trasie po Stanach Zjednoczonych w 1876 roku, ukazuje się na18 stycznia 1877, osiem dni przed premierą Doktora Oxa . A dwa tygodnie później powstał La Foire Saint-Laurent10 lutego 1877, w Folies Dramatiques. Adrien Marie pokrywa dla L'Illustration reprezentację3 lutegow Théâtre des Variétés, dla której ilustruje stronę tytułową.
W połowie lutego Offenbach został brutalnie zaatakowany i oskarżony przez gazetę Le Siècle o „obrazę Francji” . W niepodpisanym artykule gazeta jest zaskoczona, że paryska opinia publiczna mogła „wyobrazić sobie, że niemiecki Żyd reprezentował starą francuską gwardię” . Ten „incydent Arbel-Offenbach”, nazwany na cześć jego oskarżyciela, senatora Luciena Arbela , zostanie odebrany przez całą prasę. Offenbach bronił się licznymi listami, ale zjadliwe ataki uspokoiły się dopiero późno, bo w połowie marca.
Odrodzenie La Périchole w Théâtre des Variétés, the9 marca 1877, zostanie również powitany przez gwizdki, gdy kurtyna się podniesie. Prawdopodobna konsekwencja tego medialnego linczu: trzeba będzie poczekać ponad rok na powstanie Mistrza Péronilli ,13 marca 1878 w Bouffes Parisiens.
W 1874 roku Hetzel opublikował w zbiorze Le Docteur Ox opowiadanie Une fantaisie du Docteur Ox napisane przez Julesa Verne'a w 1872 roku.
W 1875 roku Jacques Offenbach ustawił Le Voyage dans la Lune , operową wróżkę na 23 obrazach Alberta Vanloo, Eugène Leterriera i Arnolda Mortiera. Jules Verne jest poruszony podobieństwami Hetzela do jego powieści, ale wydaje się, że ten romans nie miał dalszych następstw.
Początek Luty 1876, prasa ogłasza „wielką operetkową baśniową krainę” podpisaną przez Offenbach dla odmian. Plik6 czerwca 1876Offenbach, przebywający wówczas w Stanach Zjednoczonych, napisał do Bertranda, dyrektora Théâtre des Variétés, gratulując mu sukcesu odrodzenia La Boulangère a des écus , dodał: „Nie martw się o sztukę Verne, Gille et Mortar, chociaż nie miałem jeszcze czasu, żeby się tym zająć. "
PrzygotowanieArnold Mortier i Philippe Gille współpracują przy libretcie z Julesem Verne, który osiedla się w Paryżu Październik 1876pracować nad tą adaptacją. Paradoksalnie, kilka miesięcy później, przy tworzeniu, Jules Verne nie będzie cytowany jako jeden z librecistów.
Ograniczeni przez zmniejszoną liczbę postaci kobiecych, librecistki dodają grupę Cyganów na czele z księżniczką Prascovią. Natomiast służąca Lotché staje się energiczną kobietą „z Południa” .
Czytanie dwóch pierwszych tablic odbywa się w sobotę 18 listopada 1876do odmian. Początkowo zaplanowany na cztery stoły, utwór przechodzi na sześć stołów. Bertrand, dyrektor Variety, spełnia wymagania librecistów: stworzenie dwupoziomowego wystroju, dodanie dzwonków, integracja muzyki wojskowej, zastosowanie miedzianych syfonów do gwizdków gazowych itp. Twórcy posuwają się nawet tak daleko, że wykorzystują „prawdziwy tlenowodór”, co wymaga zainstalowania gazomierzy ”w dużym korytarzu przylegającym do Varietes, prowadzącym z Boulevard Montmartre do Passage des Panoramas. „ !
Na próby Théâtre des Variété robi sobie przerwę od środy 17 stycznia 1877. Zaplanowana tydzień później premiera zostaje cofnięta, aby umożliwić rozwój działania gazu: podczas pierwszych prób gaz doprowadza aktorów do płaczu!
Oprócz trudności technicznych Offenbach wymaga dodatkowych powtórzeń: ton nasila się z dyrektorem Varieties. Napisał do niej: „Mój drogi przyjacielu, mylisz się mówiąc mi, że muzyka jest znana. Nigdy nie byliśmy w stanie stworzyć prawdziwego zespołu. (…) Za kilka tygodni nie grasz sztuki jak Ox. To, jak wiesz, prawie bajkowa kraina. Gdzie są dekoracje, kostiumy? Wystrój jarmarku jest bardzo skomplikowany, z kilkoma rzeczami potrzebnymi do przywiezienia dzieci, nie otworzyliśmy ust, a Wieża?… A reszta? "
Mimo tych nieporozumień popyt Offenbacha na reżyserię nie słabnie. Portretuje go Arnold Mortier, jeden z librecistów25 styczniaw swoim felietonie w Le Figaro : „Jest w Le Docteur Ox , śpiewany i tańczony finał, który artyści i chóry ćwiczyli przez mniej więcej tydzień siedząc. Kiedy nadszedł czas, aby go wystawić, Offenbach zrobił to w mniej niż dwie godziny. Dzieje się tak, ponieważ komponując to, umieścił w mózgu ruchy wszystkich swoich bohaterów, regulował parady, liczył, że tak powiem, kroki. W orkiestrze też nie za dużo. Wszystko to pasuje do siebie jak porozrzucane fragmenty gry w cierpliwość, które ostatecznie przedstawiają krajobraz. ” .
Podczas ostatnich prób Offenbach dodaje do trzeciego aktu duet [nr 12: „Już ani słowa” ] Prascovii i Doktora Oxa.
Pierwsza jest w końcu ustalona na piątek 26 stycznia 1877. To jest sukces. W swoim raporcie Le Petit Journal napisał: „Piękne dekoracje, ładne kostiumy, czujna muzyka (Offenbach nigdy nie napisał nic bardziej oryginalnego niż jego Marsz Tziganes [N ° 5: Marche et chanson bohémienne ]), oto ocena wieczoru . (…) Zapomniałem o aktorze, jednym z najważniejszych w tej godzinie teatru naukowo-baśniowego, jest to gaz Oxyhydrogen. ” . Rzeczywiście, iluminacja wywołana doświadczeniem doktora Oxa wywołała sensację: „Te dwa gazy wspaniale się połączyły iz tego połączenia wyrosło zdumiewające światło i olśniewający sukces. ” . Kostiumy i dekoracje również są bardzo popularne: „Inscenizacja jest olśniewająca, nie mówię tylko o gazie, ale o scenografii, ale kostiumach, a nawet rekwizytach, z których wszystkie są zgodne z powieścią M. Jules Verne. » Napisał La Presse .
Muzyka jest bardzo przychylna i oklaskiwana. La Marche et chanson bohémienne (nr 5), a także duet „Changeons de langue” (nr 10) są całowane wieczorem w dniu premiery. Bénédict zauważa w Le Figaro : „W tej nowej partyturze najbardziej owocnego i uduchowionego kompozytora operetki M. Offenbach pokazał, że jest równy - M. Offenbachowi; co oznacza, że radosny i wesoły muzyk ma dar wytężania sił bez zmęczenia i rozpoczynania od nowa bez naśladowania siebie. ” .
Scenografia - holenderskie wnętrze, fabryka, zamiast tego jarmark, dwupoziomowa wieża i widok małego holenderskiego miasteczka - zaprojektowane przez Henry'ego Robecchiego są podziwiane za realizm: „To jak naprawdę transportowane w samym kraju. ” .
Kostiumy zostały zaprojektowane przez Dranera i odtwarzają nadruki malowniczych holenderskich ubrań. Na finał drugiego aktu na scenie jest ponad sto osób. Kostium judaika zaprojektowany przez Grévina, który odtworzył kostium Salomé z obrazu Henri Regnaulta , zostaje „powitany jednogłośnym okrzykiem podziwu”.
Bardziej niż cokolwiek innego, to Judic wywołuje sensację. François Oswald zauważa w Le Gaulois : „Sztuka jest… Mme-Judic. Ona jest sztuką i jest sukcesem. To wesołość, ruch, a nawet poezja; jeśli chodzi o piękno, nie będziemy o tym mówić. " Bénédict cuda: " Sztuka mówienia muzycznego podczas mówienia duchowego jest nieodpartym uwodzeniem talentu judaizmu; i ta sztuka ma do dyspozycji głos o najbardziej pieszczotliwej i najczystszej barwie, który pozwala śpiewakowi w razie potrzeby pociąć dźwięk na ćwiartki, bez zerwania srebrnej nici. To w tym gatunku arcydzieło seraficznej nieustępliwości niektóre wątki pieśni Guzli [Nr 3: Legenda Guzli ] i Gołębicy [Nr 6: Kuplety „Wszystko budzi się w naturze” ]. ” . Nazajutrz po premierze Offenbach zadedykował jej swoją partyturę, napisał do niej: „Nie chcę przepuszczać dnia, nie mówiąc, jak cudowna byłaś zeszłej nocy. Cóż za cudowna dykcja! co za piękny sposób śpiewania! Podobnie jak opinia publiczna, wciąż jestem pod urokiem. ” .
Pojawiła się partytura wokalno-fortepianowa 3 lutegopod redakcją Choudensa.
Plik 2 marca, Le Figaro ogłasza najnowsze. Ta ocena doktora Oxa wydaje się raczej wynikiem złych relacji między Offenbach i Bertrandem, dyrektorem Varieties, niż złymi wynikami. Ostatni ma miejsce w dniu5 marca po 39 występach.
Za granicą, w kwietniu, autorów porusza kreacja Oxigène w teatrze Folly w Londynie, a doktor Ox miał być prezentowany w teatrze Alhambra.
Wydaje się, że praca nie była pokryta rozmiarem i oryginalną partyturą od czasu jej powstania. Nie wydaje się, że zostały zarejestrowane przez ORTF w drugiej połowie XX th wieku , jak to ma miejsce w przypadku wielu dzieł Offenbacha.
Role | Twórcy |
---|---|
Doctor Ox | Jose dupuis |
Ygene | Leonce |
Van Tricasse | Etienne Pradeau |
Niklausse | Baron |
Josse | Alexandre Guyon |
Frantz , jego syn | Bednarz |
Shaoura | Dailly |
Koukouma | Emmanuel |
Mozdok , Cygan | Edouard Hamburger |
Kasbek , Cygan | Daniel Bac |
Ararat , Cygan | Germain |
Wielka postać Virgamen we Flandrii | Bourdeille |
Prascovia | Anna judic |
Madame Van Tricasse | Aline Duval |
Suzel , córka van Tricasse | Baumaine |
Lotché , sługa van Tricasse | Angela |
Naia | przez Vaure |
Alda | Stella |
Hilda | Esquirol |
Jeden sąsiad, dwóch sąsiadów, pracownicy fabryki, Quiquendoniens i Quiquendoniennes, doradcy, strażacy, strażnicy wiejscy itp.
Pierwszy stół. W van Tricasse. Życie jest spokojne z Monsieur van Tricasse, burmistrzem miasta Quiquendone. Niklausse właśnie rozegrał swoje drugie szachy w tym semestrze. Tylko Lotché, który przybywa „z Południa”, zakłóca ten spokój, wyśmiewając Quiquendończyków. Dokucza Frantzowi, który jest zakochany w Suzel, córce Van Tricasse, ponieważ Suzel obiecuje doktorowi Oxowi małżeństwo „za trzy lata”. Po „zawirowaniach związanych z porannymi rozrywkami” pan van Tricasse, Niklausse i Josse omawiają bez rozgrzewki sprawy miasta, aw szczególności doktora Oxa. Rzeczywiście, „gaz tego duńskiego naukowca…”, gaz tlenowo-wodorowy, „usunie wszystkie gazy na świecie…”, ponieważ „miasto naprawdę potrzebuje oświecenia”. Właśnie dzisiaj delegacja z Quiquendone odwiedzi fabrykę doktora Oxa w towarzystwie Wielkiej Osobowości, burmistrza sąsiedniej wioski Virgamen. Pod koniec rady Prascovia i Shaoura, dwaj Cyganie, przyjeżdżają, by ubiegać się o pozwolenie na pobyt na targach. Gdy są kierowani do biura burmistrza, doktor Ox i jego asystentka Ygène wchodzą, aby poszukać „klucza moderatora”, który pozwala na działanie elektrowni w Quiquendone. Wół się boi: dowiedział się, że szuka go Księżniczka Prascovia… Rzeczywiście, był jej obiecany w małżeństwie, ale w dniu ich ślubu nieumyślnie odepchnął ją i uciekł. Od tamtej pory go szuka. Gdy dwaj Cyganie opuszczają biuro burmistrza, stają twarzą w twarz: Wół ucieka przez okno, a za nim Ygène, Shaoura i Prascovia.
Drugi stół. Fabryka gazu doktora Oxa. Ox i Ygène bez tchu docierają do fabryki, gdzie pracownicy ciepło ich witają. Tutaj przygotowują swoje doświadczenia. Prascovia, Shaoura i cały oddział Cyganów przybywają, zdeterminowani, by się zemścić. Znajdują Wołu, ale dają mu 2 dni wytchnienia, gdy oficjalna delegacja przybywa, aby odwiedzić fabrykę. W obliczu nalegań Quiquendończyków Ox uwalnia trochę tlenu-wodoru, mózgi są podekscytowane, serca biją szybciej ... Monsieur van Tricasse zakochuje się w Lotché, podczas gdy Madame van Tricasse zostaje przeniesiona do Niklausse. Prascovia wykorzystuje ten moment, by wrócić i ponownie poprosić Wołu o dotrzymanie obietnicy. Dowiaduje się od Monsieur van Tricasse, że doktor Ox ma poślubić swoją córkę Suzel. Wściekła nazywa Wół „Don Juanem z drugiej ręki”. W obliczu zniewagi dla przyszłego zięcia burmistrza, podekscytowani mieszkańcy Quiquendonian wypędzają Prascovię, a doktor Ox przerywa eksperyment.
Trzeci stół. Holenderska ulica. Cyganie wrócili do miasta przebrani za kupców, spiskują przeciwko doktorowi Oxowi. Aby uniemożliwić jej poślubienie Suzel, Shaoura prosi ich o porwanie lekarza. Ygène mówi doktorowi Oxowi, że Prascovia nie została wydalona przez gnuśnych żandarmów: ukrywa się w tłumie rozpoczynającego się jarmarku. Doktor Ox decyduje się ukryć kostium dużej postaci. W van Tricasse Lotché narzeka na nową pokojówkę, ponieważ „nie jest łatwo ją obudzić”. Mimo wszystko pojawia się, by wyczyścić stopnie werandy: to Prascovia, której nie można rozpoznać po kostiumie. Wół wchodzi w przebraniu Wielkiej Postaci i zostaje zaklęty. Kiedy zmaga się ze swoją sztuczną brodą, rozpoznają się nawzajem, ale od niechcenia rozdzielają. Prascovia mówi Cyganom, że doktor Ox ukrywa się pod kostiumem Wielkiego Człowieka. Dzieje się to dokładnie w tym momencie, ale chodzi o „prawdziwą” Wielką Postać; zostaje natychmiast porwany.
Czwarty stół. Miejsce targów. Quiquendonians i urzędnicy przybywają, aby doświadczyć doktora Oxa. Shaoura przybrał postać Wielkiej Postaci, którą właśnie porwał. Prascovia odkrywając, że jego sztuczka nie zadziałała, postanawia ukraść klucz moderatora. Doktor Ox i Ygène rozpoczynają eksperyment. „Wszystkie garnki na scenie [zapalają się] z gazowym tlenem wodoru. Quiquendończycy są podekscytowani, tworzą się pary: Suzel opuszcza Franza dla Oxa, Niklausse idzie do Madame van Tricasse, Monsieur van Tricasse jest na dworze Loché, który woli Shaourę od niego, a Ygène zakochuje się w Prascovii, której daje klucz moderatora.
Piąty stół. Teatr reprezentuje dwa górne piętra wieży Quiquendone. Ze szczytu swojej wieży, gdzie gaz nie działa, ponieważ pozostaje w dolnych warstwach powietrza, Ox obserwuje zalety swojego wynalazku: „Śledztwo trwało trzy lata, teraz jesteśmy sądzeni i skazani. popełnił przestępstwo! Quiquendone miało tylko niewielką oficjalną kartkę, ponieważ wczoraj narodziło się pięćdziesiąt jeden gazet… cała opozycja!… ”. Przybywa Prascovia i piosenką oczarowuje go i sprowadza z obserwatorium. Docierając na dno, doktor Ox wyznaje mu miłość i wyjawia mu słowo moderatora, który w połączeniu z kluczem pozwala na prowadzenie fabryki: „To thesaurochrysonichochysidès!” ”.
Szósty stół. Duży plac Saint-Ernuphe w Quiquendone. Quiquendonians „gestykulują z niezwykłą żywotnością”. Naród jest w stanie wojny z ludem Virgamen. Wojsko maszeruje obok, pisze doktor Ox, próbując ich uspokoić: „nie jesteście krwiożerczy; jesteś dobry burżuazyjny, łagodny i spokojny ”. Ale klucz zaginął, Ygène przekazała go Prascovii, która powierzyła go Shaourze, który dał go Lotchému, który właśnie wrzucił go do studni. Na szczęście Ygène właśnie zebrała „dysze wodoru i tlenu”… „W tym momencie słyszymy wielką eksplozję”, „Fabryka została wysadzona w powietrze! ”. Stare pary są zreformowane, bo każdemu wydaje się, że marzyły. Ox właśnie stracił swoją fabrykę, ale odnajduje Prascovię i konkluduje: „Wszystko, co widzieliśmy w naszym Quiquendone, mogliśmy zobaczyć gdzie indziej. "
Znaki kursywą nie są wskazane w streszczeniu partytury wokalno-fortepianowej Choudens, ale pojawiają się w numerze.
Otwarcie | ||||
Akt I | ||||
Nr 1. | Wprowadzenie | Pozwól nam żyć | ( Suzel, Lotche, 1 re neighbour M me Van Tricasse 2 e neighbour, Frantz, Van Tricasse Niklausse, A neighbour ) | |
Nr 2. | Kuplety | Masz dwóch Van Tricasse | (M. i M me Van Tricasse Suzel, Lotche, 1 re sąsiad 2 e ne , Frantz, Josse, Niklausse, A neighbour ) | |
Nr 3. | Legenda o Guzli | Na brzegu śpiewa ptak | (Prascovia) | |
Nr 4. | Chór i zwrotka | Najpiękniejsze girlandy | (Ox, Ygène, chór ) | |
Nr 5. | Czeski spacer i piosenka | Dla czeskiego dziecka | (Pascovia, Koukouma, Mozdock, Ararat, Shaoura, Kasbech, chór ) | |
Numer 6. | { | Finał | Przyjeżdżamy w imieniu miasta | ( Suzel, Lotché, M me Van Tricasse, Ox, Ygène, Frantz, Josse, Van Tricasse, Le Grand Personnage, Niklausse, chór ) |
Kuplety | Wszystko budzi się w naturze | ( Prascovia, Suzel, Lotché, M me Van Tricasse, Ox, Ygène, Frantz, Josse, Van Tricasse, Le Grand Personnage, Niklausse, chór ) | ||
Przerwa | ||||
Akt II | ||||
Nr 7. | Chór i zwrotka | Barki i barki | (Naya, Koukouma , Mozdock, Ararat, Kasbech, chór ) | |
Nr 8. | Kuplety | Jesteśmy prawdziwymi diabłami | (Koukouma, Ararat, Mozdock, Kasbeck, chór żeński ) | |
Nr 9. | Serenada | Pod twoim oknem | (Wół) | |
Nr 10. | Duet | Zmieńmy język | (Prascovia, Ox) | |
Nr 11. | { | Finał | To jest uczciwe | ( Prascovia, Suzel, Lotché, M me Van Tricasse, Ox, Frantz, Ygène, Van Tricasse, Koukouma, Mozdock, Ararat, Josse, Niklausse, Shaoura, Koskeck, chór ) |
Kuplety | Szybko biegnij kochankowie | (Prascovia, Suzel, Lotché, M me Van Tricasse, Ox, Frantz, Ygène, Van Tricasse, Koukouma, Mozdock, Ararat, Josse, Niklausse, Shaoura, Koskeck, chór ) | ||
Przerwa | ||||
Akt III | ||||
Nr 12. | Duet | Żadnego więcej słowa | (Prascovia, Ox) | |
Nr 13. | { | Chór | Daj spokój! zatrzymać | ( Frantz, chór ) |
Kuplety | Co za obiad i co za przyjęcie | (Frantz, chór ) | ||
Nr 14. | Kuplety | Na próżno do każdego proszę | (Suzel) | |
Nr 15. | Chór | Naprzód! | ( Chór ) | |
Nr 16. | Finał | Ach! co za cud | ( Prascovia, Ox, chór ) |