The Open Mouth (gazeta)

Otwarte usta
Kraj Francja
Język Francuski
Okresowość miesięcznie, co tydzień od 1974 r
Uprzejmy magazyn ekologów
Założyciel Fournier
Data założenia 1972
Data ostatniego wydania 1980
Miasto wydawnicze Paryż
Dyrektor publikacji Profesorze Choron
Redaktor naczelny Fournier, Isabelle Monin
Redaktor naczelny Fournier, Isabelle Monin

La Gueule ouvert , „gazeta, która ogłasza koniec świata”, była ekologiczną i polityczną gazetą założoną wListopad 1972, Pierre Fournier , przekonany pacyfista i dziennikarz Charlie Hebdo .

Nowa edycja La Gueule ouvert została wydana w listopadzie 2017 roku w pierwszym numerze, a we wrześniu 2018 w drugim.

Gazeta

Historia

Gazeta została założona w listopadzie 1972 roku przez Pierre'a Fourniera , przekonanego pacyfistę i dziennikarza Charlie Hebdo, przy udziale Arthura (pseudonim Henri Montant), François Cavanna , Georgesa Wolinskiego , Jean-Marc Reiser , Cabu , Masse , Henri Gougaud , Bernard Charbonneau , Jean-Paul Lambert, Isabelle Monin, Émile Prémillieu, Laurent Samuel itp.

Ku zaskoczeniu wszystkich, pierwszy numer sprzedał się w ponad 70 000 egzemplarzy. Ale jej założyciel Pierre Fournier zmarł dalej15 lutego 1973(ogłoszenie pojawiło się w numerze 5 ), Isabelle Monin przejęła stery gazety.

Po raz pierwszy opublikowana przez Éditions du Square , następnie została opublikowana przez Éditions Patatras (od nr 53 z14 maja 1975). Początkowo co miesiąc, w 1974 r. Stał się cotygodniowy, zanim połączył się z tygodnikiem Combat non violent , the2 czerwca 1977i przenieść się do La Clayette ( Saône-et-Loire ).

Najnowszy numer (nr 314) ukazuje się na 28 maja 1980.

W 2017 roku nowe wydanie świadczy o chęci kontynuacji oryginalnej linii: po artykule redakcyjnym podpisanym przez Patricka Laroche zostaje odtworzony pierwszy artykuł redakcyjny z 1972 roku autorstwa Fourniera. Nowy podtytuł: „Koniec świata i po? To ukłon w stronę oryginału: „Gazeta ogłaszająca koniec świata”.

Treść i linia redakcyjna

Na początku lat 70. narodziła się czysta i czasami surowa ekologia, w którą wpisano to czasopismo. Prezentacja gazety jest surowa: duży format, kilka kolorów, tylko okładka jest systematycznie dwukolorowa, czarno-czerwona. La Gueule ouvert rozwija w ten sposób protest, anarchistyczną , libertariańską ekologię , odrzucając społeczeństwo przemysłowe i nastawiony na powrót na ziemię. Stopniowo linia redakcyjna przechodzi w ekologię polityczną , zrywając z pewnym katastrofizmem. Y są przesłuchiwani Ivanem Illichiem (1973) i Michelem Bosquetem (1977), Edgarem Morinem (nr 25024 stycznia 1979). Jego preferowanymi celami są nuklearne , międzynarodowe koncerny , śmieciowa żywność . La Gueule ouvert jest również praktyczna , zawiera przepisy kulinarne i porady ogrodnicze, pokazując, jak zbudować kolektor słoneczny , pompę ciepła , turbinę wiatrową itp. Na pierwszej stronie od numeru 106 z 19 maja 1976 r. Znajduje się śmiejący się bon vivant à la Reiser.

Bibliografia

  1. Jean-Baptiste Harang , „  Fournier au fourneau  ”, Wyzwolenie ,3 lipca 2003( czytaj online )
  2. Thomas Baumgartner i Christine Robert, „  Rediffusion: La Gueule Ouverte (1972-1980), gazeta, która ogłosiła koniec świata  ”, La Fabrique de l'histoire - Kultura Francji ,20 lipca 2006
  3. Hervé Kempf , „  Ponowne otwarcie„ La Gueule… ”  ”, Le Monde ,17 listopada 2011( czytaj online )
  4. Claude-Marie Vadrot , „  Trudności prasy ekologicznej. Koniec z „marchewkowcami”?  ", Le Monde ,11 września 1974
  5. „  All issue of La Gueule ouvert  ” , streszczenia i pliki do pobrania 384 opublikowanych numerów na archivesautonomies.org (dostęp 26 grudnia 2017 )
  6. Marc Ambroise-Rendu , „  Czy prasa ekologiczna jest skazana na zagładę?  ", Le Monde ,18 października 1976( czytaj online )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne